ωραιο μυθιστορημα. το διαβασα μεσα σε μια μερα σε ενα μεγαλο ταξιδι με τραινο. δινει παρα πολλες πληροφοριες για μια περιοδο και εναν τοπο που δεν ηξερα σχεδον τιποτα. (αλγερι-ντε γκολ και τα σχετικα) δεν ειμαι σιγουρος οτι θα το κατετασα στην νουαρ λογοτεχνια. παρολα αυτα, μου αρεσε παρα παρα πολυ, μου αφησε και μια πικρη γευση ομως. σιγουρα θα κοιταξω και τα υπολοιπα βιβλια του μωρις αττια.

το βιβλιο το βρισκω αδιανοητα καλο. οσες μερες μου πηρε να το τελειωσω σκεφτομουν \'\'διαολε, πως γινεται να ειναι τοσο καλο αυτο το βιβλιο\'\'. διαβαζα και δεν ηθελα να τελειωσει. οι ηρωες εχουν μεγαλο ενδιαφερον,οι σχεσεις των ηρωων ειναι πολυ καλοδουλεμενες, η οπτικη του στα ιστορικα γεγονοτα ισως ξενισει καποιους, αλλα η ιστορια σε μεγαλο βαθμο ειναι και θεμα αναγνωσης.
υ.γ. αν σε ενδιαφερει και η φωτογραφια, το μυθιστορημα σου δινει εναν ακομα λογο να ασχοληθεις μαζι του.

ισως το καλυτερο βιβλιο της σωτης τριανταφυλλου. καταφερνει με εναν αναλαφρο-ευκολο τροπο να μιλησει για οσα σοβαρα μας απασχολουν στην ζωη.