ΚΙΧΛΗ

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΖΗΣΕΙ
Ο ΡΕΫΜΟΝΤ ΚΑΡΒΕΡ, γνωστός στο αναγνωστικό κοινό κυρίως για τη διεισδυτική και κοφτερή πρόζα των διηγημάτων του, έδειχνε ωστόσο στην ποίηση την ίδια αφοσίωση με την πεζογραφία. Ο Κάρβερ καλλιεργεί ένα είδος ποίησης που στηρίζεται σε ισχυρά βιώματα, είναι συγχρόνως διαυγής και αινιγματική και επιδιώκει συνειδητά την επικοινωνία με τον αναγνώστη. Πρόκειται για ένα γοητευτικό κράμα, στο οποίο βαρύνοντα ρόλο παίζουν η αναμέτρηση με τις πληγές του παρελθόντος, η αναψηλάφηση των οικογενειακών και ερωτικών σχέσεων αλλά και συναισθήματα γλυκόπικρα,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΡΩΝΔΑΣ: ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει οκτώ μιμιάμβους (δηλαδή μίμους σε ιαμβικό μέτρο), γραμμένους στο α' μισό του 3ου αιώνα π.Χ. Οι μίμοι συνήθως αποτυπώνουν, σε πεζό ή έμμετρο λόγο, σκηνές της καθημερινής ζωής και αναδεικνύουν τυπικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Το ταπεινό είδος του μίμου, που ποτέ δεν αξιώθηκε τη θεσμική αναγνώριση των μεγάλων δραματικών ειδών, στο πέρασμα των αιώνων αποδείχθηκε το μακροβιότερο όλων και έφτασε να μονοπωλεί το θέατρο, όταν τα άλλα είδη αποτελούσαν παρελθόν. Οι μιμίαμβοι του Ηρώνδα κατά κανόνα έχουν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ Α' ( 1943-1959 )
Οι χιονισμένες σκέπες υπομένουνε καρτερικά το αβάσταχτο βάρος τ' ουρανού. Ένα σωρό ψυχές άυλες γυμνές ψυχές πλανιούνται παντού κι ο βοριάς τρυπάει ως τα κόκκαλα. Κάτι άνθρωποι με ψυχρές στολές παγώνουν πιότερο την ατμόσφαιρα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η τελευταία αρκούδα του δάσους
Από τα σχολικά χρόνια της δεκαετίας του '80 ως τον εμφύλιο στη Βοσνία το '90 και την Αθήνα των αρχών του 2000 ο Θοδωρής ψηλαφεί το οικογενειακό τραύμα: την ηχηρή απουσία του πατέρα, τη μεταμόρφωση του μεγαλύτερου αδερφού του Νίκου σε Νικηφόρο, το βουβό πένθος της μητέρας. Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον όπου οι ερωτήσεις ποτέ δεν τίθενται και οι απαντήσεις ποτέ δεν δίνονται. Μια νουβέλα για τη δύσκολη ενηλικίωση δύο αδερφών και τους ακατάλυτους δεσμούς του αίματος με φόντο την ηχώ ενός πολέμου που δεν λέει να σβήσει. «Η μάνα με περιμένει με...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ
Ο ΗΛΙΑΣ, ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα -δουλειά, οικογένεια-, στα πενήντα τρία του χρόνια φεύγει από την Αθήνα και επιστρέφει στο χωριό του, το Δελβινάκι ψηλά στο Πωγώνι, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όταν μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη έξω από το χωριό, η εξιχνίαση του φόνου γίνεται για τον ήρωα έμμονη ιδέα, ένας σκοπός που γεμίζει το ψυχικό του κενό και τον άδειο χρόνο. Με φόντο το χειμωνιάτικο τοπίο της ορεινής Ηπείρου, που αφήνει το αποτύπωμά του στη λιτή, αδρά ποιητική γλώσσα, στο απέριττο ύφος της αφήγησης, αλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ευγενία Γκραντέ (χαρτόδετη έκδοση)
