Η πλοκή της ιστορίας είναι ενδιαφέρουσα. Η ροή είναι γρήγορη, ενώ οι γλαφυρές περιγραφές και, γενικότερα, η χρήση της γλώσσας είναι, πραγματικά, άξια θαυμασμού.
Ο ήρωας της υπόθεσης όμως, μου φάνηκε τόσο "χοϊκός" και ωμός, με τόση πολλή εκούσια μιζέρια, ώστε αν όλοι "υπερασπίζονταν την αλήθεια" με τον δικό του τρόπο, η κοινωνία των ανθρώπων θα ήταν κατώτερη και από εκείνη των ζώων της ζούγκλας, που ζουν μόνο ικανοποιώντας τις ορμές και τις ανάγκες τους για τροφή (όμως ακόμη κι εκείνα σκοτώνουν μόνο για να επιβιώσουν και όχι επειδή έτσι τους ήρθε). Η δε παρουσίαση του συγγραφέα στο οπισθόφυλλο, αφού διαβάσει κανείς το βιβλίο, φαντάζει ως ανέκδοτο... Αντιλαμβάνομαι ότι αυτή η αφοπλιστικά ωμή αντιμετώπιση του κόσμου από τον ήρωα του βιβλίου (και η φιλοσοφία που ίσως έμμεσα προτείνει), βρίσκει γόνιμο έδαφος και γοητεύει όσους είναι αγκιστρωμένοι στην ύλη και αγνοούν την ύπαρξη της πνευματικής διάστασης του ανθρώπου.
Η τελική αίσθηση που μου άφησε το βιβλίο ήταν θλίψη. Και παρότι δεν μετανιώνω που το διάβασα, οπωσδήποτε δεν θα το ξαναδιάβαζα!

Πολύ τρυφερό βιβλίο. Διαπνέεται από ευαισθησία και χιούμορ, ενώ μέσα από τα λόγια και τις σκέψεις του μικρού ήρωα, αποτυπώνεται πολύ όμορφα και εύστοχα η αθωότητα και η "σοφία" της παιδικής ψυχής. Δύσκολο να μην σε αγγίξει. Ένα μικρό διαμαντάκι.

Ένα βιβλίο στο οποίο αναπτύσσονται με εξαιρετική σαφήνεια και με σχετικά συνοπτικό και ξεκούραστο τρόπο, τα βασικά και ουσιώδη σημεία της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, τα οποία δίνονται με μία όχι και τόσο συνηθισμένη για τον Έλληνα αναγνώστη γραφή, (με ύφος κατήχησης δηλαδή), αλλά αντίθετα, με μια πιο διευρυμένη οπτική και φιλελεύθερη γλώσσα. Χαρακτηριστικό είναι ότι παρατίθενται από τον συγγραφέα θεολογικά αποσπάσματα από συγγραφείς και Αγίους όλου του ορθόδοξου κόσμου και όχι μόνο των Ελλήνων Πατέρων. Ιδανικό για κάποιον μη ορθόδοξο που ενδιαφέρεται να προσεγγίσει το ορθόδοξο δόγμα, χωρίς φόβο να γίνει δέκτης κατήχησης αλλά και για κάποιον ορθόδοξο που έχει δογματικά κενά.