ΡΙΤΣΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΟΝΟΒΑΣΙΑ
"ΜΟΝΟΒΑΣΙΑ": Ο βράχος. Τίποτ' άλλο. Η αγριοσυκιά κι η σιδερόπετρα. Πάνοπλη θάλασσα. Καθόλου χώρος για γονυκλισία. Έξω απ' την πύλη του Ελκομένου πορφυρό πορφυρό μέσα στο μαύρο. Οι γριές με τα καζάνια τους λευκαίνοντας το πιο μακρύ φαντό της ιστορίας περασμένο σε κρίκους απ' τίς σαράντα τέσσερις βυζαντινές καμάρες. Ο ήλιος αμείλιχτος φίλος με το δόρυ του κατάντικρυ στα τείχη κι ο θάνατος απόκληρος μέσα σ' αυτή την τεράστια φωταψία οπού οι νεκροί διακόπτουν κάθε τόσο τον ύπνο τους με κανονιές και σκουριασμένους φανοστάτες, ανεβοκατεβαί...
Διαβάστε περισσότερα...

ICONOSTASIS OF ANONYMOUS SAINTS (VOLUME 2)
This work of Ritsos, is it a novel with an emphatic question-mark added by the poet himself? Is it a roman fleuve in the sense of Proust's Remembrance of Things Past? Is it a wild prose-poetic fling in a "sarcastic climate"? Or is it an autobiography of Greece's most human poet, whom Aragon hailed as the "greatest poet of his time"? And what about the strange title? How are the established Orthodox saints, traditionally decorating the panels near the altar, how are they replaced by anonymous human beings? - everyday people from Ritsos' ne...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΥΓΕΙΑ
"ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΥΓΕΙΑ": [. . .] Ήμερη σιωπηλή παραίτηση, σχεδόν αδιάφορα αισιόδοξη, σαν όταν πορεύεσαι μια νύχτα μέσα στη βροχή και σ' ενοχλεί στο σβέρκο η βροχή, στα πόδια η λάσπη, κι όμως λίγο-λίγο η βροχή σε κυριεύει, η λάσπη μπαίνει στα παπούτσια σου, τα πόδια σου αλαφρώνουν από μιαν αντίστροφη βαρύτητα και πορεύεσαι ελεύθερος στη νύχτα, δίχως ένα παράθυρο φωτισμένο να κρέμεται στο σκοτάδι σα φωσφορικό ρολόι που να προσδιορίζει το χρόνο σου να προσανατολίζει την πορεία σου, πορεύεσαι χαρούμενος που δε φοβάσαι πια τη λάσπη, τη ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΡΟΠΤΡΟ
Χτύπησε το ρόπτρο ξαναχτύπησε. Κανείς δεν είναι μέσα; Το μετάλλινο χέρι είναι το δικό του χέρι κρατάει τη μετάλλινη σφαίρα χτυπάει την άλλη σφαίρα επιμένει - Πόσο θα περιμένουμε έξω απ' την πόρτα κοιτώντας τις νυχιές πάνω στο ξύλο ώσπου ν' ανακαλύψουμε το χρέος: νάναι ωραία η πόρτα έτσι ακριβώς κλεισμένη; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Το δέντρο της φυλακής και οι γυναίκες

ΥΠΟΚΩΦΑ
Τις νύχτες, απ' όποιο πλευρό κι αν γυρίσεις θα ξαναβρείς τον ίδιο τοίχο ως επάνω με τα καρφιά και τις ρωγμές απ' όπου εξατμίζεται η σκιά του σπιτιού. Το πρωί οι καρέκλες ξαναπατούν στο πάτωμα και με τα τέσσερα πόδια τους - πάνω στη μία είναι η ακέφαλη κούκλα πάνω στην άλλη τα τέσσερα κλειδιά και τα κόκκινα γάντια. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΙΤΣΟΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΕΝΑΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
- ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ 1958 (Χορικό) - ΕΝΑΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΠΙΝΕΛΕΙΕΣ 1959 - ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ 1960 - ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ 1962 - Η ΜΠΡΑΤΙΣΛΑΒΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ 1962 - ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ 1962 (Χορικό) - 12 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ 1963 - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΕΙΡΑ ΠΡΩΤΗ 1957-1963 - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΕΙΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ 1964-1965 - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΕΙΡΑ ΤΡΙΤΗ 1961-1967 - ΑΡΧΑΙΟ ΦΡΟΥΡΙΟ 1966 - ΤΑΝΑΓΡΑΙΕΣ 1967...
Διαβάστε περισσότερα...

