ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ΤΑΣΟΣ

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. Ι
"Θά θελα να μιλήσουμε, απόψε, σύντροφε. Χρόνια ονειρευόμουν αυτά τα λόγια, πλημμυρισμένα από δάκρυα μα ντρεπόμουνα σαν το φαντάρο που γυρίζει απ’ το μέτωπο και βλέποντας στο γύρισμα του δρόμου ξαφνικά την αγαπημένη του σκεπάζει και με τα δυο του χέρια αυτό το τραύμα που του παραμορφώνει όλο το πρόσωπο. Ήταν ένα μεγάλο αξέχαστο φθινόπωρο. Δεν αγάπησα ποτέ άλλη γυναίκα τόσο πολύ"....
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΥΣΑΕΙ ΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
"Παγωνιά, φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους φυσάει φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες φυσάει μες απ’ τα’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα- τσάρουν στα προαύλια των φυλακών φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτορα Μνημ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΡΑΞΗ
"ΚΙ ΙΣΩΣ αυτό που ποτέ δεν καταλάβαμε, είταν ότι έμεινε για πάντοτε δικό μας, γιατί ποιος κέρδισε ποτέ τη νύχτα ή τ’ όνειρο, και μες στο σπίτι ο ένας για τον άλλον ένα απλό κειμήλιο είμαστε, και μόνος του καθένας θα πεθάνει, έτσι μέσα στο ανήσυχο βράδι, αλλόκοτα φωτισμένο απ’ τους πυρσούς, είμαστε πάντοτε απροετοίμαστοι. Κ’ είταν αυτή η συγκομιδή μας."...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ Τ' ΑΛΟΓΙΣΙΑ ΜΑΤΙΑ
"Γιατί οι γυναίκες έχουν προαιώνιους, μυστικούς δεσμούς με το αίμα, αίμα της ήβης, αίμα της παρθενιάς, αίμα της γέννησης και βλέπουν πως τα λόγια στάζουν αίμα, λογχισμένα απ’ τη δυσπιστία και βλέπουν πως οι πράξεις τρέχουν αίμα απ’ τη δειλία αποκεφαλισμένες αίμα στα χέρια, αίμα στις κούπες, αίμα στο ψωμί αίμα για να γεννηθείς, αίμα για να πεθάνεις βαθύ, σα θαύμα, ανθρώπινο αίμα"......
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ
"Συχνά τη νύχτα, χωρίς να το καταλάβω, έφτανα σε μια άλλη πόλη, δεν υπήρχε παρά μόνο ένας γέρος, που ονειρευόταν κάποτε να γίνει μουσικός, και τώρα καθόταν μισόγυμνος μες στη βροχή - με το σακάκι του είχε σκεπάσει πάνω στα γόνατά του ένα παλιό, φανταστικό βιολί, «το ακούς;» μου λέει, «ναι», του λέω, πάντα το άκουγα», ενώ στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά το αληθινό ταξίδι". [Ο μουσικός]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΝΤΑΤΑ
"Ω αρετή της συγνώμης, αρετή της υπομονής, αρετή της αυταπάρνησης, μα πάνω απ’ όλα, υπέρτατη αρετή, σαν τους απλούς ανθρώπους, να δέχεσαι υπάκουα, κατανυχτικά το πέρασμα του χρόνου, κατανοώντας αόριστα το βαθύ μυστήριο της αιώνιας κίνησης κι αλλαγής και σχεδόν συγκατανεύοντας - σα νάσαι λίγο κι εσύ ο δημιουργός του. Και, ποια άλλη, αλήθεια, πιο απροσμέτρητη λεηλασία υπάρχει της απρόσιτης αιωνιότητας, απ’ το τραγούδι."...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ
"Σαν ήμουνα παιδί κοίταζα τ’ άστρα κ’ έκλαιγα που δεν μπορούσα να φτάσω τον ουρανό Ύστερα αγάπησα τη δόξα. Νύχτες έμενα άγρυπνος δαγκώνοντας τα χέρια μου καθώς στεφτόμουνα ότι θάμενα για πάντα ασήμαντος και ταπεινός. Τώρα αγωνίζομαι πλάι στα εκατομμύρια αδέρφια μου κ’ είμαι ευτυχισμένος"....
