ΑΝΤΙΠΟΔΕΣ

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ Δ*
Ένας κομψός κύριος με κοσμικούς τρόπους, φιλότεχνος εστέτ και οξυδερκής επενδυτής, ο εωσφορικός κύριος Δ* καταδέχεται να επισκεφτεί μικροαστικά διαμερίσματα, ενεχυροδανειστήρια, πορνεία και ψητοπωλεία, ενώ συγχρόνως απολαμβάνει την ευγενή συζήτηση στα αριστοκρατικά σαλόνια της πιο καλόγουστης συνοικίας των Αθηνών. Ο κύριος Δ* υπερασπίζεται τις αστικές αξίες, όπου και όποτε αυτές απειλούνται, και συντρίβει οπισθοδρομικούς μικρομαγαζάτορες, γηραλέους τζαμπατζήδες και φιλήδονους φοροφυγάδες, θέλοντας να συμβάλει στο συμμάζεμα των οικονομικών ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΕΧΝΗ
ΟΛΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΦΡΙΚΤΑ ΚΙ ΑΝΟΗΤΑ, κι αφού ήλθατε από τόσο μακριά για να με ακούσετε, θα έπρεπε να το γνωρίζετε, ναι θα έπρεπε να το ξέρετε, σε ποιον τόπο πατάτε και πού έρχεστε, αλλά θυμίστε μου, σας εκλιπαρώ, από πού έρχεστε, γιατί θέλετε να έρχεστε μονίμως σε τούτο τον τόπο, εσείς οι Τοβίας και Τόμας και Τόνι κι όπως αλλιώς ονομάζεστε, α ναι αυτά είναι ξένα ονόματα, αλλά εσείς κάθεστε τόση ώρα πλάι μου και δεν μου είπατε το όνομά σας, είπε ο δάσκαλος, αν και ήλθατε από τόσο μακριά για να με ακούσετε, ναι για να με γνωρίσετε, κι όμως στεκόμ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΑΚΩΒΟΣ
Ένας άντρας ξυπνάει μέσα στο αυτοκίνητό του χωρίς να θυμάται τίποτα. Όταν ξεσπά καταιγίδα, αναγκάζεται να βρει καταφύγιο σ' έναν παράξενο οικισμό. Θα μείνει στο σπίτι μιας οικογένειας, δουλεύοντας και ακολουθώντας την ασυνήθιστη ζωή της κοινότητας. Με αδρές γραμμές, ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου δομεί υπόγεια έναν κόσμο όπου κυριαρχούν τα σώματα και τα αντικείμενα, οι ψυχικές εντάσεις, η σκληρότητα, οι συμβολικές σχέσεις, αλλά κυρίως το διαρκές παιχνίδι του φωτός με το σκοτάδι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΡΟΜΦΑΙΑ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ
Η "Ρομφαία της Αυγής" είναι ο καρπός δυο χρόνων εργασίας κατά την περίοδο της φοίτησης του Φώτη Βάρθη στο Α' Εργαστήριο Χαρακτικής της ΑΣΚΤ. Στόχος ήταν να διέλθει ο καλλιτέχνης όλα τα στάδια της παραδοσιακής έντυπης τέχνης, από τη φιλοτέχνηση των χαρακτικών ως τη συγγραφή και το στήσιμο των κειμένων σε ένα τελικό έργο με μορφή βιβλίου. Τυπώθηκαν έτσι 52 αυθεντικά βιβλία με πλήρη σουίτα δεκατεσσάρων χαρακτικών και κειμένων. Η παρούσα έκδοση στηρίζεται στη μορφή αυτών των αυθεντικών βιβλίων. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΦΙΔΙ ΤΟΥ ΠΛΙΝΙΟΥ
