ΟΠΕΡΑ

Ο ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ
"Από τότε που ήμουν μικρός είχα μια απορία: Πώς γίνεται ένα ζώο τόσο δυνατό όσο ο ελέφαντας του τσίρκου να κάθεται αλυσοδεμένος σ' ένα τόσο δα ξυλαράκι, καρφωμένο στην άμμο;" Ένα παραδοσιακό παραμύθι όπως το αφηγείται ο Χόρχε Μπουκάι και το εικονογραφεί ο Γκούστι. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΗ ΤΗΣ ΟΣΤΑΝΔΗΣ
"Ο σκύλος μου, καταλαβαίνοντας πως θα κρατούσε ώρα ο περίπατος, ξετρύπωσε ένα παλιό παιχνίδι για να διασκεδάσει μαζί μου. Πήδηξε προς έναν αμμόλοφο όπου είχα ρίξει το αντικείμενο, οπισθοχώρησε ξαφνικά λες και τον είχαν τσιμπήσει, κι άρχισε να γαβγίζει. Μάταια προσπάθησα να τον ηρεμήσω, έλεγξα από κάτω τα ποδαράκια του για να δω αν τον είχε δαγκώσει κάποιο άλλο ζωάκι, κι ύστερα, αψηφώντας τον φανερά, πήγα να μαζέψω μόνη μου την μπάλα. Ένας άντρας ξεπρόβαλε από τους θάμνους. Ήταν γυμνός. Βλέποντας την έκπληξή μου, ξερίζωσε με το δυνατό του ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ
«Α, όχι Μομό! Βγες από τον αυτοκινητόδρομο! Αυτοκινητόδρομος σημαίνει: περάστε, περάστε, δεν έχει τίποτα να δείτε. Είναι για τους χαζούς που θέλουν να πάνε γρήγορα από το ένα σημείο στο άλλο. Εμείς δεν κάνουμε γεωμετρία, ταξιδεύουμε. Βρες μου ωραίες δημοσιές που δείχνουν ό,τι αξίζει να δει κανείς.» «Πώς φαίνεται ότι δεν οδηγείτε εσείς, κύριε Ιμπραήμ...» «Για να σου πω, Μομό! Αν δεν θες να δεις, πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσμος.» «Το μέρος εδώ είναι φτωχό, κύριε Ιμπραήμ.» «Ναι, είναι η Αλβανία.» «Κι εδώ;» «Σταμάτα το αυτοκίνητο. Μύρισε....
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΦΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΕΙ;
Ο 38χρονος Σιμόν βλέπει κάθε βράδυ το ίδιο αινιγματικό όνειρο, ώσπου, μια μέρα, μια εξίσου αινιγματική γυναίκα του το ερμηνεύει. Ο Σιμόν είναι η μετενσάρκωση ενός ανθρώπου που έζησε στο Θιβέτ του 11ου αιώνα, ποτισμένος από ένα άσβεστο μίσος ενάντια στον ανιψιό του, τον μεγάλο θιβετιανό ερημίτη Μιλαρέπα. «Αιώνες τώρα περιπλανιέσαι στα βουνά των ονείρων, θέλοντας να λυτρώσεις την ψυχή σου. Κι ο μόνος τρόπος για να το πετύχεις, είναι ν' αφηγηθείς την ιστορία του αντιπάλου σου, την ιστορία του Μιλαρέπα, του πιο μεγάλου ερημίτη.» Για να ξεφύγε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μια εξηντάχρονη γυναίκα με πιάνει αγκαζέ [...] Το χαμόγελό της ξεχειλίζει καλοσύνη. Αδύνατον να αντισταθώ σ' αυτές τις μαβιές ίριδες... Την ακολουθώ μέχρι το παράθυρο του μεγάρου, που επιτρέπει να θαυμάσει κανείς την κατάφωτη Μόσχα. "Θέλετε να σας δείξω το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Εμένα, που διατηρούσα ακόμα την ελπίδα να το γράψω εγώ, έρχεστε να μου πείτε πως είναι πολύ αργά; Με σκοτώνετε. Είστε σίγουρη; Το ωραιότερο βιβλίο του κόσμου;" "Ναι. Ακόμα κι αν άλλοι μπορούν να γράψουν ωραία, αυτό είναι το ωραιότερο." Οκτώ αφηγήσεις, ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΕ
«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΝΩΕ
1942, Βέλγιο. Ο επτάχρονος Ζοζέφ είναι ο μοναχογιός μιας εβραϊκής οικογένειας που προσπαθεί να αποφύγει τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί. Για να τον σώσουν, τον παραδίδουν στον πατέρα Πονς, έναν ιερέα της επαρχίας - έναν «δίκαιο»-, που πασχίζει να σώσει μικρά παιδιά από τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Το οικοτροφείο του ιερέα που στεγάζει τον Ζοζέφ μαζί με πολλά άλλα εβραιόπουλα, μετατρέπεται σε μια πραγματική κιβωτό, καθώς ο μικρός ανακαλύπτει πως ο πατήρ Πονς, σαν νέος Νόε, επιδίδεται σε μια κρυφή δραστηριότητα που αποσκοπεί στη διάσωση ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΤΡΑΜ ΣΤΗ ΛΙΣΑΒΟΝΑ
«Άνοιξα την πόρτα της σουίτας. Ο Αντόνιο δεν είχε κλείσει τις δίφυλλες πόρτες ανάμεσα στα σαλόνια μας, κι είδα μια σχισμή φως κάτω από την πόρτα της κάμαράς του. Έκανα ένα βήμα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο κι έκλεισα σιγά την πόρτα πίσω μου. Είδα το σακάκι πάνω στην πολυθρόνα, πήρα το πορτοφόλι και ξανάβαλα τη φωτογραφία στη θέση της και το σακάκι στην πολυθρόνα. Και τότε, ακούω: Το τρίξιμο του κρεβατιού, τη ζωική και ρυθμική οιμωγή του σομιέ, τη φωνή μιας γυναίκας που μου είναι άγνωστη, τη φωνή της Ιρέν, μια φωνή που βογκάει, που πνίγει μια ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑ ΜΟΝΑΣ
"Όταν βλέπω δύο ανθρώπους να φιλιούνται, νομίζοντας ότι αγαπιούνται, νομίζοντας ότι η αγάπη τους θα κρατήσει, ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλον εν ονόματι ενός ενστίκτου στο οποίο δίνουν μεγαλόπρεπα ονόματα, όταν τους βλέπω να χαϊδεύονται μ' αυτή τη νοσηρή λαχτάρα, μ' αυτή την προσδοκία να συναντήσουν κάτι κρίσιμο στο δέρμα του άλλου, όταν βλέπω τα στόματά τους να κολλάνε μεταξύ τους, τις γλώσσες τους να μπλέκονται, τα φρεσκολουσμένα μαλλιά τους, τ' άναρχα χέρια τους, τα υφάσματα που αγγίζονται κι ανασηκώνονται σαν την πιο ρυπαρή αυλαία, το α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΟΥΡΣΑΡΟΥ
"Όλα αυτά που σας διηγούμαι συνέβησαν μέχρι σήμερα, 11 Οκτωβρίου του 1630. Αν τα είχα αφηγηθεί με περισσότερες λεπτομέρειες θα έκανα τον αναγνώστη να πλήξει. Άλλωστε είναι βέβαιο πως υπάρχουν πλήθος πράγματα που παρέλειψα, γιατί σε έντεκα μέρες δεν είναι δυνατόν να παραστήσω μνήμες, πράξεις και γεγονότα τριάντα τριών χρόνων. Η αφήγησή μου όμως είναι απλή και απονήρευτη. Είναι η ζωή μου, όπως την όρισε ο Θεός κι όπως τη θυμάμαι, χωρίς ρητορείες και σοφίσματα, τίποτε πιότερο από την αλήθεια". Άνθρωποι της δράσης σαν τον Κοντρέρας και τον Μα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ
Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΕΧΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΖΩΗΣ. ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Ο ιός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Φανερώνει σε ποια κοινωνία ζούμε. Σήμερα η επιβίωση αποκτά απόλυτη προτεραιότητα, σαν να βρισκόμαστε σε μια διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Όλες οι ζωτικές δυνάμεις τίθενται στην υπηρεσία της παράτασης της ζωής. Η κοινωνία της παρηγοριάς εμφανίζεται ως κοινωνία της επιβίωσης. [...] Ο ιός εισβάλλει στην παρηγορητική ζώνη της ευεξίας και την μετατρέπει σε καραντίνα, στην οπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ
"Από το παράθυρο του σαλονιού είδα έναν άντρα να τρέχει έναν τύπο ψηλό, κάτισχνο, απίστευτα σβέλτο. Τρεις στρατιώτες τον κυνηγούσαν σε μικρή απόσταση. Πολίτες ξεχύνονταν σαν ποτάμι από τις γωνίες κι ενώνονταν με τους στρατιώτες. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένα πλήθος έπαιρνε τον φυγά στο κατόπι. Τον είδα να συγκρούεται μ' ένα παιδί που βρέθηκε μπροστά του μ' ένα ποδήλατο, και να κατρακυλά αβοήθητος στο χώμα. Ο όχλος πλησίαζε και βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής, όταν ο άντρας καβάλησε το ποδήλατο κι άρχισε ξανά να τρέχει σαν τρελός. Σ' εκείνο...
Διαβάστε περισσότερα...

Καλιμπάν ο καλός
Στις έξι παρά τέταρτο περίμενα τον νταβατζή, σταματημένος δίπλα στο πεζοδρόμιο του σπιτιού του με τη μηχανή αναμμένη. Μερικοί ηλικιωμένοι έκαναν ουρά στο περίπτερο για ν' αγοράσουν εφημερίδες, όταν είδα να πλησιάζει από την οδό 72 η μεθυσμένη και τρεκλίζουσα σιλουέτα του Ανσέλμο. Περπατούσε πάνω στην άσφαλτο. Εγώ ξεκίνησα να κινούμαι πολύ αργά, κι όταν τον είχα στα τρία μέτρα, επιτάχυνα απότομα. Αυτός προσπάθησε να καταφύγει στο πεζοδρόμιο, αλλά τον έριξα κάτω με το φτερό. Λίγο μετά την έκδοση αυτού του βιβλίου, όταν η ομολογία μου θα έχε...
Διαβάστε περισσότερα...

Να σου πω μια ιστορία
"Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!" "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ." Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ' εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια ιστορία..." Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται. Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
Ασφαλώς, αν είχαμε την τύχη να μας "πέσουν" γονείς υποστηρικτικοί, τότε έχουμε το πλεονέκτημα ότι από μικροί πήραμε ωφέλιμα μηνύματα: "Μπορείς να είσαι αυτός που είσαι" "Μπορείς να σκέφτεσαι αυτό που σκέφτεσαι" "Μπορείς να αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεσαι" "Μπορείς να παίρνεις τα δικά σου ρίσκα" "Θα πρέπει μόνος σου να ψάξεις να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, γιατί αυτό σημαίνει μεγαλώνω, είμαι ώριμος και αυτοεξαρτώμενος" Αυτά τα προνομιούχα παιδάκια πηδούν μόνα τους από το τραμπολίνο και βουτάνε στη ζωή από ένα σημείο ευνοϊκό. Βέβαια, δεν έχει ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΣΑΛΛΥ ΜΑΡΑ
