ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ ΜΑΡΩ

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΕΡΑ ΟΥΛΚΜΑΝ
Ιδού, ζήσαμε κι εμείς! Εμείς οι άφαντοι, οι αδικημένοι, οι άγνωστοι, οι απόκρυφοι, οι διαρκώς κρυμμένοι, ζήσαμε κι εμείς εδώ μέσα κάτι που αξίζει. Την αγάπη την ανθρώπινη, την καταδιωγμένη, τη σταυρωμένη αγάπη ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα που στ' αλήθεια και με πάθος ενώθηκαν. Έτσι νομίζω, έκανε τέλος με σπασμένη φωνή η Ταμάρα. Και ο πιο μεγάλος εγκληματίας, λένε, επιθυμεί μια στιγμή, κάπως, κάτι να φανερώσει από εκείνο που έπραξε. Κάτι από το αποτρόπαιο έγκλημά του να ξεγλιστρήσει και κάτι να αποκαλύψει στους τρίτους, στον κόσμο....
Διαβάστε περισσότερα...

(ΣΕΤ) ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΞΑΝΑ / Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΗΛΙΑΣ
ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΞΑΝΑ Πρόκειται για μια γιορτή-έκπληξη. Δυσάρεστη έκπληξη! Πρωινό Μαΐου και δυο άντρες μεγάλης ηλικίας εμφανίζονται ξαφνικά, ύστερα από πενήντα χρόνια, στην παλιά όμορφη συμφοιτήτριά τους, τη δυναμική επιχειρηματία Λυγία Σοφού. Έχουν διοργανώσει το βράδυ ένα δείπνο για τα γενέθλιά της σε πολυτελές ξενοδοχείο της παραλιακής και πιεστικά την προσκαλούν. Όσο κυλάει η παράξενη αυτή νύχτα, λουσμένοι οι τρεις τους στο φεγγαρόφωτο που λάμπει απ' το Σούνιο, επιστρέφουν στο παρελθόν, στον νεανικό έρωτα μεταξύ τους, στις επιλογές ζωής. Είναι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΑΤΡΙΚΑ 1
Αν είσαι αέρας πήγαινε Έρωτας σε σχήμα τρίγωνο Τι χρώμα έχει η βροχή;...
Διαβάστε περισσότερα...

(ΣΕΤ) ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ: Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ - ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΓΓΟΝΗΣ ΜΟΥ
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ: Ένας άντρας αυτοεξορίζεται σε ένα μακρινό νησί ύστερα από έναν δύσκολο ερωτικό χωρισμό. Θα παλέψει ανάμεσα στην αγάπη και στο μίσος που συνιστούν τον έρωτα, μήπως λυτρωθεί από τον πόνο και τη σύγχυση. Θα γράψει αυτές τις δεκαοχτώ, ανεπίδοτες εντέλει, επιστολές προς τη γυναίκα που έχασε, σαν ημερολόγια της εσωτερικής ζωής του. Θα της λέει: "Το πάθος είναι πιο σπουδαίο απ' το θαύμα", σου διάβαζα από ένα παλιό βιβλίο κάποτε, την ώρα που εσύ έβγαζες τα φρύδια σου μπροστά σ' ένα μεγεθυντικό καθρεφτάκι. Δεν είναι εκμηδέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΑΣ
(. . .) Το "Λουλούδι της Κανέλλας" γράφτηκε ύστερα από ένα ταξίδι στη μεσαιωνική, μυστική πολιτεία του Τολέδου. Από μια περιπλάνηση σε συνειρμούς, από ένα κυνήγι πίσω απ' τον απλησίαστο ίσκιο του Θεοτοκόπουλου. Κι ύστερα, τα ταξίδια δεν αξίζουν μόνο για τους νέους περίπατους πάνω στους δρόμους της γης που σου χαρίζουν, αξίζουν πιο πολύ για τους νέους περίπατους στα εσωτερικά σου σοκάκια που ανοίγουν. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

