ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΑ

Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΒΙΟΥ
"...μήπως ο ηθικός βίος δεν αποτελεί πλέον παρά έναν ξεπερασμένο τρόπο συμπεριφοράς, ο οποίος (όπως, άλλωστε, συνέβη και με άλλες μορφές ζωής - την πρωτόγονη, για παράδειγμα) έχει ήδη ολοκληρώσει την ιστορία του, οπότε δεν έχει νόημα να προσπαθούμε στο εξής να ζούμε ηθικά"; "Θα ήταν δυνατόν, με άλλους λόγους, ένας ακραίος ηθικός παρακμίας του καιρού μας να φτάσει μέχρι του σημείου να ισχυριστεί πως, ασχέτως με το τι συνέβαινε άλλοτε, το να ζει κανείς στις μέρες μας ηθικά είναι μια ξεπερασμένη, εκφυλισμένη πλέον μορφή ζωής; Γιατί, για να θέ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Είδε άραγε ο Συνέσιος το 399 μία πόλη σε παρακμή; Ήταν μοναχοί οι μαυροφορεμένοι άνδρες που συνόδευαν τον επιδρομέα Αλάριχο το 396; Ήταν οι χριστιανοί που απομάκρυναν τον 5ο αιώνα το άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα; Οι ίδιοι, επίσης, κατέστρεψαν το ιερό του Ασκληπιού κάτω από την Ακρόπολη; Τελικά, έκλεισε το 529 η Νεοπλατωνική Ακαδημία; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα για τα οποία συγκεντρώνονται απαντήσεις στην προκείμενη μελέτη. Αλλά το βιβλίο αυτό δεν μιλά τόσο για έναν κόσμο που τελειώνει, όσο για έναν νέο που ξεκινά. Με μία ανα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Στον αρχαίο κόσμο προβάλλεται έντονο ενδιαφέρον για την προβληματική της Ειμαρμένης, καθώς και για την εξέταση των πρωτουργών αιτίων της ανθρώπινης δράσης, το οποίο καθίσταται ορατό, κυρίως, εντός του πεδίου μιας επίπονης διαλεκτικής ανάμεσα σε ποικίλες φιλοσοφικές σχολές. Η αντιπαράθεση περί της Μοίρας, του Πεπρωμένου, της Ανάγκης, της Τύχης, και των συναφών όρων, περιλαμβάνει το ζήτημα της ελεύθερης βούλησης, της αιτιοκρατίας, του ντετερμινισμού, της μαντικής, της πίστης στους θεούς, της ηθικής ευθύνης. Για τους αρχαίους φιλοσόφους, οι α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Τι είναι φιλοσοφία; Η λέξη το λέει μόνη της. Φιλόσοφος είναι ο φίλος της σοφίας, και φιλοσοφία η ζήτηση της σοφίας, η φιλική τάση προς τη σοφία. Πού υπάρχει, όμως, η σοφία; Η σοφία ή υπάρχει ολόκληρη ή δεν υπάρχει διόλου. Σοφός είναι όποιος ξέρει τα πάντα. Σοφός είναι ο πάνσοφος, ο παντογνώστης. Και πάνσοφος είναι μόνον ο Θεός. Φιλόσοφος είναι λοιπόν, όπως είπε και ο Αυγουστίνος, ο φίλος του Θεού. Φιλοσοφία είναι η φιλική τάση του ανθρώπινου πνεύματος προς τον Θεό και προς την σοφία του Θεού που έχει αντικειμενοποιηθεί στο σύμπαν. (Παναγιώ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Το παρόν βιβλίο, το οποίο καλύπτει πλήρως την ιστορία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από την γέννησή της στη μετά-Μογγολική Ευρασία μέχρι τη διάλυσή της μετά τον Μεγάλο Πόλεμο στην Ευρώπη, προσφέρει στον αναγνώστη μια ολιστική προσέγγιση, λαμβάνοντας υπόψη την Οθωμανική κοσμοθεωρία, τι ήταν, πως συγκροτήθηκε και πως διαλύθηκε. Ο Douglas A. Howard τονίζει τον κρίσιμο ρόλο των Οθωμανών Σουλτάνων και του εκτεταμένου οικογενειακού περιβάλλοντός τους, συζητά την ανάπτυξη του δημοσιονομικού μοντέλου της αυτοκρατορίας, και αναλύει κορυφαία έργα της...