Πιστεύω ότι ο Collins είναι ο καλύτερος συγγραφέας μυστηρίου όλων των εποχών. Είναι η δεύτερη φορά που διαβάζω κάποιο βιβλίο του. H πρώτη μου επαφή ήταν όταν διάβασα τα βιβλία: "Η Γυναίκα Του Ονείρου" & "Η Γυναίκα Με Τα Άσπρα". Στη συνέχεια διάβασα αυτό εδώ το αριστούργημα από τις εκδόσεις Gutenberg. Προσωπικά πιστεύω ότι ίσως είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία του. Πρόκειται για ένα βικτωριανό μυθιστόρημα που απόλαυσα κάθε σελίδα του. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Ένα ψυχολογικό παιχνίδι μεταξύ ενός άντρα και της γυναίκας του. Φυσικά ο Tanizaki σε όλα του τα βιβλία αλλά και σε αυτό εδώ δεν παύει να θίγει θέματα όπως: οι ερωτικές επιθυμίες, η αβεβαιότητα, η δυστυχία, οι φόβοι και άλλα πολλά. Το κλειδί είναι ένα παιχνίδι όπου οι δυο χαρακτήρες του βιβλίου "εξαπατούν" τον εαυτό τους... εξαπατούν τους άλλους και φυσικά εξαπατούν τον αναγνώστη - με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα...

Ο Osamu Dazai που το αληθινό του όνομα είναι Shūji Tsushima, είναι ένας συγγραφέας που ΠΑΝΤΑ θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Γεννημένος το 1909 έφυγε απ\' τη ζωή (αυτοκτόνησε) το 1948 σε ηλικία μόλις 39 ετών. Τα μυθιστορήματα του έχουν επιρροές από Akutagawa Ryūnosuke, Shikibu Murasaki αλλά και Dostoyevsky. Οι πιο γνωστές του ιστορίες είναι: \'\'Όχι άνθρωπος πια\'\' & \'\'Ο Δύων Ήλιος\'\' που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bibliothèque.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο θα δούμε την ιστορία μιας αριστοκρατικής οικογένειας στην Ιαπωνία. Τα χρόνια του πολέμου που ακολούθησαν, και οι αγώνες για να ανταπεξέλθουν (όχι μόνο οικονομικά, πνευματικά, συναισθηματικά, ηθικά αλλά και πνευματικά) είναι τα βασικά στοιχεία αυτού του βιβλίου.

Προσωπικά λατρεύω τις απόψεις του Dazai για τη ζωή και φυσικά ο τρόπος γραφής και σκέψης του είναι μοναδικός.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που θα σε γεμίσει με τόσα πολλά συναισθήματα.

\'\'Το χωριό κοιμόταν ακόμα, με τις στέγες του λουσμένες στο φως του φεγγαριού. Καθώς κατέβαιναν όμως τα πέτρινα σκαλοπάτια προς το χωριό, βήμα βήμα, μπόρεσαν να ακούσουν απ\' όλες τις μεριές το λάλημα των πετεινών, σημάδι ότι ζύγωνε το χάραμα\'\'
~Yukio Mishima

Καθώς διάβαζα το βιβλίο \'\'έπιασα\'\' τον εαυτό μου να βρίσκεται σε μια ήρεμη ψυχική κατάσταση. Αισθάνθηκα τον ήλιο να με χαϊδεύει με τις ακτίνες του & ένα κρύο αεράκι να αγκαλιάζει το δέρμα μου. Ο Ήχος των Κυμάτων\'\' είναι μια ιστορία αγάπης μεταξύ δυο νέων: Της Χατσούε & του Σίντζι. Βέβαια... Όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει & ανταγωνισμός. ο Σίντζι πρέπει να αντιμετωπίσει ένα άλλο αγόρι που αισθάνεται ότι δικαιούται την αφοσίωση της Χατσούε. Αυτό το βιβλίο μας δείχνει ότι όλα στη ζωή είναι πιθανά & τα ΠΑΝΤΑ μπορούν να συμβούν ακόμα και αν οι πιθανότητες είναι ελάχιστες. Ο Ήχος των Κυμάτων είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα με απίστευτη περιγραφή τοπίων και ασυναγώνιστους χαρακτήρες.

