ΜΕΛΑΝΙ

Ποιήματα και στιχουργήματα (1975-2021)
Δεν πήγα ποτέ σε διαδηλώσεις απέφυγα συστηματικά τις λαϊκές συναθροίσεις τα γεμάτα γήπεδα τα καφενεία μου ήταν αφόρητες οι λέσχες και οι σύλλογοι δεν έπαιξα στο δρόμο με παιδιά δεν έμεινα σε κατασκηνώσεις στο πλήθος δεν μπήκα ποτέ κι έτσι έφτασα εδώ ασφαλής άθραυστος και μόνος [Από την έκδοση] ΚΡΙΤΙΚΕΣ 1975-2021 - ΤΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΑ: «Ο Ευσταθιάδης χρησιμοποιεί ένα ύφος σαν να μη δίνει καμιά ιδιαίτερη σημασία στο ύφος - και αυτό είναι το ύφος και η ιδιαιτερότητά του. [...] Ποιήματα που κι όταν ακόμα δεν είναι τέλεια επιτεύγματα, είναι πάντα έν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ «ΕΠΑΧΘΕΣ» ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
[...] Το βιβλίο αυτό θα διηγηθεί την ιστορία μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης, στην οποία μια μικρή χώρα έπαιξε έναν αποφασιστικό ρόλο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρο αν οι επιπτώσεις της θα είναι κατακλυσμιαίες και θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους της ευδαιμονίας για τους Ευρωπαίους ή αν θα οδηγήσει απλώς σε μια υποχρεωτική αναπροσαρμογή του βιοτικού επιπέδου στη Γηραιά Ήπειρο. Οι λόγοι είναι μικροοικονομικοί και μακροοικονομικοί, εθνικοί και διεθνείς. Και από αυτή την ιστορία κανείς δεν βγαίνει ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΕΡΚΑΙΝΟΦΑΝΗΣ
Μείνατε εκεί κολλημένοι προελαύνοντας προς έναν φανταστικό εχθρό για χιλιετίες μην μπορώντας στ' αλήθεια να πολεμήσετε επειδή συν τοις άλλοις ήσαστε θαμμένοι κάτω από τόνους γης. Δεν ξέρω αν η θλίψη σας είναι που τόσα χρόνια δεν σας έβρισκαν ή που τελικά δεν έγινε ο πόλεμος για τον οποίο έχετε φτιαχτεί. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΙ ΚΡΥΦΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ
«Μα πόσο χρόνο θέλετε πια, Κυβερνήτη;» «Θέλω τον χρόνο που χρειάζονται πάντα οι Έλληνες για να διαφωνήσουν και να απορρίψουν και να μην εφαρμόσουν τίποτα απ' όσα τους ζητούνται. Και μετά να το ξανασκεφτούν και να το δουν διαφορετικά και σιγά σιγά να το αποδεχθούν. Και στο τέλος να το επαινέσουν. Χρειάζεται πολύς χρόνος γι αυτό». «Έτσι που το λέτε, ναι, υποθέτω...» «Και χρειάζεται και κάποιος να πεθάνει. Για να μπορούν να λένε, μετά, ότι αυτός ο κάποιος ήταν ο πιο καλός». Για πρώτη φορά το βλέμμα του Γερμανού είναι λιγότερο επιφυλακτικό: «...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΠΟΧΕΣ
Οι πέντε εποχές είναι το ταξίδι ενός ανθρώπου διαμέσου πέντε περιόδων της ζωής του. Ένα άλλο πρόσωπο αποτελεί το συνεχή προσδιορισμό με βάση τον οποίο ο άνθρωπος αυτός ορίζει την ύπαρξή του. Όταν όλα τελειώσουν κι απέρχεται το αδηφάγο πένθος, έκπληκτος ανακαλύπτει πως ακολουθεί και μια Πέμπτη εποχή. Ίσως μάλιστα η εποχή αυτή να είναι και η καθοριστική γιατί του δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι πέντε εποχές είναι μια εξομολόγηση για τον έρωτα, το τραύμα αλλά και τη μετα-τραυματική άνθηση που ενδεχομένως ακολουθεί. (Από την ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΡΟΥΧΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Τι κοινό μπορεί να έχουν ο άγιος Ιωσήφ και ο Οβελίξ, η πόρνη του Μεσαίωνα και διαιτητής του μπέηζμπωλ, οι καρμηλίτες και οι λουόμενοι της Μπελ Επόκ, οι γελωτοποιοί της Αναγέννησης και οι κατάδικοι στα κόμικς, όσοι κοιμούνται με πιτζάμες και οι Αβράκωτοι της Γαλλικής Επανάστασης; Φορούν όλοι ριγέ, δείγμα της τοποθέτησής τους στα όρια της κοινωνικής ευταξίας ή και έξω από αυτή. Το ριγέ, δομή νόθα, αποτέλεσε στη Δύση για καιρό σημείο αποκλεισμού και υπέρβασης. Ο Μεσαίωνας θεωρούσε τα ριγέ υφάσματα διαβολικά ενώ στη νεότερη κοινωνία παρέμειναν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΑΝΩΣΗ
ΠΡΩΙΝΗ ΡΩΓΜΗ Η μακρόστενη αυλή που έμελλε να παίζει καθρέφτισε έν' άνοιγμα στα σύννεφα όταν ύψωσε παιδί το κουπάκι να σταλάξει ήλιος. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΗ
Όταν με επισκέπτονται οι νεκροί μου φοράνε πάντα το χαμόγελό τους [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Στάχυα οι μέρες σου ξανθές ξεμέθαγαν πάνω τους βοριάδες μα όταν ξεχείλιζαν τ' αρτεσιανά και βούιζαν τα θυμάρια εσύ μιλούσες με πρόσωπα άλλα μέσ' απ' το πέτρινο νερό στις απαλάμες σου. Τώρα, κάθε που σ' αναζητά τ' αγέρι σκιρτούν τα κυπαρίσσια. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ORA ET LABORA
"Ευρύτητα πνεύματος και ζεστασιά, ειλικρίνεια και αφοπλιστική ευφυΐα -όλα δουλεμένα μεσ' από το πρίσμα της Ελληνικής Ιστορίας, της μυθολογίας και της οικογένειας- συνθέτουν αυτό το συγκινητικό βιβλίο. To Ora et Labora του Ν. C. Germanakos είναι ακριβώς αυτό - ένα βιβλίο ζωής του ποιητή και, κατά κάποιον τρόπο, η προσευχή του..." [Πήτερ Κόουλ (Peter Cole),συγγραφέας του Hymns & Qualms, New & Selected Poems & Translations] "Το πιο φωτεινό, σοφό και καλοδουλεμένο πορτρέτο ζωής απ' όσα έχω διαβάσει εδώ και χρόνια. Σ' αυτό το αξιοθαύμαστο βιβλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΓΕΛΟΠΤΕΡΑ
Το βιβλίο ανοίγει απότομα Μόλις προλαβαίνει να κρυφοκοιτάξει Αγαπητέ αναγνώστη Αυτό το βιβλίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας αγνός ενθουσιασμός για τα πουλιά... Κλείνει απότομα Του μαγκώνει ένα δάχτυλο Και τη μύτη Τραβιέται Απελευθερώνεται Το βιβλίο ανοίγει και πάλι Του πετάει ένα κατακόκκινο γυαλιστερό Μήλο Ο βιβλιοφάγος το πιάνει στον αέρα Σκέφτεται: Ο απαγορευμένος καρπός Δεν είναι για ανάγνωση (Εισαγωγικό)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ ΑΡΧΟΜΕΝΟ
Είμαι κακός και το γνωρίζετε όλοι σας. Σταματήστε να με ζωγραφίζετε, να χύνετε τις μπογιές και τα χρώματα, ξεπλύνετε τα πινέλα και σκίστε το τελάρο. Πετάξτε από πάνω μου αυτόν το λευκό μανδύα του ποιητή. Σταματήστε επιτέλους να με φωτογραφίζετε και να ζητάτε συνεντεύξεις. Ένας κακός ευτυχισμένος άνθρωπος είμαι. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ
Αλήθεια. . . πως είναι δυνατό να χωρέσουν τόσοι άνεμοι μέσα σε ένα «σπιρτόκουτο»; Όταν το μέτρο της αναπαράστασης είναι η καυτή πραγματικότητα, τότε όλα είναι δυνατά! Όταν η ανάγκη για σύγκρουση συναντά την αναγκαιότητα για αληθινά τολμηρό ρεαλισμό, τότε οι άνεμοι ξεχύνονται και φανερώνουν το αποκρουστικό πρόσωπό τους. Έτσι κι αλλιώς, οι αμαρτίες της διαλυμένης και χαμένης μεσαίας τάξης δεν έχουν τελειωμό. . . Σε κάθε περίπτωση πάντως όλα καταλήγουν σ' ένα κοινό παρανομαστή: τη βία. Τι είναι το "Σπιρτόκουτο"; Πολύ απλά, η τραγική κωμωδία τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΕΤΟ
Δεν θα έλεγα πως η ψυχολογία μου είναι στα καλύτερα της αυτό το διάστημα, μάλλον στο ναδίρ θα την τοποθετούσα. Να μου πεις, τώρα το θυμήθηκα; Εδώ και δεκατρία χρόνια βαλτώνω στο ίδιο αρχιτεκτονικό γραφείο, το ταλέντο που είχα κάποτε χαραμίστηκε, τα όνειρα που έκανα ξεθώριασαν. Για να μη μιλήσω για τα υπόλοιπα. Η αδυναμία που έχουν οι γονείς μου στον αδερφό μου, βγάζει μάτι από χιλιόμετρα. Η εμμονή του Φίλιππου με τις προετοιμασίες του γάμου μας μου διαλύει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Όλα γύρω μου με πιέζουν, όλα μου φταίνε. Ακόμα και το ό...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ
