ΜΕΛΑΝΙ

ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΕΤΕΩΡΟΣ
Κάτω από την ποικιλία και τις χρονικές αποστάσεις της Εκλογής αυτής, διαφαίνονται τα μόνιμα θέματα της αληθινής ποίησης στο νεότερο κόσμο, όπου κάθε άλλη παραμυθία είναι μοιραίο να οδηγεί σε πληθωριστικές ελπίδες ή στη φονική λήθη. Η ποιητική συλλογή Στο σκοτάδι μετέωρος του Γιώργου Λίλλη αποτελείται από τέσσερις αυτόνομες ενότητες: η φωτιά, οι στάχτες, η μνήμη, κατακερματισμένη απολογία μες στο σκοτάδι. Πρόκειται για τα δομικά στοιχεία ενός ενιαίου οικοδομήματος που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας φιλόδοξης ποιητικής σύνθεσης. Τ α θέματα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΠΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΥΑΝΟΠΩΓΩΝΑ
«Ο Μπερνάρ ντε Μοντραγκού ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός, με φαρδιές πλάτες, ευτραφής και με καλοφτιαγμένη όψη χωριάτης ωστόσο, και μυρίζοντας περισσότερο δάσος παρά μπουντουάρ και σαλόνια. Παρ'όλα αυτά, η αλήθεια είναι ότι δεν άρεσε στις κυρίες όσο θα έπρεπε να τους αρέσει, έτσι ομορφάντρας και πλούσιος που ήταν. Και ο λόγος ήταν η ντροπαλοσύνη του, η ντροπαλοσύνη και όχι η γενειάδα του. Οι κυρίες ασκούσαν επάνω του μια ακαταμάχητη έλξη και του προκαλούσαν αξεπέραστο φόβο. Όσο του άρεσαν, άλλο τόσο τις φοβόταν. Ιδού η προέλευση και...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΑΝΕΙΔΙΚΕΥΤΟΙ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΚΙΧ
Τι συμβαίνει όταν ένας ανειδίκευτος εργάτης εργοστασίου ανακαλύπτει την υπερφυσική δύναμη του αριστερού του χεριού; «...Θα μπορούσες να γίνεις ένας μποξέρ αριστερού χεριού. Αριστερό κροσέ, αριστερό ντιρέκτ, αριστερό άπερκατ... Θα μπορούσες να γίνεις ο Μοχάμεντ Άλι της αριστερής γροθιάς!», είπε μεταφράζοντας τις κινήσεις του μποξ σε χαριτωμένες γροθίτσες απ' το ύψος στο οποίο ήταν ανεβασμένος (ο Θράσος). Πέντε γύροι, σαν αγώνας πυγμαχίας, ο έρωτας, το μποξ, η Αθήνα, η Κούβα, ο Φιντέλ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ (1821 - 2021)

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΑ (1934-1939)
Οι επιστολές του Σεφέρη στην αδελφή του Ιωάννα Τσάτσου, ουσιαστικά συνιστούν μιαν «αδιατάραχτη στρωματογραφία» ολόκληρης της ενήλικης ζωής του ποιητή. Παρουσιάζουν αντιστικτικά, για κάθε μια διακριτή περίοδο, ανάγλυφη την εξέλιξη της προσωπικής, της ποιητικής και της υπηρεσιακής του ζωής, περισσότερο από τα ημερολόγιά του ή άλλη αλληλογραφία του. Απευθυνόμενος στην κατά δύο χρόνια μικρότερη αδελφή του, της γράφει για όλα, σημαντικά και ασήμαντα, εντελώς αυθόρμητα, χωρίς αναστολές, ιδιαίτερα για τα προσωπικά του θέματα, τα βαθιά του συναισθ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ
[...] Ο κύριος Βάγιος λοιπόν το πήρε απόφαση από κάποια στιγμή και μετά ότι αυτό που είχε δεν ήταν μαγαζί. Ήταν μια αλάνα για τις μανούβρες αυτών που είχαν κάνει λάθος στη στροφή. Και έτσι επέστρεψε σε εκείνη τη φάση που δεν ανασηκωνόταν από την καρέκλα του. Παρακολουθούσε τα αυτοκίνητα να έρχονται και να φεύγουν, όπως κάτι γριές σε αυτά τα σπίτια που περνάει από μέσα από το χωριό η Εθνική Οδός, που κάθονται όλο το απόγευμα σε μια καρέκλα μες στον δρόμο και μετράνε αποβλακωμένες αυτοκίνητα να περνάνε το ένα μετά το άλλο. Με τον καιρό αποθρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΡΟΧΕΣ ΒΕΡΜΙΟΥ
ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ Παιδί γυμνό μια σπιθαμή σαλαγάει το κοπάδι πίνει αφροσμένο γάλα κρύο νερό στο πηγάδι Και η σκύλα μπασιούρα πέτρα πιστή στο έμπα της στάνης [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΩΔΩΝ
