ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Λένε πως στις ποιητικές συλλογές δεν συνηθίζονται εισαγωγικές σημειώσεις. Ας παν να λένε, καταπώς κάπου έγραφε καβαφιστί ο καλός μου Γιάννης Δάλλας. Τα παρδαλοοϋφή, λοιπόν, στιχάκια που περισυλλέχθηκαν εδώ, ως «ναυαγίων ναυάγια», είναι τα περισσότερα γραμμένα σε παλαιότερες δεκαετίες. Γι' αυτό και ο τίτλος: "Μπαγιάτικα", που σε έναν μεγάλο βαθμό κυριολεκτεί. Κάποια από αυτά είχαν δημοσιευτεί παλαιότερα, και εδώ στεγάζονται (με ελαχιστότατες μικρές παρεμβάσεις) στην ενότητα με τον τίτλο: «Τα εν δήμω». Κάποια άλλα διαλέχτηκαν από πολλά άλλα ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
"Ο ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ": Ο στρόβιλος είναι η εκδήλωση μίας βίαιης περιστροφικής κίνησης, μίας δίνης σε ρευστό σώμα, που απαντάται στον φυσικό κόσμο ως ρουφήχτρα (στη θάλασσα) ή ως ανεμοστρόβιλος (στον αέρα). Στον τεχνικό κόσμο ο στρόβιλος είναι μία μηχανή που γεννάει ενέργεια μέσα από την αξιοποίηση των υψομετρικών διαφορών που χωρίζουν τις ροές των σωμάτων. Συμβαίνει καμιά φορά σε όλους συμβαίνει - το κεφάλι να θέλει να εκραγεί και κάθε ανάσα πικρή να βγαίνει από τα ρουθούνια θαμπόγυαλα τότε τα ποτήρια τσουγκρίζουν απευθείας στον με...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΛΩΤΙΝΟΣ ΡΟΔΟΚΑΝΑΚΗΣ
Στα 1861 ένας Έλληνας αναρχικός, ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ταξιδεύει από την Ευρώπη στον Νέο Κόσμο. Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και στο Βερολίνο, φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής. Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν, τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του Σοσιαλισμού για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια. Στη χώρα αυτή ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές....
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΕΛΩΔΙΚΟΣ ΚΑΤΑΔΟΤΗΣ
«Πελώρια δείχνει το πρωί της γης η φτιάξη. Το χελιδόνι όταν τραβάει της αυγής τ' ολομετάξινο σκέπασμα απάνω απ' το χορτάρι, στολίζει ο ουρανός με μύρια κεντήματα και ζωγραφιές πλατιές και ηλιοφωτισμένες. Από το ύψος του αθρώπου το μικρό, η πλάση δείχνει θεόρατη τη μέρα. Από τη μιαν άκρη του μακρουλού σύννεφου ως το τελείωμα του εγκαταλειμμένου νερόμυλου κι ακόμα παρέκει, καλπάζει το μάτι σε δημιουργία ατέλειωτη και συνάμα καλοσυνάτη. Το νερουλό κελάρυσμα του ποταμιού καλεί τα ζωντανά να δροσιστούν κι εκείνα απαντούν με τις χαρούμενες φωνές...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΚΟΟΝΤΑ
Το βιβλίο γράφτηκε όταν δεν ήμουν τόσο νέος όσο είμαι σήμερα, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 έως τα τέλη του 2009. Η πρώτη του γραφή εκδόθηκε το 2012, από τις εκδόσεις Λογείον, και εξαντλήθηκε. Η παρούσα είναι η δεύτερη, της οποίας η σύνθεση ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν την ολοκλήρωση της πρώτης γραφής και ολοκληρώθηκε το 2010, όντας εκ βάθρων αναδημιουργημένη. Η εμπειρία δεν ήταν κατ' έναν τρόπο γινωμένη, μα κατά δυο. Γι' αυτό η υποχρέωση μίας γραφής δεύτερης. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε αποκλειστικά με κενογραφία, νέο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
Το βιβλίο αυτό μιλάει για το γνήσιο και το (τα) αντίγραφο (α), το οικείο και το ξένο, για τη φιλοξενία, την κληρονομιά και το δώρο. Μπορεί να διαβαστεί ως μια απόρριψη του βάρους που συνεπάγεται ένα ανεπιθύμητο και αζήτητο δώρο, το δώρο του «έντεχνου λαϊκού τραγουδιού» και της «υψηλής συνιστώσας» της εθνικής απόλαυσης. Η, ως μια επιτελεστική δήλωση αποποίησης κληρονομίας αλλά και ανάδειξης / αποδοχής άλλων, εναλλακτικών ή και ανταγωνιστικών κληρονομιών. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΤΟ ΠΑΙΔΙ Π' ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΟΡΘΙΟ
Τριάντα πέντε ποιητές κάτω των τριανταπέντε σαράντα ποιήτριες κάτω των σαράντα ενενήντα έξι ποιητές σε εξήντα εννέα ποιητικές στάσεις ποιήτριες με διπλό επώνυμο και οικιακή βοηθό ποιητές με πισίνα και μεζονέτα στα βόρεια της πρωτεύουσας ποιήτριες με δυο μεταπτυχιακά κι ένα διδακτορικό ποιητές με εξοχικό και θέα στο απόλυτο γαλάζιο του αιγαίου ποιητές της κυβέρνησης ποιήτριες της αντιπολίτευσης εξωκοινοβουλευτικοί ποιητές εκπρόσωποι τύπου στο υπουργείο πολιτισμού στην εταιρεία συγγραφέων στην εθνική βιβλιοθήκη δίχως βιβλία απαγγέλλουν στην ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΖΟΣ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΥΛΩΣΗ
Η ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ Άραγε να με θυμάται, στην καρέκλα που κοιτά τους Φλεβάρηδες που πέρασα - καπνίζοντας ταμπάκο στο λασκαρισμένο της ποδάρι - το κουτσό όπως και όλοι μας οι μήνες θαρρώ πως ναι... αλλιώς - προς τι το γέρμα του λαιμού της - αλλιώς γιατί να κάτσει κείνο το μαύρο μες το μάτι αμίλητο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΟΔΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Αιώνα μου θεριό μου, αναφωνούσε προ-βλέποντας έντρομος τον 20ό αιώνα ο Οσίπ Μαντελστάμ. Το ίδιο έχει κάθε λόγο να προαισθανθεί κάποιος και για τον αιώνα που διανύουμε. Στον αιώνα-θεριό που ξεκίνησε, ο πόνος, οι ταλαιπωρίες και η οικονομική ένδεια, ακόμα και η φυσική εκμηδένιση θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Αν θέλουμε όχι απλώς να βγούμε από την κρίση για να επιστρέψουμε εκεί που ήμασταν, αλλά να γεννηθεί κάτι καινούργιο, κάτι που θα αλλάξει την προδιαγεγραμμένη πορεία, αυτό που μας χρειάζεται εί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΓΚΟΓΚΟΛ
«Υπέρμαχε του κνούτου, κήρυκα της αμάθειας, αμύντορα του σκοταδισμού - τι πάτε να κάνετε; Σκύψτε να δείτε: στέκεστε στο χείλος της αβύσσου.» Ο Βησσαρίων Μπελίνσκι. ο κριτικός που σφράγισε τη ρωσική λογοτεχνία και σκέψη με τον φλογερό αντισυμβατικό του λόγο, κατακεραυνώνει τον Γκόγκολ για τη συντηρητική μεταστροφή του υπέρ των κρατούντων και των ισχυρών, τον ίδιο Γκόγκολ που άλλοτε εξυμνούσε εις πείσμα του πνευματικού κατεστημένου. Το γράμμα του αυτό, που είχε απαγορευτεί αυστηρά από την τσαρική λογοκρισία, διαβάστηκε κι αποστηθίστηκε απ' ό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΗΠΙΩΤΗΣ
Ο καθηγητής Γεώργιος Εμμ. Κηπιώτης γεννήθηκε το 1872. Έζησε έναν ολόκληρο αιώνα κατά τον οποίο, στην περιοχή που ζούμε, συνέβησαν συγκλονιστικά γεγονότα. Τα γραπτά του, τα ημερολόγια καθώς και η εκτενής επιστολογραφία που άφησε πίσω του αποτελούν μια γενικότερη μαρτυρία της εποχής αλλά συνάμα και το ψυχογράφημα ενός δασκάλου που προσπαθεί με πάθος να μεταδώσει τη γνώση στους νεώτερους. Στη διάρκεια της ανάγνωσης αυτού του πολυποίκιλου υλικού υπήρξαν στιγμές που ταυτιστήκαμε με τον άνθρωπο μιας άλλης εποχής αλλά και άλλες πάλι φορές που δεν...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
"ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ" Ο καπιταλιστικός πολιτισμός έχει παραχωρήσει στον μισθωτό εργάτη τα μεταφυσικά Δικαιώματα του Ανθρώπου, αλλά αυτό έγινε μόνο και μόνο για να τον κρατήσει πιο κοντά και πιο σταθερά στο οικονομικό του καθήκον. "Σε καθιστώ ελεύθερο", έτσι μιλάνε τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στον εργαζόμενο, "ελεύθερο να κερδίσεις μια άθλια επιβίωση και να μετατρέψεις τον εργοδότη σου σε εκατομμυριούχο- ελεύθερο να του πουλήσεις την ελευθερία σου για μια μπουκιά ψωμί. Θα σε φυλακίσει για δέκα ή δώδεκα ώρε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΤΕΛΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τι κάνεις όταν δεν έχεις αναπτήρα στη τσέπη σου την ώρα που σε κατακλύζει η επιθυμία να καπνίσεις; Και τι μπορεί να προκύψει από την απεύθυνσή σου σε κάποιον για να σου δώσει φωτιά; Κατά πόσο ένα τυχαίο συμβάν μπορεί να σταθεί αφορμή για να τροποποιήσει σημαντικά τις μέχρι τότε εδραιωμένες βεβαιότητες που με κάποιους τρόπους -ερήμην σου πολλές φορές- καθόριζαν στέρεα τη ρότα της ζωής σου; Μια ασθένεια ας πούμε ή μια αποβολή που προκύπτει σε μια εγκυμοσύνη. Ένας αντί εξουσιαστής που, μέσα από μια συγκυρία, βρίσκεται να εργάζεται στην καρδιά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ
Ο Όμηρος, η Σαπφώ, το "λέγειν" του αγγέλου στην τραγωδία, η παράνοια της εκταφής στην ορθόδοξη χριστιανοσύνη, τα fake news πολύ πριν γίνουν κοινότοπη αναφορά, οι μορφές της αμφιβολίας και η θολή Αρχαία Ελλάδα γένους θηλυκού δεν είναι διόλου θέματα ετερόκλητα: ανήκουν στο πελώριο τώρα μιας σκέψης ακατάτακτης που "εμπεριέχει", κατά τον Jean-Pierre Vernant, "μια διάσταση ποιητικής ευφυΐας". Η Αδριανή "έφυγε", αφήνοντάς με μόνη να τιθασεύσω, όπως της υποσχέθηκα, το υλικό που επιλέξαμε μαζί. Έχω πολλές αμφιβολίες για το αν θα ενέκρινε τις μονομ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΥΧΤΕΣ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΑΝ ΘΑΝΑΤΟ
Τα βράδια συχνά ανοίγω το παράθυρο κι ακούω ένα πουλί. Ένα υπόκωφο, μελαγχολικό κελάιδισμα σαν μοιρολόι. Από πού έρχεται αυτή η φωνούλα; Τι προμηνύει μες στα τσιμέντα; (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΑΚΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΧΡΟΝΟΣ
"ΤΟ ΝΤΙΛ": Από πίσω ακούς τον ήχο ταμειακές μηχανές να περιμένουν ξαναμμένες σαν στυλ χωρίς ουσία. Παγιδευμένοι σ' έναν προθάλαμο κάποιοι τρελοί κρατάνε αναμμένη τη φωτιά κι άλλοι με έντεχνες πόζες περιμένουν να γίνουν αφού τώρα επιβάλλεται η σπατάλη ενέργειας για τη συντήρηση μονάχα μιας από τις διακόσιες μηχανές που βαράνε χίλια και φτάνουν στο φουλ. Ιλιγγιώδης ρυθμός μονάδες παραγωγής και κατανάλωσης κυνηγοί του τίποτα φωτεινές επιγραφές και πινακίδες που φωνάζουν. Το μόνο δώρο ο χρόνος να μην μπορείς να κάνεις αλλιώς. (Από την έκδ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Στο λιμάνι διοργανώνονταν για μια βδομάδα μουσικές εκδηλώσεις. Είχαν κουβαλήσει συγκροτήματα παραδοσιακής και "έθνικ" μουσικής από όλα τα Βαλκάνια. Ακόμη και γύφτους με τους ζουρνάδες τους. Κάθε βράδυ τραβούσε κατά κει ο κόσμος: λίγοι επίσημοι, διανοούμενοι, φοιτητές, καλλιεργημένοι άνθρωποι της καλής κοινωνίας. Την ίδια ώρα, τα λεωφορεία που είχαν αφετηρία στην πλαϊνή μεγάλη πλατεία έφευγαν το ένα μετά το άλλο για τις συνοικίες, φορτωμένα ανθρώπους λαϊκούς που μόλις είχαν σχολάσει από τη δουλειά τους. Μερικοί άντρες κοιμόντουσαν κιόλας στ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕ. . .
"Γιατί θέλω κι ένα αύριο επιτέλους. Θέλω μια σιγουριά. Θέλω μια συνέχεια στο χρόνο που να πάρει..." Η Μαρίνα ήθελε τη συνέχεια στο αύριο και γι' αυτό ζητούσε έναν γάμο, όπου ένας Θεός θα 'παιζε για τους νυμφευμένους τον ρόλο του συμβολαιογράφου ή του δικαστή. Θα 'ταν δίκαιος και άμεμπτος, αρκεί να συμφωνούσες με τις προϋποθέσεις που έβαζε. Μόνον έτσι θα καταλάγιαζε ο φόβος της. Αν κατοχυρώνονταν θεσμικά και μάλιστα υπό την αιγίδα της θείας χάρης. 0 φόβος λοιπόν γεννιέται στη βάση της ανασφάλειας για το αύριο. Απεναντίας, απλώς δεν υπάρχει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ
"ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΙΛΧΑΝ" Και καμιά φορά τύχαινε καθώς που κοιμόμουν να κρεμάζει το χέρι μετέωρο έπαιρνα τότε το μικρό ψαλιδάκι που κρύβοντας πάντα στο κομοδίνο μου για να κόβω τα νύχια μου και προσεχτικά μη ξυπνήσω τη γυναίκα γυμνή γυρισμένη στο πλάι έπαιρνα να κόβω το χέρι μου σκάλων' η λάμα στο κόκαλο πάντα σκριτς σκρατς θα μπορούσα και να ουρλιάξω αν δεν με είχανε χρόνια τώρα ακρωτηριάσει [. . .] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...