ΘΡΑΚΑ

ΦΑΣΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΔΕΙΛΙΝΩΝ
ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ δε θυμάμαι τώρα μέρη χαμένα, παλιά και παγερά δε γνωρίζω τι θα βλέπανε μάτια που δεν κοιτάνε τα βουνά μαζί μου πια περπατώ ανάμεσα σε ερείπια αρχαία όπου η θλίψη περπάτησε όχι πια σ' αλλοτινούς καιρούς μονάχα όταν το σπίτι μου ήταν εδώ αλλά δε νοιάζομαι πλέον για εκείνο μόνο φοβάμαι... τι θα μείνει από εμένα εάν το αίμα μου σταματήσει να κυλά; γλυκό το αισθάνομαι στις φλέβες σου τι θα μείνει άμα η καρδιά σου σταματήσει να χτυπά; είναι περίεργα απόψε φαντάσματα επιστρέφουνε σιωπηλά, τυφλά, τρελά άγγιξε με· φοβάμαι όχι πι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΛΟΗ ΙΙ
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ είναι ένας χώρος κυρτός, όπου όλα κλίνονται από το άλλο πρόσωπο, από κανένα πρόσωπο. Απ' το κανένα μόνο. Απ' το ποτέ, από το καθόλου, το τίποτα, το ίδιο. Και το ίδιο το τίποτα. Που σαν θάλασσα ανύπαρκτου φουσκώνει, πτυχώνει, εισδύει και γλύφει κρυφά όλες τις λέξεις, τα γραπτά και τα ποιήματα. Και τα σώματα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΣΤ[Ρ]ΟΠΙΑ
Έξυπνη λάμπα, υποκλέπτει ιδέες ύλης ποικίλης και ιδιαίτερα προσωπικής. Συνδεδεμένα με κατάλληλη εφαρμογή, πέμπτης γενιάς παπούτσια στοιχίζουν πόδια στην ουρά, πάντα με στρατιωτική πειθαρχεία. Αυτόματες πόρτες μετράνε βήματα, χρεώνουν αποστάσεις. Οι συναλλαγές πραγματοποιούνται μέσω αμφιβληστροειδούς, ενώ βιομετρικά χιτώνια τα νεογνά τυλίγουν ως αγχόνες. Έπειτα, αυστηρός έλεγχος στη γραμμή παραγωγής χεοπικών πυραμίδων και -ίσως- βαβυλώνιων κήπων. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟΠΙΑ ΕΝΤΟΣ
Η Ελευθερία ετοιμάζεται να πάει στο Μέγαρο Μουσικής αγνοώντας μία προσωπική της ήττα, η Μαργαρίτα γίνεται απροσδόκητα η αγαπημένη ενός ζητιάνου στο μετρό, η Ευτυχία αγωνιά για το χαμένο κέντημα. Ο Nidal διακόπτει τις σπουδές του και καθαρίζει ψάρια, ο Αλέξης παρεμβαίνει στην ταφόπλακα του καλύτερού του φίλου, ο Κίμων ανακαλύπτει νόημα στα λαμπάκια των Χριστουγέννων. Ένας άνδρας περιεργάζεται τα μυρμήγκια στα πλακάκια της κουζίνας του, μία γυναίκα επιστρέφει σε τόπο της εφηβείας, ένας ασθενής σε δωμάτιο νοσοκομείου παρατηρεί μία ανύπαρκτη π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΧΕΡΙΑ
ΠΑΤΗΜΕΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ Φέρνω τον εαυτό μου μπροστά από τον καθρέφτη, τοπία μιας μελλοθάνατης στο διηνεκές: γλιτώνω τον πνιγμό από θαλασσινό νερό το λεκέ των αιμάτων απλά πιο απλά στήνω τη φυσικότητα, ετοιμάζομαι εύκολα για μια καινούρια απώλεια. Ο χειμώνας έρχεται όπως ένας παλιός φίλος στο σπίτι μου, που ούτε παλιώνει ούτε τρέμει σαν ερωτική ανάσα, στο ίδιο πάντα κεφάλι κολλάει σαν ψείρα η ύλη και πάει η ζωή, όπως ο αλευράς στο μύλο του. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΛΤΕΖΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΙΓΡΗ
"[...] Παρ' όλα αυτά φοβούνται να γκρεμίσουν συθέμελα τις φυλακές. Τρέμουν στην ιδέα ότι βιαστές, δολοφόνοι και ληστές θα κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά τους. Όλοι αυτοί ωστόσο ξεχνάνε κάτι βασικό: οι βιαστές δεν είναι νεκρόφιλοι, οι δολοφόνοι δεν σκοτώνουν πτώματα και τα κλεφτρόνια, φευ, δεν είναι τυμβωρύχοι [...]" (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ραψάνη
