Σποιλερς παρακάτω
Είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και ομολογώ πως είναι φανταστικό. Η Λε Γκεν γράφει με τέτοιο τρόπο που πολλοί άλλοι συγγραφείς θα ζήλευαν. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, παρουσιάζονται οι κίνδυνοι που συνεπάγεται η απεριόριστη δύναμη και εξουσία καθώς και η συνεχής δίψα του ανθρώπου για όλο και περισσότερη δύναμη (Το συμπεραίνει κανείς από το ότι με κάθε καινούργιο όνειρο που βλέπει ο Ορρ, ναι μεν ο κόσμος καλυτερεύει από μια άποψη αλλά ταυτόχρονα αυξάνεται συνέχεια η εξουσία του Χειμπερ ο οποίος σε κάθε καινούργια πραγματικότητα καταλαμβάνει και μια ισχυρότερη θέση στον κόσμο). Η Λε Γκεν λοιπόν μας παρουσιάζει πώς η εξουσία έλκει τους χειρότερους από μας και διαφθείρει τους καλύτερους.

Σίγουρα οι απόψεις του Ράιχ για τον ανθρωπάκο ισχύουν και παρουσιάζει εύστοχα τα αρνητικά του. Όμως δεν δίνει οδηγίες ή συμβουλές ώστε ο ανθρωπάκος να διορθωθεί και να γίνει σωστός άνθρωπος, παρά δίνει την εντύπωση πως τον διατάζει. Το αυταρχικό του ύφος και η συνεχής προσφώνηση σε β ενικό πρόσωπο περισσότερο με κούρασε αντί να με προτρέψει να γίνω \'ουσιαστικος άνθρωπος\'.

Το βιβλίο μου φάνηκε αρκετά κακογραμμένο και δυσνόητο σε αρκετά σημεία του. Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια σε ορισμένες περιγραφές του για να καταλάβω μόνο και μόνο το τι περιέγραφε. Οι σκηνές δράσης που υπόσχεται το βιβλίο εκτυλίσσονται γρηγορότερα από ότι θα ήθελα για να τις απολαύσω. Για πρώτη φορά θα πω πως η ταινία, η οποία και ήταν ένα αριστούργημα (Blade runner του 1982) με ενθουσίασε περισσότερο από το αντίστοιχο βιβλίο στο οποίο βασίστηκε.