ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ

ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ AN AMERICAN PRAYER Τον Νοέμβριο του '78, μαθαίνει ο κόσμος για έναν αμερικανό προσευχητή που το θρυλικό του όνομα, είχε περάσει από τις 3 Ιουλίου του '71 στο μουσικό πάνθεο της αιωνιότητας. Το 1978 κυκλοφορεί η ποιητική πλευρά του Τζιμ Μόρισον πάνω στο βινύλιο και ξαφνιάζει τους απανταχού φίλους του, κάνοντάς τους να πιστέψουν πως ο δαιμόνιος σαμάνος δεν έχει πεθάνει ποτέ... [...] (Απόσπασμα από το κεφάλαιο)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο θάνατος του Φράνσις Μπέικον
Κλείσε τα μάτια, τώρα θα ζωγραφίσουμε μαζί. Ο μεγάλος Ιρλανδός ζωγράφος Francis Bacon ετοιμοθάνατος στη Μαδρίτη. Θραυσματικά στιγμιότυπα από τη ζωή του και πρόσωπα, η κριτική για το έργο του, όψεις της δημιουργικής διαδικασίας και της εκρηκτικής προσωπικότητάς του ισορροπούν σε μια σειρά από επτά πίνακες φτιαγμένους από λέξεις, με αποκορύφωμα ίσως τη στιγμή που ο ίδιος ο Porter απευθύνεται στον Bacon, αποκαλύπτοντας τα πραγματικά σημεία φυγής αυτού του καινοτόμου εγχειρήματος σύγκλισης της γραφής με τη ζωγραφική: την αγάπη του για τον Baco...
Διαβάστε περισσότερα...

Η αγένεια του αυτόχειρα (δίγλωσση έκδοση: ελληνικά-ισπανικά)
Μικροδιήγημα, σύντομη αφήγηση, υπερσύντομο, υπερβραχύ, μικρό κείμενο, κβαντικό κείμενο... οι ονομασίες του είδους είναι τόσες, που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι, στην αγκαλιά της κειμενικής συντομίας, βρίσκουν καταφύγιο πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους λογοτεχνικά δημιουργήματα. Κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν τόσες ονομασίες όσοι και συγγραφείς, γιατί αναμφίβολα, στο πλαίσιο της μικρής φόρμας, υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη κειμένων, λες και το εύχρηστο του μεγέθους ευνοεί τη δημιουργική ελευθερία, την απουσία συμβάσεων, τη δυσκολία ύ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΛΗΓΗ ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ
[...] Όπως τα διηγήματα και τα μυθιστορήματα του Φραντς Κάφκα, αντίστοιχα και τα ποιήματά του παραμένουν ανοιχτά και ανεξιχνίαστα, προκαλώντας μια ακραία αίσθηση αποξένωσης που συνορεύει με τον τρόμο. Αυτό το αίσθημα της απόγνωσης μπροστά στο αναπότρεπτο και στη μάταιη αναζήτηση σταθερών αξιών για την ανθρώπινη ύπαρξη, εκλογικεύεται δραματικά σε ένα από τα τελευταία του ποιήματα, στα τέλη του 1920. ...πεθαίνω σ' ένα μικρό φυλάκιο στην άκρη του δρόμου σ' ένα παντοτινά όρθιο φέρετρο σ' ένα δημόσιο κτήμα τη ζωή μου ξόδεψα προσπαθώντας να ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΖΑΖ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Ποιος είναι αυτός ο Χάρυ Χάλερ ο οποίος εμφανίζεται ως "Ο λύκος της στέπας" το 1927 και σήμερα, μετά από 94 χρόνια, εξακολουθεί να γοητεύει και να προβληματίζει τους αναγνώστες; Από ποιο κόσμο έρχεται τόσο ορμητικά και κατηγορεί την μικροαστική ζωή, κλωτσάει τη στασιμότητα, αμφισβητεί τον πολιτισμό, την τεχνολογία, τα πάντα; Ένας χαμένος λύκος της στέπας που τριγυρνάει ξένος στις πόλεις. Ένας άνθρωπος στοχαστικός ή μήπως η προσωποποίηση της νεύρωσης μιας γενιάς του Μεσοπολέμου; Ο εσωτερικός του κόσμος αρνείται να εναρμονιστεί με τον εξωτερ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΚΑΛΟΧΩΡΙ
Το "Μπαγκλαντές" δεν υπάρχει πια· ούτε "Το νησί της Αφροδίτης" ή "Τα Ίμια". Αυτά, και μερικά ακόμη στέκια στο Καλοχώρι, στο δέλτα του Αξιού, όπου ανάμεσα σε βαλτόνερα, υγρότοπους με εκατοντάδες ερωδιούς, φλαμέγκος και πελεκάνους ξεφύτρωναν αυτές οι φιλόξενες παραγκοταβέρνες - σύμβολα μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Μικρά "παλατάκια" - που έδιναν άσυλο σε ψαράδες και κτηνοτρόφους της περιοχής αλλά και ησυχαστήρια μερικών φοιτητών, καθηγητών και ανθρώπων της πόλης. Μετά το 2007 η περιοχή άρχισε να ερημώνει. Τα στέκια έκλεισαν με απόφαση ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ
[...] Την χρονιά εκείνη καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί. Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι που συμπληρώθηκε γενιά χωρίς καμιά καινούργια γενιά να 'ρθει στον κόσμο. [...] Εκτός απ' ολιγάριθμες εξαιρέσεις βίαιων αντιδράσεων σ' αυτή την ξεθεμελιωτική συμφορά, που πολύ αργότερα ονομάστηκε Μεσαίωνας της Μήτρας (: πυρπολισμοί δημόσιων κτηρίων, καταστροφές μνημείων και εθνικών συμβόλων, δολοφονικές επιθέσεις εναντίον προσώπων που οι επιτιθέμενοι τα θεωρούσαν υπεύθυνα για το κακό που τους είχε βρει), όλοι οι άλλοι, μαθημένοι στην εγκράτ...
Διαβάστε περισσότερα...