Μια μαύρη Καβασάκι καθηλωμένη στο πεντάλ της κάτω απ' το καραγάτσι, χίλια εκατό κυβικά καθισμένα στο έδαφος, μια μύγα στο πρόσωπο της μαμάς αριστερά της μάσκας οξυγόνου, δεξιά απ' το αριστερό χέρι με την πεταλούδα του τετραπλού ορού, λίγο πιο πάνω από τον καθετήρα. [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΕΠΟΥΣ
Η ΘΡΗΝΩΔΟΥΣΑ Το κατωσάγονό της τρέμει - Κι εγώ που κάθε μέρα την θαυμάζω Ξέρω πώς κουβαλάει μέσα της κάτι σπασμένο Και ξέρω ακόμα πως κάποια στιγμή Ο κόσμος θα γεμίσει θρύμματα Ο κόσμος μου Οι ώρες μου Οι μέρες όλες [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΡΟΦΟΡΟΙ
Ανηφορίζουμε. Όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο γρήγορα. Τόσες πηγές, τόσα νερά κι ακόμα δεν ξεδίψασαν οι αποθαμένοι; Έφερνε ο αέρας φρόνημα παρηγοριάς, κι όμως φυσούσε από τον κάτω κόσμο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΤΕΛΑΛΗΣ
ΤΟ ΝΕΡΟ ΞΕΡΕΙ Το νερό ξέρει από μικρές χαραμάδες από φθηνά κανάτια από ετοιμόρροπες γέφυρες από στερημένες πηγές από πνιγμένα βατράχια Το νερό ξέρει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗΣ
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1991. Η δικτατορία της ενηλικίωσης είναι το πρώτο μου βιβλίο. Μιλάει για τα μετεφηβικά βιώματα και την πορεία τους προς την ενηλικίωση, ή μάλλον ακριβέστερα την ενηλικότητα, το υπαρξιακό εκείνο γεγονός που έχει στιγματιστεί από τη φοβερή αγωνία του αποχωρισμού. Είναι μια κατάθεση γεμάτη αγκυλώσεις και βίαιο ταρακούνημα, όπως κάθε φορά που πας να εξομολογηθείς τα αδιέξοδα μιας πορείας. Ως τέτοια, στοχεύει και ελπίζει στην ανθρώπινη επαφή χωρίς περιορισμούς. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΡΕΝΣΟΝ
"Κοίτα! Βλέπεις εκείνη την αχνή αναλαμπή στο βάθος; Ανά δέκα δεύτερα, πρόσεξε, δίνει δύο λευκά. Αυτός, αν θες να μάθεις λοιπόν, είναι ο φάρος του Σόρενσον. Όσο όμως κι αν ψάξεις, δε θα τον βρεις σε κανένα χάρτη ή πορτολάνο με αυτό το όνομα. Ελάχιστοι τον αποκαλούμε κατ' αυτόν τον τρόπο, και όσο πάει ο καιρός όλο και λιγοστεύουμε". Έκανε μια μικρή παύση και στη συνέχεια με μια ανεπαίσθητη κούραση στη φωνή του πρόσθεσε: "Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να είμαι ο τελευταίος πλέον που τον λέω έτσι". Με αυτά τα λόγια, θυμάμαι, είχε ξεκινήσει ο πατέρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΛΙΠΟΝ: ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
αφού ούτε τελείως ζωντανός ούτε τελείως νεκρός γεννιέμαι εγώ οφείλω στη διάρκεια να με ζήσω μήπως και με πεθάνω οφείλω στη διάρκεια μες στην πορεία να κάνω μια ζωή και έναν θάνατο απ' την κατάστασή μου δεν υπάρχουν σαν καταστάσεις από τα πριν εγώ πρέπει να εφεύρω απ' την αρχή τη δική μου οντολογία [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Σε αβαρές φαλτσέτο
ΒΑΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ Στη μετά θάνατον ζωή του ο θεός Κρύφτηκε μέσα στη ντουλάπα, Εκεί που πάνε τ' άτακτα παιδιά Μετά από ένα χέρι ξύλο. Με τα κακά τους λόγια έπλασε Δακτυλιόσχημους πλανήτες Και σκάρωσε αγριοπερίστερα Από το ποινικό τους μητρώο. Όλο το προβλεπόμενο τριήμερο Τα δίδασκε μουσική και σκάκι. Κι όσα είχαν κλίση στην αστρονομία Πώς να εκτοξεύουν παπαρούνες Απ' τις υπώρειες τ' ουρανού. Έπειτα επέστρεψε στα καθ' ημάς. Σ' αυτό το σύμπαν της νομοθεσίας. Εδώ ο φτωχός δεν βρίσκει ρούχο στην ντουλάπα. Και ο βραδύγλωσσος είναι εκείνος ο βλάσφημ...
