ΘΡΑΚΑ

Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
ΑΝΑΜΟΝΗ το σώμα περιέχει περισσότερες αναμνήσεις από την παγκόσμια ιστορία η ιστορία περιέχει μια χρυσή πατάτα η αγάπη δε μπορεί να σώσει τον κόσμο η αγάπη δε μπορεί να σώσει ούτε εκείνους που αγαπάνε το σώμα κείτεται στο χώμα, θαμμένο το σώμα της γης περιμένει κάτω από τα πόδια μας το τίποτα στέκεται στο κέντρο της ιστορίας - δε μεγαλώνει και δεν περπατά δεν έχουμε πλέον χρόνο για την αναμονή του τέλους του κόσμου [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΤΣΑΛΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
ΑΤΣΑΛΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ Με τη σκόνη του απογεύματος να κάθεται στη νύχτα, η ανεμελιά επιβάλλεται σε κάθε σου αναπόληση. Σκισμένα ρούχα και χρώματα στο πάτωμα που με παρηγορούσαν πριν κάτσουν πάνω του τα παλιά βιβλία πλάι στα ξημερώματα. - Μόνο το Θεό να αποφύγουμε, μου είχες πει και η φρεσκάδα τους θα επανέρθει. - Όχι να τον συζητάμε όποτε σου κατέβει, τόνιζα τα πρωινά που δεν σε ένιωθα πάνω μου, δίπλα μου και στο μισοφαγωμένο έπιπλο που τα κορμιά μας εκτοξεύονταν μετά από κάτι άτσαλες συζητήσεις. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΡΟΦΟΡΟΙ
Ανηφορίζουμε. Όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο γρήγορα. Τόσες πηγές, τόσα νερά κι ακόμα δεν ξεδίψασαν οι αποθαμένοι; Έφερνε ο αέρας φρόνημα παρηγοριάς, κι όμως φυσούσε από τον κάτω κόσμο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΦΗΜΕΡΑ ΖΩΑ
Στη γέφυρα της Βαρσάουερ τα κρεμασμένα λουκέτα των ερωτευμένων δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα διερχόμενα τρένα. Στάθηκα εδώ ψηλότερα κι έδιωξα με το χέρι το σύννεφο. Ο κόσμος - λίθινη εποχή κι εποχή του σιδήρου Ο κόσμος - τα μάτια μου μεγάλωσαν δυο νούμερα Ο κόσμος - ράγες απέραντες Ράγες απέραντες και χαλίκια (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΟΡΑΖΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΦΑΝΕΣ ΟΜΠΡΕΛΕΣ
ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΑΙΜΑ Κοιμάμαι Ξυπνώ Ανασαίνω Σπασμένο αίμα έχω στις φλέβες μου Δεν κυλά Μονάχα Κόβει [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΟΥΝΙΚ
ΑΝΑΓΚΗ Αγκάλιασε τον πόνο και την θλίψη και την αγωνία. Πιάσ' τη ζωή και ξεφλούδισ' την πέτα στολίδια και καυχήματα. Την ομορφιά της παραμέρισε επικεντρώσου στην ασκήμια όσα το βλέμμα κι η ψυχή αποστρέφονται με ειλικρίνει πόθησέ τα. Συμφιλιώσου με την οργή και τις αμέτρητες απώλειες. Την πνιγηρή λαχτάρα για ευτυχία περιφρόνησε. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο εκδορέας του σκότους
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΩΣ ΜΥΣ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΟΙΛΟΤΗΤΕΣ Ο ποιητής είναι η καρδιά, ναι, ο μυς με τις τέσσερις κοιλότητες του νεωτερικού σώματος (η τρόμπα που σπρώχνει αδιάκοπα, ως γνωστόν, το αίμα), αλλά αντί να αιματώνει όλα τα μέλη του σώματος, από τα ακροδάχτυλα μέχρι της κεφαλής τις ρίζες, ασχολείται με τα νοητικό-φανταστικά μορφώματα και με τις παραισθήσεις του εγκεφάλου· προκαλώντας δυσλειτουργίες και αλλοιώσεις μακροχρόνιες, βλάβες ανεπανόρθωτες που οδηγούν σε δρόμους άλλους Αν μη τι άλλο, ή καλύτερα αντίστοιχα, η οικονομική πολιτική -κι όμως δεν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Χειρονομίες στο φως