"Ήταν ένα περίεργο, αποπνικτικό καλοκαίρι, το καλοκαίρι που οι Ρόζενμπεργκ οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα κι εγώ ούτε που ήξερα τι γύρευα στη Νέα Υόρκη. Τα χάνω με τις εκτελέσεις. Η ιδέα της θανάτωσης με ηλεκτροπληξία με αρρωσταίνει κι ήταν το μόνο πράγμα για το οποίο έγραφαν οι εφημερίδες - οι επικεφαλίδες με κοιτούσαν επίμονα σαν γουρλωμένα μάτια στη γωνιά κάθε δρόμου και στις μουχλιασμένες εξόδους του μετρό που μύριζαν φιστίκια. Δεν είχε καμία σχέση με μένα, μα δεν μπορούσα να σταματήσω να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να καίγεσαι ζωντανός...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ
Μπορεί άραγε ο έρωτας να αλλάξει τη ροή του χρόνου; Μπορεί η μοίρα των ανθρώπων να υψωθεί πάνω από την Ιστορία και τα τραγικά γεγονότα μιας ταραγμένης εποχής; Ο Θεόφιλος και η Κική βλέπουν τη γενέθλια πόλη τους, την Πρέβεζα, να αλλάζει και προσπαθούν να κρατήσουν τους πόθους τους και τα όνειρά τους ζωντανά μέσα σε πολέμους και καταστροφές. Παράλληλα με τη δική τους ιστορία, παρακολουθούμε τον αγώνα μιας ολόκληρης γενιάς να βρει την ισορροπία και την ευτυχία μέσα σε έναν παράλογο κόσμο. Και ο χρόνος συνεχίζει να μετρά στο μεγάλο ρολόι της π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΥΝΑΙΚΩΝ
"... Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει. Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά. 'Ανεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ' τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει. Δε...
Διαβάστε περισσότερα...

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Ο ΚΑΒΑΦΗΣ ΕΙΧΕ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ρόλο δευτεραγωνιστή στα ελληνικά γράμματα. Κριτικοί και ομότεχνοι αναγνώριζαν την αξία του, όμως την ίδια στιγμή τον άφηναν πάντα, και ορθά, λίγο παράμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες το πράγμα έχει αλλάξει. Η φήμη του Αλεξανδρινού, αρδευόμενη από ποικίλες πηγές, από τη συγκυρία και τις έξεις μιας κάποιας αδρανούς κριτικής, εξέχει πια δυσανάλογα απ' την αφήγηση στην οποία ανήκει. Το γεγονός έχει συνέπειες. Ήδη ο χαρακτηρισμός μείζον για ένα έργο σαν το δικό του γεννά ερωτήματα. Γιατί μεγάλος κατά παράδοση είναι ο καθο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΤΡΕΛΩΝ
Την άνοιξη του 1946 ο Μάρτιν Χάιντεγγερ -για πολλούς ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 20ού αιώνα- υπέστη νευρικό κλονισμό κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του στην Επιτροπή Αποναζιστικοποιήσης, που ασχολείτο με τη φύση και το εύρος της εμπλοκής του με το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τα χρόνια αμέσως πριν. Εισήχθη επισήμως στο Κρατικό Νοσοκομείο της Βίδας και υπεβλήθη σε θεραπεία από τον εκπαιδευμένο ψυχαναλυτή δρ Βίκτωρα φον Γκεμπσάτελ. Για πρώτη φορά στη ζωή του ο κραταιός και διάσημος καθηγητής καλείτα...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ
Μέσα από την ιστορία του Καθηγητή Μ. περνά η ιστορία μιας γενιάς Ελλήνων κι η ιστορία της χώρας. Ειρήνη και πόλεμος, ματαιοδοξία και προσφορά, φιλοδοξίες και αίσθηση χρέους, έρωτας και καθήκον, αξιοπρέπεια και υστεροφημία. Μέσα από τη ζωή ενός ανθρώπου, διαγράφονται οι ζωές πολλών που χάθηκαν αλλά συνεχίζουν να μας καθορίζουν ανεξίτηλα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΕΡΩΣ
Καλοκαίρι, κάτω από το εκτυφλωτικό φως του γαλλικού Νότου, στη Νίκαια που φλέγεται απ’ τον καύσωνα, η δεκαεννιάχρονη βιολοντσελίστρια Πωλίν Αρλέ θα γνωρίσει έναν έρωτα βουβό και αδιέξοδο που θα σημαδέψει για πάντα τον βαθύ ήχο της μουσικής της. Η αφόρητη ζέστη, ο ήχος του βιολοντσέλου που σέρνεται ηδονικά στο άδειο σπίτι, ο καυτός αέρας που τυλίγει τα γυμνά σώματα, το ραγισμένο άγαλμα του μικρούλη έρωτα, η αποκαλυπτική εμπειρία της απόλυτης σιωπής, λειτουργούν ως σκηνικό μιας ιστορίας γύρω από τη ζωή, τον έρωτα και το θάνατο. Εξήντα τρία χ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ - RENE CHAR
