Ένα από τα βιβλία της μεγάλης επαναστατικής διδαχής, της εξελικτικής πορείας του ανθρώπου προς τη χειραφέτηση, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εύλογη απόλαυση του πλούτου της εργασίας του και των αγαθών της φύσης. Ο μεγάλος ηττημένος (παρά τις παλινωδίες και τα μασκαρέματα της αστικής "δημοκρατίας" σε βορβορώδη αναχώματα τύπου εθνισμός ρατσισμός φασισμός ώστε να παρελκύσει απ τον ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ της αμφισβήτησης της ανατροπής) είναι τα αφεντικά χωρίς το περίβλημα του δήθεν πλουραλισμού. Ακατάλληλο το βιβλίο για ναζιστές (δεν είναι σε θέση να το κατανοήσουν).

Άλλη μια μαρτυρία που απογυμνώνει τον δήθεν ηθικό μανδύα των υπεθνικοφρόνων επίορκων και υποκριτών χουντικών σε όλες τις εκφάνσεις, εδώ στις στρατιωτικές σχολές. Πολλές οι μαρτυρίες, ξινίζουν χουντολάγνους νοσταλγούς. Οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα μιλούν και αποκαλύπτουν, απομυθοποιούν, ξεγυμνώνουν τον διάχυτο αυταρχισμό των ξενόδουλων αποστατών, των βασανιστών-εχθρών του χριστιανισμού, όσων έφτασαν να σπάζουν κνήμη νεοσύλλεκτου στη σχολή ΣΜΑ- Ικάρων για να είναι πιο ευπειθής (προσωπικές εμπειρίες συγγενών). Η χρήση των ενστόλων σαν εργαλείο επιβολής καθεστώτος κατάλυσης του συντάγμστος ήταν η ΣΥΝΕΧΕΙΑ της αμαρτωλής ΕΡΕ, των επονείδιστων ανακτόρων και της φρικιαστικής κοινοβουλευτικής προδοσίας ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ που διακίνησε την φαυλότητα της αποστασίας και της πληρωμής των αποστατών. Η προσπάθεια χειραγώγησης των ενστόλων συνεχίστηκε και μετά την χούντα από το ίδιο κέντρο της μελανόφαιης "πολυκατοικίας". Στα σώματα ασφαλείας και στους ενστόλους καλλιεργήθηκε συστηματικά ο σπόρος του νεοναζισμού, των διλημμάτων ..."κυβερνησιμότητας", του ποινικού λαϊκισμού, της ξενοφοβίας, του ευγονισμού. Σε μια Ελλάδα που ποτέ δεν έγινε κάθαρση από δωσίλογους, κάθαρση από χουντικούς αξιωματούχους (πλην ελαχίστων πρωταιτίων), κάθαρση στη δικαιοσύνη, στο ιερατείο. Ό,τι πρέπει για να αναγεννηθεί το νεκροφσγο σκαθάρι της ακροδεξιάς, δηλαδή των φασιστών που ντρέπονται να πουν τ\' όνομά τους.
Ο.συγγραφέας -εν κατακλείδι- μας δίνει μια γλαφυρή, ανθρώπινη και ειλικρινή βιωματική εμπειρία χρήσιμη στη γνώση, χρήσιμη στους νέους, ενοχλητική για όσους αμετανόητους επιχαίρουν με την κατάργηση της ισηγορίας και δοξάζουν τη φίμωση τη λήθη και το ψέμα.

Πολλά μπερδεμένα ονόματα γατιών, φλυαρία, ελάχιστο ενδιαφέρον για αναγνώστη. Η εμφάνιση και η εκτύπωση άριστα. Το περιεχόμενο : ανούσιες κινήσεις γάτων. Οι γάτες-οι βρίζουν (υποτίθεται), η συγγραφέας βρίζει με προσποιητή άνεση ενώ δεν χρειάζεται, δράση δεν υπάρχει, σκέψεις, θλίψη, απαρίθμηση μιας ρουτίνας χωρίς τη φύση, χωρίς χαρακτήρες (1-2), μια σχεδόν μοναχική ζωή απ την οποία λείπει το τοπίο, λείπουν οι άνθρωποι, λείπουν τα πάθη και οι χαρές. Διαρκής απαρίθμηση των μικροζημιών και των κινήσεων κάποιων γατιών. Σαν ταινία μικρού μήκους ίσως είχε κάποιο ενδιαφέρον, σαν βιβλίο βαρετό.