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΧΑΙΚΟΣ ΛΥΡΙΣΜΟΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον δεύτερο τόμο της ερμηνευτικής εκδόσεως αποσπασμάτων των Λυρικών ποιητών της αρχαϊκής εποχής. Ο πρώτος τόμος περιέχει τους ιαμβογράφους και τους ελεγειακούς ποιητές (Καλλίνος, Τυρταίος, Αρχίλοχος, Μίμνερμος, Σόλων, Ξενοφάνης, Θέογνις, Σημωνίδης, Φωκυλίδης, Ιππώναξ). Εδώ ερμηνεύονται ποιήματα των μελικών ποιητών [. . .]. Η ποίηση αυτή παρουσιάζει, όπως είναι γνωστό, μια ιδιοτυπία, που εντοπίζεται κυρίως στην ποικιλία των ποιητικών ειδών και της μετρικής μορφής. Στη μελική ποίηση ανήκουν πολλά επιμέρους ποιητικά εί...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη περιεκτική εισαγωγή στην αρχαιολογία της Κύπρου από το 10.000 - 1050 π.Χ. Ο πολιτισμός της προϊστορικής Κύπρου διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εξελικτική πορεία των πολιτισμών της ανατολικής Μεσογείου. Σε στρατηγική γεωγραφική θέση το νησί λειτούργησε σαν γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η παρουσία του χαλκού στα σπλάχνα της κυπριακής γης προσδιόρισε και τη σημασία του στο διεθνές περιβάλλον της εποχής. Στη διάρκεια των πρώιμων φάσεων της προϊστορίας τα επιτεύγματα του κυπριακού πολιτισμού χα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ GREIMAS ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ
Τα τελευταία χρόνια είδαν το φως της δημοσιότητας αρκετές μελέτες, με τις οποίες γίνεται προσπάθεια να ερμηνευθούν οι αρχαίες ελληνικές τραγωδίες βάσει αφηγηματολογικών θεωριών. Στο παρόν βιβλίο επιχειρώ να ανιχνεύσω κατά πόσον μπορεί να εφαρμοσθή στην ερμηνεία των τραγωδιών του Ευριπίδη ένα από τα πιο γνωστά αφηγηματικά μοντέλα, αυτό του A. J. Greimas, ο οποίος επιχείρησε συνεχίζοντας προσπάθειες άλλων να ανεύρει στα κείμενα γενικές αρχές, που διέπουν και στηρίζουν κάθε αφήγηση. Πρέπει πάντως να «καθησυχάσω» τους αναγνώστες ότι δεν προσπά...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Στο βιβλίο αυτό υποστηρίζεται η άποψη ότι οι Αθηναίοι του 5ου αιώνα ικανοποιούσαν με την τραγωδία μια βασική τους ανάγκη. (. . .) Καταρχήν πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την από κοσμοϊστορική άποψη εντελώς ασυνήθιστη θέση, τις επιτυχίες, αλλά, κυρίως, τις υποχρεώσεις της Αθήνας του 5ου αιώνα στις γιγαντιαίες διαστάσεις που αυτές είχαν προσλάβει έπειτα να αντιληφθούμε ότι αυτό το εξαιρετικό πολιτικό, στρατιωτικό, κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι πρέπει να αντικατοπτρίζει ένα σημαντικό κομμάτι από την ιστορία των νοοτροπιών τέλος πρέπει να...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι ουδέποτε ο Αριστοτέλης στην Ποιητική του κάνει λόγο για τα δρώντα πρόσωπα του δράματος ούτε παρέχει κάποιο ορισμό για εκείνο το πρόσωπο που σήμερα εμείς αποκαλούμε "τραγικό χαρακτήρα" ή "τραγικό ήρωα". Η λέξη άλλωστε "ήρως" με την θεατρική του σημασία ούτε στον Αριστοτέλη απαντά ούτε και σε κάποιο κείμενο της κλασικής αρχαιότητας. Ο φυσικός για μας χαρακτηρισμός ενός θεατρικού προσώπου ως "ήρωα" ή "ηρωίδας", για τους αρχαίους δεν υφίσταται. Συνεπώς δεν υφίσταται η προσδιοριστική και απόλυτα κατανοητή για μας...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΝΟΜΩΝ
Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη πλήρη μεταφρασμένη και υπομνηματισμένη έκδοση στην ελληνική του Περί Νόμων διαλόγου (De legibus) του Κικέρωνα. Και αυτό, όπως και η έκδοση του Περί Πολιτείας διαλόγου του (De republica) το 2015, προέκυψε από την ανάγκη κάλυψης του κενού αυτού στην ελληνική βιβλιογραφία. Και σε αυτό το έργο καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια να παραχθεί μία σύγχρονη επιστημονική έκδοση προς κάλυψη των αναγκών των φοιτητών των ελληνικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων καθώς και του μη ειδικού αναγνώστη. Στο λατινικό κείμενο, το ο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΕΑΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Στην αρχή της ελληνικής φιλοσοφικής σκέψης βρίσκονται οι προσωκρατικοί στοχαστές (. . .). Αυτοί αποτελούν το θεμέλιο της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν τα μεγάλα ορθολογικά συστήματα του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους, των Στωικών, των Νεοπλατωνικών. (. . .) Ανάμεσά τους δεσπόζει η μεγάλη μορφή του Παρμενίδη, του ιδρυτή της Ελεατικής σχολής, και των διαδόχων του Ζήνωνος και Μέλισσου. Η τεράστια σημασία της παρμενίδειας φιλοσοφίας φαίνεται από το γεγονός ότι αυτή είναι ανεξάντλητη. Εκεί που οι ερμηνευτές νομίζουν πως β...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Το εγχειρίδιο αυτό, μια σύντομη εισαγωγή στη Βυζαντινή Λογοτεχνία, αποτελεί την πρώτη επεξεργασία βιβλίου, που δεν έχει ακόμα πάρει την οριστική του μορφή. Απευθύνεται στους πρωτοετής φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής, που διάλεξαν το μάθημα της Βυζαντινής Φιλολογίας ανάμεσα στα προαιρετικά μαθήματα, που ορίζει για το πρώτο έτος το Πρόγραμμα της Σχολής. Προσφέροντας ένα γενικό διάγραμμα για τη λογοτεχνική έκφραση του Μέσου Ελληνισμού και βασική βιβλιογραφία, σχετική με τις Βυζαντινές σπουδές, έχει σκοπό να υποβοηθήσει τη διδασκαλία και τις ε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ
Η λέξη «μορφολογία» σημαίνει μελέτη των μορφών. Στη βοτανική με τον όρο μορφολογία εννοούμε τη μελέτη των συστατικών τμημάτων ενός φυτού, της σχέσης του καθενός προς το άλλο και προς το σύνολο, με άλλα λόγια, τη μελέτη της κατασκευής ενός φυτού. Κανείς δεν σκέφτηκε τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί η έννοια και ο όρος «μορφολογία του παραμυθιού». Ωστόσο, στον τομέα του λαϊκού παραμυθιού η εξέταση των μορφών και η θέσπιση των νόμων που διέπουν τη δομή είναι δυνατές με τόση ακρίβεια, όσο είναι δυνατή η μορφολογία των οργανικών σχηματισμών. Αν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΠΑΓΚΑΒΑΤ ΓΚΙΤΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΡΙΣΝΑ)
Η BHAGAVAD GITA είναι ένα από τα πιο σημαντικά δημιουργήματα του ανθρώπου, αλλά και το πιο δημοφιλές έργο της σανσκριτικής λογοτεχνίας. Την κύρια έμπνευσή της, την αντλεί από τις UPANISHADS και συνενώνει, σε μια περιεκτική σύνθεση, όλα τα στοιχεία της βεδαντικής φιλοσοφίας και της τεχνικής του Γιόγκα. Βήμα - βήμα, σκαλί - σκαλί, φέρνει τον αναγνώστη ως τα ακρότατα όρια που έχει φτάσει η ανθρώπινη σκέψη, ενώ, ταυτόχρονα, διδάσκει και τους τρόπους, με τους οποίους μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει στη γνώση της Αλήθειας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΥΣΤΕΡΗ ΡΩΜΑΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, 284 μ.Χ.-430 μ.Χ.
