BECKETT SAMUEL (NOBEL 1969)

BREATH

(P/B) HOW IT IS
Published as Comment c'est in French in 1961, and in Beckett's English in 1964, How It Is divides into three equal parts and is composed throughout in brief unpunctuated paragraphs. These tell of a narrator crawling in darkness, repeating his life as he hears it, obscurely uttered by another voice. The telling is tirelessly explicit about the feelings that pervade this world, but fragmentary and vague about all else. Together with Molloy , Samuel Beckett's How It Is counts for many readers as his greatest novel. It is also his most innova...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΣΦΙΧΤΑ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ
Γη σπαρμένη με ερείπια, εκείνος την περπάτησε όλη τη νύχτα, εγώ τα παράτησα, να κρατιέμαι σφιχτά απ' τους φράχτες, ανάμεσα στον δρόμο και το χαντάκι, στο λιγοστό χορτάρι, μικρά αργά βήματα, ήχος κανείς, σταματώντας ξανά και ξανά, ας πούμε κάθε δέκα βήματα, μικρά διστακτικά βήματα, για να μη λαχανιάσει, έπειτα ν' ακούσει, γη σπαρμένη με ερείπια, εγώ τα παράτησα πριν από τη γέννηση, δεν γίνεται αλλιώς, έπρεπε όμως να υπάρξει γέννηση, ήταν εκείνος, εγώ ήμουν εντός, τώρα εκείνος σταματά ξανά, ας πούμε για εκατοστή φορά αυτή τη νύχτα, τούτο δεί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΥΣΤ
Στις 15 Ιουνίου 1930 ο Μπέκετ ενημερώνεται την τελευταία στιγμή για έναν διαγωνισμό ποίησης με θέμα τον χρόνο. Η προθεσμία είναι τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας. Θα υποβάλει ένα ποίημα 98 στίχων και θα κερδίσει το πρώτο βραβείο, εντυπωσιάζοντας τα μέλη της επιτροπής. Λίγες εβδομάδες αργότερα θα του προτείνουν να γράψει μια μονογραφία για τον Μαρσέλ Προυστ, με μέγιστη έκταση 17000 λέξεις. Ο Μπέκετ θα δεχθεί. Είναι είκοσι τεσσάρων ετών και ήδη στις δημοσιεύσεις του στα διάφορα περιοδικά εμφανίζεται ως Ιρλανδός ποιητής και δοκιμιογράφος. Η μονογ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ
Αυτοί που έχουν χαθεί: ένα από τα πιο αινιγματικά κείμενα του Σάμιουελ Μπέκετ. Ένας αποστασιοποιημένος αφηγητής παρουσιάζει έναν κόσμο σε αφαίρεση. Στο εσωτερικό ενός κυλίνδρου χωρίς ανοίγματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών σε αναζήτηση του ιδανικού πλάσματος, της απόλυτης ιδέας. Ο Μπέκετ αποπειράται να προσεγγίσει βεβαιότητες μέσα από τους νόμους της μυθοπλασίας και πέρα από το μυστήριο της πραγματικότητας. Ωστόσο, αυτός ο κατασκευασμένος κόσμος του καταλήγει να είναι κάθε άλλο παρά λογικός και συνεκτικός: η παρωδία της λογικής, η ειρωνεία, τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΩΣ ΝΑ ΠΩ
Κείμενα του Σάμουελ Μπέκετ σε μετάφραση Δαμιανού Κωνσταντινίδη με τη βοήθεια της Στέλλας Βογιατζάκη και της Μαρίας Μουστάκα....