Η Ελλάδα κατέχει σημαίνουσα θέση στο βιβλίο, "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας". Και αυτό επειδή αναγνωρίζω την Ελλάδα ως προάγγελο των ευρύτερων γεωπολιτικών τάσεων. Προφανώς, η Ελλάδα δεν θα καθορίσει το πεπρωμένο της Ευρώπης και της Ρωσίας, θα καταδείξει όμως προς τα πού βαίνουν οι σχέσεις ισχύος μεταξύ τους, καθώς βρίσκεται εξίσου κοντά τόσο στη Μόσχα όσο και στις Βρυξέλλες. Θεωρήστε λοιπόν αυτό το βιβλίο ως την ολοκλήρωση ενός διανοητικού ταξιδιού που ξεκίνησε από την Ελλάδα, εκείνη τη μέρα που κατέβηκα από το τρένο ως ένας δεκαεννιάχρονος π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΚΡΟΒΙΑ
Μικρά κείμενα του Γιάννη Ευσταθιάδη, από τον περιοδικό Τύπο, για ποικίλα θέματα, με έμφαση στα μαζικά μέσα. Άρθρα, χρονογραφήματα, σχόλια, αφορισμοί. Κείμενα με μικρό βίο, μία και αναφέρονται σε θέματα περασμένης επικαιρότητας, τα οποία, όμως, δεν έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους, αφού οι αιτίες που τα προκάλεσαν -φευ!- παραμένουν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΑΤΟ
Ένας αριθμός, το 100, μόνιμος ήρωας εκατό μικρών διηγημάτων, αφηγήσεων, περιστατικών, διαλόγων, μονολόγων. Ένας αριθμός μετατρέπεται σε γραμμάρια, κιλά, μέτρα, χρόνια, ντεσιμπέλ, περιπολικό, ψαλμό, γενέθλια ευχή, κατάρα, αλλά και σύνθετες λέξεις, από την "εκατόνταρχος" στην "εκατόμβη". Σαν μουσικό "θέμα με παραλλαγές", συνδυάζει το ευτράπελο με το σοβαρό, το ρεαλιστικό με το παράλογο, το μαύρο χιούμορ με το τραγικό, το παρελθόν με το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΑ ΠΕΖΑ
Πως ήταν, άραγε, ο πρώτος μου θηλασμός; Στο κρεβάτι της κλινικής Πολενάκη, σίγουρα, στην οδό Φερών. Έξω θα είχε κρύο (προχωρημένος μήνας Μάρτης) και θα φυσούσαν θρύμματα εμφυλίου σπαραγμού, σαν παλιόχαρτα που σέρνονταν στις γραμμές του τραμ. Η μάνα μου θα άνοιξε τη ροζ ρόμπα της (πάντοτε φορούσε ροζ) και θα 'φερε τρυφερά, αλλά αμήχανα, τα χείλη μου στο μικρό της στήθος. Πόσο βελούδινο θα 'ταν το κράτημά της (το χάδι της υπήρξε πάντα πιο γλυκό από νανούρισμα), ποιες αθώες λέξεις θα μου ψιθύρισε, πώς θα με παρηγόρησε που είχα γεννηθεί... Κι ...
Διαβάστε περισσότερα...

Δυο απουσίες δρόμος
ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΡΟΜΟ Ήθελα να 'μαι πλάσμα της φαντασίας του ποτέ να μην υπάρξω έρως χωρίς τις λέξεις του να μη με διατυπώσει να γίνω η τρίτη νοσταλγία του συνωστισμός στη σκέψη φαίνεσθαι στο απόγειο του δισταγμού το μη πραγματικό του απόλυτο παρόν σε δοτική στιγμή σημαίνον λάφυρό του ήθελα να 'μαι ο χρόνος που έφυγε να μ' έχει για πάντα χάσει με αθώα επιτήδευση απώλεια κι εύρημά του. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΔΙΟΦΥΕΙΣ ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Γιατί, παρόλο που τα κορίτσια τα πάνε πολύ καλύτερα στις εξετάσεις απ' ότι τα αγόρια, εξακολουθούν να υπάρχουν τόσο λίγες γυναίκες σε κορυφαίες επιστημονικές θέσεις; Γιατί έχουν εξαιρεθεί οι γυναίκες; Γίνονται ακόμη τέτοιες διακρίσεις; Η καταξιωμένη συγγραφέας σχετικά με τις επιστήμες Πατρίτσια Φάρα διερευνά το παρελθόν και το παρόν της επιστήμης αναζητώντας απαντήσεις. Εξετάζει τον αγώνα των γυναικών ενάντια στις άνισες ευκαιρίες, και καταδεικνύει πώς τα κατάφεραν, παρά τα αμέτρητα εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά τους. Συναντάμε τα γνωστά ...
Διαβάστε περισσότερα...