Έχει ψηφιστεί από το goodreads ως το δεύτερο καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας για τον 21ο αιώνα.
Γοητεία η όλη περιγραφή της ζωής στον Άρη. Χιουμοριστικό και επιστημονικό μαζί, για τους λάτρεις του είδους εξαίρετο.
Η ταινία αδικεί το βιβλίο, έχει λιγότερα από τα γραφόμενα, ενώ έχει πειραχτεί και το τέλος.

Αρκετά αναλυτικό για μικρή ιστορία των ΗΠΑ. Κάποια σημεία του δεν τα βρίσκεις σε άλλα σχετικά βιβλία.

Αφήνει μία πληρότητα στο τέλος του. Για το είδος του (μιξ: λογοτεχνία του φανταστικού - κοινωνικά υπαρκτά θέματα) είναι σχεδόν άριστο, αφού συνδυάζει επιτυχώς την εναλλαγή του φανταστικού με την πραγματικότητα.
Ευφυές το σενάριο, απροσδόκητη πλοκή και καλός λόγος. Κατά τη γνώμη μου σε κρατάει να διαβάσεις παρακάτω.

Βιβλίο που σε κρατάει. Δεμένη πλοκή, γλαφυρή και πειστική αφήγηση. Πολύ πιο άρτιο από τον μέσο Έλληνα συγγραφέα.

Γρήγορη ροή και αμέτρητες εναλλαγές σκηνικών , πλούσια πλοκή, αμέτρητοι χαρακτήρες, γλαφυρή ενδοσκόπηση στην εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων.
Φανταστική και η μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση, με φοβερές ερμηνείες από Αρζόγλου, Καραμπέτη, Νινιό, κλπ.
Ο κεντρικός ήρωας, Λούης, είναι υπαρκτό πρόσωπο, έχει δώσει συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ευχάριστη έκπληξη!
Γέλασα με την ψυχή μου σε τουλάχιστον 5 σημεία.
Μάστορας της πλοκής ο Καραγάτσης και της γλώσσας. Απίστευτες γέφυρες στην πλοκή.

Θα μπορούσε να προτείνεται ενδεχομένως (αποσπάσματα) σε μεγάλες τάξεις Γυμνασίου ή Λυκείου, ως αφορμή για ιστορική και θρησκευτική εμβάθυνση, με ευχάριστο τόνο.

Μπορεί να διαβαστεί από κάθε είδους βιβλιόφιλο.

Ο Κάφκα ήταν πολύ αυτομηδενιστής και μισούσε τον εαυτό του, λόγω της άσχημης συμπεριφοράς του πατέρα του στην παιδική του ηλικία. Παρόλα αυτά έκανε διδακτορικό στη Νομική και αυτό φαίνεται και στο βιβλίο \'η Δίκη \'. (Τον τίτλο τον έδωσε ο φίλος του Μαξ Μπροντέ μετά Κάφκα θάνατον) -στον Πύργο ακόμη περισσότερο.

Αυτό που μου έμεινε είναι ότι καταπιάνεται με νομική, θεολογία, τέχνη, κοινωνικές συμπεριφορές με ταυτόχρονη ύπαρξη ισχυρής πλοκής και το μοναδικό στο είδος του στοιχείο:

Όλοι οι διάλογοι/κεφάλαια γίνονται μεταξύ πρωταγωνιστή και κάποιου άλλου ήρωα.(πχ δικηγόρος, έμπορος, ζωγράφος, φύλακας, δάρτης, ιερωμένος, θείος, γυναίκα φύλακας, Λένι, δεσποινίδα μπρυντερ κλπ) ποτέ οι υπόλοιποι ήρωες μεταξύ τους μεμονωμένα.

Ενώ είναι σκοτεινό αρκετά έχει σημεία που τρέχει η ροή γρήγορα, ενώ τα άλματα σε σκηνές όπως η ξενάγηση του Ιταλού πελάτη της Τράπεζας στη Μητρόπολη που καταλήγει σε συνάντηση με τον ιερωμένο των φυλακών (χωρίς να εξηγείται) προκαλεί εντυπωσιασμό.

Συνεπώς πρόκειται για επιστημονικό, φιλολογικό, μυθιστορηματικό αριστούργημα, όχι όμως χαρούμενο, ειδικά το φινάλε, το οποίο βέβαια είναι αλληγορικό.

Και φυσικά σου μένει για πάντα.

Υγ. Ο σύγχρονος Έλληνας Κάφκα πάντως στο πιο χαρούμενο λιγάκι είναι ο Δημήτρης Σωτάκης.

Ο Κάφκα ήταν πολύ αυτομηδενιστής και μισούσε τον εαυτό του, λόγω της άσχημης συμπεριφοράς του πατέρα του στην παιδική του ηλικία. Παρόλα αυτά έκανε διδακτορικό στη Νομική και αυτό φαίνεται και στο βιβλίο \'η Δίκη \'. (Τον τίτλο τον έδωσε ο φίλος του Μαξ Μπροντέ μετά Κάφκα θάνατον) -στον Πύργο ακόμη περισσότερο.

Αυτό που μου έμεινε είναι ότι καταπιάνεται με νομική, θεολογία, τέχνη, κοινωνικές συμπεριφορές με ταυτόχρονη ύπαρξη ισχυρής πλοκής και το μοναδικό στο είδος του στοιχείο:

Όλοι οι διάλογοι/κεφάλαια γίνονται μεταξύ πρωταγωνιστή και κάποιου άλλου ήρωα.(πχ δικηγόρος, έμπορος, ζωγράφος, φύλακας, δάρτης, ιερωμένος, θείος, γυναίκα φύλακας, Λένι, δεσποινίδα μπρυντερ κλπ) ποτέ οι υπόλοιποι ήρωες μεταξύ τους μεμονωμένα.

Ενώ είναι σκοτεινό αρκετά έχει σημεία που τρέχει η ροή γρήγορα, ενώ τα άλματα σε σκηνές όπως η ξενάγηση του Ιταλού πελάτη της Τράπεζας στη Μητρόπολη που καταλήγει σε συνάντηση με τον ιερωμένο των φυλακών (χωρίς να εξηγείται) προκαλεί εντυπωσιασμό.

Συνεπώς πρόκειται για επιστημονικό, φιλολογικό, μυθιστορηματικό αριστούργημα, όχι όμως χαρούμενο, ειδικά το φινάλε, το οποίο βέβαια είναι αλληγορικό.

Και φυσικά σου μένει για πάντα.

Υγ. Ο σύγχρονος Έλληνας Κάφκα πάντως στο πιο χαρούμενο λιγάκι είναι ο Δημήτρης Σωτάκης.

Από τα καλύτερα του.. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Υψηλές αλληγορίες. Καθοριστικό ότι το απρόβλεπτο έλκει.

Μία πραγματική όαση σε ότι συμβαίνει σήμερα γύρω μας. Με έκανε να ξεφύγω για λίγο. Λάτρεψα την ιστορία, το ότι σε κρατάει και θέλεις να δεις τι γίνεται παρακάτω (με αδημονία). Πλοκή, γραφή, έμπνευση στην προβολή λεπτομερειών του μέλλοντος, όλα πάρα πολύ καλά.