ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΠΙ ΨΥΛΛΟΥ ΚΡΕΜΑΜΕΝΟΣ
Είκοσι πέντε διηγήματα - έμμονες ιδέες. Γυναίκες που πάντα επιστρέφουν από αναπάντεχες διαδρομές. Η λάμψη που θρυμματίζει τους καθρέφτες με σφυρί. Ζώα, πολλά ζώα, που ζούνε στη ζωή μου ή στο μυαλό, σ’ έναν αυθαίρετο, μυστικό Κήπο - Ενυδρείο. Λοξό, ειρωνικό αεράκι κάτω απ’ το σκίαστρο των γαριφάλων, που σώζει ανάποδα τη μνήμη και την Ιστορία. Έμμονες ιδέες σε σταθερές μεταβλητές. Διηγήματα - αδέσποτα σκυλιά; Πάντως τριποδίζουν στον υπερυψωμένο χωματόδρομο που ταξιδεύει μόνος του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΑ ΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΛΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ
Ο φλογερός και νοσηρός έρωτας του Μάρκου για την πρώτη γυναίκα του Ζιγκοάλα, που συζούσε με τον παιδικό του φίλο και κουμπάρο τους, είναι η βασική, οδυνηρή πηγή έμπνευσης του θεμελιωτή του ρεμπέτικου, στα χρόνια 1932 - 1940. Το πάθος αυτό περνάει διάφορες φάσεις, κορυφώνεται τραγικά μέσα στη φθορά του και ξαναγεννιέται διαρκώς. Είναι η ίδια εποχή που ο Μάρκος, από άσημος εκδοροσφαγεύς, γνωρίζει τη δόξα: γίνεται ο πρωτοπόρος που θα ανοίξει νέους δρόμους στη λαϊκή μουσική και στη διασκέδαση, όντας συνέχεια σε σύγκρουση με τις μουσικές αντιλή...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ - ΠΛΗΓΗ ΑΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ - Η ΜΥΗΣΗ - ΑΓΥΡΙΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
(. . .) Αρχικά η καλή Χέλντα Χόλγκερ ήθελε να του στείλει όλ' αυτά τα μικρά φέρετρα την ημέρα των γενεθλίων του, στις δέκα Μαρτίου. Θα τά 'βαζε σ' ένα πακέτο και θα τα έστελνε στην ιχθυοπώλισσα, την Ίνγκριντ, που ήταν ερωμένη πια του 'Ιγκμαρ. (. . .) (Αλέξανδρος Μ. Ασωνίτης). Η κυρία Λελέ το 'χει ρίξει στις σιλικόνες και τα λέιζερ. Ώσπου πενηνταρίζει. Πλακώνεται στα χάπια. Γιατί άκουσε το κοκαλάκι της νυχτερίδας να σπάει μέσα της. Τι μπορεί να την ημερώσει τώρα; (Σοφία Νικολαϊδου). Μέσα σ' ένα κλίμα σχεδόν τελετουργικό, ο ήρωας στο διήγημα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟΥ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ) (ΠΕΡΙΕΧΕΙ CD)
«Σάββατο απόγευμα στο μισοάδειο κέντρο. Ένα χαμένο σκυλί με κόκκινο λουρί περνάει σαν κύριος την Τσιμισκή. Στέκει για λίγο ακίνητο, με το ένα μπροστινό του πόδι στον αέρα. Διστάζει. Έπειτα τραβά τριποδίζοντας πλάγια προς το πάρκο της Αριστοτέλους. Στη γωνία, στο "Ολύμπιον", το σκυλί στέκεται μπροστά σε δύο πλανόδιους μουσικούς που κάθονται στα εξωτερικά μαρμάρινα σκαλιά του κινηματόγραφου. Στέκει και τους βλέπει ακίνητο, απορημένο: εκείνοι παίζουν -για εικοστή φορά- τα "Κύματα του Δουνάβεως". Κάποιος περαστικός σταματάει, τους ρίχνει ένα ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΤΕΝΩΠΟΣ ΤΩΝ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ
-...
Διαβάστε περισσότερα...