Οι κληματαριές και το φως, η ζωγραφική, η μουσική και η λογοτεχνία, η αγάπη και η απώλεια είναι οι αφορμές των διηγημάτων αυτού του βιβλίου. Η Ειρήνη Κίτσιου οργανώνει τις βαθιές ονειροπολήσεις της, που ξεκινούν από απλά περιστατικά και κορυφώνονται εσωτερικά, με τα αργά και μεθοδικά βήματα μιας μανιώδους παρατηρήτριας. Τα επιμέρους επεισόδια και οι λεπτομέρειες, οι στοχασμοί και οι λυρικές εξάρσεις συναρθρώνονται σε ένα δραστικό συνεχές με κεντρικό άξονα την τέχνη της μνήμης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕ ΥΦΟΣ ΙΝΔΙΑΝΟΥ
«Εξ ακανθών» λοιπόν βρίζοντας μέσα σε ιδρώτα καλοκαιρινό να κολλάει το φανελάκι - τα στόρια γέμισα την παγοθήκη με νερό περπάτησα δυο βράδια κουζίνα - χολ - Σταδίου - χολ - μπάνιο νεύρα κι ένας πόνος στο κεφάλι συλλαλητήριο για έναν Σύριο σκύλο αγωνιστή της παραδιπλανής ταράτσας μετακινώ διαρκώς την κεραία μήπως και φύγουνε τα χιόνια το βράδυ θα κατέβω στην αποθήκη - μη μαγειρεύεις θα συγυρίσω λίγο τα εργαλεία λέω να μαστορέψω την μετάστασή μου [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΠΙΤΙ ΠΑΙΔΙΟΥ
Ο αφηγητής του βιβλίου επιστρέφει στο Σπίτι Παιδιού όπου μεγάλωσε, στην Πλατανιά Δράμας, αλλά και στα γύρω χωριά. Είναι ένας τόπος ζεστασιάς, παιχνιδιού και χαράς. Εκεί το παιδί αντικρίζει τη ζωή και το θάνατο - τα μάτια του είναι αθώα. Ανέμελα περάσματα, χωρίς την άδεια των μεγάλων, στα ακατοίκητα σπίτια, με το εξαπτέρυγο στα χέρια στην εκκλησία, παίζοντας κρυφτό στα νεκροταφεία. Προσπαθεί να ξετυλίξει, μέσα από τα μισόλογα συγγενών και ξένων, τις ατομικές ιστορίες καθενός, αλλά και το περίπλοκο κουβάρι που είναι οι συλλογικές ρίζες. (Από...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΥΚΟΣΕΛΕΥΚΟ
"Η οικογένειά μου κατέφτασε εδώ με μια μαρξιστική παράδοση ιδεών Αμέσως η μητέρα μου γέμισε το σπίτι με διακοσμητικούς γεροξωτίκαρους Ζύγιασε τα υπέρ και τα κατά του πλαστικού χριστουγεννιάτικου δέντρου λες και το πρόβλημα ήτανε δικό της Τα πρωινά ξεδιάλεγε τα φωνήεντα σε μακρά και σε βραχέα λες και οι ήχοι που βγαίναν απ' το στόμα της μπορούσαν να ξεπλύνουν το λαδί της δέρμα Η μητέρα μου άφηνε το λευκαντικό να στάζει στο συντακτικό της Απ' την άλλη πλευρά των σημείων στίξης λεύκαινε τις συλλαβές της περισσότερο κι από τους χειμώνες της...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΡΑΜΑΙΛΟ
Ιωάννης Μωύσογλου, κλάση '21. Τον πήραν οι Βούλγαροι το '43, ντουρντουβάκι, να σπάει πέτρες στο Τσέρο Τσάροβο. Γύρισε με πετροζουλήγματα στα πόδια. Ούτε οι ντομάτες με ζάχαρη ούτε τα κρεμμύδια ούτε η κοπριά. Τίποτα. Γίναν τα πόδια του σαν μαυρολάχανα. Βγάλαν σκουλήκια και πριν πεθάνει είχαν ήδη αρχίζει να τον κονταίνουν. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Τα δεκαεννέα ποιήματα που μεταφράζονται εδώ, με το γενικό τίτλο Η ασπίδα του Αχιλλέα (ποίημα του 1952 και ποιητική συλλογή του 1955) συναποτελούν μια προσωπική ανθολόγηση της ποίησης του Ώντεν: ποιήματα πολιτικά και ερωτικά, της "πολιτείας και της μοναξιάς", ελεγειακά, στοχαστικά, και κάποια ανάλαφρα (light verse), συνθέσεις έμμετρες αλλά και σε ελεύθερο στίχο. Έντεκα από τα δεκαεννέα ανήκουν στο Μια άλλη φορά, βιβλίο που μέχρι σήμερα ανατυπώνεται αυτούσιο και κυκλοφορεί από τον εκδότη του ποιητή. Τα άλλα οκτώ ανήκουν σε πέντε διαφορετικές...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ
Η ωδή, έλεγαν οι παλαιοί ποιητές, είναι αδέσποτη καμήλα: ποιος ξέρει σε τίνος το σπίτι θα καταλήξει. Ξέστρατη μες στην απέραντη έρημο, πλανιέται αναζητώντας τους δικούς της, ζώα και ανθρώπους, δεν είναι σίγουρο όμως πως θα τους ξαναβρεί. Αργά ή γρήγορα, κάποιοι άγνωστοι περιμαζεύουν την ορφανή, την υιοθετούν και περνά κοντά τους την υπόλοιπη ζωή της. Εκτός κι αν χάσει και πάλι το δρόμο της. Το πεπρωμένο μιας ωδής δεν είναι να ξεστρατίζει, να 'ναι παντού μια ξένη; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΣΙΝΙΟΛ
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ Για χρόνια ό,τι άγγιζαν οι άλλοι γινότανε χρυσός. Τα πάντα ήταν ωραία, αρκεί να ήταν ξένα: τ' αμάξι του γείτονα, η γυναίκα του φίλου οι ρίμες του Δάντη, τα φεγγάρια της Σεβίλλης - όλα τους πιο φανταχτερά, πιο θελκτικά στο νου αφήνοντας μια δυσφορία για ό,τι ήμουν και είχα. Έρχεται όμως κάποτε η στιγμή που διαπιστώνεις ότι ο εαυτός σου είναι κάτι παραπάνω από αρκετός - μια θάλασσα που δεν θα μπορέσεις να βυθομετρήσεις· και τότε κουβαλάς αυτή τη γνώση όπως κανείς με τρόπο κρύβει ένα καλό ρολόι θα 'λεγες για να το προφυλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΑ
Ήθελα τόσο πολύ καιρό να πάω στην Ελλάδα που έγραψα μέχρι κι ένα ποίημα γι' αυτό. Και για πολύ καιρό μόνο με τον πόθο ταξίδευα όταν δεν είχα λεφτά για να αγοράσω εισιτήριο. Είχα πάει στην Ευρώπη για λίγο μετά το πανεπιστήμιο όταν μάζεψα όλα μου τα λεφτά από τη δουλειά μου στο σέρβις και έφυγα αφήνοντας τη Βόρεια Αμερική για πρώτη φορά και ήταν υπέροχα αν και ήμουν ένα πραγματικά θλιμμένο παιδί και δεν είχα μεταγγίσει ακόμη τη θλίψη μου στην ποίηση οπότε γέμιζα τετράδια με κάτι που δεν ήξερα τι είναι. Νομίζω πως δεν ξαναταξίδεψα έτσι στην Ε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΕΝΟΥΣΜΠΕΡΓΚ
Ο Όμηρος, φορώντας το ψαθάκι του, φτάνει στην παραλία της Αυλίδας, αποφασισμένος να διεκδικήσει από τον Ησίοδο τον χάλκινο τρίποδα στον τοπικό ποιητικό διαγωνισμό. Τα βατράχια αναζητούν στον Άδη τον ποιητή που θα περιγράψει τα ηρωικά τους κατορθώματα στη μάχη με τα ποντίκια. Ο ερωτόληπτος Πολύφημος εξομολογείται το πάθος του στην όμορφη Γαλάτεια. Ο αββάς Παφνούτιος καταφεύγει στην εσωτερική έρημο, μάταια αναζητώντας τη σιωπή. Οι τέσσερις αυτές ιστορίες, παραλλαγές σε δοσμένα θέματα της αρχαίας και της χριστιανικής παράδοσης, κλονίζουν μέσα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΚΙΑΚ
Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν. Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους. (Από την παρουσ...
Διαβάστε περισσότερα...