ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ

ΧΑΚΙ ΧΑΙΚΟΥ
Η στρατιωτική θητεία είναι κάτι που όλοι οι άντρες καλούνται να αντιμετωπίσουν. Το πώς είναι άλλο θέμα. . . Το παρόν βιβλίο περιέχει πάνω από 200 χαϊκού εμπνευσμένα από τη στρατιωτική θητεία. Η συγγραφή τους ξεκίνησε ως απλός λογοτεχνικός ανταγωνισμός μεταξύ δυο φίλων κατά τη διάρκεια της θητείας τους και η θεματολογία αποδείχτηκε ανεξάντλητη. Παραδίδονται εδώ σε ένα συμπίλημα-οδηγό για τον στρατεύσιμο του μέλλοντος, τον υπηρετούντα του σήμερα και τον απολυμένο του χτες σαν μια απλή παρακαταθήκη μιας κάποιας εμπειρίας και εν πάση περιπτώσε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΟΥΜΑΝΤΖΑ 1918
Τον Νοέμβριο του 1918, ο Γεώργιος Μαυροκορδάτος, κληρονομικός οσποδάρος της Κουμάντζας, ρουμανικής κωμόπολης στη Μαύρη Θάλασσα, και οι φίλοι του στη Λέσχη των Σκυθών (ετερόκλητη παρέα από τυχοδιώκτες, λόγιους, αυτόχθονες ημι-βάρβαρους και λαθρέμπορους) αποφασίζουν να διώξουν με τα όπλα τη μικρή γερμανική φρουρά που έχει καταλάβει την πόλη μετά την άτακτη ρουμανική υποχώρηση του 1916. Το κίνημά τους, έχοντας την επιδοκιμασία ενός ανάμικτου πληθυσμού, εγκαθιστά μια μίνι Δημοκρατία των Συμβουλίων, που το Σύνταγμά της είναι ένα ανθολόγιο από τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ
"...Ανατρεπτική διάθεση απέναντι στις σάπιες αξίες της κατεστημένης κοινωνίας, ποιητική περιπλάνηση και αλητεία, περιθώριο και λαϊκότητα, περήφανη ομοφυλοφιλία, έρωτες και πάθη, πιώματα και μαστουρώματα, ενδοσκοπήσεις και συναντήσεις, ξενύχτια και ατέλειωτες τσάρκες: ο Νίκος Λέκκας είναι ένας άνθρωπος που παίζει με ανοιχτά χαρτιά, ένα πλάσμα σπάνιας γλυκύτητας και ευγένειας, από τα μαγικά εκείνα ανθρώπινα πλάσματα που κουβαλούν και μοιράζουν πάντοτε δώρα. Όπως δώρο άλλωστε είναι και η γραφή του, μια αλχημική μεταστοιχείωση της εμπειρίας, τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΟ ΜΠΡΟΥΤΖΙΝΟ ΧΕΡΙ

ΟΝΕΙΡΟΠΛΗΞΙΑ
Σε τούτο το μικρό βιβλίο δεν θα βρείτε αφορισμούς και επιγράμματα, μονάχα σκέψεις και στίχους. Σκέψεις που δεν κατόρθωσε να επεξεργασθεί η λογική και στίχους που δεν κατάφεραν να κυήσουν το ποίημα. Πρόκειται, δηλαδή, για όλα όσα δεν τόλμησα ποτέ να γράψω με μαύρο σπρέι στους τοίχους. (Από την παρουσίαση του εκδότη)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο OSCAR WILDE ΖΕΙ!
