ΘΕΑΤΡΟ

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
Ο ΑΔΜΗΤΟΣ ΛΑΜΒΑΝΕΙ εξ ουρανού ένα μήνυμα, στο οποίο του τίθεται το δίλημμα να θανατωθεί εκείνος ή η γυναίκα του. Ο πανικόβλητος βασιλιάς των Φερών, άγαμος ών, διοργανώνει ακρόαση, κατά την οποία παρελαύνουν αθρόως τα κορίτσια της πόλης, ελπίζοντας να γίνουν βασίλισσες και αγνοώντας ότι η περιπόθητη στέψη τους οδηγεί κατευθείαν στον τάφο. Το τυχερό θύμα είναι η Άλκηστις. Αθώα, ευτυχισμένη και ερωτευμένη, αγνοεί τι την περιμένει, ενώ ο αδίστακτος Άδμητος προετοιμάζει επιδέξια και επιμελέστατα τον θάνατό της. Από ένα απροσδόκητο παιχνίδι της ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ
Την ημέρα του γάμου της, η νεαρή νύφη δραπετεύει με τον εραστή της, εγκαταλείποντας την γαμήλια γιορτή. Δύο οικογένειες της αυστηρής ισπανικής επαρχίας αναστατώνονται. Ο γαμπρός και οι συγγενείς του αρχίζουν να καταδιώκουν το λαθραίο ζευγάρι. Εραστής και γαμπρός αλληλοσκοτώνονται μέσα στο δάσος. Ένας ακόμη κύκλος αίματος έχει κλείσει, αφήνοντας πίσω του μίσος, αγωνία, χήρες και τρομαχτικές αναμνήσεις. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο κλεισμένος στον εαυτό του χειρουργός Ροντιόν Νικολάγιεβιτς, διοικητικός υπεύθυνος ενός "ησυχαστηρίου" σε παραλία κοντά στη Ρίγα, καλεί στο γραφείο του τη Λύντια Βασίλιεβνα, μια κυρία μεταιχμιακής ηλικίας, για να της συστήσει ευγενικά την τήρηση του κανονισμού λειτουργίας του ιδρύματος, τον οποίο αυτή παραβαίνει κατ' εξακολούθηση. Η φαινομενική αφέλεια -άλλη μορφή τρυφερότητας- η ειλικρίνεια και η ευρηματικότητα της Λύντια αποκαλύπτονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στις επόμενες συναντήσεις της με τον Ροντιόν και ανάμεσά τους αναπτύσσετα...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΛΑΡΟΣ
Έργο γραμμένο το 1890, με το οποίο ο Αντόν Τσέχωφ γνώρισε θρίαμβο και καθιερώθηκε ως κορυφαία μορφή της ρωσικής δραματουργίας. Ο Τσέχωφ καταφέρνει χάρη στην αφαιρετική τεχνική του να ξεφύγει από τον ηθογραφικό ρεαλισμό και να κάνει σκηνική ποίηση την καθημερινότητα. Στο έργο απεικονίζεται η διαρκής φθορά της ακύμαντης ζωής και το ξόδεμα της ανθρώπινης ενέργειας σε δευτερεύουσες δραστηριότητες, αφήνοντας ταυτόχρονα και κάποιες ελπίδες για το μέλλον. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΝΕΑΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Το βιβλίο αυτό αποτελεί πρακτικό βοήθημα για όσους καθοδηγούν νεανικές θεατρικές ομάδες έχοντας στόχο ένα δημιουργικό θέατρο. Λέγοντας δημιουργικό θέατρο εννοούμε περισσότερο την ερευνητική εργασία και δημιουργική δράση κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας και προετοιμασίας της ομάδας, παρά την επιδίωξη του τελικού αποτελέσματος στο ανέβασμα της παράστασης (...) Τόσο τα παιχνίδισα όσο και οι πιο σύνθετες ασκήσεις και τεχνικές περιγράφονται αυτοτελώς. Ο εμψυχωτής ή ο δάσκαλος θεάτρου μπορεί να επιλέγει όσες του χρειάζονται κάθε φορά για να σχεδ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΤΩΧΟ ΘΕΑΤΡΟ
