ΕΥΜΑΡΟΣ

Ο Γ. ΑΣΗΜΙΔΗΣ (1907-1944)
"Γιατί βιβλίο για τον Ασημίδη; Οι λόγοι πολλοί. Γιατί ήταν ο παρά λίγο Γραμματέας του ΚΚΕ, γιατί υπήρξε μαζί με τους Ν. Ζαχαριάδη και Γ. Μιχαηλίδη ένα από τα τρία πρόσωπα που αποτελούσαν την τριμελή Γραμματεία του ΚΚΕ μετά το 1931, γιατί είχε προσωπική σκέψη, γιατί ήταν διορατικός κι οξύνους, γιατί συγκρούστηκε με τον εντός κι εκτός κόμματος αυταρχισμό, γιατί δεν φίμωσε την ευαισθησία του, γιατί είχε τέλος τραγικό απ' το χέρι των συντρόφων του... Κι επιπλέον γιατί υπάρχουν στοιχεία σημαντικότατα τόσο στον φάκελό του στη Διεθνή (όχι μόνο γι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΠΙΚΑΠ DUAL ΜΕ ΤΟ ΗΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΠΑΚΙ
Μεγάλωσε τη δεκαετία του '60 στο Παγκράτι. Στην οικογένεια του οι περισσότεροι, και ιδίως η μητέρα του (που μαθήτευσε πλάι στον Μάριο Βάρβογλη), ήταν λάτρεις της μουσικής. Έτσι, του κληροδότησαν αυτή την αγάπη με τον πιο φυσικό τρόπο, τραγουδώντας οι ίδιοι σχεδόν ανά πάσα στιγμή. Ταυτόχρονα, το παλιό πικάπ Dual του σπιτιού, που έμαθε να το χειρίζεται άψογα προτού καν αρχίσει να διαβάζει και να γράφει, γέμιζε ήχους την ατμόσφαιρα: Μπαχ, Μότσαρτ και Μπετόβεν που τον κοίμιζαν ως βρέφος, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Χατζιδάκι (και αργότερα Σαββόπουλο),...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΓΚΟΥΡΟ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗ
Το Καγκουρό του Βασίλη Κατσικονούρη είναι ένα σύγχρονο ελληνικό έργο σκληρού ρεαλισμού εντός του οποίου διαπλέκονται τύποι, στερεότυπα και αρχέτυπα για να δημιουργήσουν μια συγχορδία ανάμεσα στον καθαρό και τον υπαινικτικό λόγο. Η μονογραφία του Νεκταρίου-Γεωργίου Κωνσταντινίδη ερμηνεύει τις λεπτότατες αποχρώσεις που επικρατούν στον μικρόκοσμο του συγγραφέα κατορθώνοντας να συζεύξει το φαντασιακό με το πραγματικό αλλά και με τα σύμβολα. Ο ερευνητής χρησιμοποιεί τη μέθοδο της σημειολογίας ευθύβολα και με μεστή εκφραστικότητα. Εξάλλου, τα θε...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ - ΤΟ ΑΖΩΤΟ
Οι εκδόσεις Εύμαρος, ο μεταφραστής Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης και η συγγραφέας Μαρία Κυριάκη συστήνουν στο ελληνικό κοινό τον Γάλλο Ακαδημαϊκό Ρενέ ντε Ομπαλντιά. Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο μονόπρακτα του Ρενέ ντε Ομπαλντιά, δύο ευφυείς μαύρες κωμωδίες με στοιχεία του θεάτρου του παράλογου που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά. Ο Αείμνηστος είναι ένα εξαιρετικό δείγμα μαύρης κωμωδίας με στοιχεία του θεάτρου του παραλόγου, ένα μικρό μονόπρακτο για δύο γυναίκες ηθοποιούς. Η ανατρεπτική αυτή μαύρη κωμωδία διατηρεί τη φρεσκάδα τ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΥΡΙΟΣ 107
Ο κύριος 107 ανοίγει τα μάτια του και βρίσκεται σε μια πραγματικότητα χωρίς καμιά ένδειξη για την προηγούμενη ζωή ή την ταυτότητά του. Γνωρίζει μόνο ένα γεγονός, απίστευτο και τρομακτικό ταυτόχρονα, κι αυτή τη γνώση δεν την εμπιστεύεται σε κανέναν. Ο κύριος 107 ξαναρχίζει να ζει. Πρέπει να διαφύγει, αλλά και να συμφιλιωθεί με το μυστικό του. Δεν μπορεί να αρκεστεί σε ένα σύμπαν. Κτίζει πραγματικότητες, ενστερνίζεται νέους εαυτούς. Η άγνοια ελλοχεύει μέσα σε ψηφίδες ακατανόητης μνήμης, εκφράζεται σε πολλές γλώσσες. Αυτή η αφήγηση, είναι η π...