Εξαιρετικό βιβλίο. Ανατριχιζει κάθε δεξιό, που θέλει την αμάθεια, τη λήθη, τη διαστρέβλωση, ώστε να μεταγγίσει στο "τώρα" τον ΝΕΟ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟ της δεξιάς. Κατηγορούμε για αναθεωρητισμό τον Ερντογάν κι "εμείς" θέλουμε να μη μάθουν οι νέοι για τον μαύρο φασισμό του Μεταξά, (κάποιοι σύγχρονοι Γεωργαλάδες έβαλαν πλυντήριο να τον ξεπλύνουν), τον αγώνα
του ειρηνιστή Λσμπράκη και τη δολοφονία του απ το παρακράτος της ΕΡΕ δεξιάς, τκ ρόλο του πατέρα πάσης ιδιωτικοποίησης αρχαιοκαπηλίας και ...λειψυδρίας Εφιάλτη (κοινώς Αποστάτη ή Κων.Μητσοτάκη). Φτάσαν οι άθλιοι τυραννο-δουλοι να επιχειρούν ξέπλυμα του (επίορκου δολοφόνου, δικτάτορα και πράκτορα της CIA) Παπαδόπουλου, πετώντας τις ευθύνες στον Ιωαννίδη για την παράδοση μισής Κύπρου στους Τούρκους. Το ιστορικό μελανόφαιο ποτάμι της δεξιάς ολιγαρχίας με όργανα κυβερνήσεις, δικαστές, ένστολους, μαχαιροβγάλτες, μαφιόζους, βασανιστές. Η...ένδοξη δεξιά που μας φόρτωσε 3 χούντες, ένα σάπιο διαχρονικό παρακράτος και ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ.
Όσα βιβλία ενημερώνουν διαφωτίζουν ΘΥΜΙΖΟΥΝ διδάσκουν, αυτά είναι μια ελπίδα σε ένα ζοφερό κράτος, όπου τα εγγόνια των δοσιλόγων είναι χειρότερα κι απ τους παππούδες τους.

Στρατευμένη αντιρωσική φλυαρία. Νous en avons assez. Πριν μάθουμε τη Ρωσία, την ΕΣΣΔ, τη διακυβέρνηση Πούτιν, δεν έχουμε ακούσει τη φωνή της ίδιας της Ρωσίας, δεν τολμούμε να υπερασπιστούμε τα θετικά της, οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει στον εγκέφαλο της Ευρώπης τον αντιρωσσισμό. Πριν θεωρήσουμε προτεραιότητα την ανατροπή κάθε κυβέρνησης που δεν είναι αρεστή στις ΗΠΑ, ουρλιάζει στ αυτιά μας το καθεστώς της Ελλάδας. Παρακολουθήσεις πολιτών, ανώτατοι δικαστές εντελλόμενοι από ΠΘ να κομματίζουν ξεδιάντροπα, κυνήγι κ δολοφονίες δημοσιογράφων, 20 δυστοπικά κυβερνητικά κσνάλια, ολιγαρχία μονοπωλίων και λίπασμα απαισιοδοξίας στους πολίτες. Θρησκοληψία, ρατσισμός, νεποτισμός, μαφία φυλακών μαφία προαστείων, μαφία καυσίμων, μαφία περιφερειών, μαφία καναλαρχών, σχολαρχών, κλινικαρχών. Χωρίς Πούτιν, έχουμε τεχνογνωσία επαρκέστατη.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, από ένα συγγραφέα που ΕΔΩ δημιουργεί ένα πλέγμα δράσης και αδράνειας, νοήματος (και περιπλάνησης με έναν αόριστο προορισμό). Με μια δομή που σφίγγει και αραιώνει λέγοντας απλά και σπουδαία πράγματα που έρχονται περισσότερο απ το βάθος της συνείδησης σαν κάτι που πολλοί θα μπορούσαν να πουν , πολλοί θα μπορούσαν να θεωρήσουν δικές τους εμπειρίες, κάτι σαν dejas vu. Kάτι ωστόσο που λίγοι θα μπορούσαν να γράψουν. Η Αλίκη στη χώρα των κλεμμένων φρούτων, μια αναζήτηση σε πλήρη εγρήγορση, που προσποιείται το φαντασιακό παραλήρημα ενώ είναι μια περίπλοκη ανάδυση ενός βάθους του ασυνειδήτου. ένα βιβλίο που διεκδικεί μια προσωπική οπτική απ τον αναγνώστη. Η οποία δεν είναι τίποτα άλλο απ το καθρέφτισμά του περιπλανώμενου αναγνώστη σε μια αχανή μακέτα δράσης, που αναζητά νόημα σε ένα φυσικό, αίθριο escape room, άχρονο και "ευτοπικό"