(ΣΕΤ) ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ: Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΗΛΙΑΣ / Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΖΗΛΙΑΣ Μια σειρά συναντήσεων ανάμεσα σε έναν μεσήλικο ψυχοθεραπευτή και μια νεαρή γυναίκα που υποφέρει από τα πάθη της ζήλιας. Εκείνος σημειώνει για το περιστατικό: Επειδή κι εγώ έχω ζηλέψει πολύ στη ζωή μου, γνωρίζω το μαρτύριο. Μιλάμε για σφαγείο, για φωτιά που τρώει σωθικά, εσωτερικά όργανα, τον μεταβολισμό σου. Μερίδα της ιατρικής επιστήμης θεωρεί ότι η ζήλια ευθύνεται για οργανικές αρρώστιες, για κακοήθειες. Ο μαύρος σπόρος της φυτεύεται σε κάθε κύτταρο, στα δόντια, στα μαλλιά, στα νύχια. Παραλογίζεσαι, εξευτελίζεσαι. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΗ Η ΣΚΑΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ
Έπεσε πάνω στο μαξιλάρι του και της γύρισε την πλάτη, κοιτώντας τον τοίχο απέναντι. Έμειναν έτσι όλη τη νύχτα κι οι δυο, κοιτώντας τον τοίχο με γυρισμένες πλάτες. Εκείνη το δικό της απέραντο και κρύο. Σαν την παγωμένη νύχτα των πόλων. Να μην την ασφαλίζει πια, να μην την προστατεύει από τον άγριο καιρό του έξω κόσμου που τόσο φοβάται. Εκείνος το δικό του απέραντο και κρύο. Σαν την παγωμένη νύχτα των πόλων. Να τον πλακώνει, να τον φυλακίζει και να τον κρατά μακριά από τον άγριο καιρό του έξω κόσμου που τόσο αποζητά. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΗΧΗΣΗ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
"Σ' εκείνο το πρωινό τηλεφώνημα του Στρατή, η φωνή του ακουγόταν απορημένη. Για όσους τον γνωρίζουν καλά, τούτη η φωνή, τούτος ο τόνος θα έκανε εντύπωση, γιατί δεν του ταιριάζει η απορία. Για όσους ξέρουμε καλά και από πολλά χρόνια τη σταθερότητά του, τη βραχώδη του θέληση, τις πεποιθήσεις του, τις βεβαιότητές του και τον έλεγχό του στα πράγματα και τον εαυτό του, ένα τέτοιο τηλεφώνημα ηχεί διαφορετικό: - Δεν ξέρω τι συμβαίνει τελικά με τον Χαλεπά... Πάλι ήρθαν και με βρήκαν κάποια νέα στοιχεία από μόνα τους. Λες και με κυνηγά... [...] Έτ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΙΜΑ (ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ)
(...) Εκείνο που διακρίνει τον άνθρωπο από τα ζώα δεν είναι όσα έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε. Πως, δηλαδή, ο άνθρωπος είναι λογικός, ενώ το ζώο όχι - μέγα σφάλμα. Πως μπορεί να γελά, ενώ το ζώο όχι. Πως αυτός μόνο έχει επίγνωση του θανάτου του. Εκείνο που διακρίνει τον άνθρωπο απ' τα ζώα είναι η ελευθερία του. Η δυνατότητα να μη δεσμεύεται ούτε απ' τη φύση του, ούτε απ' το τραυματικό του παρελθόν, ούτε απ' τις υποκρισίες της κοινωνίας του, ούτε απ' τα λάθη των γονιών του, ούτε απ' τη βοήθεια των θεραπευτών του. Να μπορεί, από θέληση και ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΒΗΜΑΤΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ
Με βελούδινα βήματα ο χρόνος βαδίζει ανεπαισθήτως, μας πηγαίνει αλλού, μας κάνει άλλους. Καθαρίζει το εφήμερο απ' το αιώνιο όπως την ήρα απ' το σιτάρι. Τα πρόσωπα κι οι ζωές τους μέσα σ' αυτό το βιβλίο διασταυρώνονται κι αλληλοεπηρεάζονται ακόμα κι όταν δεν το γνωρίζουν. Μια μυθιστορία καμωμένη από θρύψαλα του καιρού κι από αποσπάσματα εικόνων. Έτσι κι αλλιώς, κι όπως λέει ο Ντοστογιέφσκι, τους άλλους μονάχα αποσπασματικά τους γνωρίζουμε, δεν γίνεται να τους κρίνουμε με δικαιοσύνη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΗ Η ΣΚΑΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ
«Έπεσε πάνω στα μαξιλάρια του και της γύρισε την πλάτη κοιτώντας τον τοίχο απέναντι. Μείναν έτσι όλη τη νύχτα και οι δύο κοιτώντας τον τοίχο με γυρισμένες πλάτες. Εκείνη τον δικό της απέραντο κρύο. Σαν την παγωμένη νύχτα των πόλων. Να μην την προστατεύει από τον άγριο καιρό του έξω κόσμου που τόσο φοβάται. Εκείνος τον δικό του απέραντο κρύο. Σαν την παγωμένη νύχτα των πόλων. Να τον πλακώνει, να τον φυλακίζει και να τον κρατά μακριά από τον κρύο καιρό του έξω κόσμου που τόσο αποζητά». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ
«Αγαπάμε τελικά τα πρόσωπα ή μόνο τον έρωτα αγαπάμε; Αγαπάμε αυτό που μας δίνουν ή αυτό που περιμένουμε να μας δώσουν; Τη μορφή τους πόσο αγαπάμε και πόσο τη μεταμόρφωση που σχολαστικά επεξεργαζόμαστε; Κι αυτό που περιμένουμε πόσο αντέχει να ελπίζει; Αντέχει; Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή κατάρα ή αντοχή τούτη. Και εγώ δεν ξέρω τι αξίζει πιο πολύ, η ειρήνη ή η αγωνία της ψυχής μας». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΤΟΥΛΙΑ

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
Πρόκειται για μια συνάντηση προσωπικής αγωνίας καμωμένη από απαντήσεις που δίνει ο Αλέξανδρος Κατσιάρας σε ερωτήσεις της Μάρως Βαμβουνάκη. Για την ύπαρξη, τη σχέση, το όριο ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον Άλλο, τον Ξένο, την ετερότητα και την κοινωνία, την Εκκλησία, τον Θεό που μας γυρεύει, τον Θεό που σκοτώνουμε, το "κάτι" που μας κάνει όντως να είμαστε. Για εκείνους που λένε Ναι και είναι Όχι, για εκείνους που λένε Όχι και είναι πιο κοντά στο Ναι, για εκείνους που δεν ικανοποιούνται με το να μένουν χλιαροί, για εκείνους ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

ΘΕΑΤΡΙΚΑ 2
Μη χωρίζεις ποτέ νύχτα Χιόνι μέσα σε κλεψύδρα Μονόπρακτο για ένα τηλέφωνο Το λεωφορείο των νεκρών εραστών...
Διαβάστε περισσότερα...