Διαβάστε περισσότερα...

9 ΗΡΩΕΣ 8 ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Τίποτα από όσα περιγράφονται σε αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει. Κανένας ήρωας, κανένας Ρομπέρτο μπάρμαν, κανένας κύριος υπουργός και κανένας ψάλτης που τον λένε Χαραλάμπη. Ούτε βέβαια η Ζωή και σίγουρα ο κύριος Ος και σε καμία περίπτωση η διπολική δημοσιογράφος Νάγια. Ο Σάκης ο ξινός δεν θα εξαπέλυε ποτέ την μιζέρια του δημοσίως και η Καταρίνα δεν θα σπαταλούσε ούτε δευτερόλεπτο από τα δεκαεννιά της χρόνια για τον Αμερικάνο που θρηνούσε τον χαμένο του γιο στο World Trade Center. Ή μήπως δεν είναι καθόλου έτσι; Μήπως αυτές οι ιστορίες υπήρχ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Τι σημαίνει για σας η έκφραση "Συνοικία το όνειρο"; Αυτό ήταν το θέμα του διαγωνισμού διηγήματος που προκήρυξαν οι εκδόσεις Εύμαρος και η Θρυαλλίδα, ορμώμενες από τη γειτνίαση και των δύο με την περιοχή που γυρίστηκε η ομότιτλη ταινία, μια από τις πρώτες και τις καλύτερες ελληνικές νεορεαλιστικές ταινίες. Πήραν μέρος ενενήντα δύο διαγωνιζόμενοι, από πολλές πόλεις της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό, ΗΠΑ, Ιταλία, Κύπρο. Η κριτική επιτροπή ξεχώρισε τα δεκαεννέα διηγήματα που περιλαμβάνει αυτή η συλλογή. Και, ποιος ξέρει, ίσως, με το βιβλί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Η παρούσα εργασία, «ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ - Όψεις και απόψεις», περιλαμβάνει 24 σύντομα ή εκτενή μελετήματα (καλύτερα σπουδές) πάνω σε θέματα σύγχρονου προβληματισμού σχετικά με το δημοτικό τραγούδι. Είναι κείμενα της τελευταίας εικοσαετίας (εισηγήσεις, πρόλογοι, βιβλιοκριτικές, έρευνες), τα πιο πολλά αδημοσίευτα και ορισμένα γραφής διαρκείας, όπως «Τα όνειρα στη δημοτική μας ποίηση» και τα «Πραμυθοτράγουδα». Η ποικιλία αυτή των ομόκεντρων προσεγγίσεων λειτουργεί αναστοχαστικά για την ουσία, την ύπαρξη και την επιβίωση της δημοτικής μας...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΙΛΗΘ
"Τη σκαπούλαρες τη μια φορά, ρε άχρηστο ρεμάλι. Είχες Άγιο. Δεν θα τη σκαπουλάρεις, όμως, τη δεύτερη. Εγώ θα σε σκοτώσω, με τα ίδια μου τα χέρια. Ζωντανός δεν πρόκειται να βγεις από εδώ μέσα". "Όπως αγαπάς", του λέω εγώ, ψύχραιμος. "Κάντο, αν είναι να το κάνεις. Τουλάχιστον, όμως, πες μου γιατί θέλεις να με σκοτώσεις. Να μην ξέρω δηλαδή και εγώ;" "Επειδή είσαι μια άχρηστη κουραδομηχανή", μου απαντάει επί λέξει. "Γιατί, άμα φύγεις από εδώ μέσα, που δεν πρόκειται να φύγεις, ο πατέρας σου που σε καμαρώνει και σε έβαλε στα καλύτερα σχολεία και...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑ ΜΗΚΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ
Το επάγγελμα του πατέρα είχε αρκετές μεταθέσεις και μας ανάγκαζε σε συχνές μετακομίσεις. Κουβαλάω εικόνες από πολλούς τόπους, αλλά περισσότερο χαραγμένη μέσα μου είναι η μνήμη της μετακίνησης. Στο φορτηγό δίπλα στον οδηγό καθόταν ο πατέρας με τη μητέρα κρατώντας στην αγκαλιά τους την αδελφή μου κι εγώ στην καρότσα με τα πράγματα, που έτριζαν σε κάθε στροφή, και ορισμένα, παρά το δέσιμό τους, μετατοπίζονταν ελαφρά. Σφιγγόμουν γερά σε ένα σίδερο στήριξης του μουσαμά και κοιτούσα τον δρόμο και το τοπίο που χάνονταν πίσω μας. Μεγαλώνοντας έμαθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΚΑΡΟΣ, 21ος ΑΙ.