Θερμομετρώ Παράθυρο ανοιχτό με προσκαλεί στο σχήμα της νέας μορφής. Απλώνεις φτερούγα κι η γκρίζα φιγούρα ξεθωριάζει. Ο υδράργυρος ανεβαίνει και όσα πίσω με κρατούν συνθλίβονται. Φωλιές αναπνοών πολλαπλασιάζονται. Αναμιγνύω το λευκό με το κόκκινο. Ένα τσουβάλι πούπουλα τυλίγει το σώμα. Εισχωρώ στο λευκό. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΘΛΙΨΗ
ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ όσο υπάρχεις εντός μου μεταλλάσσεσαι σε φέρνω στα μέτρα μου σε κόβω σε τεμαχίζω κρατώ ό,τι μ' αρέσει δεν έχω τίποτα δικό σου παρά μια εικόνα κατ' εικόνα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΙΚΕΙΑ
αφοσιώθηκες στη διαδικασία Όταν αργότερα έμαθες πως είχε πια πεθάνει "Διάφανη" είπες "έγινε διάφανη". Και φύτεψες ένα λουλούδι που έμοιαζε στο σώμα της. Το έλεγαν ... ... ... (και η ιδιαίτερη ανάμνηση του ονόματός του έπαυσε για παντός) [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΒΑΤΟΜΟΥΡΑ;
"Μια πόλη στη μέση του πουθενά. Ένας κόσμος που το τέλος του ορίζεται από έναν μεγάλο γκρεμό. Είκοσι μικρές ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστεί η πόλη και οι κάτοικοι με τις παράδοξες ζωές τους: Η σοφή κυρία, ο ψυχαναλυτής, η κομμώτρια με το κομμένο δάχτυλο, ο μαμάκιας ταχυδρόμος, οι ιθαγενείς Κάου-Κάου, όλοι ζουν ευτυχισμένοι πίνοντας χυμό βατόμουρου, ενώ στα έγκατα της γης τους γυρνά αδιάκοπα το μεγάλο γρανάζι. Και οι πολίτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι όσο έχουν μια θέση εργασίας στη Βατόμουρο ελ-τι-ντι, την εταιρεία κολοσσό που κινεί ό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΜΙΑ ΟΥΡΑ
ΣΕΙΡΗΝΑ θνητό το δέρμα σκιρτά κι εγώ κλαίω· τη γλώσσα βγάζει τα δόντια, με κατασπαράζει και να το ποίημα μοιραίο με σύρμα πλέκει κοτσίδες κορώνα χρυσή κορδέλες κι αλάτι νερό στο κεφάλι ραίνει με ρίχνει στα γόνατα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ
VOLER, VOLEUR Σ' ένα καρέ που βλέπω του Μπρεσόν, του κλέφτη η αγιότητα στα δάχτυλα: δείκτης και μέσος δυο καλόγεροι αυστηροί νεύουνε benedictio, εισέρχονται στα ενδότερα της φόδρας. Μια ανεπαίσθητη ελάφρυνση από την αμαρτία του έχειν επαγγέλλονται. Η άσκηση, θυμίζουν, ανθίζει στο λιγότερο: συγκρατημένη στο ελάχιστο η τέχνη των κινήσεων που τα πολύτιμα στην πτήση θέλγει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
Η ΛΕΞΗ Σήμερα το πρωί, διαβάζοντας τα λόγια του Shinkichi Takahashi πως "πράγματι σήμερα το πρωί το σπουργίτι χοροπήδησε μέσα στη νεφελώδη δίνη, ένα εκατομμύριο έτη φωτός από εδώ, κι όσα συνέβησαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια συμβαίνουν τώρα, γύρω και ταυτοχρόνως", ένα κομμάτι χαρτόνι απ' το εξώφυλλο του λεξικού Divry's του 1955 κόπηκε κι έπεσε πάνω στη λέξη δίνη, τον φλεγόμενο τροχό του χωροχρόνου - το παραμέρισα και συνέχισα το διάβασμά μου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΓΩΤΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ
Καρδιακή ανεπάρκεια. Απινιδωτής με τροφοδοτεί ρεύμα. Εν τέλει του μεταγγίζω μολυσμένο μυελό. Βραχυκυκλώνεται. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΩΛΕΙΕΣ
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΟ ΟΥΡΑΝΟ Η μελαγχολία μου δεν συνέβη έτσι απρόσμενα. Περνώ ανάμεσά σας αντικριστά και κάπως ηρωικά με επιθυμίες αρχέτυπου θαύματος. Δεν παρίσταμαι. Ωραίο όνειρο η τόλμη, τραύμα που φυγαδεύτηκε σε βουνοκορφές κι έγινε συνήθεια. Είναι αδύνατον όμως εγώ με φαντασία που ισούται με το άπειρο να ονειρεύομαι. Αν φύγουμε; Αλλού; Θα είναι καλύτερα; Ή να κάτσουμε εδώ; ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΦΙΛΗΣΥΧΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΣΟΥ; Με λιγότερη καταιγίδα θα ξεφύγουμε δεν θα 'ταν και άσχημη εξέλιξη των πραγμάτων γιατί η αλήθεια στο τέλος καταβρο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΙΩΡΕΙΝ
ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ Αγαπηθήκαν εκείνο το βράδυ σαν να ήταν Το τελευταίο Απομακρύνθηκαν στο τέλος του σκοταδιού Έλαμψε ο ήλιος και μεταμορφωθήκανε Σε όμορφες ακτίνες Η σκιά τους παρέμεινε έτσι ν' αγαπιέται ακόμα Όποιος πάει σ' εκείνο το σημείο θα τη δει Μαύρη κι ακίνητη Μια μαύρη τρύπα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Τα δεικνύμενα
ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ «Cours, camarade, le vieux monde est derriere toi!» «Τρέξε, σύντροφε, ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου!» Μαζί. Πάντα μαζί. Απιθωμένα βουνά τα σφάγια στα πόδια σου. Ενώ ήσουν πρώτης τάξεως αγωνιστής, δυστυχώς, τα σύνορα κλείσαν. Αλέξανδρε... βολεύτηκα στην ξενιτιά. Τι νόμισες! Η Μεσόγειος; Με τίποτα. Ο Μπαχ; Ο Μπετόβεν; Όντως. Είναι χώρες για βόλεμα. Εκεί στα ξένα δεν τεμπελιάζω. Εκεί στα ξένα μιμούμαι την ντροπαλή καρδιά των ζώων. Η καημένη παγίδα! Τα καημένα θηλαστικά! Υπομονή. Μία ευκαιρία να εμφανιστεί, αμέσως υπομειδιά το ...
Διαβάστε περισσότερα...

Κηφήνας ή «ο ένοικος στο κατώφλι»
Αναμένω τον χειμώνα που 'ρχεται να συντροφεύω ανδρειωμένους. Θα φορώ ζεστό ρουχισμό Θα τα 'χω καλά με την υγεία. Το χειμώνα που σιγοέρχεται θα μ' αγκαλιάζουν συζητήσεις ναυτικών Δεν θα κάνω παρέα με «ειδικούς». Πήραν μυρωδιά πως αναζητώ ηρεμία Στο τραπέζι του καπηλειού αναζητώ ισορροπία. Συνδυάζοντας τις λεπτομερείς παρατηρήσεις των αφηρημένων ειδών με ζωντανή εικονοποιία και απροσδόκητο παιχνίδι πάνω στο πεδίο των σημαινομένων, στην ποιητική του συλλογή "Κηφήνας", ο Κωνσταντίνος Παπαργύρης εξελίσσει την εμπειρία της καθημερινής ζωής κ...
Διαβάστε περισσότερα...

Το μέγιστο θαύμα
ΦΥΓΑΣ ΘΕΟΘΕΝ... Είμαι εδώ και επιμένω. Επιμένω να ζω, να υπάρχω σ' ένα άναρχο σύμπαν σε πλήρη ευταξία. Λένε, η ζωή είναι μια ανέλπιδη νύχτα μια αναλαμπή φωτός στο αψηλάφητο σκότος. Λένε, θες δε θες, την ζωή οφείλεις να ζήσεις ο θάνατος είναι απατηλό μέσον απόδρασης. Παραμένω. Και περιμένω ώσπου τ' αστέρια τ' ουρανού όλα μαζί να ψάλλουν τον ύμνο της χαράς στη ζωή. Όσο κι αν χάνομαι πάντα στη ζωή επιστρέφω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...