Αναμνήσεις του ανύπαρκτου
Η αγάπη. Μόνο τη φανταζόμαστε και είναι ακριβώς όπως τη φανταστήκαμε. Δεν έχει σημασία που γερνά το σώμα. Το συναίσθημα ανθίζει παρά την τρομακρική ξηρασία. Εγώ πιο πολύ θα πενθώ όχι γι' αυτά που έχασα, αλλά για όσα δεν πρόλαβα να χάσω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΑΕΘΩΝ
-...
Διαβάστε περισσότερα...

Δύο Παναγίες (2013-2021)
Ένα ταξίδι ξετυλίγουν οι "Δύο Παναγίες" ανακάλυψης, φωτογραφικής πρώτα, αρχιτεκτονικής μετά, με φόντο την παλιά πόλη της Καβάλας, την Παναγία. Ταξίδι με τόνους ποιητικής - αστικής και φωτογραφικής - που μιαν ανάγνωση δίνει προσωπική της παλιάς πόλης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΙΚΟΣΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ ΣΤΟ ΤΡΑΜ
Ξαφνικά ακούγεται συντριβή γυαλιών. Τα τρα- πέζια δίνουν ένα σάλτο και ρίχνουν τέσσερις κλωτσιές στον αέρα. Ένας τεράστιος καθρέφτης καταρρέει με τις κολώνες και τον κόσμο που περιέχει, τη στιγμή που μέσα σε μια τρικυμία από μπράτσα και πλάτες ξεσπούν γρονθοκοπή- ματα, σαν τροχός από βεγγαλικά. Μαζί με τον αστυφύλακα, μπαίνει η αυγή ντυ- μένη στα βιολετί. [Από το ποίημα "Μιλόνγκα"] Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής έχουν γραφτεί σε δώδεκα πόλεις ή κωμοπόλεις, έξι χωρών (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Σενεγάλη) από τον Μάρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΤΑΝ ΛΕΩ ΑΛΦΑ
ΑΝΑΚΛΗΣΗ - ΜΙΑ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΟΝΕΙΡΟΥ Καταπιεσμένα υποκείμενα σε στάση ύπνου. Εδώ βλέπουμε τη συγκίνηση. Οι στήμονες, ο ύπερος τα κουρέλια απ' το βάθεμα των δακτύλων μας σκοτεινές διαφάνειες από αλλοτινούς καιρούς που χάθηκαν και δείχνουν δυο τελευταία σου φιλιά. Ξύπνησα ευτυχισμένη από τούτο τ' όνειρο αγάπη μου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΩΣ ΞΕΧΥΝΕΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΝΥΧΙ
Σαν ξεγλιστράς στα σκαλοπάτια που προς τη νύχτα κατεβαίνουν βημάτιζε στα δάχτυλα, νυχοπατώντας προσεχτικά σαν την κηλίδα απ' το μελάνι στο χαρτί [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ
Ο Θανάσης Βαλτινός δεν είναι ποτέ μόνος και δεν μ' αφήνει ποτέ μόνο. Η μοναξιά δεν είναι μέρος του κόσμου του. Η μοναξιά στα κείμενά του έχει ξεμείνει μόνη της στο κενό που δημιουργούν οι συγκρούσεις των γεγονότων. Αυτό που μένει εκτός ιστορίας. Η ιστορία όμως με τα γεγονότα της συνομιλεί μαζί μου, αποζητά την παρουσία μου και τη μαρτυρία μου, την κρίση μου. Και τότε δεν είναι μόνο η ιστορία που με συντροφεύει ή τα γεγονότα της, αλλά και η αντίληψη της ιστορίας, η αντίληψη του ρόλου της στη διαμόρφωση μεταξύ άλλων και της αντίληψης αυτής. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΕΡΟΥΣ
ΘΕΑΝΩ: Μ' έπιασε απελπισία. Είναι μια απελπισία που με πιάνει μόνο σε τέτοιους ελληνικούς δρόμους. Και μετά σιγά σιγά γίνεται θλίψη, και μετά μελαγχολία και μετά χαλαρώνουν τα χέρια μου στο τιμόνι, τα πόδια μου γίνονται πιο ελαφρά, ακούω μικρούς θορύβους από γύρω και ψίθυρους, το σώμα μου θέλει να δώσει και να πάρει χωρίς ένταση, χωρίς επιδίωξη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΠΟΝΟΣ ΩΣ ΠΟΛΗ
Σε μια στιγμή όπως αυτή που μιλάμε τώρα, στιγμή όπου η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα υπέρτατο σημείο έξαρσης της ίδιας της υπόστασής της, έξαρση όπου η ακμή και η παρακμή δεν διαχωρίζονται πλέον, όχι απλώς συγχωνεύονται αλλά η μία αναιρεί την άλλη, τουλάχιστον δεν είναι πια περιχαρακωμένες σε αποκλειστικούς τομείς αλλά αλληλοπεριχωρούνται, έτσι ώστε να μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει, την στιγμή αυτή, κάτι που αφήνει πίσω του καθιερωμένες κατηγοριοποιήσεις και προχωράει προς μία λυτρωτική κατάργηση λειτουργικών μέχρι στιγμής αξιών και αξιολ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΚΠΝΟΗ
"... το στόμα είναι ακόμη ανοιχτό αλλά θα σφραγιστεί σε λίγο. στο λίγο αυτό θα είναι ακόμη ανοιχτό. μόλις. λεπτή γραμμή ανάμεσα στα χείλη. πολύ λεπτή. στα χείλη που έχουν στενέψει, γίνει πολύ στενά, δύο γραμμές, μία πάνω, μία κάτω, ανάμεσα το άνοιγμα, πολύ λεπτή γραμμή. αυτό είναι. εκεί θα γίνει. αυτό που θα γίνει, αυτό είναι, εκεί θα γίνει. ούτε στο πάνω ούτε στο κάτω αλλά εκεί, ανάμεσα, στην μέση, στην λεπτή γραμμή, αρκετή ώστε να βρει τον χώρο να γίνει αυτό που θα γίνει. σε λίγο. όπου νάναι. σε μία στιγμή. αυτή θα είναι η διάρκεια. ούτε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ
Γιατί άραγε οι φωνές τους έρχονται από μακρυά ; Ούτε με τον τόπο τους με χωρίζουν οι μεγάλες αποστάσεις - δεν κατάγονται από εξωτικές και μυστηριώδεις χώρες, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Ελβετία βρίσκονται κοντά μου (αν-και η οποιαδήποτε πολιτισμική διαφορά είναι σίγουρο ότι απομακρύνει τη φωνή) - ούτε χρονικά έζησαν μακρυά απ' την εποχή μας είναι όλοι τους παιδιά του εικοστού αιώνα. (Από τον πιο νέο απ' αυτούς, τον Claude Haumont - γέννηση 1936 -, απέχω μόλις δέκα χρόνια). Ωστόσο αυτοί πρόλαβαν να ζήσουν κάτι που τους έκανε να μιλήσουν μέσ'...
Διαβάστε περισσότερα...

