Ένα άρτιο κείμενο. Από τις πρώτες προσπάθειες να διαβαστεί η ποίηση της Κατερίνας Γώγου, όπως της αρμόζει. Γιατί και η Γώγου (καθώς και πολλοί άλλοι, όπως φυσικά/και περισσότερο πολλές άλλες) έγινε γνωστή, χωρίς να έχει διαβαστεί. Γιατί η ζυγαριά με τον χρόνο έγειρε πρωτίστως στην "επαναστάτρια" κι όχι στην "γυναίκα". Το κρίμα είναι ότι δεν υπάρχει μεταφρασμένη - μέχρι στιγμής - ολόκληρη η διατριβή της Σπυράτου, που θα μας φανέρωνε πολλά για την Muller, που έχει αγνοηθεί στον μέγιστο βαθμό από τους Έλληνες μεταφραστές.