ΕΝΥΠΝΙΟ

«ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ»
Μια συνάντηση, μια συζήτηση, μια αποκάλυψη, μια ιστορία, θεωρίες, γεγονότα, αλήθειες, ψέματα, στιγμές, στιγμές δυο ζωών, στιγμές μιας μέρας, στιγμές μιας στιγμής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΦΑΛΑΙΝΕΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Οι φάλαινες στο φεγγάρι είναι μια συλλογή διηγημάτων που διαδραματίζονται σε διάφορους χρόνους και τόπους, υπαρκτούς ή μη, με κοινό θεματικό άξονα την ανεκπλήρωτη ή κρυφή επιθυμία, το τραύμα και τη διαφορετικότητα. Από τη ναζιστική Γερμανία μέχρι μια υποθετική Ελλάδα του μέλλοντος, οι χαρακτήρες αγωνίζονται να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους και με πόθους που συχνά δεν τολμούν να ομολογήσουν. (Από την έκδοση) «Ο τόπος μοιάζει από πολλές απόψεις να ’ναι μια παλαιά Ελλάδα της φτωχολογιάς και του λαουτζίκου. Ο χρόνος που ορίζεται απ’ τη γλώ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ
πού 'σαι ρε μαλάκα γιαννάκη· χαιρέτισε· του 'πα τη φάση στην john's· είναι μαλάκες πρεζόνια μου απάντησε· με καθησύχασε· κάτσε να πούμε καμιά μαλακία· καλοσωριστικό ύφος και λίγο υπεροπτικό για την παρέα· με τάραξε προηγουμένως· οι περιθωριακοί μεταξύ τους είχαν διαχωρισμούς και τάσεις· οι απολιτίκ έπιναν ό,τι έπαιζε· οι αναρχικοί μόνο μαύρο· ξύδια· προτιμούσα τους δεύτερους· ακόμα δεν μου περνούσε να τραβήξω καμιά τζούρα· στον άρη ούτε κουβέντα γι' αυτό· αν του ζητούσα θα 'τρωγα πόρτα (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΣΠΑΝΕ
Αν δεν έχεις γράψει έναν στίχο για τον έρωτα, δεν μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος. Στις σελίδες αυτές υπάρχουν στίχοι για τους τρόπους που ραγίζουμε τις ζωές μας, για τα κομμάτια που επιμένουμε να κρατάμε ενωμένα ενώ δεν κολλάνε ξανά και για το παράδοξο που έχει ο κόσμος να μας καθησυχάζει φθείροντας τις βεβαιότητές μας. Για τις καινούριες ιστορίες που φτιάχνουμε ερήμην μας. Γιατί οι άνθρωποι εγκαταλείπουν όπως αγαπούν Ήσυχα Ξαφνικά Αργοπορημένα Μαζί ή χώρια μένουνε μονάχοι (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ [ΞΕΝΟ ΘΕΑΤΡΟ]
Με το κείμενο του "Κεκλεισμένων των Θυρών" ο Sartre εισάγει ένα εξαιρετικό υλικό προβληματισμού που στοχεύει βαθειά στο υπαρξιακό ερώτημα αλλά και σε μια κοινωνικοπολιτική διαδικασία αφύπνισης και ευθύνης της ατομικότητας, με όλον τον κρυφό της βυθό, σε μια λίγο πολύ εκτροχιασμένη κοινωνία καθώς λυγίζουν όλα στο φως, στο λευκό του μαντήλι, και το όνειρο λασπώνει. (Από την εισαγωγή της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΑΝΚ
Τα 19 ποιήματα αυτής της συλλογής τροφοδοτούνται τόσο, και κυρίως, από το συγκαιρινό του ελληνικό βίωμα, από την καθημερινότητα της γενιάς του όσο και από ένα διαχρονικό βίωμα, την προσωπική ματαίωση της απόπειρας προσαρμογής στην πραγματικότητα που επιβάλλει η σκληρή καθημερινότητα. Η ποιητική φωνή δεν αναζητά λύσεις αλλά αποτυπώνει με ενάργεια τη διαρκή απομάκρυνση μεταξύ επιθυμίας-πραγματικότητας και αναζητά εναγώνια μια θέση για να διαχειριστεί την αντίδρασή της στα τεκταινόμενα. Έτσι παράγεται ένας συνεχής δραματικός μονόλογος όχι σε ...
Διαβάστε περισσότερα...