«Ο αγαπημένος μου καθηγητής μ’ έβαζε να μαθαίνω απέξω ένα σωρό παροιμίες, όπως κάτι εκφράσεις του τύπου: «Τι είναι η μύγα, τι είναι η σπλήνα», «Μ’ όποιο δάσκαλο καθίσεις, φύλαγε τα ρούχα σου», «Όποιος κοιμάται με στραβό, δεν ξέρει από πού του ‘ρθε», «Μην κατουράς στη θάλασσα, θα το ‘βρεις στη σαλάτα» κ.λπ. Τι ωραία γλώσσα που είναι, όπως και να το κάνουμε, η γαλλική, τι χαρά για μένα να κάθομαι με τη ρομπ-ντε-σαμπρ μου κοντά σ’ ένα τζάκι, αναμμένο με ιρλανδική τύρφη, και να χειρίζομαι με τόση άνεση το τρυφερό κι εξωτικό λεξιλόγιο που χρησι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
"Γράφω την πρώτη φράση ενός κειμένου. Τι θα είναι άραγε; Άρθρο, διήγημα, δοκίμιο; Σύντομο, μεγάλο; Ίσως βιβλίο ολόκληρο. Ίσως τρεις φράσεις χωρίς συνέχεια. Ο υπολογιστής είναι γεμάτος από μισά, τρύπια, φαγωμένα κομμάτια. Πολλές φορές αρχίζω να γράφω μηχανικά, με τον νου άδειο. Διέξοδος σε στιγμές ασφυξίας. Ξεκινάω και όπου με πάει. Ο τίτλος μπαίνει πάντα μετά. (Αν χρειαστεί). Είμαι στην τρίτη παράγραφο. Χωρίς ακόμα να μαντεύω την τέταρτη αποφασίζω να την κλείσω. Έτσι κενή. Παρακάτω;" Στο σύνολό τους οι Τολμηρές Ιστορίες σου μεταδίδουν με...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΤΖΟΝΙ ΣΟΣΑ
Η μπαλάντα του Τζόνι Σόσα (Ai nid tubi fri) μας έρχεται αυτές τις μέρες της αβεβαιότητας ή της απελπισίας, τώρα που κάποιοι διαλαλούν το τέλος της Ιστορίας, τον θάνατο των ουτοπιών και το ξεπούλημα της αξιοπρέπειας και μας πηγαίνει σε μια περιοχή όπου η ευγένεια ευδοκιμεί, η αξιοπρέπεια είναι απαραίτητη, η πίστη στον άλλον είναι αναγκαία, κι ο αυτοσεβασμός το πιο πολύτιμο αγαθό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Ο Νέγρος μπλουζίστας Τζόνι τραγουδάει σε κακόφημα καμπαρέ παρά τα δόντια που του λείπουν. Η περίεργη στρατιωτική ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ' ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ
«Ο γάτος, που ήταν μαύρος και πελώριος και χοντρός, λιαζόταν στο μπαλκόνι ρονρονίζοντας και σκεφτόταν τι ωραία που την περνούσε εκεί, ξαπλωμένος ανάσκελα, με τις ζεστές ακτίνες πάνω στην κοιλιά, τα τέσσερα πόδια μαζεμένα και την ουρά απλωμένη. Τη στιγμή ακριβώς που έστριβε τεμπέλικα το κορμί για να λιάσει και τη ράχη του, άκουσε το βόμβο κάποιου πετούμενου που δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ήταν, και που ζύγωνε με μεγάλη ταχύτητα. Τινάχτηκε πάνω, στήθηκε γερά στα τέσσερα ποδάρια του, κι ίσα που πρόλαβε να χωθεί σε μια γωνιά, αποφεύγοντας το γ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΑ ΣΥΖΥΓΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ
ΛΙΖΑ. Εντάξει: εξέφρασα τη γνώμη μου περνώντας την για δική σου. Τόσο σοβαρό είν' αυτό; ΖΙΛ. Όχι. Τι είναι σοβαρό, όμως; ΛΙΖΑ (για να δικαιολογηθεί). Το βιβλίο δεν είχε καμία επιτυχία. ΖΙΛ. Κι άλλα βιβλία μου δεν είχαν επιτυχία. ΛΙΖΑ. Τα Μικρά συζυγικά εγκλήματα είχαν ακόμα λιγότερη. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο λίγο και το καθόλου. Καταλήγουν, άραγε, τα ζευγάρια να θυμίζουν συνευρέσεις δολοφόνων; Βλέποντας μια γυναίκα κι έναν άντρα, αναρωτιόμαστε ποτέ ποιος θα σκοτώσει πρώτος τον άλλο; Η Λίζα και ο Ζιλ ζουν μαζί από πολύ παλιά. Συν...
Διαβάστε περισσότερα...