"Ζούμε στην κοινωνία της υπερβολής. Από τη μαζική υστερία κατά των ομοφυλοφίλων, που ίσχυε στην Ευρώπη πριν μερικές δεκαετίες μόλις, πηγαίνουμε στο άλλο άκρο. Στην πλήρη ισοπέδωση των πάντων. Αναλογίζεται άραγε κανείς πόσο καταστρεπτικές συνέπειες έχουν όλες αυτές οι πράξεις μας, σε παραδοσιακούς θεσμούς όπως η οικογένεια.
Τι θα απαντήσει ο συντάκτης του νόμου, που επέτρεψε στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά, όταν μετά από μερικά χρόνια, αυτά τα παιδάκια που θα μεγαλώσουν θα ζητήσουν να γνωρίζουν τον "πατέρα" και την "μητέρα" τους.
Δύναται κανείς να προβλέψη τις συνέπειες στον ψυχισμό τους, όταν θα μάθουν την αλήθεια. Όχι. Το μόνον που αυτήν τη στιγμή τους ενδιαφέρει είναι να γκρεμίσουν τάχα κάποια "ταμπού", ωρισμένες "παρωχημένες" απόψεις. Σε όλα τα πράγματα όμως υπάρχουν και όρια, και όταν διαπράττης ύβρεις, νομοτελειακά ακολουθεί η Νέμεσις."
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που κυκλοφορεί 22 χρόνια και ουδείς μπόρεσε να το αντικρούσει. Επειδή ως κοινωνία έχουμε δεί πολλά ευτράπελα να συμβαίνουν, εύχομαι να μη δω και τον συγγραφέα να προσπαθεί να αποδομήσει το βιβλίο του.

Υπάρχει ένα φιλανδέζικο ανέκδοτο: "Ποιός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του βιβλίου;; Το ποντίκι και ο Έλληνας!" Και αυτό γιατί είμαστε τελευταίοι απ\' όλους τους λαούς της Ευρώπης σε κατανάλωση βιβλίων. Ο Έλληνας μορφώνεται από την τηλεόραση! Η τηλεόραση όπως και οι πολιτικοί, είναι εικόνα μας, είναι ο καθρέφτης μας. Ανεβάσαμε τόσο ψηλά τους δημοσιογράφους που τους κάναμε "δασκάλους" του γένους! Και ας είναι οι περισσότεροι αγράμματοι. Τους πολιτικούς μας τους κάναμε "πατέρες" του έθνους! Και ας ανήκουν σε διεφθαρμένες πολιτικές παρατάξεις. Ποιός θα μας γλιτώσει από την ραδιοτηλεοπτική αποβλάκωση; Ποιός θα σταματήσει την πορεία του έθνους που καλπάζει προς τον αφανισμό; Ου συμφέρει τοις άρχουσι μεγάλα φρονήματα εγγίγνεσθαι τοις αρχομένοις..