ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ ΜΑΡΩ

Φανάρι της βαθιάς ψυχής
Δύο φορές περνάμε από τον Παράδεισο. Στα παιδικά χρόνια μας και σε έναν έρωτα αληθινό. Μετά, στην ουσία ζούμε με τις αναμνήσεις τους. Μόνο ό,τι αγαπήσαμε υπάρχει. Μόνο εκείνος που αγαπήσαμε ζει. Κάθε άλλο, μόνο φασαρία έκανε, κι ύστερα με γόμα το έσβησε η λησμοσύνη. Η αγάπη μόνο διαιωνίζει. Κυριολεκτικά διαιωνίζει! Συναντάμε μια στιγμή έναν ξένο και λέμε: Τον ήξερα από πάντα... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΙΜΑ
Ξεκίνησα να μελετώ ψυχολογία με μεγάλο ενθουσιασμό. Με την ελπίδα πως τούτη η γοητευτική επιστήμη κρατάει στα κιτάπια της τα κλειδιά της βασιλείας. Με τα χρόνια, μια παρατήρηση λεπτή άρχισε να αναδύεται μέσα μου σαν ενόχληση και σαν αίνιγμα. Κάτι, κάπου σε όλα αυτά, σκάλωνε. Ο άνθρωπος που ψυχοθεραπεύεται μπορεί να νικάει παλιούς τρόμους, να αποκαλύπτει τυραννικά απωθημένα, να εγκαταλείπει αμυντικούς μηχανισμούς, άστοχες ενοχές, μπορεί να κερδίζει αυτοπεποίθηση, ωριμότητα, όμως δε μεταμορφώνεται απαραίτητα σε έναν ωραίο, αγνό, θετικό άνθρω...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΚΙ ΕΓΩ
Προσωπικά η σχέση μου με τη νοσταλγία είναι σχέση στενή, αλλά και επίφοβη μια και σε κατακρατά στο ανικανοποίητο. Το θετικό είναι ότι επειδή οι νοσταλγίες για γεγονότα και πρόσωπα που πέρασαν αλλά δεν προσπέρασαν απ' τη ζωή μου έχουν μαγεία, μαγεία φωτεινή ή σκοτεινιασμένη, με εμπνέουν. Εκ των υστέρων αναδείχνουν τη ζωή περισσότερο ενδιαφέρουσα, ποιητική, θεατρική, με κρυμμένα νοήματα και σύμβολα, μαζί μ' εκείνο που λέει ο ποιητής, «το παρ' ολίγο να συμβεί». Μου θερμαίνουν την ανάγκη να γράψω για όσα συνέβησαν και έτσι να τα ξαναζήσω, να τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΙΜΟΝΗ
Ποιο εντέλει είναι αυτό που ονομάζουμε «παρελθόν μου»; Είναι αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε για ιστορία της ζωής μας ή και διηγούμαστε στους άλλους με λεπτομέρειες; Τι απ’ όσα μας συνέβησαν αποκρύβουμε, παραμορφώνουμε ή επινοούμε; Τα «αξέχαστα παιδικά χρόνια» είναι πάντοτε πράγματι αξέχαστα ή και εν μέρει επιμελώς ξεχασμένα; Και οι έρωτές μας; Ετούτες οι σκιερές περιπέτειες του υποσυνείδητου, ποιες αρχαίες πληγές μας καλούνται να παρηγορήσουν; Τα ραντεβού με τη Σιμόνη είναι τα ραντεβού μιας διάσημης ηθοποιού του θεάτρου με την ψυχαναλύτριά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ
Πριν από πολλά χρόνια, οι χοροί μεταμφιεσμένων ασκούσαν πάνω μου ποιητική γοητεία. Όταν με πήγαιναν στα bal d'enfants του παγωμένου Φεβρουαρίου, όπως τα έλεγαν παλιά στα Χανιά, όταν χανόμουν σε ταινίες, μουσικές ή νουβέλες για τις παράδοξες τούτες γιορτές, κατακυριευόμουν απ' τη σαγήνη μιας ιλιγγιώδους δυνατότητας: η δυνατότητα να γίνεις για λίγο άλλος είναι μια ελευθερία απόλυτη! Οι χοροί μεταμφιεσμένων, ρωγμή άλλου τόπου, ονειρικού, αμφίβολου όσο και πιθανού, πρόσφεραν την ευχέρεια να βιώσεις δίχως ενοχές, δίχως ντροπή ό,τι ψεύδεσαι, εκε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ
Ο άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις. Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση αλλά και στόχο, η ωριμότητα, δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη. Αν τα αντίθετα στο σύμπαν -στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα, του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο, της φουρτούνας στη νηνεμία-, όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες, στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας συνεχώς γρονθοκοπούνται. Ο πόλεμος με τον μισητό, μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του, την απογοήτευση της αδυναμ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ
Ένας άντρας αυτοεξορίζεται σε ένα μακρινό νησί ύστερα από έναν δύσκολο ερωτικό χωρισμό. Θα παλέψει ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος που συνιστούν τον έρωτα, μήπως λυτρωθεί από τον πόνο και τη σύγχυση. Θα γράψει αυτές τις δεκαοχτώ, ανεπίδοτες εντέλει, επιστολές προς τη γυναίκα που έχασε, σαν ημερολόγια της εσωτερικής ζωής του. Θα της λέει: "Το πάθος είναι πιο σπουδαίο απ' το θαύμα", σου διάβαζα από ένα παλιό βιβλίο κάποτε, την ώρα που εσύ έβγαζες τα φρύδια σου μπροστά σ' ένα μεγεθυντικό καθρεφτάκι. Δεν είναι εκμηδένιση η ταπείνωση. Η εκμηδέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ
Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα ή μόνο τον έρωτα αγαπάμε; Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν ή αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν; Τη μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο τη μεταμόρφωση που σχολαστικά τους επεξεργαζόμαστε; Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει; Αντέχει! Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα η αντοχή τούτη. Κι εγώ δεν ξέρω τι αξίζει πιο πολύ, η ειρήνη ή η αγωνία της ψυχής μας. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
Το απρόβλεπτο της ζωής στη ζωή μιας γυναίκας μέχρι χθες ευτυχισμένης. Η Ηρώ, μέσα σε λίγες στιγμές, έντρομη ανακαλύπτει το παράλληλο σύμπαν που λειτουργούσε δίπλα στον καλό γάμο της. Θα χωρίσει, θα απομονωθεί, θα αρρωστήσει, θα διαλυθεί. Μόνο που το απρόβλεπτο της χρωστάει ακόμη μια κοσμογονία. Σε σύντομο ταξίδι φυγής στην ανοιξιάτικη Βαρκελώνη, θα συναντηθεί τυχαία με τον Ανδαλουσιανό Χοακίν και θα βαδίσουν μαζί, αληθινά μαζί, στις μοναξιές τους. Γιατί ένας άλλος άνθρωπος στον δρόμο σου ίσως να έρχεται για να ανατρέψει τη ρημαγμένη πίστη ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑΣ ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ
Χρεώνεται αμαρτίες ο μεγάλος έρωτας, ή είναι αθώος σαν ανεύθυνος; Κι εγώ πια είμαι ανεύθυνη, ακαταλόγιστη, ανίδεη κι αναγκεμένη όσο ένα μωρό την πρώτη ώρα του τοκετού. Όχι, δε με ενδιαφέρει απόψε η αμαρτία! Ούτε υποψιάζομαι πως υπάρχει τέτοια κατάσταση. Άραγε, το να αμαρτάνεις προϋποθέτει συνείδηση; Ή και ασυνείδητα τη φορτώνεσαι και την πληρώνεις μετά; Μεγάλο θέμα αλλά απόψε μάταιο... Ένα κορίτσι εξαφανίζεται και δε θα την βρει ποτέ ξανά κανείς, κι ας μένει κοντά στο σπίτι από όπου δραπέτευσε. Δραπέτευσε από τους παρανοϊκούς γονείς της, ε...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΥΚΝΟΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ
"Ο κύκνος κι αυτός" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1979. Περιγράφει τον διχασμό ενός ανθρώπου ανάμεσα στον έναστρο κρυφό κόσμο της πνευματικότητάς του και στο μίζερο φανερό κόσμο της προσωπικής του ζωής: "Μπορεί να έχεις την ωραιότερη ιδέα της γης. Μια ιδέα παγκόσμια, σωτήρια, να σε καίει και να σε παρασέρνει ψηλά. Και στην προσωπική σου ζωή, ένα μικρό γελοίο εμπόδιο, να σου βάζει τρικλοποδιά και να σ' εξευτελίζει. Να σε καταδικάζει σε μια καθημερινότητα που όχι μόνο δεν εγκρίνεις μα που περιφρονείς μέχρι θανά...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ
Αν κάθε φορά που λες ένα "όχι" αισθάνεσαι ενοχές, πρέπει να δουλέψεις αρκετά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Το θάρρος του "όχι" είναι ωριμότητα, ισορροπία, ακόμα και σεβασμός προς τον άλλον που απευθύνεται. Ο άνθρωπος που αδιακρίτως λέει "ναι" μπορεί να βολεύει τους άλλους, να τον χρησιμοποιούν, όμως δεν τον εκτιμούν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Ένας νέος άντρας με τα ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για εκείνον ελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη. Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι' αυτόν ψυχισμός των γυναικών. Θα ακολουθήσουν συνεδ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΡΑΤΑΙΑ ΑΓΑΠΗ