Προσωπικά αυτό που μου έμεινε από αυτό το βιβλίο είναι ότι η σκληρή δουλειά και γενικά η αφοσίωση σου σε ένα πρόσωπο πάντα ανταμείβεται. Μην τα παρατάς λοιπόν, γιατί μια μέρα μπορεί αυτό το πρόσωπο να γίνει δικό σου και να είστε μαζί.

*Αυτή, ίσως είναι η πιο ερωτική ιστορία που έχει γράψει ποτέ ο Mishima.

Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο καλοκαίρι.

\'\'Την κοίταξα για μια στιγμή, βάζοντας μέσα στο βλέμμα μου όλο τον έρωτα από τον οποίο παραιτούμουν. Εκείνη στεκόταν όρθια και μου έριχνε το κοινότυπο χαμόγελο της, το απαίσιο χαμόγελο μιας μορφής από μάρμαρο, που παράσταινε ότι εκφράζει αγάπη, αλλά ψυχρή\'\'
Honore De Balzac

Ένας νεαρός άντρας (με τ\' όνομα Ραφαήλ) έχει χάσει τα πάντα & αποφασίζει να βρει την τύχη του στα \'\'τυχερά παιχνίδια\'\'. Αφού έχασε όλες του τις οικονομίες αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του, περπατώντας στις όχθες του Σηκουάνα. Κάτι όμως τον \'\'κράτησε\'\' και έτσι άλλαξε γνώμη. Καθώς περιπλανιέται στα στενάκια του Παρισιού ένα παλαιοπωλείο θα τραβήξει την προσοχή του και θα χάσει τον εαυτό του καθώς περιπλανηθεί μέσα σε αυτό. Ο ιδιοκτήτης του παλαιοπωλείου θα δώσει στον Ραφαήλ ένα μαγικό δέρμα που θ\' αλλάξει τη ζωή του... Θα θεωρηθεί αυτό όμως ευλογία ή κατάρα;

Είναι η δεύτερη φορά που διαβάζω Balzac. To πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το \'\'Καταραμένο παιδί\'\' και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο έχασα τον εαυτό μου. Μετά ξεκίνησα το \'\'Μαγικό Δέρμα\'\' & συνέχεια θα έχει το \'\'Ευγενία Γκραντέ\'\'

*Ένα μεγάλο μπράβο στις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος για την απίστευτη δουλειά που κάνουν.

\'\'Αρκετή ώρα μετά την εξαφάνιση της πυγολαμπίδας, το ίχνος της φωτεινής τροχιάς παρέμεινε μέσα μου. Η ωχρή της λάμψη αναβόσβηνε συνεχώς μέσα στο πυκνό σκοτάδι, κάτω από τα βλέφαρά μου, σαν μια χαμένη ψυχή.
Πάνω από μια φορά άπλωσα το χέρι μου στο σκοτάδι να φτάσω τη λάμψη της, αλλά τα δάχτυλά μου άγγιζαν το κενό. Η θαμπή γραμμή ξέφευγε από τη λαβή μου.\'\'
~Haruki Murakami

Εδώ ο Murakami χωρίζει το μυθιστόρημά του στα δύο: Στο παρελθόν (θάνατος) & στο μέλλον (ζωή). Εσύ ποιο δρόμο θα διαλέξεις;

Φαίνεται ότι είναι μια εύκολη ερώτηση, που όλοι μας θα μπορούσαμε ν\' απαντήσουμε. Τι συμβαίνει όμως όταν είσαι ερωτευμένος με το παρελθόν; Η γραφή του Murakami πάντα μου φέρνει ένα είδος... \'\'παρηγοριάς\'\'. Όσο σκοτεινό και θανατηφόρο φαίνεται να είναι το γράψιμό του, το μόνο που μπορώ να νιώσω είναι οι λεπτές φωτεινές αποχρώσεις της τρυφερότητας κάθε φορά που διαβάζω τα βιβλία του.

