ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ ΚΩΣΤΗΣ

ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ
Σε αντίθεση με την αγάπη, πού μοιάζει υπεράνθρωπη αρετή, η συμπάθεια ταιριάζει απολύτως στην ανθρώπινη φύση. Κινούμενο σε μια κλίμακα όπου η θυσία είναι το ένα άκρο και η εκδίκηση το άλλο, κάθε αίσθημα συμπάθειας καλλιεργεί αυθορμήτως τη συνύπαρξη και την ομοίωση ή τη διαφορά με τους άλλους. Ο συνάνθρωπος είναι η χαρά και η λύπη του ανθρώπου. Δεν διαψεύδει συνεπώς τον τίτλο αυτό το βιβλίο, παρουσιάζοντας μιαν εκλεκτή σειρά αρνητικών παθών, φόνων, εκδικήσεων αλλά και ολόψυχων αφοσιώσεων ως μυστικά της συμπάθειας. (Από την παρουσίαση στο οπι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΑ
«Κανείς δεν μπορεί να ζει υπό το κράτος του «ανιχνευτού αληθείας» ή μιας χρόνιας -ανά επταήμερο- ανάκρισης για τα κοινά. Εντούτοις η βιοποριστική συνεργασία με την εφημερίδα είναι αμείλικτη. Η κοπάνα δεν συγχωρείται οι λόγοι «πνευματικής υγείας» δεν γίνονται δεκτοί ούτε γι' αστείο. Η κρίση είναι βέβαια κατά κανόνα τεμπέλικη, βραδύνους, απρόθυμη - πλην όμως η αντεπιστέλλουσα υποχρέωση να φθέγγεσαι για τα κοινά αποβαίνει με τα χρόνια ρητορικό κουσούρι». Αυτά σημείωνε ο Κωστής Παπαγιώργης στο οπισθόφυλλο του "Κέντρου Δηλητηριάσεων", αποτυπών...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΜΑΧΗ
Εφόσον δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον Όμηρο, κάθε σημερινή ανάγνωση των επών είναι φυσικό να ασκεί κάποια βία πάνω στο κείμενο. Αναγνωρίζοντας μόνο στα πολεμικά ήθη την ομηρική αυθεντικότητα προβάλλοντας δηλαδή την«Ιλιάδα» και αποσιωπώντας την «Οδύσσεια», η «Ομηρική μάχη» αναλαμβάνει να περιγράψει τον ομηρικό πολεμιστή σαν μια από τις πιο ακέραιες εμφανίσεις τις ελληνικής ψυχής. Οι αξίες γεννιούνται πάντα μέσα στον κίνδυνο και τον πόλεμο. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το έπος -παρά τι σφαγές και τις αιμοσταγείς αριστείες- παρουσιάζεται σαν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑΣ
Η κατάρρευση άρχισε ύπουλα, σαν όλες τις ψυχικές ασθένειες, και μάλιστα σε μια εποχή που ένιωθα σιδερένιος και χωρίς εκκρεμότητες. Καθόμουνα με κάποιον φίλο σε ένα πολυσύχναστο καφενείο του κέντρου και γλωσσοκοπανάγαμε, όπως κάνουν όλοι όσοι, πίνοντας καφέδες και χαζεύοντας τους περαστικούς, κλέβουν μερικές ώρες από το Θεό, όταν ξαφνικά μου ήρθε λες ο ουρανός σφοντύλι. Το φως χαμήλωσε σαν να έγινε μερική έκλειψη και τα πράγματα ένα γύρο υπέστησαν μια ισχυρή καθίζηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΙΑ ΜΟΥΣΤΑΚΙΑ
Μαύρο άνθος του 19ου αιώνα, ο μηδενισμός άφησε μεγάλα έργα και ενέπνευσε μύθους και αφηγήσεις. Υπάρχει γερμανική εκδοχή του μηδενισού, ρωσική και εν γένει ευρωπαϊκή. Με τους δύο παγκόσμιους πολέμους και μια σειρά επαναστάσεων και κοινωνικών κινημάτων, μπορούμε να πούμε ότι ο «ευρωπαϊκός μηδενισμός» επαλήθευσε εξαμβλωματικά τις νιτσεϊκές και λοιπές προφητείες. Το μηδέν αποδείχθηκε ιστορικός και μεταφυσικός γρίφος. Επιτέμνοντας εδώ τις απόψεις του Νίτσε, του Μαλλαρμέ και του Χάιντεγκερ, και χωρίς να έχουμε προθέσεις ιστορικής παρουσίασης, πρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΑΔΙΑ - ΞΥΔΙΑ
Στην τρέχουσα ή στην όποια άλλη ομιλία, η μεταφορά είναι τετριμμένο σχήμα. Στην πιο κοινή συνεννόηση, χωρίς μάλιστα να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή, ακούμε να αποκαλούν έναν άνθρωπο «φίδι», «αλεπού», ή «λαπά», να φοβούνται μήπως ο ουρανός αρχίσει να ρίχνει «καρεκλοπόδαρα» ή μήπως συμβεί κανένα «μποτιλιάρισμα» στους δρόμους, να μιλούν για κάποια γυναίκα που έβαλε τα δύο πόδια του άντρα της «σ' ένα παπούτσι», να απειλούν ότι θα «κόψουν το βήχα» ή ότι θα «αστράψουν» έναν «φούσκο» στο πρόσωπο κάποιου ενοχλητικού. Τι το παράταιρο; Ακροατής ή ομι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΘΝΕΩΝΤΕΣ (ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Παντού νεκροί και πτώματα. Όλες τις ώρες και όλες τις μέρες. Βρέφη και διαλυμένα γερόντια, έφηβοι και ανέγγιχτες θυγατέρες πέφτουν ξέπνοοι σαν να κατρακυλούν αθόρυβα από τον ουρανό. Τους σηκώνουν άρον άρον και τους τραβούν στα νεκροτομεία, τους βάζουν στα άθλια συρτάρια του ψυκτικού νεκροθαλάμου, για να τους φυτέψουν την άλλη μέρα στη νεκρούπολη της ενορίας τους. Μελλοντικός νεκρός ο καθένας μας, κυκλοφορεί ανάμεσα σε τωρινούς και αβοήθητους νεκρούς. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ
Η δυτική Ηθική και η ιστορία της, αν υποθέσουμε ότι δεν ταυτίζεται, τουλάχιστον είναι αλληλέγγυα με την έννοια και την ιστορία της Πόλης και του Κράτους. Σε μια πρώτη και αρκετά διστακτική απόπειρα, μιλώντας για την πλατωνική θεωρία: «Ο νομοθέτης που αυτοκτονεί», προσπάθησα να δείξω την καταγωγική συγγένεια αξίας - νόμου - ουσίας - πόλης που είχε σαν άμεση συνέπεια την βίαιη άρνηση της σοφιστικής. Ετούτο το σύντομο άρθρο που αναφέρεται στην Βίβλο ακολουθεί την ίδια γραμμή: διαβάζει το γράμμα της θρησκείας για να ερμηνεύσει το πνεύμα του Νό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ

ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