Μετά από έναν αιώνα εισβολών, εμφυλίων πολέμων και εσωτερικών προβλημάτων, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που κληρονόμησε ο Διοκλητιανός το 284 μ.Χ. χρειαζόταν απεγνωσμένα το δυναμισμό με τον οποίο αυτός επιδίωξε να οργανώσει και να θέσει σε νέα, στέρεη βάση τη διοίκηση και την άμυνά της. Ο διάδοχός του, ο Κωνσταντίνος, παγίωσε την αυτοκρατορική ισχύ, υιοθετώντας μια νέα, δυναμική θρησκεία, το χριστιανισμό. Ο χριστιανισμός μπορούσε να στηρίξει και να ενοποιήσει μια αυτοκρατορία, η οποία, από τη φύση της, έρρεπε στην πολυμορφία και την απόκλιση. Ο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ
Στο βιβλίο αυτό περιέχονται οι σκέψεις του Wittgenstein γύρω από την τέχνη και την αισθητική. Ο ίδιος δεν είχε σκεφτεί ποτέ να τις συγκεντρώσει σε ένα ενιαίο πόνημα. Πίστευε αφ' ενός ότι όσα θα έγραφε δεν θα αρκούσαν ούτε για προλεγόμενα στο τεράστιο αυτό θέμα, αφ' ετέρου ότι όσα και αν έλεγε δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη σημασία, τον σπουδαίο ρόλο, που η τέχνη και ιδιαίτερα η μουσική είχε παίξει στη ζωή του. Οπότε δεν μπορούσε και να ελπίζει ότι θα τον καταλάβαινε κανείς. Εγώ δεν συμμερίζομαι την απαισιοδοξία του. Σήμερα η κατανόηση τη...
Διαβάστε περισσότερα...

WITTGENSTEIN - ΠΕΡΙ ΗΘΙΚΗΣ
Για ορισμένες έννοιες της ζωής μας, όπως η ηθική, η θρησκεία και η τέχνη, ο Wittgenstein έγραψε πολύ λίγα πράγματα. Τόσο λίγα, ώστε αυτός που έρχεται σε πρώτη επαφή με τη φιλοσοφία του να υποθέτει -εύλογα- ότι αυτά τα θέματα δεν τον ενδιέφεραν, τουλάχιστον όχι τόσο όσο η λογική, η γλώσσα, τα μαθηματικά ή η φιλοσοφία της ψυχολογίας. Η αλήθεια είναι ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Ο Wittgenstein απέφευγε να γράφει για εκείνα τα πράγματα που θεωρούσε υψίστης σημασίας. Όλα όσα η γλώσσα της επιστήμης και της καθημερινότητας μπορεί να εκφράσε...
Διαβάστε περισσότερα...

Γ. ΓΕΜΙΣΤΟΣ - ΠΛΗΘΩΝ
Ο κ. Σπέντζας ερευνά με αυτοτέλεια και επιστημονική σκέψη την πολύπλευρη φυσιογνωμία του Πλήθωνος και θεμελιώνει την άποψη, ότι ο τρόπος αυτός με τον οποίο ο Πλήθων αντιμετωπίζει προβλήματα που απασχολούν σήμερα τις οργανωμένες κοινωνίες, όπως η ενιαία φορολογία, η δίκαιη κατανομή των φόρων, η συνεπής διαχείριση και τα αποτελέσματα των δαπανών, αναδεικνύει τον Πλήθωνα ως πρόδρομο της οικονομικής επιστήμης. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
- Πώς έχουν εξελιχθεί από καταβολής τους τα διάφορα συστήματα υγείας; - Πώς εξηγούνται η θέση και οι προστασίες του ιατρικού επαγγέλματος; - Σε ποιο βαθμό η εξατομίκευση και η υπευθυνοποίηση των ατόμων αποτελούν ένα από τα μείζονα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των σύγχρονων πολιτικών υγείας; Αντικείμενο πολλαπλών και ετερογενών ερευνών, η πολιτική κοινωνιολογία της υγείας διασχίζεται από πολυάριθμα ρεύματα και βρίσκεται στον πυρήνα θυελλωδών αντιπαραθέσεων. Από την κοινωνική κατασκευή των ασθενειών έως την πολιτική διοίκησης των συστημάτων υγε...
Διαβάστε περισσότερα...