\'\'...Ο ορίζοντας άρχισε ν\' αχνοφαίνεται στο βάθος. Ο Ισάκου ένιωσε πως ο χειμώνας πλησιάζει στο τέλος του\'\'

\'\'...Περπάτησε στο μονοπάτι, προς το αμυδρό περίγραμμα του σπιτιού του που φάνταζε σκοτεινό στο αστροφέγγισμα του νυχτερινού ουρανού\'\'.
Akira Yoshimura

Ένα βιβλίο που πραγματικά σε ταρακουνάει. Η ιστορία του μικρού Isaku μου έχει ραγίσει την καρδιά με τρόπο που κανένα άλλο μυθιστόρημα δεν το έχει κάνει. Εδώ, ο ωκεανός είναι τα πάντα – Είναι ο θεός σου, η ψυχή σου και η ύπαρξή σου καθορίζονται από τις ιδιοτροπίες των κυμάτων.

Αυτή είναι μια ιστορία που δύσκολα θα ξεχάσεις.

Αυτό εδώ το βιβλίο μας παρουσιάζει μια όμορφη συλλογή από απλές ιστορίες που διασχίζουν τη σύγχρονη Κίνα.

Μια αριστοτεχνική συλλογή διηγημάτων που αγγίζουν τη ζωή των ανθρώπων που ζουν στη σύγχρονη Κίνα. Η Yiyun Li αποτυπώνει την υποκρισία και τη σκληρότητα του κομμουνιστικού καθεστώτος, καθώς και τα \'\'τραύματα\'\'... αλλά και τη φτώχεια που επικρατεί στη συνέχεια. Η γραφή της είναι ανεπιτήδευτη και άμεση. Μας δίνει ένα ποικίλο πορτρέτο της ανθρωπότητας, περιγράφοντας τους χαρακτήρες της με ενσυναίσθηση και σαφήνεια.

\'\'Σ\' ευχαριστώ\'\' είπε.
Έκλεισα την καταπακτή και άπλωσα πάλι το χαλί. Για μια στιγμή στάθηκα εκεί, παγωμένη, με κατεβασμένο κεφάλι. Θυμήθηκα τον ήχο της φωνής του καθώς με ευχαριστούσε, μια φωνή που έμοιαζε να αναδύεται αργά προς τα πάνω, σαν να έβγαινε από τα βάθη ενός βάλτου.
Yoko Ogawa


Ένα ένα τα πράγματα εξαφανίζονται και μαζί τους και η ανάμνησή τους. Είναι σαν να μην υπήρχαν ποτέ. Το να κρατάς τις αναμνήσεις σου είναι σαν να είσαι αντίθετος με την Αστυνομία Μνήμης. Πρέπει να την αποφύγεις με κάθε κόστος. Η Αστυνομία της Μνήμης έχει τον τρόπο να βρίσκει αυτούς που θυμούνται, και αυτοί απομακρύνονται. Μην περιμένεις να τους ξαναδείς.

Άλλη μια υπέροχη ιστορία της Yoko Ogawa. Πραγματικά πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για κάθε βασικό πράγμα που κατέχουμε σε αυτόν τον κόσμο.

\'\'Αναρωτιέμαι πως να είναι να έχεις κάνει κάτι κακό και να το μετανιώσεις\'\'
Hjalmar Söderberg

Αυτό το σύντομο μυθιστόρημα είναι πραγματικά μελαγχολικό. Μας αφηγείται τις σκέψεις και τους προβληματισμούς για τη ζωή από έναν περίεργο χαρακτήρα. Είναι μια ιστορία αποξένωσης και ανεκπλήρωτου έρωτα. Επίσης είναι μια ιστορία ενός σχεδιασμένου φόνου..