LOVE IS LOSS
Το σημαντικότερο είναι η αφετηρία, η αρχική λέξη, είτε ατάκα, ή φράση από την οποία ξεκινάνε όλα και στην οποία όλα καταλήγουν. Συνήθως είναι κάποια φράση, ή ατάκα, ή λέξη από ταινία, ή από τηλεοπτική σειρά, είτε από ποίημα, ή φιλολογικό έργο. Ελεύθερος συνειρμός! Η τραγουδίστρια είναι η Ιζαμπέλα Ροσελίνι του "Blue Velvet" χαμένη σε ένα μοναχικό και σκοτεινό Twin Peaks. Ο Κλιντ σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται, για το τίμημα του πλούτου (και της εξουσίας;). Παραπέμπει στην Άγρια Δύση. Ακόμα και οι πιο δυνατές καουμπόισσες μελαγχολούν. (Tom Robi...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΟΥΓΚΑΤ (+CD)
Τι είδους Αγάπη είναι αυτή που αποκτηνώνει, που αφήνει πίσω της ορφάνια κι ουρλιαχτό; Στο Λουγκάτ, μυθοπλασία και πραγματικά ιστορικά στοιχεία συνδυάζονται για να εξιστορίσουν τη μετά θάνατον πορεία του Θανάση Βάγια, μυστικοσύμβουλου του Αλή Πασά, που, σύμφωνα με το ομότιτλο ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, βρυκολάκιασε υπό το βάρος των κριμάτων του. Στο Λουγκάτ παρακολουθούμε τον Θανάση Βάγια να περιφέρεται σε μια σύγχρονη πόλη, αναζητώντας τη λύτρωση. Το Λουγκάτ είναι ένα σύγχρονο παραμύθι για τον έρωτα, την αφοσίωση, τη βία, την τιμωρία...
Διαβάστε περισσότερα...