IL LOGGIONE

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
Μέρα με την ημέρα αφοπλιζόταν. Πρώτα γδύθηκε τα ρούχα του, αργότερα τα εσώρουχά του, αργότερα το δέρμα του, αργότερα τη σάρκα και τα οστά του, ώσπου στο τέλος έμεινε αυτή η απλή, ζεστή, καθάρια ουσία, που μόνος του, αφανής και χωρίς χέρια, την έπλαθε μικρά λαγήνια, ποιήματα κι ανθρώπους. Και πιθανόν, ένας ανάμεσα σ' αυτούς, να 'ταν κι εκείνος. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΡΤΙΝΑ
«ΧΑΡΤΙΝΑ, Ι»: Βγάλε τα χέρια σου απ' τις τσέπες. Στάσου ίσος. Τ' άγαλμά σου τόκρυψες μέσα στη βαθειά ντουλάπα έτσι να μη φαίνεται. πώς το μιμείσαι. Χρώματα είπες; Χρώματα ναι. Όνειρο με τις σχισμές στο στόμα με τον καθρέφτη βυθισμένο στο σβησμένο φως. Φθινόπωρο με το σκοινί δεμένο στον κορμό της ελιάς η χαρτονένια προσωπίδα δεν κρατάει το νερό - τρέχει απ' τα μάτια. Να πάρεις το μόνιππο. Σαν βγεις απ' το δάσος πρόσεξε το μουσκεμένο άλογο μπροστά στη Σφίγγα. Τα στενά σιδερένια παπούτσια. Δρόμος και δρόμος. Η δόξα. Ύστερα οι τρύπιες παν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Τα "Συντροφικά Τραγούδια" του Γιάννη Ρίτσου είναι ένα αγωνιστικό αφιέρωμα, μια κατάθεση φόρου τιμής του ποιητή στα 40χρονα του ΕΑΜ. Μέσα στη συλλογή αυτή ο αναγνώστης θα ξαναβρεί γνωστά αντιστασιακά ποιήματα του Ρίτσου, που κάποτε τάχε διαβάσει. Είχαν δονήσει την ψυχή του, τάχε αγαπήσει. Μα δεν τα ξανάδε από τότε, σε κανένα βιβλίο τον ποιητή. Ένα ποτάμι ακράτητο η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Και αρτηρία κεντρική το αντιστασιακό τον έργο. Η Εθνική Αντίσταση σ' όλο το μεγαλείο της, με την ασύλληπτη έξαρση τον λαϊκού ηρωισμού και της λαϊκής αυ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΝΑΓΡΑΙΕΣ
Επιδέξιος, περήφανος, ωραίος, με δυνατό μαχαίρι κομμάτιαζε στην αποβάθρα το μεγάλο ψάρι,- την ουρά και το ξίφος τα πέταξε στη θάλασσα. Το αίμα κυλούσε στο σανίδωμα λάμποντας. Τα πόδια του, τα χέρια του ήταν κόκκινα. Η μια γυναίκα είπε στην άλλη: "Το μαχαίρι του κόκκινο, -πώς ταιριάζει με τα μαύρα μάτια του-". Κόκκινο, μαύρο, κόκκινο. Στο παραπάνου στενοσόκακο, σε μια παμπάλαιη μαύρη ζυγαριά, ζυγιάζανε τα παιδιά των ψαράδων, τα ψάρια, τα κάρβουνα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ
μόνος με πυκνωμένες νύχτες κάτω απ' τα έπιπλα με αναρίθμητα αόρατα πλήθη στον αέρα και στο χώμα μικροί κουρασμένοι σοσιαλιστές από τις κακουχίες αιώνων άλλοι γεροί με προεξέχον το καρύδι του λαιμού τους απ' τα έντονα λόγια κ' ένα σύννεφο νικηφόρο στο σούρουπο υποβαστάζοντας μια φωταγωγημένη πολιτεία στα ύψη και το φως μυστικών αεροπλάνων φωτίζοντας μόλις τις προσόψεις των πολυκατοικιών και τους τοίχους των κήπων [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΙΤΣΟΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΕΒΔΟΜΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Μέσα σε τόση κούραση νύχτα το τρίξιμο στο ξύλο στο σίδερο η σκουριά - κακιά σιωπή πιο μέσα και πιο μέσα μασκαρεμένη σε κρότους απ' όξω, σε κομμένα λόγια - Ποιοι χτίζουν μες στη νύχτα; ποιοι γκρεμίζουν; τι χτίζουν; [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΛΑ
Το κάλλος του γυμνού σπορέα - όχι απάντηση, βέβαια, κλείσιμο της ερώτησης. Οι ασβεστωμένοι τοίχοι λάμπουν. Επάνω στο σκαμνί η τανάλια, τα βγαλμένα καρφιά, το σφυρί. Επάνω στο τραπέζι τα εσώρουχα και τα σαντάλια. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΙΤΟΥΣ
"Ψιχαλίζει": Απ' τα χαράματα ψιχαλίζει. Μια σιωπηλή, αραιή ψιχάλα. Δεν ακούγεται. Τα μανταλάκια μόνα, πιασμένα στο σκοινί της πλύσης, έξω στην ταράτσα, μαυρίζουν, μαυρίζουν, σα λιγνά, μαδημένα πουλιά, κι έχουν μέσα τους ένα μικρό τραγούδι που δεν το 'χουν πει, μα εγώ το ακούω. Ξέρω πως πέρα, στον Περισσό, στα δέντρα της Καθαρής Δευτέρας και στα τηλεγραφικά σύρματα, λιώνουν οι χαρταϊτοί, μαδάνε οι ουρές τους, κρέμονται οι βρεγμένοι σπάγκοι χαλαροί, κι οι καλαμένιοι σκελετοί τους θαρρείς πως είναι μεγάλες ψόφιες ακίνδυνες αράχνες κρεμασμένες...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΤΟ ΣΚΟΥΝΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΚΩΝΑ
Όταν αρχίζεις να γράφεις δεν ξέρεις τι θα βγει, που θα σε βγάλει. Μέσα σου ακούς ένα κρακ, κάτι ραγίζει - δισταγμός; φόβος; απόφαση; πείσμα; Τούτη η ραγισματιά δεν είναι σαν εκείνη στα ποτήρια. Ένα ποτήρι το πετάς. Παίρνεις άλλο. Κι αν έχεις παράδες αγοράζεις μια ντουζίνα, και καλύτερα μάλιστα. Γιατί, λέει, στη ραγισματιά του ποτηριού μαζεύουνται τα μικρόβια - ίσως γιατί σ' αυτό ακριβώς το σημείο το γυαλί ή το κρύσταλλο λάμπει περισσότερο. Φαίνεται πως η λάμψη τραβάει τα μικρόβια όπως το μέλι τραβάει τις μύγες. Όμως οι μύγες είναι μεγάλες...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) IN SECRET
Yannis Ritsos (1909-1990) is one of Greece's finest and most celebrated poets, and was nine times nominated for a Nobel Prize. Louis Aragon called him 'the greatest poet of our age'. He wrote in the face of ill health, personal tragedy and the systematic persecution by successive hard-line, right-wing regimes that led to many years in prison, or in island detention camps. Despite this, his lifetime's work amounted to 120 collections of poems, several novels, critical essays, and translations of Russian and Eastern European poetry.The 1960 ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΓΕΦΥΡΑ

ΡΙΤΣΟΣ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Κι άξαφνα ένα ψηλό κρυστάλλινο ποτήρι και μια λέξη ξέφυγαν απ' τη ματαιότητα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...