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) WATT
Written in Roussillon during World War II, while Samuel Beckett was hiding from the Gestapo, Watt was first published in 1953. Beckett acknowledged that this comic novel unlike any other 'has its place in the series' - those masterpieces running from Murphy to the Trilogy , Waiting for Godot and beyond. It shares their sense of a world in crisis, their profound awareness of the paradoxes of being, and their distrust of the rational universe. Watt tells the tale of one who comes to serve Mr Knott, but must leave when his time is up, still ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ & ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΤΟΥ ΕΜΠΟΔΙΟΥ
Είναι γνωστή η σχέση του Μπέκετ με τη ζωγραφική και έχει επαρκώς σχολιασθεί από τους μελετητές του. Η ζωγραφική διατρέχει το έργο του, είτε πρόκειται για μια οπτική εντύπωση, μια εικόνα αρχέτυπο, μια εικόνα-εμμονή, είτε για πίνακες που στοιχειώνουν τη συνείδηση των μυθιστορηματικών του προσώπων. Με αφορμή τις παράλληλες εκθέσεις των δύο Ολλανδών ζωγράφων Μπραμ και Γκερ βαν Βέλντε, ο Μπέκετ γράφει τα κείμενα του βιβλίου, ανοίγοντας μια συζήτηση για τη μοντέρνα τέχνη, πάντοτε επίκαιρη και καίρια, συνδέοντας με τρόπο αναπόφευκτο τη ζωγραφική ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΟΣ
Τώρα ποιος; Τώρα που; Τώρα πότε; Χωρίς να το ψάχνω. Εγώ, να λέω εγώ. Χωρίς να το εννοώ. Να τα λέω ερωτήσεις, υποθέσεις. Να προχωράω μπροστά, να το λέω προχωράω, να το λέω μπροστά. Λες να 'γινε και κάποια μέρα, εντάξει πήρε μπρος, να 'μεινα μέσα, που μέσα, αντί να βγω έξω, όπως έκανα πάντα, να περάσω μέρα και νύχτα όσο γίνονταν πιο μακριά, δεν ήταν μακριά. Κάπως έτσι μπορεί ν' άρχισε. Νομίζεις πώς απλώς ξεκουράζεσαι, για να επανέλθεις δριμύτερος, ή χωρίς απώτερο λόγο, και σε λιγάκι ανακαλύπτεις πως σου είναι εντελώς αδύνατο να κάνεις οτιδήπ...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) THE UNNAMABLE
The third of Beckett's post-war trilogy of novels, after Molloy and Malone Dies, The Unnamable was first published in French, and in Beckett's English translation in 1958. 'Like a great horned owl in an aviary', the unnamable narrator - so named because he knows not who he may be - sits nowhere and speaks of previous selves ('all these Murphys, Molloys, and Malones do not fool me') as so many diversions from the need to stop speaking altogether. As with the earlier novels, the prose has its own indomitable precisions, its afflicted but des...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ
Το να ρωτήσουμε ποιος ή τι είναι ο αναμενόμενος Γκοντό δεν έχει κανένα νόημα. Ο Γκοντό δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του γεγονότος ότι η ζωή που συνεχίζεται άσκοπα παρερμηνεύει την παρουσία της σαν "αναμονή", ή "περιμένοντας κάτι". Η θετική στάση των δύο προσώπων, του Εστραγκόν και του Βλαδίμηρου, αποτελεί, τελικά, μια διπλή άρνηση: πρόκειται για την ανικανότητα να αναγνωρίσουν τη δίχως νόημα θέση τους. Μάλιστα, η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται και από τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, ο οποίος έχει πει πως δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο Γκο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΛΛΟΥ
Όπως ο Δάντης πορεύεται από κύκλο σε κύκλο για να φτάσει στην Κόλαση ή στον Παράδεισό του, έτσι και ο Σάμιουελ Μπέκετ τοποθετεί, καθέναν σε πολύ διακριτό κύκλο, τους τρεις κεντρικούς ήρωες των μυθιστορημάτων της τριλογίας του ("Μολλόυ", "Ο Μαλόν πεθαίνει" και "Ο ακατονόμαστος"), προκειμένου να φτάσουν, ίσως, στην ανυπαρξία την οποία επιζητούν. Από το ένα μυθιστόρημα στο άλλο, αυτός ο κύκλος όλο και στενεύει. Ο κύκλος στον οποίο μπορεί να είναι δέσμιος ο Μολλόυ, δεν μπορεί παρά να είναι αυτός της κυκλικής του αφήγησης που αρχίζει από το τέλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΖΕΣ 1945-1980
Το γνωστό και το οικείο, το γνώριμο, που μας τρώει το κορμί και το μυαλό, που μας αφαιρεί τον αέρα και το φως, που μας βυθίζει και μας πνίγει, στο κείμενο του Μπέκετ εξημερώνεται. Γιατί είναι αλήθεια αυτό που έλεγαν παλιότερα, ότι δηλαδή μέσα σε κάθε μεγάλο έργο κυκλοφορεί ένα θηρίο - εξημερωμένο. Τα αντικείμενα, οι άνθρωποι, οι πόλεις, οι δρόμοι, τα σπίτια, τα βουνά, η θάλασσα, οι πεδιάδες, τα λιμάνια, οι λίμνες, τα λιβάδια, οι πέτρες, τα βιβλία, οι σταθμοί, τα βότσαλα, τα ρούχα, το καπέλο μου κι εγώ, τα χαρτιά, η ντουλάπα, το κρεβάτι, ο...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) FIRST LOVE AND OTHER NOVELLAS