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΗΡΟΠΗΓΙΟ
"Η αληθινή ζωή μας, σκέφτομαι καμιά φορά, παίζεται πίσω απ’ τον τοίχο και το έγκλημα ήταν από καιρό προμελετημένο - δεν έλειπε ούτε η υπόσχεση, ούτε ο χλωμός νοικάρης, ούτε ο άφωνος δρόμος με τα κλειστά μαγαζιά, δυστυχισμένος κόσμος, δε θα μάθει ποτέ τι έγραφε αυτή η πανάρχαια χαμένη σφραγίδα και πως μια ομπρέλα είναι κι εκείνη ένα φάντασμα που δε συγχωρεί"......
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ
"Αποτυχίες, συμβιβασμοί, αλκοόλ, χειρόγραφα σκισμένα, πράξεις ηρωισμού στη φαντασία μου, αφήνοντας σαν τον αυνανισμό, μια αίσθηση ταπεινωμένου αντρισμού, λαχεία που πέφτουν στις ονειροπολήσεις μου, ο χρόνος κι η φιλοδοξία που σαν σκυλιά μοιράζονται τα κόκαλά μου κι άλλοτε μια λύσσα να εξευτελιστείς για να ξεχάσεις όλα όσα δεν έγιναν ή μήπως υπομείνεις αυτά που είναι να γίνουν. Κι η ποίηση; Η ποίηση - ένας τρόπος για να πεθαίνεις όλο και πιο δύσκολα κάθε μέρα..."...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΤΡΕΙΣ
"Αυτοί που πολύ βασανίστηκαν, γιατί δεν ξέρανε τι να κάνουν τον εαυτό τους, κι όταν τόμαθαν, είχε πια βραδιάσει - και, καμμιά φορά βγάζουν το παλιό καπέλλο τους έξω απ’ το παράθυρο, στη βροχή, κι ύστερα το κοιτάνε ευτυχισμένοι, αφού εκεί που πήγαν, τους είχαν με χαρά υποδεχτεί, και τους είχαν βάλει να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, αυτοί, που έζησαν χωρίς ιστορία, σαν τον Θεό, κι ο γερο-ράφτης, πεθαμένος χρόνια, πάντα λίγο πιωμένος, ήρθε εκείνο το βράδι, «τα μέτρα, μου λέει, δε μου τάδωσαν σωστά», «μα εγώ του λέω, δεν είχα ποτέ μια...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ: ΠΟΙΗΣΗ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠ' ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΥΠΗΡΕΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΡΑΞΗ ΟΙ ΤΡΕΙΣ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΗΡΟΠΗΓΕΙΟ ΒΙΟΛΙ ΓΙΑ ΜΟΝΟΧΕΙΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΜΗΛΑ ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠ' ΤΙΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΤΘΙΑ Χ. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΓΙ' ΑΥΡΙΟ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ
"Όραμα μεγάλο πάνω απ' τους δρόμους, σα φύλλα του φθινοπώρου σκόρπιζαν οι ζητωκραυγές. Η πόλη είχε χαθεί κάτω απ' τα φώτα, τις σημαίες, τη βουή. Γιορτάζαμε τη νίκη. Όμως την ίδια ώρα κάποιος σηκώνεται μες στο σιωπηλό σπίτι, δεν ανάβει φως, ντύνεται και κάθεται στο σκοτάδι. Κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει". [Νενικήκαμεν]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ: ΠΟΙΗΣΗ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΗ ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΣΚΙΕΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΝΑ ΦΩΤΑ ΜΙΚΡΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ΕΝΑ ΕΝΔΥΜΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΘΕ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ Α,Β,Γ...
Διαβάστε περισσότερα...