Γιατί κάνουμε τέχνη; Για να παραβιάσουμε τα όριά μας, να επεκτείνουμε τα όριά μας, να καλύψουμε το κενό μας, να ολοκληρωθούμε. Αυτό δεν αποτελεί συνθήκη, αλλά συνιστά μια πορεία, όπου, εκείνο που είναι σκοτεινό μέσα μας, φωτίζεται σιγά σιγά. Σε αυτό τον αγώνα με τις προσωπικές μας αλήθειες, σ' αυτή την προσπάθεια να ξεφλουδιστεί κομμάτι κομμάτι η μάσκα της ζωής, το θέατρο, με την πληρότητα της έρευνάς του, μου φαινόταν πάντα σαν ένας χώρος πρόκλησης. Έχει την ικανότητα να προκαλεί την ίδια του τη φύση, καθώς και το ακροατήριό του, παραβιάζ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ
Η θλίψη, η ρουτίνα, η έλλειψη επικοινωνίας, οι ανολοκλήρωτοι πόθοι, οι ανθρώπινες αδυναμίες, αποδόθηκαν από τον Τσέχοφ με απαράμιλλη ευαισθησία. Με ανθρωπιά και γνώση για το ανθρώπινα συναίσθημα, αλλά και με την ψυχρότητα του επιστήμονα, απεικόνισε την αλήθεια της ζωής στην τραγική της ουσία. Το ύφος του, λιτό κι απέριττο, αποπνέει τη συγκίνηση και την αγωνία σε μια γραφή που, τόσο στα διηγήματα όσο και στα θεατρικά του έργα, παραμένει σύγχρονη και μοντέρνα. Η αντίληψή του για ένα θέατρο χωρίς πλοκή, χωρίς δράση, χωρίς τελική έκβαση, όπου ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ
ΒΟΙΝΙΤΣΚΙ: Τα χρόνια δεν παίζουν κανένα ρόλο. Όταν δεν υπάρχει αληθινή ζωή, τότε ζούνε τα οράματα. Καλύτερα έτσι παρά τίποτα. ΣΟΝΙΑ: Ο σανός είναι κομμένος όλος , κάθε μέρα βρέχει, όλα σαπίζουν, και εσύ ασχολείσαι με οράματα. Παράτησες τελείως το νοικοκυριό... Δουλεύω μόνη μου, έχω εξαντληθεί τελείως... (Τρομαγμένα.) Θείε, έχεις δάκρυα στα μάτια σου! ΒΟΙΝΙΤΣΚΙ: Τι δάκρυα; Δεν υπάρχει τίποτα... ανοησίες... Τώρα με κοίταξες, όπως η συγχωρεμένη μητέρα σου. Γλυκιά μου ...(Παθιασμένα φυλάει τα χέρια και το πρόσωπό της.) Αδελφή μου... γλυκιά αδε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ
Στους "Δανειστές" φαίνεται πεντακάθαρα η πάλη των ψυχών για επικράτηση και στη συνέχεια υποδούλωση της μιας στην άλλη. Το έργο δεν είναι μια σπουδή στον έγγαμο βίο, στη φθορά και στα αδιέξοδα της συμβίωσης: είναι μια ρωμαϊκή μονομαχία με πεδίο αναφοράς τον θάνατο. Ο Στρίντμπεργκ καταγράφει με ωμή σαφήνεια τις στρατηγικές που ακολουθούν οι ήρωές του οδεύοντας προς την αναπόφευκτη εξόντωσή τους, αγνοώντας τη συνείδησή τους, αφού έχουν απεμπολήσει τη μνήμη τους για να επιδοθούν σε πρωτοφανούς κυνισμού επιθέσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΛΥΚΟ ΠΟΥΛΙ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ
Γραμμένο το 1956, το "Γλυκό πουλί της νιότης" είναι ένα από τα πιο γνωστά του Τεννεσσή Ουίλλιαμς. Ο Τσανς Γουέην, ένας αδίστακτος όσο και φιλόδοξος νέος, που προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ώριμη διάσημη ηθοποιό Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο, έρχεται μαζί της σε μια πόλη της Φλόριντα και γενέτειρά του και ξαναβρίσκεται στη συντηρητική επαρχία του αμερικανικού Νότου, όπου κυριαρχούν ο κοινωνικός ρατσισμός, η βία και το δίκαιο του ισχυρότερου. Ψυχολογικά ναυάγια και οι δύο, καθένας για τους δικούς του λόγους, η Αλεξάνδρα και ο συνοδός της καταφεύγ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