Μια ανάσα δρόμο
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Τόσο που ανοίγω τα πόδια για να πηδώ τα ρήγματα της μέρας ψάχνοντας να πιαστώ σε τίποτε λαβές, τόσο ξεχνώ που ακουμπώ την ταυτότητα - σε τι βυθό ταραχής και φόβου χάθηκε σε τι συντρίμμια ονείρου αφέθηκε. Μόνο τότε καταλαβαίνω πόσο ακριβά πληρώνω το ζώντας με το τίποτα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΑΡΑΓΚΟΣ
Αν η εντός μας πραγματικότητα είναι σημαντικότερη από την εξωτερική, αν η ανάμνηση είναι ουσιαστικότερη από το βίωμα, γιατί είναι επαναλαμβανόμενη και για τούτο διαρκώς παρούσα, αν ο τύπος τελικά είναι σπουδαιότερος των ήλων, τότε και η μνήμη είναι αυτή που ορίζει και καθορίζει τη ζωή. Με όχημα τη μνήμη, που τον διατρέχει και τον συνέχει. Ο Μαραγκός αποπειράται να ψηλαφήσει το αποτύπωμα της σμίλης των εμπειριών στα μύχια, να χαρτογραφήσει περιοχές της έσω αβύσσου να βρει εντέλει σημάδια ζωής. (Κώστας Κουτρουμπάκης, από την παρουσίαση στο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΛΥΦΟ ΝΕΡΟ
- Εγώ μάνα, του είπε, μα-μά. Πες το και συ, μα-μά. - Μα-μά ψέλλισε κι εκείνος και τα καρβουνάκια στις κόγχες των ματιών του σπινθηροβόλησαν. Άνοιξε το δικό του κινητό, στην οθόνη μια πόρτα, που πόρτα δεν τη λες, δίπλα στις λαμαρίνες η μάνα του τυλιγμένη στο κίτρινο σάρι. Μα-μά συλλάβισε. Μα-μά έγραψε κι η "good morning madame" στον πίνακα κι άρχισε αυτός να ζωγραφίζει. Όσο καιρό άνθιζε η κουτσουπιά, ο πίνακας γέμιζε μωβ άνθη, σύννεφα, θάλασσες, πουλιά, πρόσωπα, μάτια, συλλαβές, λέξεις. Άφησε να του πιάσει το χέρι και μαζί χάραζαν γλώσσα κα...
Διαβάστε περισσότερα...

Με το σώμα
ΤΟΤΕ Τότε δεν ήξερα πόσο ύστερα μετά από κάθε ακριβώς περίσσευε. Τώρα γνωρίζω: Όσο κρατάει μια ζωή. Λίγο πιο λίγο. Αυτό το λίγο, πόσο θέριεψε πόσους έθρεψε! Αυτό το ελάχιστο του έρωτα παρόν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΙΑΝΟΥΣΙ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ ΙΣΠΑΝΙΚΑ - ΕΛΛΗΝΙΚΑ)
Δεν υπάρχει κάποιος εξαναγκασμός στην ποίηση του Χιανούσι, παρά μια φυσική διαδικασία ανάμεσα στην εικόνα και τη φράση. Μας εισάγει εγκάρδια στο σπίτι του ποιητή, σαν κάποιο οικείο του πρόσωπο, στις παλιές φωτογραφίες του, στους ήχους που διεισδύουν απ' τα παράθυρα. Ο Χιανούσι υπήρξε ένας "εργάτης" της ποίησης που υπηρέτησε πιστά το όραμα της ανανέωσης. Μόνο ο άνεμος και το πέταγμα των γλάρων στερούν από τον ουρανό τη γοητεία μιας αβλαβούς αιώρησης πάνω από τη στάθμη των υδάτων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ
"Στο μεγαλύτερο μέρος τους, τα ποιήματα της Αντόνια Πότσι έχουν περιεχόμενο αυτοβιογραφικό, αποτυπώνοντας πολύ συχνά στιγμές ζωής και εικόνες φευγαλέες. Αυτές οι στιγμές ξεκινούν με την καταγραφή αναμνήσεων από τοπία και από τη σχέση της με τους γονείς της, διαπερνούν την εφηβεία της, που σημαδεύτηκε από τον έρωτά της για τον καθηγητή Τσέρβι, καθώς και από τη σχέση που για αρκετά χρόνια διατήρησε μαζί του, και φτάνουν μέχρι το τέλος της ζωής της, με σκηνές που παραπέμπουν συχνά στα ταξίδια της. Πέρ' από όλους τους τόπους και τα πρόσωπα όμω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΑΥΜΑ ΕΞΟΦΛΗΘΗΚΕ
