ΣΤΙΞΙΣ

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ Ο ΤΖΕΚΙΛ ΜΑΧΑΙΡΩΣΕ ΤΟΝ ΧΑΙΝΤ
ΑΜΑΖΟΝΙΑ (15) Τι κι αν μας πήραν στο φαλάγγι Τι κι αν μας νίκησαν στον πετροπόλεμο Κι αν μας χλευάζουν Που χάσαμε τα υπάρχοντά μας Που φάγαμε όλο το μάννα τ' ουρανού Στην έρημο Που μας άφηναν μόνους Τα χέρια των κοριτσιών με τα βελούδινα Και τα χαμόγελα απλωμένα στον ήλιο σα λιακάδα Η έκσταση πέφτει από ψηλά Και γίνεται τόξο Στα χέρια ενός θεού Φαρέτρα γεμάτη στίχους Που όσο κι αν κοκορεύονται οι αλαλαγμοί στην έπαρση Θα γίνουν κάποτε τραγούδι στην ερημιά Τρυφερού κοριτσιού που φανερώνει με χάρη Την όαση που κρύβεται πίσω απ' τα πέπλα της ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΚΑΤΟΠΤΡΑ
Τα είκοσι τέσσερα Κάτοπτρα αυτού, του βιβλίου αντανακλούν τη στοχαστική ματιά του συγγραφέα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής. Μας ταξιδεύουν από το σκοτάδι στο φως, ανάμεσα σε μάσκες, πρόσωπα, προσωπεία, σκιές, προκαταλήψεις και στερεότυπα, για να συνθέσουν τελικά έναν ύμνο στη ζωή. Τα Κάτοπτρα μιλούν, μεταξύ άλλων, για την απώλεια, την προσφορά, την τέχνη, την ποίηση, τον έρωτα, τη φθορά, το θάνατο, το χρόνο, τη ματαιοδοξία, την ευτυχία. Για όλα όσα συνθέτουν τον παράλογο κόσμο μας και τροφοδοτούν τον πολυκύμαντο ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
Σκοτεινοί δρόμοι. Ένα τολμηρό αφήγημα εκπλήξεων, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, με απροσδόκητο τέλος. Οι δραματικές περιπέτειες μιας Μικρασιατικής οικογένειας με το μυστικό της μοιραίας νύχτας. Οι μεγάλες αντιφάσεις και συγκρούσεις στο Μεσοπόλεμο και τη δεκαετία του '40. Περιθωριακοί και διανοούμενοι. Η Συριανή ιερόδουλη στο πορνείο-γκέτο στα Βούρλα. Οι γυναίκες στην Τρούμπα. Ο διανοητής και ο δογματικός ιδεολόγος. Ο ψυχολόγος. Η Γαλλίδα αρτίστα και ο μυστικός πράκτορας-σύντροφός της. Ο συνεργάτης των Γερμανών. Ο ακτιβιστής δημοσιογ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΤΥΧΑΙΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
Τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας συναντούν τον συγγραφέα-δημιουργό τους, συνδιαλέγονται μαζί του και διεκδικούν το πεπρωμένο τους. Ποιος αποφασίζει τελικά για την πορεία της ζωής τους; Ένα προκλητικό παιχνίδι γεμάτο ανατροπές με παίχτες τον αναγνώστη, το συγγραφέα και τους ήρωες του βιβλίου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "Το σπίτι μου απέχει πολύ για να με σώσει από την μπόρα. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνω σ' ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο. Ο μεσόκοπος άντρας πίσω από τη ρεσεψιόν ανασηκώνεται χαμογελαστός. [...] Του αντ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΠΙΝΑΚΕΣ
Ένας ζωγράφος που έχει χάσει κάθε έμπνευση περιφέρεται στην Αθήνα. Ένας μυστηριώδης οδηγός ταξιδεύει στην εθνική οδό το βράδυ. Ένα μικρό αγόρι κλέβει τον σουγιά του πατέρα του, σκοπεύοντας να αντιμετωπίσει τον χειρότερο εχθρό του. Ο ένοικος ενός διαμερίσματος στην Κυψέλη γερνάει απότομα μέσα σε ένα βράδυ. Ο επονομαζόμενος Άγγλος ορκίζεται να κολυμπήσει στα νερά της λίμνης Μαμράζ. Ένα ζευγάρι επιβιώνει, αγαπημένο, σε μια δυστοπική πραγματικότητα που τείνει να αφανίσει την έννοια της αγάπης. Οι πρωταγωνιστές των έξι ιστοριών αναρριχώνται στο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΣΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