Λίγες μορφές του 20ού αιώνα, απ' όσες κινήθηκαν στο χώρο της έκφρασης, μπορούν να διεκδικήσουν κυριολεκτικά το χαρακτηρισμό του "θρυλικού", με την έννοια του ανθρώπου που η ύπαρξή του ανακαλείται μες από φήμες και μισόλογα, ενώ τα τεκμήρια της παρουσίας του μοιάζουν με μοναδική σύνθεση αρχετυπικών ιδιοτήτων - σαν δύναμη της φύσης, όμως επενδεδυμένη με ατομικά χαρακτηριστικά, εξ ίσου αισθητά όσο και φευγαλέα. Για τον Arthur Cravan, πάντως, δεν χρειάζεται καν η διεκδίκηση... Θεμελιώδες παράδοξο: ένας "ποιητής-μποξέρ", στιγματισμένος σ' όλο τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΕΛΛΑ (ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΝ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)
...Ο κομήτης, διαπεράσας την γηίνην ατμόσφαιραν, ηλέκτρισε φρικωδώς την υψηλήν εκείνην κορυφήν των Άλπεων, τα ευάερα ύψη και τα δυο ευαίσθητα όντα που επλανώντο στην γραφικήν αυτήν κορυφήν. ...Ο Ραφαήλ ήρπασε την Στέλλαν στην αγκάλην του και την εφίλησε στο στόμα. Η επαφή των δύο σωμάτων παρέσχεν εις αυτούς μίαν νέαν περίεργον αίσθησιν, που δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ εις τας παραφόρους ερωτικάς διαχύσεις των. Την κρατούσε σφιχτά στην αγκάλη του, τα φιλιά των δεν είχαν τέλος, ησθάνετο δε ότι το εγώ του εξηφανίζετο, συγχωνευόμενον εις μίαν και...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΕΓΓΑΡΟΨΗΜΕΝΕΣ ΠΑΝΤΟΦΛΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΑΡΦΩΤΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ
. . . Έκανε να τον αγκαλιάσει. Οι δαγκάνες της αιωρήθηκαν για αρκετά πολύ ώρα, πλατσούρισαν στον αέρα και επιτέλους σαν σε όνειρο συνάντησαν τις δαγκάνες του καλού της. Όταν αγκαλιάστηκαν ένα απαλό στρώμα από κάποιο άγνωστο χνουδωτό και ελαστικό υλικό που δεν υπήρχε εκεί εκτίναξε τις λέξεις που ετοιμαζόταν να του πει η Ζιζού. Οι λέξεις κοιτιόντουσαν σαν ηλίθιες μη γνωρίζοντας τι πρέπει να πούνε. Χαροπάλευαν μέσα στα πλοία, μέσα στις βουνοκορφές, στις συντεταγμένες διαστημόπλοιων και πίσω από τις μεταξοσκωληκοφωλιές. Άξαφνα μια ακρίδα διέσχ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΑΚΕΝΔΥΤΟΙ
«Με ξένους δεν συγκάνω» (λόγος ψαρά του Αιγαίου). «Μέσα το σπίτι καίγεται, έξω η αυλή μας κλαίει». Ορυμαγδός από τα βήματ' αντηχεί των εισβολέων της νέας φραγγοκρατίας. Το βιβλίο τούτο είναι εν μέρει συμβολή στο πανελλήνιο μίσος ενάντια στους ξένους. Ζωγραφίζοντας το προσφιλές πρόσωπό σου, γη των κλεμμένων ερειπίων, μαύρη κορδέλλα βλέπω στα μαλλιά σου, των δόλιων φίλων δώρο πονηρό. Τα σχέδια τούτα δεν είναι χαρούμενης γιορτής τραγούδια. Είναι της πίκρας, της ανάγκης, της φτώχειας, της υπομονής. Αγκάθια των ερειπίων τα σημαδεύουν. Κτίσματα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΟΤΗΣ ΠΕΡΓΙΑΛΗΣ
Ο Ν. Περγιάλης στην πολύχρονη διαδρομή του, υπηρετώντας τις τέχνες και τα γράμματα, παρήγαγε ένα αρκετά πλούσιο και σε πολλά επίπεδα έργο. Στην έκδοση αυτή επιχειρείται μια προσέγγιση στον άνθρωπο και καλλιτέχνη Ν. Περγιάλη με βάση σπάνιο αρχειακό υλικό, αλλά και την εμπειρία των συγγραφέων που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, να συνομιλήσουν μαζί του και να καταγράψουν μνήμες, εικόνες και σκέψεις του. Το βιβλίο αποτελεί έναν ύστατο φόρο τιμής στον αγωνιστή-καλλιτέχνη που έφυγε πρόσφατα, τον Νοέμβριο του 2009 στους Άγιους Θεοδώρο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΤΕΡΟΤΟΠΙΕΣ
Το ποίημα αυτό θα αυτοκαταστραφεί. Σου απομένουν τόσα λεπτά όσο διαρκεί μία διαδρομή από τη γη στον Άρη μία περιστροφή γύρω απ' τον άξονά σου ή μία τηλεοπτική διαφήμιση. Η αντίστροφη μέτρηση είναι πάντα εδώ και ενεργοποιείται όταν προφέρεις το όνομά μου και κάθε που σκύβεις να με δεις μέσα απ' την κλειδαρότρυπα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΞΕΡΟΠΟΥΠΟΥΛΟΣ