"Ο Εχθρός του λαού" είναι έργο υποδειγματικής ιψενικής γραφής, διότι δίνει παραστατικά την εικόνα των εξουσιαστικών μηχανισμών οι οποίοι, εν ονόματι της "κοινής γνώμης" και της "μετριοπάθειας" κινητοποιούνται για να εξαγοράσουν συνειδήσεις, να αλλοιώσουν χαρακτήρες και τελικά να εξοντώσουν τους πολιτικούς εχθρούς τους. Οι μηχανισμοί της κρατικής εξουσίας, που προσπαθούν να ανατρέψουν τις απόψεις του αναμορφωτή γιατρού Στόκμαν, δρουν σαν ασφυκτικός βρόχος και εν τέλει γίνονται σήμα κινδύνου για την κοινωνία. Το έργο κινείται μέσα σε καφκικό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Οι σχέσεις των ιψενικών τριγώνων ξεκινούν σαν παιχνίδι, με απώτερο σκοπό την απόρριψη των παρωπίδων που πνίγουν τις συνειδητές και ασυνείδητες επιλογές. Στο παρόν έργο οι ήρωες κινούνται πέρα από την κοινωνική ηθική, τις εποχές, τους προορισμούς και τα καθήκοντα, διότι ήδη κουβαλάνε με κόπο το βαρύ φορτίο της ύπαρξής τους και το μόνο που επιζητούν είναι να ξορκίσουν την προσωπική τους ερημία καταφεύγοντας σε ακραίες λύσεις. Ως και το παιχνίδι εδώ αποδείχτηκε αυταπάτη, ως και η επιδίωξη ενός απώτερου σκοπού -της δημιουργίας ενός έργου τέχνη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ
Μια ευφυής φαρσοκωμωδία που σκιαγραφεί τα καθημερινά προβλήματα, τους έρωτες και τους καβγάδες του μικρόκοσμου της Βενετίας. Ο Γκολντόνι διδάσκεται από την τεχνική της Κομμέντια ντελ' Άρτε, εισάγει καινούργια ηθογραφικά στοιχεία στο έργο και διαμορφώνει ένα θεατρικό αποτέλεσμα με αφειδώλευτα καταιγιστικούς ρυθμούς, άφθονο γέλιο και διαχρονική φρεσκάδα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΤΛΑΖΕΝΙΟ ΓΟΒΑΚΙ
ΟΡΟΣΗΜΟ ΤΗΣ ΚΛΩΝΤΕΛΙΚΗΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ, το Aτλαζένιο γοβάκι αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα έργα του γαλλικού αλλά και του παγκόσμιου θεάτρου χάρη στη μεγαλοφυή σύλληψή του και στο πολυσύνθετο πνευματικό του υπόβαθρο. Συνιστά μια συναισθηματική και πνευματική διαθήκη του θεατρικού συγγραφέα και ποιητή, που αποκρυσταλλώνει το απαύγασμα της ζωής και της σκέψης του. Πρόκειται για κολοσσιαίο έργο υπό τον πλήρη τίτλο "Το Ατλαζένιο γοβάκι" ή "Το χειρότερο δεν είναι ποτέ σίγουρο", το οποίο γράφτηκε από το 1924 έως το 1929 και ανέβηκε για πρώτη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΑΤΡΟ
ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΣ ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο θάνατος θέρισε στο άνθος της νιότης τους, ωσάν διάττοντες αστέρες, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ 1989 και 1996, τους τρεις Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς B.-M. Koltes, J.-L. Lagarce και D. G. Gabily τους δύο πρώτους από την ασθένεια της εποχής, το Έιτζ. Τρεις πρωτότυποι αστέρες, οι οποίοι ανανέωσαν εκ βάθρων ο καθένας με τον τρόπο του τη θεατρική γραφή επανατοποθετώντας το λόγο στο κέντρο του παιχνιδιού. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του, το έργο του Λαγκάρς έχει μεταφραστεί και παίζε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ
Όλο το έργο διαδραματίζεται σε μια σε μια στάση λεωφορείου, όπου κάθεται μια ηλικιωμένη γυναίκα με περίεργη όψη, τα ρούχα της δείχνουν αλλόκοτα, κρατά μια βαλίτσα. Σε λίγο πλησιάζει μία νεότερη γυναίκα που κάθεται κοντά της λαχανιασμένη και ανακουφισμένη που τη βρήκε. Η ηλικιωμένη θέλει να αποδράσει από το σπίτι τους -που της μοιάζει με νεκρά φύση- αποτολμώντας την αναζήτηση της ελευθερίας και της νεανικής φρεσκάδας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Τα θεατρικά έργα που ο Γρηγόρης έγραψε έμειναν για πολύ στη μνήμη των λαϊκών ανθρώπων της εποχής του και όχι στα γραφτά. Έτσι όπως σε πολύ παλιές εποχές γινόταν. Είναι γνήσια λαϊκά δημιουργήματα από ένα καθαρό γνήσιο λαϊκό πνεύμα που στρατεύτηκε από την παιδική ηλικία ως το θάνατό του στον αγώνα για τα λαϊκά δίκαια με την πιο αγνή αγωνιστική θέληση, βούληση, γνώση και γνώμη για ό,τι προοδευτικό και καλύτερο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ RACHEL CORRIE
Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι, τον Ιανουάριο του 2003, ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων. Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χει...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ
Η Πελαγία είναι μια γυναίκα που πάντοτε πίστευε πως ανήκει στα "Όχι", σε εκείνες δηλαδή που η ζωή, από τη γέννησή τους, τις έχει κατατάξει στις "χαμένες" περιπτώσεις. Εργάζεται ως καθαρίστρια σε μεγάλες επιχειρήσεις, παρατηρεί τις γυναίκες που θεωρεί πως ανήκουν στα "Ναι", εκείνες δηλαδή που η ζωή τούς πρόσφερε απλόχερα όλες τις ευκολίες, και ονειρεύεται να γίνει σαν αυτές... ή έστω να πλησιάσει, να γίνει ένα " Ίσως". Στον αγώνα της αυτό κάνει πολλά λάθη, άλλοτε αστεία άλλοτε συγκινητικά, μέχρι που αντιλαμβάνεται πως ο μόνος τρόπος να σου ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΛΩΜΗ
[...] Η Σαλώμη: θαρρείς και όλα έγιναν για να μπαλωθεί το μεγάλο κενό, για να φανερωθεί επιτέλους εκείνο το φιλί που όλοι το ξέρανε για κοντά χίλια οχτακόσια χρόνια μα δεν το τόλμησε ολάκερη η Αναγέννηση, δεν το ζωγράφισε μήτε ο Μποτιτσέλι, μήτε καν ο Καραβάτζιο, οπότε πάνω που ησύχασαν οι παπάδες, γλυτώσαμε από τούτο, είπανε και βάλανε μπρος ένα στάμπατ μάτερ, νά σου ένας που φορούσε δαχτυλίδια για να το επιτελέσει (: περισσότερο από το "επιτέλους" παρά από το "επιτελώ"). Θαρρείς και όλα έγιναν για να ενωθεί ο έρωτας με το θάνατο επί σκην...
Διαβάστε περισσότερα...