Λέει αλήθειες που δεν τις βλέπουμε, με τρόπο απλό και κατανοητό απ\' όλους. Μια παρατήρηση μόνο, ένα δασός δεν έχει μόνο βιωμαιική αξία.

Αριστούργημα. Πολλά βιβλία σε ένα. Ένα ακόμη από τα διαμάντια της Ελληνικής Λογοτεχνίας, που αν δεν βρει προσβάσεις και διασυνδέσεις, θα πάει άκλαφτο!

Έχει ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά δύσκολα διαβάζεται, κουράζει. Θα μπορούσε ο συγγραφέας, ό,τι έχει να πει, να το παι το πολύ σε 100 σελίδες. Δεν κατάλαβα γιατί εκδόθηκε.

Για την Αποδοχή Κληρονομιάς

Ο Μιχάλης Μπουναρτζίδης συναντά και πάλι το αναγνωστικό κοινό με το μυθιστόρημά του Αποδοχή Κληρονομιάς. Ο αφηγητής εναγκαλίζεται το ρόλο του συγγραφέα, τον οποίο και ξεδιπλώνει σταδιακά στην απόπειρά του να αφηγηθεί μια αληθινή ιστορία. Εναλλάσσοντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση με αφήγηση τρίτου προσώπου, καθώς η κεντρική ιστορία του βιβλίου πλαισιώνεται από τρεις ακόμη ιστορίες- και άλλες επιμέρους- που παρεισφρέουν στον κορμό του μυθιστορήματος, ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη με εξαιρετική αφηγηματική μαεστρία, με πλούσια και ρέουσα γλώσσα, στην αποκάλυψη της αλήθειας. Μιας αλήθειας που συνδέεται με τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος, τόσο καλά κρυμμένης στην πορεία του παρελθόντος χρόνου. Παρελθόν και παρόν σε μια ενδιαφέρουσα αλληλοδιαδοχή, σε παραλληλία με τη σύζευξη ιστορίας και μυθοπλασίας εγκιβωτίζουν την αφήγηση της ατομικής περιπέτειας των χαρακτήρων στην αφήγηση της μεγάλης εικόνας της Ιστορίας από τη δικτατορία του Μεταξά μέχρι και στα χρόνια του εμφυλίου. Η μεγάλη εικόνα της ιστορίας που είναι αναγκαίο να περιγραφεί, έστω πολύ αδρά, για να λειτουργήσει σαν φόντο, αλλιώς «θα ήταν σαν ζωγραφική που απεικονίζει πρόσωπα ή ανθρώπινες φιγούρες ολόσωμες χωρίς να υπάρχει βάθος, πλαίσιο, σκηνικό πίσω τους, αυτό δεν γίνεται, πρέπει να υπάρχει φόντο, έστω κι ας είναι μαύρο, όπως στου Καραβάτζιο την Αποκαθήλωση ή τον Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ, στο κάτω-κάτω μαύρη ήταν κι η εποχή».
Το μέσα και το έξω...τα χρώματα και οι μυρωδιές των παιδικών χρόνων, τα όνειρα και οι διαψεύσεις τους, οι βεβαιότητες και οι ανατροπές τους, ο έρωτας και ο θάνατος, ο πόλεμος, τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια και τελικά η άρνηση του απόλυτου κακού ως αποτέλεσμα εμβάθυνσης και νηφάλιας αποτίμησης- μια χαραμάδα αισιοδοξίας για τον επερχόμενο κόσμο.

Δήμητρα Γ. Μπεχλικούδη
Δρ Φιλολογίας

Η λογοτεχνία για την λογοτεχνία, μόνο που η υπερβολή δεν χωνεύεται. Ιδανικό για τους "κριτικούς" που μπορούν με τις ώρες να αραδιάζουν μεγαλοστομίες χωρίς ουσία. Αν πάλι κάνω λάθος, ας βρεθεί ένας να μου υποδείξει έναν τρόπο να το διαβάσω.

Είμαι φανατικός αναγνώστης της Μάρως Δούκα. Λατρεύω την γραφή της. Την θεωρώ ιέρεια της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ακόμη παλεύω να βρω γιατί την τρομπέτα δεν μπόρεσα να την φτάσω ούτε στις εκατό σελίδες. Ίσως εγώ να μην είχα διάθεση ποιός ξέρει. Θα προσπαθήσω αργότερα.

ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΦΛΥΑΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ, ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΙΣ ΕΚΑΤΟΝ ΕΙΚΟΣΙ ΕΞΗ ΣΕΛΙΔΕΣ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΆΛΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΑ

Λίγο, πολύ λίγο σε σχέση με προηγούμενα βιβλία του. Από μια λογικό, δεν μπορεί να είναι στο ίδιο επίπεδο όλα τα βιβλία ενός δημιουργού. Από την άλλη, έλλειψη έμπνευσης και αρκετά "δάνεια" που άλλα τα ομολογεί ο συγγραφέας κι άλλα όχι.

Εξαιρετικό βιβλίο, υπέροχο, αν και δύσκολο το στυλ του Καμπρέ. Θέλει τον αναγνώστη ΕΚΕΙ, δεν επιτρέπεται το λοξοκοίταγμα, το έχασες!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ κ. ΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΙΣ 13-12-2013.Το βιβλίο του Μιχάλη Μπουναρτζίδη, «Προσευχή για τις καινούργιες πατρίδες», είναι ένα βιβλίο ποταμός. Μια εποχή ολόκληρη περνάει μέσα απ τις σελίδες αυτού του μεγάλου σε όγκο και νοήματα βιβλίου, όπου η μεγάλη ιστορία διαπλέκεται με τις ιστορίες των «μικρών ανθρώπων». Όπου η μεγάλη ιστορία πέφτει σαν κεραυνός στις ζωές των ανθρώπων. Αυτή η συγκλονιστική διαπλοκή της μεγάλης, με τις μικρές ιστορίες αφηγείται ο συγγραφέας, τη διαπλοκή του μεγάλου ιστορικού χρόνου, με τους μικρούς χρόνους των καθημερινών ανθρώπων. Η αφήγηση ξεκινά εκεί στα τέλη του Οθωμανικού 19ου αιώνα και τελειώνει με το οριστικό τέλος του οθωμανικού χρόνου και την οριστική εδραίωση των εθνικών χρόνων. Ο τόπος όπου διαδραματίζεται και η μεγάλη και οι μικρές ιστορίες, είναι αυτός της Θράκης και της Μακεδονίας, την εποχή της πολυχρωμίας των πληθυσμών τους. Για τους ανθρώπους και τη ζωή τους, για τους ανθρώπους και τα πάθη τους όταν συναντήθηκαν με τη μεγάλη ιστορία μας μιλά ο κ. Μπουναρτζίδης, σε μια περιοχή – Θράκη – που συνήθως μένει στη σκιά μιας άλλης, της Μικράς Ασίας, αυτής που διεκδίκησε σχεδόν κατ αποκλειστικότητα όλο τον πόνο και την εθνική συμπάθεια για την καταστροφή της. Ο συγγραφέας ωστόσο μας δείχνει με το βιβλίο του, ότι οι συνέπειες της μεγάλης ιστορίας δεν έπεσαν μόνο στα κεφάλια των Μικρασιατών αλλά και των Θρακιωτών, δεν έπεσαν μόνο στα κεφάλια των Ρωμιών αλλά και όλων των πληθυσμών.