ΣΦΥΡΙΔΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟΥ ΝΑΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤΟΥ
Όταν το 1994 βγήκα στη σύνταξη ήταν σα να πήρα διαζύγιο από την ιατρική. Έχω πει κι άλλες φορές πως είχα διπλή ζωή. Παντρεύτηκα την ιατρική ενώ παράλληλα διατηρούσα μακροχρόνιο δεσμό με την ερωμένη μου λογοτεχνία. Το 1994, λοιπόν, είναι η χρονιά που εγκατέλειψα το συζυγικό ρετιρέ και μετακόμισα στην γκαρσονιέρα της ερωμένης μου, χωρίς βέβαια να διακόψω απότομα και οριστικά τους δεσμούς μου με τη σύζυγο. Στο κάτω κάτω της γραφής και πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε κι ούτε σφαχτήκαμε για τη γκόμενα. Υπήρχαν άλλωστε και οι υποχρεώσεις. Μισό και...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΑΝΤΡΕΑ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ
Νευρικά τα χτυπήματα στο κουδούνι της εξώπορτας μου χάλασαν το Κυριακάτικο πρωινό χουζούρεμα. "Ποιος είναι;" ρώτησα νευριασμένος κι άκουσα τη φωνή της τρομοκρατημένη. "Η Ρούλα είμαι, η διαχειρίστρια, πλημμυρίσαμε". Ήμουνα μέλος της τριμελούς επιτροπής που "διοικούσε" την πολυκατοικία, η οποία χτίστηκε αντιπαροχή, εκεί που κάποτε υπήρχε η μονοκατοικία με το μυροβόλο κήπο και το πηγάδι του πεθερού μου, του μπαρμπα-Αντρέα, του κηπουρού, με τις πέντε κόρες. Την πέμπτη και μικρότερη κόρη την ερωτεύθηκα, άγουρος ακόμα στης ζωής τα μυστήρια, όπως...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
«Μου έρχονται στο νου τα λόγια του Τσίζεκ: "Τίποτα δεν μένει μετά το θάνατο, αν η μνήμη δεν έχει κάτι για να αγκιστρωθεί. Χωρίς κάτι που εξωτερικά και αντικειμενικά να υλοποιεί το παρελθόν, δεν μπορεί να νιώσει κανείς την αδιάκοπη ροή της ζωής στο χρόνο". Αυτό προσπάθησα να κάνω -στο μέτρο του δυνατού- με το βιβλίο μου "Εν Θεσσαλονίκη: Καλλιτέχνες και Εκθέσεις", στο οποίο συγκέντρωσα μια επιλογή από τεχνοκριτικά κείμενα που έχω δημοσιεύσει σε περιοδικά, εφημερίδες και καταλόγους εκθέσεων την περίοδο 1980-2000. Όλα τα κείμενα αφορούν καλλι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ

ΤΙΜΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ

ΨΥΧΗ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ

ΚΟΥΦΙΑ ΛΟΓΙΑ

ΧΑΡΑΜΙ

ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΚΑΒΑΦΗΣ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Τα 10 διηγήματα της συλλογής αυτής κυλούν μέσα στην αδιάκοπη ροή του χρόνου, που ενώνει τη ζωή με τον θάνατο και πέρα από αυτόν. Ο συγγραφέας μιλάει για πρόσωπα και περιστατικά της Κατοχής, του Εμφυλίου και της αντιπαροχής, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη και επιμένουν να ζουν, φέρνοντας το παρελθόν αντιμέτωπο μ' ένα παρόν που πληγώνει με τόσες χιλιάδες ξένους πρόσφυγες στον τόπο μας και μια «κοινωνία της εικόνας», που κατασπαράζει ήθη και ανθρώπους. Κι αυτό το ζοφερό φόντο του τότε και του τώρα έρχεται ν' απαλύνει ο έρωτας, κάνοντας «τ...
Διαβάστε περισσότερα...