"Yes, I loved her, it's the name I gave, still give alas, to what I was doing then. I had nothing to go by, having never loved before, but of course had heard of the thing, at home, in school, in brothel and at church, and read romances, in prose and verse, under the guidance of my tutor, in six or seven languages, both dead and living, in which it was handled at length." "He is the most courageous, remorseless writer going. He brings forth a body of beauty .." --Harold Pinter "These four stories, these enormous miniatures, are superb wor...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΧΙ ΕΓΩ
Υπάρχει ένα τραυματικό γεγονός που έλαβε χώρα κάποτε στις εκτάσεις του Κράκερ. Για αυτό το γεγονός προσπαθεί να μιλήσει το στόμα στο Όχι εγώ- προσπαθεί να σχηματίσει μια εικόνα του και ταυτόχρονα να εμποδίσει την άρθρωσή της. Παρακολουθούμε επίσης τη δραματική προσπάθεια της φωνής να αποφύγει τη χρήση του πρώτου προσώπου και τη σύνδεση ανάμεσα στο αφηγηματικό παρελθόν και στο αφηγηματικό παρόν. Το στόμα αρνείται να αποδεχτεί την ευθύνη και την ενοχή για ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Το στόμα είναι ό,τι έχει απομείνει από ένα σώμα, από μια...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) SELECTED POEMS 1930-1989
It was as a poet that Samuel Beckett launched himself in the little reviews of 1930s Paris, and as a poet that he ended his career. This new selection, from Whoroscope (1930) to «what is the word» (1988), describes a lifetime’s arc of writing. It was as a poet moreover that Beckett made his first breakthrough into writing in French, and the Selected Poems represents work in both languages, including the sequence of brief but highly crafted mirlitonnades, which did so much to usher in the style of his late prose, and come as close as anythi...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) WAITING FOR GODOT
'Nothing happens, nobody comes, nobody goes, it's awful.' This line from the play was adopted by Jean Anouilh to characterize the first production of Waiting for Godot at the Theatre de Babylone in 1953. He went on to predict that the play would, in time, represent the most important premiere to be staged in Paris for forty years. Nobody acquainted with Beckett's masterly black comedy would now question this prescient recognition of a classic of twentieth-century literature. (From the publisher)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΕΛΟΣ
Το τέλος γράφτηκε το 1946 στα γαλλικά με τον τίτλο La Fin και το 1954 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον ίδιο τον συγγραφέα με τον τίτλο The End. Μέσω αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο, παρακολουθούμε τη σταδιακή αποξένωση και αποδόμηση (βιολογική, ψυχική και πνευματική) του ήρωα. Η πλοκή της ζωής του έχει ήδη προηγηθεί και την πορεία της τελικής ευθείας διατρέχει η γλώσσα και το ύφος του Μπέκετ: Λόγος τολμηρός, ωμός, φαινομενικά "αθώος λογοτεχνίας"· σαρκασμός, χιούμορ, ειρωνεία· γλώσσα υπαινικτική, ανατρεπτική, ανελέητη, ποιητική (άλλοτε με εσκεμμέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΡΦΥ
Ο Μέρφυ είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μπέκετ· δημοσιεύτηκε στην Αγγλία το 1938, ύστερα από δεκάδες απορρίψεις, από τις εκδόσεις Routledge. Η γαλλική μετάφραση (του ίδιου του συγγραφέα, σε συνεργασία με τον Alfred Peron, που είχε ξεκινήσει ήδη από το 1938) εκδόθηκε το 1947 από τις εκδόσεις Bordas στο Παρίσι. Κείμενο σκοτεινό και κωμικό ταυτόχρονα, παρωδεί την παραδοσιακή φόρμα του μυθιστορήματος και ανατρέπει τα πάντα, στην ουσία ολόκληρη τη δυτική παράδοση. Τα στερεότυπα εδώ αρχίζουν ήδη από τον τίτλο, καθώς ο φερώνυμος κεντρικός ήρωας, ο...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) MALONE DIES
Written and published in French in 1951, and in Samuel Beckett's English translation in 1956, Malone Dies is the second of his immediate post-war novels, written during what Beckett later referred to as 'the siege in the room'. 'Malone', writes Malone, 'is what I am called now.' On his deathbed, whittling away the time with stories and revisions of stories, the octogenarian Malone's account of his condition is contradictory and intermittent, shifting with the vagaries of the passing days: without mellowness, without elegiacs; wittier, jau...
Διαβάστε περισσότερα...