Το παρόν είναι αδιαπραγμάτευτο Αναγκαστικό Ένα μέλλον που έφτασε Απ' ό,τι περίμενες, διαφορετικό Γυμνό Έφτασε και σε τρώει Το σύνολο των παρόντων γίνεται παρελθόν Μα η φθορά τους παραμένει στο παρόν [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΑΞΙΚΟΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ρώτησαν κάποτε τον ποιητή, τι είναι αυτό που χρειάζεται, πάνω απ' όλα, για να γράψει: ιδέες, χαρτί, μελάνι, ένα πληκτρολόγιο... ένα μπαλκόνι να βλέπει στη θάλασσα. Κι αυτός απάντησε: η μία. Το γράμμα σου ανάγκη Πάσα να έχει παραλήπτη, ν' απευθύνεται. Αλλιώς μένει ανεπίδοτο. Κι ας γίνεται μετά η μία, χιλιάδες. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΛΩΜΕΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΙ
Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ είχε παλιά προηγούμενα μαζί μου. Μου είχε κλέψει τη μάνα μου, όταν ακόμα δεν είχα προλάβει να της πω τα όνειρά μου. Με μεγάλη προσπάθεια τον ξέχασα. Εκείνος όμως όχι. Αυτή τη φορά σημάδεψε εμένα. Διπλή μαστεκτομή. Ανήκα πια κι εγώ στην ομάδα των ανθρώπων με τα γυμνά κεφάλια. Άρχισα να γράφω, να γράφω, να γράφω... χρειαζόμουν μια απάντηση, ένα στήριγμα, μία απόφαση, μία νέα αρχή. Η παρούσα ποιητική συλλογή ανατρέχει σχεδόν αυτοψυχαναλυτικά σε όλες τις φάσεις του σοκαριστικού βιώματος, φιλοδοξώντας να λειτουργήσει ως αναστοχασμός ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
Δεκαέξι ιστορίες εσωτερικού σπαραγμού. Θύτες και θύματα οι ίδιοι οι ήρωες, ο Κώστας, η Φαίη, ο Πέτρος, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, απλοί, καθημερινοί, που παλεύουν με τους δαίμονές τους σε χώρους περίκλειστους, στο δωμάτιο, το μπάνιο, την αυλή του σχολείου, ένα άσυλο. Κοινός τους τόπος μία μεγαλούπολη, που κάποτε κατονομάζεται, μέσα στα όρια της οποίας ασφυκτιούν ως κομμάτια όμως αυτού του ζωντανού πλήθους, καλούνται να επικοινωνήσουν μαζί του. Αν τελικά δεν τα καταφέρουν, υπάρχει μία λύση που φαντάζει λυτρωτική, έστω κι αν είναι δυστοπι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΥΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΝΥΧΤΟΛΟΥΛΟΥΔΟΥ
...Πρόσωπα υπαρκτά είναι όλοι και όλες οι αναφερόμενοι στα παραπάνω γραφόμενα. Με σάρκα, οστά, συναισθήματα... Αφανής και καθημερινή στ' ανθρώπινου γένους τη μεγάλη ανηφόρα, η ανώνυμη, εθελούσια σταύρωσή τους. Άγνωστο το πώς και πού μαθήτευσαν. Πού και πώς σπούδασαν αυτήν την τέχνη της τόσο μεγάλης, της τόσο άδολης προσφοράς... Εκούσιοι, άμισθοι πρεσβευτές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της μπέσας, του φιλότιμου... Μακάριοι στο έργο τους, ποτέ δεν αποζήτησαν επιφανειακή δικαίωση ή αναγνώριση. Μόνο εκεί. Λίγο μετά το δείλι. Τις πρώτες ώρες τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΩΡΙΣ ΡΕΖΕΡΒΑ
Ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο αλλάζει χέρια. Κι ενώ τα χιλιόμετρα περνούν, ξεδιπλώνονται οι ιστορίες των ανθρώπων που το οδηγούν. Άλλοι ταξιδεύουν, άλλοι συγκρούονται κι άλλοι προοπαθούν να ξεφύγουν από τη μοίρα ή κι από τον ίδιο τους τον εαυτό. Χωρίς ρεζέρβα στο ταξίδι της ζωής, μόνοι ή με τα οικεία τους πρόσωπα, που αν και κοντινά είναι ταυτόχρονα και τόσο ξένα. Μια συλλογή διηγημάτων, ένα roadtrip στην Ελλάδα αλλά και εκτός συνόρων, γραμμένη από πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς που συμμετείχαν στο εργαστήρι βιωματικής γραφής που οργάνωσαν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΧΜΑΤΟΒΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΜΟΥ
"Τι καθόμαστε"; Είπε η Άννα. "Πάμε να βοηθήσουμε τα πράγματα να γίνουν όπως πρέπει να γίνουν. Πάμε να κρατήσουμε όρθιο και περήφανο το κεφάλι του Κόλλια μου μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Πάμε να πλύνουμε με χιόνι το πρόσωπο του Νικολάι Πούνιν. Να γεμίσουμε με όπιο την πίπα του Αμεντέο, να ρίξουμε δυο σπυριά λιβάνι στο θυμιατό με το οποίο ο Λεβ λιβανίζει τον τάφο μου". "Πάμε Άννα"! αποκρίθηκα εγώ - είδα εκείνη την στιγμή το πρόσωπό μου να λάμπει στον καθρέφτη. "Μας περιμένουν. Έχουμε ακόμη να περάσουμε από το ορισμένο μέρος, όπου ο καθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ
"Εγώ δεν είμαι ιστορικός για να γράψω ιστορία με το μολύβι. Ό,τι έζησα το έζησα με το σώμα, με την καρδιά, με την ψυχή. Έτσι τα ξέρω και έτσι τα λέω. Για ό,τι δεν έζησα εγώ, ας μιλήσει η ιστορία". Έλεγε η Ντάρα. Κι έπιασε η ιστορία μολύβι και χαρτί και ζωγράφισε, μαζί με την οικογένεια Παραθυρά, τις πιο φοβερές στιγμές της. Μερικές καλά κρυμμένες, κουκουλωμένες για χρόνια πολλά, ξεκινώντας από το "μακελειό της Βάλτας" τον Φλεβάρη του '44, πηγαίνοντας πίσω στην επανάσταση του 1821 στη Χαλκιδική, περνώντας από τους Βαλκανικούς πολέμους στην ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΚΟΛΟ
Υμνώ την γυναίκα που η πατριαρχική κοινωνία μας, ακόμα τη θέλει σε δεύτερη μοίρα από τον άνδρα. Τους κοινωνικούς αγώνες των απλών ανθρώπων που είναι οι μόνοι ήρωες της ζωής μας, αλλά πάντα ανώνυμοι και περήφανοι. Πρέπει να ομολογήσω το μεγάλο επηρεασμό μου, από τις ιστορίες των παλιών φίλων ναυτικών της Λίμνης. Ιστορίες που η αλήθεια με το ψέμα παίζουν όπως η θάλασσα μετά κύματα, έτσι που μπερδεύεις το πρώτο από το τελευταίο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΩΝΕΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Τα Χωνεμένα όνειρα, το δεύτερο βιβλίο του Δημήτρη Θεολόγου, συνεχίζει την πορεία που ξεκίνησε ο συγγραφέας με το Φταίνε τα τραγούδια. Σε πρωτοπρόσωπη γραφή, μας μιλάει για τις αναμνήσεις και τις καταβολές, τους προβληματισμούς και τις απογοητεύσεις, τα όνειρα και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς της γενιάς της μεταπολίτευσης. "Ο ήρωας του βιβλίου αυτοσυστήνεται αναφέροντας ότι, εν έτει 1962, "την ώρα που ο Παναθηναϊκός έφερνε 1-1 με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο και κέρδιζε το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα, εγώ έβλεπα το φως το αληθινό". Ένας ...
Διαβάστε περισσότερα...