ΠΡΙΟΒΟΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

VINO SANTO
Ο Αφεντάκης Πρωτόγερος είναι ο αδιαμφισβήτητος κρασοβασιλιάς, ο υμνητής της ρετσίνας. Αδηφάγος της ηδονής, ανοίγει το κονάκι του σε συμπόσια και άκρατες, μέχρι τελικής πτώσεως, κρασοκατανύξεις. Για να σβήνει την ακόρεστη ηδονική του δίψα μετατρέπει το αρχοντικό του σ' ένα ιδιότυπο χαρέμι, όπου τριγυρίζουν ψυχοκόρες, τις οποίες φέρνει τάχατε να βοηθούν στις δουλειές τη γυναίκα του. Την παντοδυναμία του Αφεντάκη και της ρετσίνας γκρεμίζει ο γιος του Αντρέας. Αρώματα, γέλια τραγούδια γάμων και πανηγυριών, ο λάγνος ήχος των φιλημάτων πίσω από ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Έτος 2001. Ο διανοητής Φωκάς Κορέσιος, στη δύση της ζωής του και αποσυρμένος από κάθε δημοσιότητα, αποφασίζει να ενδώσει στην πρόσκληση της σκηνοθέτριας Άσπας Παμπλέκη να κάνει ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του. Αρχίζει την αφήγηση από τα παιδικά του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '30: την καταπίεση από τον φιλοφασίστα στρατιωτικό πατέρα, το αυστηρό πλαίσιο το οποίο επιβάλλει το οικογενειακό πρωτόκολλο, τον απειθή, έκλυτο εφηβικό του βίο, τη στράτευσή του στη Μεταξική Νεολαία και εν συνεχεία στις γραμμές του ΕΑΜ. Μετά την απελευ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΚΙΟΥΠΙ

ΒΙΚΤΟΡΙΑ - ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
Έκανα τέσσερα λάθη στην ορθογραφία και η μαμά με τιμώρησε αυστηρά. Έπρεπε να γράψω από εκατό φορές τις λέξεις "νήσσα", "τείχος", "τοίχος", "θάλασσα", "πειρατής". Εγώ όμως, αντί της τιμωρίας, έκανα έναν πίνακα ζωγραφικής με τον τίτλο "Καράβια στον ουρανό κι αστέρια στη θάλασσα". Η μαμά θέλει να γίνω γιατρός σαν τον κύριο Φαρμακώνη. Όμως εγώ θέλω να γίνω ζωγράφος. Η δασκάλα μου δεν καταλαβαίνει τις ζωγραφιές μου, γι' αυτό μου βάζει οκτώ στη ζωγραφική. Έχω πολλούς μπελάδες, μα και πολλούς φίλους. Τη Ροζ Μαρί, την Μπλε Μαρί, τον Φούσκα, τον Τρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΩΝΕΣ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
Σε μια μικρή λουτρόπολη του Ιονίου μια γυναίκα μόνη ζει διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι άλλοι τη θεωρούν τρελή, όμως εκείνη αδιαφορεί για τα στερεότυπα της επαρχίας. Ένα ζευγάρι ηθοποιών του λαμπερού παλιού ελληνικού κινηματογράφου επιλέγει την ίδια λουτρόπολη ως τόπο διακοπών. Στην ηλικία πλέον της ωριμότητας, μακριά από τα φώτα της δόξας, ξεχασμένοι οι δυο και αγνώριστοι, ανακαλύπτουν το νόημα που δίνει στη ζωή η αληθινή αγάπη. Ένας καπετάνιος, γέννημα θρέμμα της εν λόγω πόλης, επιστρέφει στο σπίτι μετά από είκοσι χρόνια στα πέλαγ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΑΡΑΜΕΛΑ
Η Φρόξη Καραμέλα, βέρα Αθηναία από πάππου προς πάππου, είναι κληρονόμος μιας ιστορικής καραμελοποιίας την οποία εξελίσσει και μετατρέπει σε προσωπικό της "ναό". Οι καραμέλες της είναι μοναδικές. Σκληρό το εκμαγείο τους, όμως η ουσία και η δύναμή τους βρίσκεται στο εσωτερικό τους - στο "ολύμπιο νέκταρ" που η ίδια παρασκευάζει, για να καταστεί, από απλή επαγγελματίας, μία πραγματική δημιουργός. "Θεό" αποκαλεί τον εαυτό της, και την κοινωνία έναν απέραντο "οίκο ενοχής", που στέκεται απέναντί της αντίπαλη και εχθρική. Για τη "γλυκιά" Καραμέλα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΩΡΙΣ ΝΥΧΤΩΝΕΙ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Η Άρια και η Οριάνθη ανταμώνουν το καλοκαίρι του 1963 από κάποια ευλογημένη συγκυρία. Όμως, ένα μοιραίο γεγονός διακόπτει πρόωρα την εξελισσόμενη φιλία τους. Οι δυο κοπέλες χάνονται μέσα στα δράματα που η ζωή τούς επιφυλάσσει. Στον κύκλο της η καθεμιά παρασύρεται από τους στροβίλους των γεγονότων. Η Οριάνθη τραυματικά, η Άρια λιγότερο οδυνηρά. Ύστερα από πολλά χρόνια, οι συμπτώσεις τις φέρνουν και πάλι κοντά, για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους και να αντιληφθούν ότι όλα όσα έζησαν μοιάζουν σαν να μην τα βίωσαν οι ίδιες αλλά κάποιος άλλος, ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΑΜΠΙΑ Η ΜΑΡΙΓΩ ΠΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΟ -ΓΩ
Η κάμπια η Μαριγώ δεν ήθελε να βρίσκεται στον αργό συρμό που ακολουθούσαν όλες οι κάμπιες. Εκείνη θαύμαζε τα πλάσματα του ουρανού και ήθελε να ανέβει ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορούσε! Έκοψε το -γώ από το όνομά της και με δύο φύλλα για φτερά η... Μαρί πέταξε στον ουρανό, πιστεύοντας ότι θα κερδίσει τον θαυμασμό και την αγάπη. Τι γίνεται, όμως, όταν τα φτερά είναι του ανέμου και όχι αληθινά; Η εκπλήρωση των ονείρων, ο εγωισμός, η ταπεινότητα αλλά και η αξία της συνύπαρξης σε ένα απολαυστικό παραμύθι με θεατρικούς διαλόγους και πρόσωπα. (Από την π...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ
Ο μικρός βοσκός κληρονομεί από τους προπαππούδες του τη μαγική φλογέρα, την καμωμένη από χέρι νεράιδας. Με τους ήχους της ο κόσμος μεταμορφώνεται. Όταν, όμως, αυτή θα πέσει στα χέρια άπληστου, αλαζόνα βασιλιά, ο κόσμος θα κινδυνεύσει. Αλλά τέλος καλό. . . όλα καλά. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΑΦΝΗ ΚΑΙ ΛΕΟΝΑΡΔΟ
Αυτό το κοριτσάκι που μπαίνει και σήμερα στο ασανσέρ, όπως κάθε μέρα αυτή την ώρα, νομίζω πως το γνωρίζω. Μα ναι, βέβαια, το Δαφνάκι είναι! Γυρίζει από το σκολειό. Παίρνω μολύβι και χαρτί και σας ζωγραφίζω τη Δάφνη, για να δείτε πόσο συμπαθητική είναι. Πιστεύω ότι θα γίνετε φιλαράκια. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΑΓΟΣ ΜΠΛΟΥ

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΥΛΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝ ΦΛΟΓΑ
Αναπάντεχα η μοίρα δένει την Ήρα, μια νέα κοπέλα, και τη Λάια, μια μικρή ορφανή αρκούδα. Κι οι δυο στο απέραντο βασίλειο της Βάλια Κάλντα ανακαλύπτουν τη φύση, τη ζωή, τον έρωτα και τον θάνατο. Στο πάλλευκο τοπίο του χιονιά σπιθίζει «το κόκκινο πουλί που το λέγαν φλόγα». Μέσα στις σελίδες του βιβλίου ζωντανεύουν τα όνειρα, οι απαντοχές, η αγάπη μιας νεαρής κοπέλας. Η καταστροφή όμως έρχεται πύρινη να καταστρέψει έναν παράδεισο. Θα καταφέρει άραγε να βρει η Ήρα σπόρους ζωής μέσα στις στάχτες; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ
Ο μικρός Νικολάι από την Ουκρανία, ένα σπουδαίο ταλέντο στο βιολί, ονειρεύεται να παίξει κάποτε στις μεγάλες ορχήστρες του κόσμου. Η περιπέτειά του αρχίζει όταν η μητέρα του, κυνηγώντας το δικό της όνειρο, πέφτει στα δίχτυα της συμμορίας του αδίσταχτου Χρυσοδόντη που έχει το άντρο της στην Ελλάδα. Το αγόρι εγκαταλείπει το χωριό του για να την αναζητήσει σε μια μακρινή, ξένη χώρα με συμμάχους την αγάπη του για τη μουσική και για τους ανθρώπους. Το ταξίδι του είναι γεμάτο δυσκολίες και νότες που άλλοτε συναντούν το φόβο, την αγωνία, τη σκληρ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΡΥΦΕΡΑΚΑΝΘΟΣ
Στο λιβάδι με τα στάχυα, τις κόκκινες ανεμώνες και τα τριφύλλια ζούσε ένας τρυφεράκανθος. Είχε φίλο του τον ήλιο που τον ξυπνούσε το πρωί. Το φεγγάρι που τον νανούριζε με τον αυλό του τις νύχτες. Τον αγέρα που του τραγουδούσε γλυκά και μια γέφυρα - ουράνιο τόξο για να σεργιανάει στον ουρανό. Δεν είχε όμως φίλους τ' άλλα ζωντανά του λιβαδιού. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΩΗ
Η Εύα δεν έχει καμιά διάθεση ν' αφήσει την Αθήνα και τη "λατρευτή της κανονικότητα" και ν' ακολουθήσει τους γονείς της σ' ένα νησί άγονης γραμμής. Όλα της φαίνονται μαύρα. . . ώσπου φτάνει στο νησί. Εκεί γνωρίζει τη Ζωή, μιαν αληθινή καπετάνισσα της ζωής, και μαζί ταξιδεύουν στο όνειρο, στη φαντασία, στη μαγεία, στο παραμύθι και στην περιπέτεια. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΧΕΛΩΝΑΚΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΒΟΥΚΙ
«Το χελωνάκι μου γεννήθηκε χωρίς καβούκι και πρέπει να το προστατεύσω», είπε η μαμά χελώνα. Όμως ο Λίνος θέλει να ζει σαν τ’ άλλα χελωνάκια κι ένα μεσημέρι το σκάει από το σπίτι. Εκεί στο λιβάδι βρίσκει φίλους, την αποδοχή και μια μοναδική αγάπη. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΑΝΤΟΥΠΑΡΩΝ
Ο Παντουπαρών, το μικρό ξωτικό, τρέχει να σωθεί όταν οι άνθρωποι καταστρέφουν το δάσος με τ' αστρόδεντρα όπου κατοικεί. Που να πάει καθώς μικραίνει ο χώρος γύρω του κι εκεί που άλλοτε φύτρωναν τα μαγικά δέντρα υψώνονται τσιμεντένια κτίρια και καμινάδες; Μήπως να τρυπώσει στ' όνειρο του παιδιού; Μήπως στο βιβλίο του παραμυθά; Ή μήπως να γίνει βοηθός του Αϊ-Βασίλη; (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΟΤΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΡΥΦΕΡΑΚΑΝΘΟΣ

ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑΝ ΕΚΤΟΡΑ
Μια φορά κι έναν καιρό, όταν οι άνθρωποι ήξεραν να διαβάζουν τη γλώσσα των ματιών, ζούσε ένα ευτυχισμένο άλογο που το έλεγαν Έκτορα. Η ρόδα του καιρού κυλούσε ήρεμα, ώσπου μια μέρα ήρθε ένας δράκος που τον λέγαν Τρακτέρ και όλα άλλαξαν. Ύστερα ήρθαν κι άλλοι δράκοι, τεράστιοι και τρομεροί, που το μούγκρισμά τους σκέπασε τη μουσική της πλάσης. Η μοναξιά του Έκτορα μεγάλωνε και η θλίψη του ακόμα περισσότερο. Οι άνθρωποι δεν είχαν πια καιρό για ανεμελιά, λησμονήσαν τη γλώσσα των ματιών. Όλοι πια πίστευαν πως μία μηχανή ισοδυναμούσε με χίλιους...
Διαβάστε περισσότερα...