Μια προσπάθεια, τίποτα άλλο, μια προσπάθεια να φτάσουμε απαλά, δίχως ενοχοποίηση, δίχως αυστηρή ματιά, χωρίς κριτική στο ανθρώπινο τραύμα. Εκείνο το τραύμα που δημιουργήθηκε από σχέσεις, σχέσεις που ναυάγησαν, από ανθρώπους που μας ματαίωσαν, που μας προκάλεσαν τις πιο βάρβαρές μας ήττες, τις πιο βαριές μας συντριβές. Σκοπός των κειμένων είναι η ενδυνάμωση υποκειμένων που βρίσκονται σε μια σχέση κακοποιητική, μια σχέση χειριστική, μια σχέση θάνατο αλλά και η απενοχοποίηση της λύπης, της πιο σκληρής μας λύπης, μέσω του δικαιώματός μας της π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΙΟΝ ΔΕΚΑΞΙ
Νυχτερινό Ο τελευταίος οδοκαθαριστής διπλώνει τα πεζοδρόμια ένα-ένα. Το χώμα ξυπνά και οι νεκροί αλλάζουν πλευρό. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Το γαλάζιο σημείο
μες τις ρυτίδες των χεριών μας ποτάμια κυλούν και διηγούνται τη δική τους ιστορία (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ, ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ
Απρόσκλητη Κανείς δε μου ζήτησε να επιστρέψω δε με κάλεσαν να ξαναρθώ σε μια γιορτή, έναν γάμο Στις στιγμές που θυμούνται και τους πιο μακρινούς σε μια μάζωξη, έναν καφέ ακόμα πιο ανεπίσημα Ας συναντιόμασταν αρχικά ακόμα και τυχαία Συχνά σκεφτόμουν τι θα έλεγα Μπροστά στον καθρέφτη σαν παιδί έκανα πρόβες θα χρησιμοποιούσα χειρονομίες, μορφασμούς, βλέμματα να τους δείξω πως ήμουν ακίνδυνη πια πως μπορούσα να είμαι ήσυχη και εξουδετερωμένη Ήμουν ύπουλη και μουλωχτή, έλεγαν Κρυβόμουν στη σκιά μου απέφευγα τα βλέμματα σκουπίζοντας συνεχώς κ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η μοναξιά περίστροφα
Πώς επανεκπαιδεύεις τα λουλούδια; Το ξέρουμε κι οι δυο· αυτός ο κόσμος είναι χτισμένος πάνω σε πτώματα σπασμένων ήλιων και δολοφονημένων ουρανών. Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ η ετυμηγορία αλλά το πώς θα γίνει ν' ανθίσουν τα λουλούδια δίχως καθόλου φως. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ
Οι κάποιοι είναι οι άνθρωποι του οπτικού μας πεδίου. Μολονότι τυπικά μακρινοί δεν είναι ξένοι· μας κατοικούν και τους κατοικούμε. Είναι ο καθρέφτης κι ο παραμορφωτικός μας φακός. Παρ' όλα αυτά δεν είναι όχημα ούτε εργαλείο - είναι ένας απ' τους τρόπους μας να υπάρχουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Σόλve: Αποδόμηση
Ευλογητός ο τρελός ημών θα δει τριχιές θηλιές θ' ακούσει κόκορα να βήχει τρεις και δεκατρείς [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΙΣΩ ΤΟΙΧΟΣ, Ο ΑΝΕΠΙΣΗΜΟΣ
Βρίσκουν πράγματα να κάνουν τις μέρες. Περπατούν τα περπατημένα λένε τα ειπωμένα τρώνε χωρίς να πεινούν. Δεν μένουν πάνω από ένα λεπτό σε μία ασχολία πάνε στην επόμενη. Είναι αυτοί που έπαιζαν μικροί πολύ κυνηγητό. Άλλοι βρίσκουν πράγματα να κάνουν τη νύχτα. Ή περιμένουν ξύπνιοι χωρίς να κάνουν τίποτα, μαζί με την πόλη που κοιμάται και ονειρεύεται πως πέφτει και κουνάει ξαφνικά στον ύπνο της ένα πόδι ή ένα δάχτυλο για να σωθεί. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...