Ο Μπαλζάκ σηκώνει την αυλαία της Ανθρώπινης Κωμωδίας συλλαμβάνοντας την εμβληματική μορφή του πιο περιβόητου φιλάργυρου της κλασικής λογοτεχνίας, του Φελίξ Γκραντέ. Ο συγγραφέας μάς εισάγει στον κόσμο των πραγματευτάδων, των εμπόρων, των δικηγόρων, των τοκογλύφων και λοιπών σπεκουλαδόρων την εποχή κατά την οποία πρωτοδιαμορφώνεται η αστική τάξη. Περιγράφει με οξυδέρκεια και θεατρικότητα τον τρόπο με τον οποίο ο "παντοδύναμος παράς" διαποτίζει σιγά-σιγά το πλέγμα των ανθρωπίνων σχέσεων και δραστηριοτήτων στη Γαλλία της Παλινόρθωσης. Στην πλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΟΜΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΠΟ
Στη συλλογή διηγημάτων Κόμπο τον κόμπο όλες σχεδόν οι ιστορίες έχουν τη μορφή της εξομολόγησης ή της εξιστόρησης γεγονότων που αφορούν το παρελθόν. Οι αφηγητές, φορείς του παραδοσιακού πολιτισμού οι περισσότεροι, με έναν αδρό προφορικό λόγο και με δωρική λιτότητα υφαίνουν λέξη τη λέξη, κόμπο τον κόμπο, τα προσωπικά πάθη αλλά και τις πληγές της Κατοχής και του Εμφυλίου σε κρουστές ιστορίες. Ηρωίδες που βίωσαν τη σκληρότητα της αρχαϊκής κοινωνίας και άλλες που ύψωσαν το ανάστημά τους και πάλεψαν στις πιο αντίξοες συνθήκες ήρωες-θύματα των κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΡΜΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΛΟΥΤΡΑ
Μετά την κατοχή ζήσαμε ωραία χρόνια. Η πόλη είχε γεμίσει πρόσφυγες, που κατέβηκαν από τα γύρω χωριά πατείς με πατώ σε. Οι χωριάτες (και κατ' εξοχήν εκείνοι που είχαν τη φωλιά τους λερωμένη) βρίσκανε στην πόλη κάποια ασφάλεια, κανένα επίδομα, ενίοτε δωρεάν ιματισμό, ή και καμιά δουλίτσα. Χωρίς να το καταλάβουμε, πήξαμε από κόσμο. Γέμισαν τα σπίτια συγγενών και φίλων, επιτάχθηκαν μερικά σταφιδοεργοστάσια και κάτι παληές αποθήκες, ακόμη και ένα κτήριο φυλακών, εγκαταλειμμένο από χρόνια, χρησιμοποιήθηκε στο τέλος και αυτό. [...] (Από την έκδοσ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΗΓΟΡΙΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
"ΛΕΞΕΙΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΕΣ, άγνωστος υπόγειος ρυθμός, ότι το Ποίημα χτυπάει με την οπλή του το χώμα. Σε λίγο, οι έμμονες ιδέες μαζί του θα τρέξουν πετώντας." "ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ ένας ποιητής κάποτε σημείωνε: "Δώστε μου τρεις λέξεις να σας φτιάξω το καράβι του Κόσμου! Τρεις λέξεις μόνο"." "ΟΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΙ, ταμένοι ποιητές ισχυρίζονται πώς κατάφεραν να γίνουν ένα μουσικόν όργανο όπως κι αν χαϊδέψεις τις χορδές του, εκείνο θα σημάνει Ποίηση. - Αν, εσύ, μπορείς να σηκώσεις το άχθος, πάρε τον δρόμο." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Αυγή
Ένας συγγραφέας βιογραφεί και αυτοβιογραφείται. Αφηγείται την ιστορία μιας νέας γυναίκας, η οποία ζει έγκλειστη επί δύο χρόνια στο διαμέρισμά της, βυθισμένη στη μοναξιά και το πένθος. Αναζητώντας τη λύτρωσή της, αποφασίζει να κατέβει στον Άδη με σκοπό να ανασύρει την πεθαμένη της μητέρα και να αναστήσει τον χαμένο γενέθλιο τόπο της. Με φόντο αυτήν την ιστορία όπου ξεδιπλώνεται ο αντιφατικός δεσμός μητέρας-κόρης, ένα εκρηκτικό μείγμα αγάπης, ταύτισης, καταπίεσης και ανταγωνισμού, ο συγγραφέας ανατρέχει στις ήρεμες και ταραχώδεις στιγμές της...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΟΥ ΠΟΛΥΦΗΜΟΥ - ΣΒΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΒΑΝ ΙΣΜΑΗΛΟΒΙΤΣ