Διαβάστε περισσότερα...

Το υλικό δεν ευθύνεται μας της πτώσης το ύψος
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ Πυροτεχνήματα να ξεπεράσουν δεν κατάφεραν των πολυκατοικιών το ύψος Φασαρία πολλή για το τίποτα Λίγο πιο πέρα το φεγγάρι ειρωνικά χαμογελά [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Έξζιτ
ΣΥΓΓΕΝΗΣ Η ΘΛΙΨΗ Δεν έγινε βιαστικά την προετοίμαζε καιρό, το χιούμορ χάραζε το μισό του πρόσωπο το υπόλοιπο το διέτρεχε μια γαλήνη ανυπόκριτη σαν μάσκα κλόουν ένα αγκίστρι τραβούσε το στόμα προς τα κάτω παραμορφωμένος και γελούσε που δεν την καλοδέχτηκε κανείς για όσο φορέθηκε αυτή τη μάσκα συμπλήρωσε τα εξήντα και έφυγε, μέσα στον ύπνο του σαν ανέκδοτο οι καθρέφτες καλύφθηκαν με λευκά πανιά το σπίτι μύριζε λιβάνι ,ίσως δυόσμο Ο αποχαιρετισμός ήταν κλαυσίγελος ανάμεικτος με ντροπή, αγάπη και ειλικρίνεια. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟΠΟΣ ΣΤΗ ΓΑΛΗΝΗ
Πήρα τους μπορντώ καναπέδες το γραφείο τις βελούδινες κουρτίνες και ό,τι άλλο είχε απομείνει Τα έστησα πάλι Τα έκανα μουσείο Για να βλέπω και να κατανοώ Εμένα και τους άλλους [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο,ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΙΚΥΜΙΕΣ
ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ Παρωχημένος ο καιρός που έκρυβες κοκκινισμένα μάγουλα πίσω απ' τη βεντάλια. Χθες, το στόμα σου γέλαγε ανθοπέταλα. Σήμερα λες πουτάνα η ζωή γεννάει πείνα κι η πουτάνα στη ζωή χορταίνει ορέξεις. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ
Γιορτή της φλέβας! Οι πρώτες αχτίνες - πολύχρωμα θαύματα. Ένα ακόμα τσιγάρο όσο δεν λέμε αντίο. Με την πλάτη σε έναν ήλιο θηρίο - ευγνώμονες νεκροί. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Λαβίνια Σούλτς
Εγώ είμαι αυτή, ο χορός του ζευγαριού, ένα μεγάλο λευκό κεφάλι με κορδέλες να κρέμονται από τα αφτιά. Γεννήθηκα στο Λούμπεν, μεγάλωσα μέσα σε αυτό που δεν είχα. Βουνά γεμάτα χιόνι και μια πείνα που κάνει τα κόκαλά μου να τρίβονται όταν σηκώνω τα χέρια μου και ζωγραφίζω τον Βάλτερ και το μωρό. Ο κόσμος περισσεύει στα σκαλιά μιας αίθουσας χορού. Δεν χρειαζόμαστε τα κρεβάτια. Τα κρεβάτια είναι ο προθάλαμος του θανάτου. Εγώ γεννήθηκα για την τέχνη, κατά τύχη άνθρωπος. Όμως αυτή η τύχη μου έδωσε χέρια και την ευκαιρία να μπορώ να ζήσω. Υπάρχου...
Διαβάστε περισσότερα...