Πολλά δικτατορικά και αιμοσταγή καθεστώτα όπως της ενιαίας (1967-1974) χούντας των επίορκων και ημιμαθών αξιωματικών λένε και κάποια όχι στους χορηγούς και προστάτες τους. Όπως μια πόρνη συχνά λέει και όχι στον μαστρωπό της, όταν ο ίδιος ο μαστρωπός "ανέχεται" τις ξινίλες και τα τσαλίμια της. Όπως εδώ, όπου για τις ΗΠΑ πρωτεύον ήτσν η "πάταξη του κομμουνισμού" (αλλά και κάθε προοδευτικού ενοχλητικού κόμματος). Ο Όρμπαν (ένας ακροδεξιός καραγκιόζης που σκέπτεται κατά 90% όπως η ελληνική δεξιά) έχει πει πολλά όχι στους αρχιστράτηγους του καπιταλισμού (ΗΠΑ Ευρώπη). Αυτό του δίνει κάποιο άλλοθι γενναιότητας ή δημοκρατικότητας; όταν τα ΝΑΙ του είναι περισσότερες ώρες εργασίας, καταστολή ελευθεριών και συγκεντρωτισμός; Εάν ο αρχιχουντικός ταγματάρχης γνώριζε το πραγματικό ΟΧΙ θα ΕΚΠΑΙΔΕΥΕ ένα λαό ολόκληρο να το αρθρώνει και δεν θα του αποσπούσε το δήθεν ...ΝΑΙ με υποκρισία νοθεία και βγάλσιμο νυχιών. Ο συγγραφέας του βιβλίου μπορεί να γράψει ό,τι θέλει και με όποιο τελικό στόχο θέλει. Τα αίματα όμως και οι προδοσίες των σεσηπότων αποβλήτων δεν εξωραΐζονται με χαρτί.

Επειδή δεν περιμένουμε αλήθειες από φιλοχουντικούς "συγγραφείς" δηλαδή από στρατευμένους θαυμαστές της λογοκρισίας, θαυμαστές της βίαιης επιβολής της χουντικής προπαγάνδας, διαβάζουμε και ακούμε την αλήθεια όσων μάχονταν υπέρ της ελευθεροτυπίας, υπέρ της ισονομίας, υπέρ της ΙΣΗΓΟΡΙΑΣ. Τα σεσηπότα λείψανα που αρθρώνουν φιλοχουντικό λόγο και αγωνιούν να ξεπλύνουν τη ματωμένη χούντα στη νεροτριβή της λήθης δεν έχουν κύρος ούτε ίχνος φιλαλήθειας.

Στρατευμένο μυθιστόρημα στην υπηρεσία της "δημοκρατικής δύσης". Πολλή φλυαρία για τον κακό Στάλιν, με χώρο δράσης γεωγραφικά ακριβώς κάτω απ την πιο ματοβαμμένη χώρα του 20αι, τις ΗΠΑ. Οργασμός απόλαυσης για όσους σοβαντίζουν το γιαπί των ίσων αποστάσεων, του ναιμεναλλά, των 2 άκρων. Κανένα ίχνος πνευματικότητας, χαζοχαρούμενη συρραφή προσώπων, τόπων, υποκριτική συγκατάβαση και χαμένος χρόνος. Για τα σκουπίδια.

Μια ειλικρινής νηφάλια και αντικειμενική νύξη της "κρατικής θρησκείας" της "πλειοψηφικής θρησκείας", που αυτοστεφανώνεται επισείοντας τον μπαμπούλα άλλων θρησκειών. Κοιτάξτε, εγώ δεν είμαι τόσο φασιστική όσο οι άλλοι (πχ μουσουσμανισμός), άρα να λέτε κι ευχαριστώ που δεν κάνω τα ίδια. Η αλήθεια είναι πως κάποιες ελευθερίες στο δυτικό κόσμο δεν τις παραχώρησε, δεν τις ανέχτηκε ο χριστιανισμός, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ήταν αντίπαλος στη διεκδίκησή τους, φυλάκισε, βασάνισε, συμμάχησε με το μεσαιωνικό κράτος ή ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Μέχρι και σήμερα είναι εχθρός της επιστήμης, εχθρός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κομματάρχης με δεξιά ή φασιστικά κόμματα. Οι ολιγάρχες μάλλον δεν πιστεύουν παρά μόνο σε ένα θεό που τους βοηθά να καταπιούν τους οικον.ανταγωνιστές τους, να ισοπεδώνουν λαούς και κοιν.ομάδες με την κερδοσκοπία τους, να έχουν εργαζόμενους (ή άνεργους) φοβισμένους απ το "φοβερό βλέμμα" του θεού (τους), ολιγαρκείς, δεισιδαίμονες, μοιρολάτρες, απαισιόδοξους ή ναρκωμένους με ψίχουλα. Στην παρακμάζουσα Δύση, που παρουσιάζει έμμεσα την άνοδο της ακροδεξιάς σαν μόδα, σαν ...ακτιβισμό, οι ανεξίθρησκοι πολίτες (που αυτο-επιμορφώθηκαν και όρισαν την ταυτότητά τους ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΑ)είναι λίγοι είναι δυστυχώς εξαίρεση. Η άγνοια, η αμάθεια, ανατροφοδοτούμενες από πολιτικούς, ΜΜΕ, κυριαρχούν και απομυζούν ΚΕΡΔΟΣ ενώ λυσσωδώς αντιμάχονται ΚΑΙ ΤΩΡΑ όποιον αρθρώνει λόγια αλήθειας.