Πρόλαβες να διαβάσεις τον Ρίλκε; Έκοβε τα μαλλιά του στους διαδρόμους της πολυκατοικίας. Διερωτόμουν, μαζί του στο ασανσέρ, ενώ ανερχόμουν στον τρίτο με ψαλιδισμένους ώμους από τον φόβο: Δεν έχει καθρέφτες στο σπίτι; Με κεριά, μου είπαν κατόπιν, πώς τη δόση του φτιάχνει. Με «Δεν φταις, αγόρι μου», τού φέρναν γάλα -και το 'πινε όλο- γειτόνισσες συντρέχτρες, «που είναι δύσκολη η ζωή». Τα "Γράμματα σ' έναν νέο ποιητή" βρήκα μια νύχτα στη θυρίδα. Ξέσπασε πυρκαγιά· τον βάζαν, είδα, στο κλουβί, καθώς έπαιζε "Kill Bill", και με ρώτησε αν διάβ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΟΖΕΦΙΝΕ, Η ΑΟΙΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Η ρευστή ταυτότητα είναι το κοινό χαρακτηριστικό των όντων που κατοικούν σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μικρών πεζών του Φραντς Κάφκα: η αοιδός Γιοζεφίνε έχει τη συμπεριφορά και τις αγωνίες ενός καλλιτέχνη, ενώ συνάμα μοιράζεται την άχαρη καθημερινότητα του λαού των ποντικιών δυό μπάλες από ζελατίνη εμφανίζουν ιδιότητες σκύλου - ή μήπως έχουν σιγά σιγά αποκτήσει το χαρακτηριστικά των υφισταμένων του Μπλούμφελντ ακολουθώντας τον κατά πόδας στον ελεύθερο χρόνο του; Μιά γέφυρα μονολογεί και αναρριγεί στη θέα του πρώτου διαβάτη-εραστή· ένα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ: ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, 1967-2007 (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ, γεννημένος στα Χανιά το 1933, έζησε τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής του στο αστικό περιβάλλον της πόλης των Χανίων. Και παρά τις διώξεις και τις ταλαιπωρίες του φανατικού βενιζελικού πατέρα του, που, μετά το αποτυχημένο κίνημα του 1935, αποτάχθηκε από τον στρατό, ένιωθε στην οικογένειά του ασφαλής. Όμως τα ιστορικά γεγονότα των μετέπειτα παιδικών χρόνων του τον σημάδεψαν δια βίου. Σε αυτοβιογραφικά σημειώματα διαφόρων ετών αναφέρεται σ' αυτά: «Τα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής τα περάσαμε οικογενειακώς στο χωριό του...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ
Οι εικόνες από την Ιταλία (1846) συγκεντρώνουν τις εντυπώσεις του Ντίκενς από την περιήγησή του στην Ιταλία το διάστημα 1844-1845. Το απολαυστικό αυτό οδοιπορικό αποτυπώνει, με τη γνώριμη κομψότητα και δεξιοτεχνία του Ντίκενς, την εξαθλίωση των πόλεων και το κάλλος της ιταλικής υπαίθρου, αλλά και τον θαυμασμό του συγγραφέα για την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. Δύο από τα γοητευτικότερα κείμενα των Εικόνων από την Ιταλία, αντλημένα από την παραμονή του Ντίκενς στη Ρώμη, σταχυολογούνται στην έκδοση αυτή: το πρώτο υμνεί την ευφρόσυνη φρε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΚΟΛΟΚΥΝΘΩΣΗ
Η ΑΠΟΚΟΛΟΚΥΝΘΩΣΗ του Σενέκα αποτελεί τη μοναδική πλήρως σωζόμενη αρχαία μενίππεια σάτιρα, λογοτεχνικό υποείδος που χαρακτηριζόταν από την οργανική ανάμειξη διαφορετικών στοιχείων (κυρίως του πεζού με τον έμμετρο λόγο), την παρωδία λογοτεχνικών ειδών και τον έντονα φανταστικό χαρακτήρα του αφηγηματικού περιεχομένου. Το έργο γράφτηκε πιθανώς το 54 μ.Χ. και περιγράφει την, ματαιωθείσα τελικώς από τους ίδιους τους θεούς, αποθέωσιν του άρτι δολοφονηθέντος αυτοκράτορα Κλαυδίου. Ο ανώνυμος αφηγητής της σάτιρας παρακολουθεί το τέλος του αυτοκράτορ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟ
ΕΝΑ ΤΑΓΚΟ ΣΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟ Χόρεψαν καταμεσής του τρόμου. Με θεατές απρόσωπους, οπλισμένους και αδίστακτους. Δεν είχαν λουλούδια συνοδεία στον χορό τους. Μήτε χειροκροτήματα στις πιο όμορφες φιγούρες τους. Δακρυσμένοι, υπέροχοι. Τριγυρισμένοι από δακρυγόνα. Χτυπώντας με δύναμη το πόδι τους στον δρόμο, κάνοντας μεγαλύτερο θόρυβο από τις βομβίδες κρότου λάμψης, που συνόδευαν το απελπισμένο τους ταγκό. Αγέρωχοι συνέχιζαν. Δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Αν πρέπει να συνεχίσουν ως τις επόμενες γενιές ετούτο τον χορό, αν πρέπει αγκαλιασμένοι να διασχί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ
Γάτα ράτσας μοχέρ Μου μιλάς. Οι κλωστές της φωνής σου μαλακές. Με υφαίνουν, με κάνουν μοχέρ απαλό. Με αυτό σε σκεπάζω για να σ' έχω ζεστή. Κάνω τα πάντα για να είσαι ζεστή. Γίνομαι γάτα μακρύτριχη. Γίνομαι Μέιν Κουν, γάτα της Νορβηγίας άγρια, και απειλώ την κρύα καρδιά του δάσους. Αν και χάλκινη άπνοια, και απειλώ την κρύα καρδιά του δάσους. Αν και χάλκινη άπνοια, οι κουρτίνες ανεμίζουν για λίγο. Μου ξεγλιστράς κι εγώ συγκινούμαι για πάντα. Ξέρω ότι μ' αγαπάς και θα με συγχωρήσεις που άργησα κι αυτή τη φορά. [Από την έκδοση] «Τα ποιήμα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Σαν τα παιδιά, η Ντίκινσον ρουφάει τον κόσμο αφιλτράριστο -κάθε χαρά της είναι απέραντη, κάθε της λύπη απαρηγόρητη. Οι στίχοι της είναι ένα διαρκές ανάκρουσμα οριακών συναισθημάτων, μια ακροβασία πάνω στο δίκοπο ξυράφι της συντριβής και της ευδαιμονίας. Δεν υπάρχει τίποτε νερωμένο εδώ, τίποτε το χλιαρό, τίποτε το μέτριο. Τα θέματά της είναι συναφή με την ποιητική της κι αυτή πάλι ταυτίζεται με τη βιοθεωρία της. Καθαρά ρομαντική, τρεις θεούς προσκυνά: τη Λέξη, την Έκσταση και την Αλήθεια. Πάει να πει, κατά σειρά: τη δύναμη της έκφρασης, τη ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΟΝΤΟΚΡΕΜΑ ΜΕ ΧΛΩΡΟΦΥΛΛΗ
ΚΑΘΩΣ ΓΥΡΙΖΑ άπο το σχολείο εκείνο το μεσημέρι, έπιασε ξαφνικά μια μπόρα και έγινα μούσκεμα. Φοβήθηκα να ακολουθήσω τον συνηθισμένο μου δρόμο κάτω από τις μεγάλες πεύκες και έτσι πήρα τη γυμνή δημοσιά, που καταλήγει στο χωριό. Στο χτήμα έφτασα την ώρα που έβγαινε πάλι ο ήλιος, και μπήκα μέσα σκαρφαλώνοντας πάνω από το μεγάλο πορτόνι με τις βρεγμένες ροδοδάφνες. Στο περιβόλι όλα ήταν γαλήνια, φρεσκοπλυμένα και καταπράσινα, οι αχλαδιές είχαν ακόμα μερικά άνθη, στα φύλλα τους κρατούσαν χοντρές σταγόνες της βροχής που γυάλιζαν σαν χάντρες. Η τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΝΑΤΟ
Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΝΑΤΟ αναπλάθει το βίωμα μιας περιπλάνησης στην οδό ταχείας κυκλοφορίας που συνδέει τον Ασπρόπυργο με την Ελευσίνα. Πρωτοβρέθηκα στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 2016 και σημείωσα in situ σκέψεις και συναισθήματα για παρόδους και παρακάμψεις, για σύγχρονα ερείπια και ημιτελείς κατασκευές, για μεταβιομηχανικά κατάλοιπα που τελούν υπό ένα καθεστώς αδιευκρίνιστης αναμονής. Στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ είδα να κατοπτρίζεται η ωμή εκδοχή της νεότερης Ελλάδας, αλλά καθ' οδόν κάτι ακόμη με έλκυε όλο και πιο πολύ: η ταυτόχρονη αποσάθρωση τόπου και ...
Διαβάστε περισσότερα...