Τούτη και την άλλη ζωή τη διαλέγουν εκείνοι που αντέχουν την ψυχή τους. Όσοι μπορούν με το φθαρτό να τροφοδοτήσουν το άφθαρτο και να κάψουν το χρόνο τους στην παραλία της Αγίας Φωτιάς. Θέλουν ψυχή αυτά. Θέλουν κότσια. Ιερή τρέλα και πίστη στην αγάπη σου. Θέλουν μια καρδιά σαν την καρδιά του Μίνω. Είναι ένα ζευγάρι ασυνήθιστο. Δίχως τέλος. Δίχως ανάπαυση. Θα μπορούσε μάλιστα κανείς, απόψε, τούτη τη νύχτα της Αποκριάς και του Ψυχοσάββατου, να τους διακρίνει μέσα στον αναστατωμένο αέρα της νοτιάς. Να δει απόψε στο φεγγαρόφωτο, κάτω απ' τον φο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΝΤΑΝΚΑΝ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ
Έχω ένα ουρλιαχτό μες στο κεφάλι μου!... Τη ζούσε και τη σκεφτόταν ταυτόχρονα τη φράση. Ένα ουρλιαχτό που άνθιζε σαν έκρηξη σε αργή κίνηση και που πρέπει να ξεκίνησε από ώρα πριν. Ύπουλα, όταν ακόμα ήταν βυθισμένος σε σκοτεινό, ακατέργαστο ύπνο. Να ξεκίνησε χαμηλότονο, συρτό, σχεδόν ψίθυρος, φίδι που σκιρτά ανεπαίσθητα κάτω από χαλί περσικό, χαλί με λεπτοκεντημένα μοτίβα, με πέλος λαμπερό από πορφυρό μετάξι. Έτσι ξεκίνησε κι αυτό το αβάσταχτο τώρα ουρλιαχτό κάτω από το δέρμα του. Μια ίνα που διαπέρασε τις συνάψεις των νευρώνων, τους λεπτού...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΝΑΒΟΛΗ, ΜΙΧΑΛΗ
Ξέρω πως είναι πολύ πιο εύκολο να γράψεις για μία φανταστική ιστορία. Το να αφηγηθείς για πρόσωπα αληθινά και για γεγονότα που όντως συνέβησαν, μοιάζει να ανταγωνίζεσαι την ίδια την ζωή. Είναι αντίξοο, ίσως και ακατόρθωτο μια κι είναι αδιαπέραστη στο κουκούτσι της η ζωή. Ακόμη κι η δική μας. Σήμερα είναι Ιούλιος, καφτός Ιούλιος, ένα ξασπρισμένο απ’ την πυρά της Αθήνας μεσημέρι, και εγώ πρέπει να γράψω για κάποιον που υπήρξε και έζησε. Που ήταν ο πιστότερος φίλος της εφηβείας μου, ο αχώριστος συμμαθητής μου. Και που όταν τον περασμένο χειμώ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΝΓΚΟ ΜΕΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ
Το «Τανγκό μες στον καθρέφτη» είναι καμωμένο απ' το ημερολόγιο μιας γυναίκας, τρεις μήνες την Άνοιξη. Μέσα από τις σελίδες του, περνούν αποσπάσματα απ' την ζωή της κι απ' τη ζωή πέντε φίλων της. Η ίδια πάντως αναρωτιέται:...Τι κάνω δηλαδή γράφοντας με τις ώρες τόσα πολλά; Θέλω να πιστεύω πως σκαλίζω το χαρτί για τις αλήθειες μου, πως βάζω τάξη στις σκέψεις μου, πως δίνω ονόματα στο άγνωστο, πως εξορκίζω τους φόβους μου που, σχεδιάζοντας τους σε ήρεμες λέξεις τους αποφορτίζω απ' τον κίνδυνο να συμβούν. Πως σαν υπάκουος γραφιάς του μύχιου εα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΑΠ' ΤΟΝ ΧΑΜΟ
Υπάρχει η Συνάντηση. Κι αυτοί οι δύο, εξ αρχής, πέρασαν θαρρετά και με θέληση μαζί στη σπηλιά που άμα μπεις δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω. Κάτι σαν ζώνη του λυκόφωτος, σαν εμπειρία θανάτου, σε «νύχτα ασέληνο» αμαρτίας που αλέθει και εξαγιάζει. Από εκεί και πέρα, όλα τα απέξω, δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν. Και να χωρίσουν, και να χαθούν, η μεταμόρφωση δεν θα χαθεί. Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις κι επειδή σου χαρίζεται, αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου. Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο. Κα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΙΩΠΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΣΑΙ
Κανέναν μα κανέναν δεν μπορείς να κερδίσεις, ούτε καν ένα αφελές μικρούλι παιδί, εφόσον του αφαιρείς την ελευθερία τού να μη συμφωνήσει μαζί σου. Αν απαγορεύεις την ελευθερία στον άλλο, και βασιλιά να τον στέψεις, δε θα διαρκέσει η λαμπερή συμφωνία σας. Σύντομα θα αισθανθεί δυσφορία, ότι κάπως παγιδεύτηκε και βρέθηκε εκεί όπου δε θέλει. Τα χρυσά κλουβιά τα ανακάλυψαν τύποι σαν τη γυναίκα της πρώτης ιστορίας μας, όμως, κλειδωμένο, ένα πουλί μαραίνεται. Ο Ελύτης γράφει πως γίνεται να φυλακίσεις ένα αηδόνι αλλά δεν μπορείς να φυλακίσεις τον κ...
Διαβάστε περισσότερα...