Όσο φωτεινός λάμπει στο στερέωμα της ποίησης ο Οδυσσέας Ελύτης, τόσο σκοτεινός αποκαλύπτεται ο Γάλλος ποιητής Rene Char, σχίζοντας το έρεβος με κεραυνοβόλους στίχους που μοιάζουν με χρησμούς. Έτσι, οι δύο ποιητές εκφράζουν αντιθετικές, αλλά και συμπληρωματικές όψεις του μεσογειακού πολιτισμού, αποδεχόμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, την υψηλή επήρεια του αινιγματικού Ηράκλειτου. Ο Ελύτης εξυμνεί τη διαύγεια του ευήλιου Αιγαίου και ο Char την άγρια λιτότητα της βουνήσιας Προβηγκίας. Οι δύο ποιητές εδραιώνουν την ποιητική τους σε μια προσω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΡΙΣ ΣΕ ΣΕΝΑ
Χρόνια τώρα η Κεβή Σαρρή σκεπτόταν να γράψει την ιστορία της ζωής της για τον εγγονό της Χάρη. Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 2021 είχε ολοκληρώσει το γράψιμο, και μαζί με το αντίτυπο του Χάρη εκτύπωσε μερικά ακόμη για κάποιους φίλους· έτσι, για την ιστορία της παρέας... Κι ενώ η συγγραφική της απόπειρα αρχικά είχε ως αποκλειστικό αποδέκτη τον 22χρονο Χάρη, το κείμενο ενθουσίασε, και όλοι την παρότρυναν: "Κεβή, πρέπει κάτι να το κάνεις... είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον". Κι έτσι φτάσαμε ως εδώ. Ο αναγνώστης ζει, εκπλήσσεται, συναρπάζεται, και απ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΑΙΜΟΝΙΟΙ
1321 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΤ DANTE ALIGHIERI ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ Δεν άκουγε πια φωνές ούτε και βήματα η αγορά έξω απ' την πόρτα του σαν να βουβάθηκε στ' αυτιά του μόνο έφτανε το μέγα κύμα που απλωνόταν και τον κρήμνιζε στον σκοτεινό βυθό τότε ήταν που είδε μια δίνη πολύχρωμη τη Φλωρεντία με ανοιξιάτικα χρώματα παπαρούνες και μέλισσες να συλλέγουν τη γύρη κι εκείνος παιδί ξαπλωμένος στη χλόη χωρίς υπόνοια της κόλασης χωρίς οσμή της Βεατρίκης μονάχα με μιαν άγραφη βουβή ανησυχία για όσα περνούν μέσα απ' την ύλη και μένουν πάντα άπιαστα. [Από την έκδοση] «Με...
Διαβάστε περισσότερα...

Συννεφοκυνηγητό
ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ το λέω: «ήταν μια μέρα δύσκολη κάτω από το σώμα μου ήρθε και ξάπλωσε ένα μυρμήγκι τόσο κουρασμένο από τις εξορμήσεις του να βγει να δουλέψει για λίγο φαγητό κι ύστερα να πάρει το λεωφορείο να γυρίσει πίσω εκεί που λέει ότι είναι σπίτι του εκεί που είναι το τραπέζι και το μαξιλάρι του κι ένα μικρό ποτήρι γυάλινο που έχει για να μαζεύει τη βροχή». [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΗΣ
Και μόνο η ετυμολογία της λέξης Μεσόγειος της προσδίδει εκ προοιμίου έναν πολιτικό ρόλο. Είναι ταυτόχρονα η θάλασσα που χωρίζει την Ευρώπη από την Αφρική, ένα σύνορο που κάποιοι θα επιθυμούσαν να ονομάσουν "φυσικό" ανάμεσα σε διαφορετικούς, ασυμβίβαστους κόσμους, και λίκνο της "λεκάνης της μεσογείου", ενός γεωγραφικού χώρου με πολλές ενδείξεις ομοιογένειας. Αποτελεί επίσης, και κυρίως, τόπο κάθε ανταλλαγών: εμπορικών, πολιτισμικών, ανθρώπινων... Η περιοχή της Μεσογείου είναι, επομένως, ένας χώρος θεμελιωδώς πολιτικός, στην καρδιά της επικα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Τον έβαλαν να καθίσει στο γωνιακό τραπέζι, απέναντι από το πολυτελές ενυδρείο. Ήταν μια μεγάλη παραλληλόγραμμη βιτρίνα που στο τέλος κάθε πλευράς γύριζε σε αμβλεία γωνία και συνεχιζόταν για ένα περίπου μέτρο. Το φως ήταν διακριτικό, με μια γαλαζοπράσινη απόχρωση μέσα στη γυάλα όπου κολυμπούσαν οι αστακοί. Ήταν αστακοί κάθε λογής. Μικρόσωμοι με σκούρο καύκαλο, μεγάλοι πορτοκαλοκόκκινοι του Ατλαντικού με τις πλατιές δαγκάνες (που τις είχαν δέσει καλού-κακού με λευκοπλάστη), άλλοι με τεράστια μουστάκια σε χρώμα μελανί, μαζί με μεγάλες αστακοκ...
Διαβάστε περισσότερα...