"Υποχρέωση ιερή να σώζεις όλα τα στοιχειά του θεού ένα γιασεμί εδώ, ένα εκεί ποιος ξέρει μπορεί κάποτε να μοσχοβολήσουν". Στη συλλογή του Σύρρου, συναντά κανείς συχνά τέτοια γιασεμιά που επιφέρουν μια μορφή κάθαρσης τα ποιήματα είναι γραμμένα από καρδιάς με άρωμα ατόφιο. Δεν υπάρχουν εδώ άσκοπες εγκεφαλικές περιπλανήσεις. Μέσα στους στίχους του μπορεί να καθρεφτιστεί καθένας από εμάς, καθώς η αμεσότητα και το οικείο ύφος του ποιητή, μας βοηθούν να μετέχουμε στο βίωμα, να ερχόμαστε κάθε φορά αντιμέτωποι με τον "δαίμονα" και, τελικά, ν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΧΡΩΣΗ
Τα χρόνια έφυγαν αφήνοντας αναμνήσεις κορμιών, έρωτα ενώ εσύ στεκόσουν στο ποίημα που αρνείται να γραφτεί φοβούμενο τη θλίψη του φθινοπώρου που έπεται ενός ιδανικού καλοκαιριού - πρώτη φορά ένιωσα τόσο βαθιά την αλήθεια των φύλλων που πέφτουν. Η συνείδησή μου με καταδυναστεύει τις νύχτες όταν μέσα στη σιωπή που απογυμνώνει έρχεται το παρελθόν και εκλιπαρεί. "Μη με λησμονήσεις θα χαθώ αλλού πουθενά πια δεν ζω". Και αρχίζω να υφαίνω τους ύστατους στίχους σου. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΡΙΣΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΩΝ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ)
ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΡΙΑ Σου πρόσφερα μια μονόχρωμη διαδρομή Ελπίζοντας μόνο να μυρίζεις το άρωμά της Ξάγρυπνος στο κίτρινο κοστούμι μου Τρέμοντας μην επαναλάβω τα ίδια λάθη Δεν μίλαγα ποτέ για τη βροχή Που σ' έπνιγε στη χλομάδα της Χίλια δόντια οι μέρες Χάραζαν σε ζεστό πηλό Την κοφτερή ασχήμια της αλήθειας Με στόμα εξάτμιση ομολογούσα. Θέλει κουράγιο να ξεπεζέψεις απ' το όνειρο Ξεθωριασμένα χείλια να φιλήσεις. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΛΛΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΕΡΑΣ
Τι σχέση έχουν τα βιβλικά τέρατα με μια χαρτορίχτρα κατάσκοπο; Πώς συνδέεται η επανάσταση του '21 με τις μαρξίστριες στριπτιτζούδες; Για ποια δουλειά βρέθηκε ο Τζένγκις Χαν στην πολεοδομία της Λάρισας; Πώς ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ χορτοφάγων και ευφυών μανιταριών; Όλη η αλήθεια για το φλερτ, τις ιερές μύγες και το ποιος έφαγε το τελευταίο κομμάτι παγωτό. Το Καλλωπίζοντας το τέρας είναι ένα παιχνιδιάρικο ταξίδι που διασχίζει την πεζή καθημερινότητα και τη σουρεαλιστική φαντασία μέσα από είκοσι μικρές ιστορίες. Ανατρεπτικά παραμύθια φέρνο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΕΤΑΛΙΑ Α' ΔΙΑΛΟΓΗΣ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Οι άνθρωποι που δεν γνώρισα μ' ακολουθούν τα βράδια στο κρεβάτι, στο μπαλκόνι και μετά στο κενό Κι όταν ξημερώνει μου δείχνουν τα κομμάτια μου στον καθρέφτη Οι άνθρωποι που δεν γνώρισα είναι αυτοί που με κάνουν να κλαίω [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΟΥΣΟΥΡΓΟΣ
Η ζωή του Αλέξανδρου, διχασμένη. Τα διλήμματα, μεγάλα. Οι στιγμές των αποφάσεων, οριακές. Η εκπλήρωση και η ματαίωση των ονείρων, κυρίαρχες. Η τέχνη απέναντι στη στυγνή καθημερινότητα και το κέρδος. Η καταδίκη και ο θάνατος της ματαιοδοξίας, πεπρωμένο. Οι Ερινύες δικαιώνονται με την κάθαρση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Η νουβέλα του Δουατζή κινείται σε πολλές διαστάσεις. Αφορμάται από το ταλέντο και την ιδιοφυΐα ενός ανθρώπου που έχει γεννηθεί για κάτι μεγάλο και διαπραγματεύεται την εξέλιξή του μέσα από τις οικογενει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΠΛΟΥΣ (1970-2000)
ΔΙΑΙΡΕΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ Αρκετά είδαμε κι ακούσαμε σε χρόνους άστατους και σ' εποχές απόκρημνες. Κοιτούσαμε τους μαρμαρωμένους ήρωες, τους μαραμένους κήπους και το νερό στις λακκούβες που καθρέπτιζε τον κόσμο μας. Ανθρώπους με προσωπίδες και στόματα τραυλίζοντα. Τη λάσπη την είχαμε χορτάσει καθώς ανέβαινε ως το γόνατο. Μία αμαγάριστη στάμνα έμεινε στα χέρια μας για καθαρό νερό και ο φόβος μήπως και χαθεί από μπροστά μας η λάμψη που κοκκινίζει τις γραφές μας. Θεάσεις υποφερτές και αβάσταχτες. Πράξεις της στέρησης και της χλιδής. Ροές του πόνου αλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΣΜΑΤΟΣΚΟΠΙΑ (2000-2020)
ΕΥΓΕΣΤΟΙ ΧΥΜΟΙ Λέω πως πριν οι εύγεστοι χυμοί στεγνώσουν να κόβεται πρέπει ο καρπός. Είναι αυτό που ζητώ από εσένα πριν έρθει η ώρα που τα λόγια σου γίνουν περιττά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΡΤΙΝΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ
ΑΧΝΑ Το ποίημα είναι η άχνα της εκπνοής του ποιητή σ' έναν αρχεόγονο καθρέφτη όπου χαράζει στίχους με το δάχτυλο κι όταναφανιστούν από τον άνεμο βλέπει ολόγυμνο το πρόσωπό του. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΟΚΚΙΝΗ ΟΜΠΡΕΛΑ ΣΤΟ ΜΠΑΡ
Έπαιζε κάποιο σατανικό παιχνίδι, άραγε; Με οδηγούσε σε επικίνδυνους δρόμους που δεν είχα ποτέ περάσει, φλερτάραμε με το κενό, με κοίταζε μ' εκείνο το βλέμμα χωρίς έλεος, κι εγώ... τον ερωτευόμουν παράφορα. Αυτός; Δεν μπορούσα να ξεκαθαρίσω αν ένιωθε κάτι, δεν ήταν τίποτα βέβαιο. Έπρεπε όμως να μάθω με κάποιον τρόπο. Συγγνώμη, πρέπει να διακόψουμε λίγο. Να βάλω λίγο κραγιόν. Μπορώ; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΔΙΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
"ΩΔΙΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ": Επειδή ο ήλιος συνεπάγεται λύπη και τα αντικαταθλιπτικά κοστίζουν επένδυσα σ' ένα πλαγιαστό σύννεφο όλοι καταλάβατε ποιο και τι εννοώ αλλά δεν είναι της ώρας να μιλήσω γιατί κλοτσάει το παιδί στην κοιλιά και ο γιατρός απουσιάζει με άδεια Λυπάμαι που πρέπει να σας αφήσω δεν υπάρχουν ποιητικά μαιευτήρια κι άλλα λογοτεχνικά κουραφέξαλα οι ωδίνες του τοκετού όταν πιάσουν πηδάνε οι στίχοι από το παράθυρο (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΗΜΙΤΕΛΕΣ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΟΝΟΙΑ Μειδίαμα το λένε τώρα; Κι ύστερα ποιος τρέχει να μαζέψει τα γυαλιά; Εγώ πάντως άδειασα τις ευαισθησίες μου σ' ένα πλαστικό βάζο και πορεύομαι ήσυχος για την αιωνιότητα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ
Περνάς από ένα οροπέδιο γεμάτο με διαφόρων ειδών μηλιές. Αγριόμηλα, φιρίκια, ξινόμηλα, αφράτα, σκληρά, μεγάλα, μικρά. Σου γεννιέται έντονη η επιθυμία να γεμίσεις ένα καλάθι με τα καλύτερα, να το προσφέρεις στην αγαπημένη σου. Περπατάς προσεκτικά όλη την έκταση, ώστε να έχεις πρώτα πλήρη εικόνα. Κάθε που πας να κόψεις ένα μήλο, διστάζεις γιατί το μάτι σου πάει και παραδίπλα, όπου ένα άλλο σου γνέφει, σε καλεί. Αυτό συνεχίζεται, ώσπου αποκαμωμένος, αφήνεις το έργο τούτο για αύριο. Όταν επανέρχεσαι, πάλι τα ίδια. Αποφασίζεις, λοιπόν, ότι εκεί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΡΟΝΟΥ ΣΚΙΑ
Μέρα γενέθλιος και συνεχίζω τον δρόμο μου ήσυχα όπως σε εκείνες τις γόνιμες σιωπές που σου αποκαλύπτουν τον κόσμο πατώ τα φθινοπωρινά φύλλα με μια πρωτάκουστη ηρεμία χωρίς σιγουριά, δίχως αβεβαιότητα απλώς ήσυχα ήσυχα περπατώ με την ωριμότητα εκείνων που δεν έχουν να χάσουν τίποτα ούτε τους μέλει να κερδίσουν κάτι με τα δάχτυλά της πλεγμένα στα δικά μου λες και την οδηγώ εκεί που τα βλέμματα παίρνουν την ύψιστη αξία του ανεπανάληπτου και νιώθω τις λέξεις να σωριάζονται όπως όταν γλιστρά άμμος απ' τις παλάμες και φτιάχνει έναν μικρό αμμόλο...
Διαβάστε περισσότερα...