Μάζεψα λίγα κείμενα που έχω διαβάσει στις συναυλίες των Αέρα Πατέρα, είτε σαν προλόγους ή στα ενδιάμεσα, μετά από μουσικά κομμάτια, γιατί οι Αέρα Πατέρα είναι γκρουπ λόγου και μουσικής. Τα κείμενα αυτά είναι της περιόδου 1988-2015. Αυτά μου έχουν διασωθεί, γιατί τα περισσότερα μετά τις συναυλίες τα πέταγα, ή τα έχανα. Τα παλιότερα χρόνια, ο κόσμος άκουγε περισσότερο, άλλες εποχές, τώρα οι νέοι δεν ακούνε, προτιμάνε να χορεύουνε ή να αδιαφορούν, αλλά δεν μπορείς να τα βάλεις με τις εποχές. Καλή ανάγνωση. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΗΤΡΑ
ΚΥΡΙΕ Α Ω κύριε! κι εσείς πότε ανοίγετε; πότε ανοίγετε; τη μέρα μόνο πείτε μου και θα'ρθω χαράματα να προλάβω να μαζέψω το ξύπνημα του ήλιου στα μάτια να σας το φέρω φιλί [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ILE SAINT-LOUIS
μπορεί και να μην είμαστε εμείς να 'ναι μονάχα μια μουσική που ακούγεται τη νύχτα μπορεί και να μην είμαστε εμείς να 'ναι μονάχα το πιο ένοχο άστρο που μάχεται να λάμψει μπορεί και να μην είμαστε εμείς δυο άγγελοι που συναντήθηκαν κι αν πεπτωκότες δεν είναι λίγο μπορεί και να μην είμαστε εμείς όμως σε είδα και με είδες σε κόλαση και σε παράδεισο κι είναι αρκετό [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΧΥΡΕΝΙΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΟΣ
"Γύρω στις 2 το πρωί, ξυπνώ ολότελα. Η σιωπή συρίζει με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που παρατηρεί κανείς όταν έχει αϋπνίες. Μια στιγμή περνά, κι έπειτα, πολύ καθαρά, ακούω ν' ανοίγει η πόρτα μου, αν κι είναι κλειδωμένη (το πρωί θα το επιβεβαιώσω). Ακούω να γυρνούν οι μεντεσέδες, ακόμη και τον πολύ χαρακτηριστικό θόρυβο από το γλωσσίδι της κλειδαριάς που έχει σπάσει και πρέπει να σπρώξεις με το χέρι για να ξανακλείσει η πόρτα. Κι απαλά, αθόρυβα, η ... μπαίνει στο δωμάτιό μου. Είναι αυτή, δεν χωρά αμφιβολία. Αναγνωρίζω την όψη, το βάδισμα, την...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΓΑΠΗ
Η χαρτογράφηση μέρους μιας αχανούς χώρας με το όνομα Αγάπη αποτελεί το εγχείρημα τούτων των σελίδων, σε μία σειρά (μικρο)διηγημάτων και άλλων ακροβασιών. Μία ιδιότυπη γεωγραφία έμψυχων ορίων όπου ξετυλίγονται οι σχέσεις των ανθρώπων με άλλους ή και με τον ίδιο τους τον εαυτό, τί είδους αγάπη είναι η αγάπη των ειδώλων, η αγάπη του εαυτού ή της ερωτικής ηδονής, διάλογοι και μονόλογοι χτυπημένων με βέλη φτερωτών πλασμάτων, παρηγορίες και εκβάσεις ιστοριών οι οποίες θα έπρεπε να έχουν ευτυχισμένο τέλος, η αγάπη μέσα στην οικογένεια και ανάμεσα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΙΔΙΑ ΟΨΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Ζήσαμε χωρίς να ξέρουμε του ωκεανού τη θλίψη έτσι την ονομάσαμε όπως συνταιριάζαμε λέξεις για μια κατάρα που κανείς ποτέ δεν εξήγησε. Σαύρες φτωχές στου φεγγαριού τη διαύγεια για λάθη μιλούσαμε κάτι σαν εξομολόγηση της πέτρας στον άνεμο. Κι οι μέρες στρίβανε σα τον κισσό κοιτάζαμε τα πρωτολούλουδα της άνοιξης τα χελιδόνια ενώ μας τρέλαιναν στις αυλές με τα όνειρα. Γρήγορα γίναν όλα αστικά: ο πολιτισμός της ασφάλτου οι εποχές του γκρίζου με το πορτοφόλι-ήρωα ν' αναζητάμε περιπέτεια και ψέμα. Τα χέρια πλήθαιναν αρπακτικά και ρόδες ορίζανε τη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΛΕΠΑΣ
Ο Γιαννούλης Χαλεπάς, από πατέρα γλύπτη κι από σόι μαρμαράδων, γεννήθηκε στα 1854 στις 24 Αυγούστου, στον Πύργο του Πανόρμου της Τήνου. Στα 1873 πήγε στην Ακαδημία του Μονάχου κι έμεινε εκεί 3 χρόνια. Η επιτροπή της Ακαδημίας του Μονάχου τον βράβευε διαρκώς με χρυσά και μ' αργυρά βραβεία γιατί κι αυτός σαν τον Βιτσάρη, τους έτρωγε όλους τους μαθητές, όλου του κόσμου, που φοιτούσανε εκεί. Κατά το 1876 κατέβηκε στην πατρίδα του. Το πόσο εκτιμήθηκε σ' αυτή, αν και τόσο νέος, είναι γνωστό· μα και το πόσο τον ζηλοφθονήσανε είναι πασίγνωστο. Δεν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΕΦΙΚΤΟΥ
ΤΕΧΝΗ Για ποιους προορίζονταν τα τείχη όταν εμείς δεν ξέραμε ποιος είν' ο Έκτορας και ποιος ο Αχιλλέας ποιοι Τρώες κρύβονται μέσα μας ποιοι Αχαιοί χτίζουν το μέλλον μας στις επάλξεις των συμβιβασμών. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...