25η ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ
Έζησα σ' ένα κόσμο αλλόκοτο. Απλώνοντας στους άλλους ένα χέρι ακρωτηριασμένο απ' τη δυσπιστία, τρώγοντας ένα ψωμί νεκρό, δολοφονημένο απ' την ταπείνωση. Νευρώσεις δάκρυα δεινόσαυροι με υμίψηλα ατομική ιδιοχτησία - ψάχνοντας απεγνωσμένα για ένα δρόμο μέσα σ' αυτήν τη χιονοθύελλα από χαρτονομίσματα οικοδομές και χαμένα χρόνια παρθένες συνουσιάζονται με τις ομπρέλλες τους [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ
ΚΑΘ' ΗΜΕΡΑΝ ΒΙΟΣ Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί- πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους. ΠΕΙΡΑ ΑΙΩΝΩΝ Γι' αυτό σου λέω, μην κοιμάσαι: είναι επικίνδυνο. Μην ξυπνάς: θα μετανιώσεις. ΕΡΩΤΑΣ Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε. ΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ Και καμιά φορά ενώ είμαι μόνος στην κάμαρα κρύβω τα λίγα χρήματά μου, για να μπαίνει πιο άφοβα απ' το παράθυρο το φώς του φεγγαριού. (Τάσος Λειβαδίτης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΙΟΛΙ ΓΙΑ ΜΟΝΟΧΕΙΡΑ
"Το πρωί, λοιπόν, της αξιομνημόνευτης εκείνης μέρας - αλλά προς τι να γίνομαι τόσο σαφής, αφού αρχίζουμε πάντα εκεί που κάτι έχει για πάντα τελειώσει, κι εγώ ονειρεύτηκα να 'μαι ένα πρόσωπο μυθιστορηματικό, κι ας γελάνε μαζί μου, κι έπειτα κάθονται κι απορούνε με πόση ευκολία μαθαίνεις ένα όργανο, δεν ξέρουν πόσα χρόνια άναβες με οικονομία το φως, κι αργότερα δεν θα 'χει πια καμιά σημασία το θύμα - ο δολοφόνος σκοτώνει πάντα κάτι άλλο, - πόσα πράγματα μισοτελειωμένα : ένας δρόμος που τρόμαξες και γύρισες βιαστικά, μια παιδική προσευχή που ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
[...] Η εργασία αυτή, της επιλογής στίχων του Τάσου Λειβαδίτη, είναι σαφέστατα μια απόλυτα προσωπική επιλογή και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με φιλολογική προσέγγιση. Εκατό άνθρωποι να έκαναν αυτή τη δουλειά, είναι βέβαιο ότι οι επιλογές δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση ίδιες. Το προσωπικό στοιχείο, τα βιώματα, η σχέση με τον ίδιο τον ποιητή -που με τίμησε με τη φιλία του- έφτιαξαν, ασυνείδητά μου, τον άξονα στον οποίο κινήθηκα και ξεχώρισα τους στίχους εκείνους που μου «μίλησαν» περισσότερο και που κατά τη γνώμη μου αναδεικνύουν ένα σπάν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ
«Δόκιμος ποιητής ο Τάσος Λειβαδίτης αποδεικνύεται με το πρώτο κιόλας βιβλίο των αφηγημάτων "Το εκκρεμές" αξιόλογος επίσης πεζογράφος. Το περίεργο, μάλιστα, στην περίπτωσή του είναι ότι στην πεζογραφία φαίνεται ν' ακολουθεί μια "γραμμή" ολότελα διαφορετική από κείνη "αποδεικτικός" στην ποίησή του, χαμηλόφωνος και υπαινικτικός στην πεζογραφία του». Β. ΒΑΡΙΚΑΣ, «ΒΗΜΑ» 1967 (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ: ΠΟΙΗΣΗ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ (1950 - 1956) ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΦΥΣΑΕΙ ΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΙΧΟΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΣΕ ΠΑΚΕΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΟΧΤΩ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ (1957 - 1966) ΣΥΜΦΩΝΙΑ αρ. Ι ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ Τ' ΑΛΟΓΙΣΙΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΝΤΑΤΑ 25η ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β΄ ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ...
Διαβάστε περισσότερα...