ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (1944. θεατρικός συγγραφέας)

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ο πολιτισμός που δικαιολογούσε και ερμήνευε, έχει καταρρεύσει. Το ανθρώπινο σώμα περιφέρει τα πάθη του χωρίς κανέναν Θεό δίπλα του. Χωρίς τιμωρία, αλλά και χωρίς επιβράβευση. Στο έσχατο όριο της μοναξιάς - δηλαδή εκεί που αποχωρεί κάθε ελπίδα και ξεκινά η τραγωδία. Αυτός είναι ο "Πολιτισμός" του Δημήτρη Δημητριάδη. Μου δόθηκε μια γλώσσα που έπρεπε να επιστρέψω ως διάλυση σωμάτων και έσχατο ψέλλισμα. Λιγότερο σκηνοθέτης και πιο πολύ οδηγός ερειπίων - έτσι ένιωθα διδάσκοντας αυτήν την κοσμική τραγωδία. Σ' ένα περίκλειστο σύμπαν, σ' ένα βάρβα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΝΘΡΩΠΩΔΙΑ
Το 3ο και το 9ο βιβλίο συναποτελούν τη συνέχεια της δεκάτομης Ανθρωπωδίας, μετά την έκδοση του 1ου, του 5ου και του 7ου βιβλίου. Ο ιδιάζων χαρακτήρας της Ανθρωπωδίας διατυπώνεται με τρόπο εύληπτο, αλλά όχι εντελώς σαφή, στον υπότιτλό της: Μία ατελής χιλιετία. Ο υπότιτλος περιγράφει επακριβώς μία διαδικασία συγγραφής χιλίων βιβλίων η οποία θα παραμείνει, ούτως ή άλλως και εκ των πραγμάτων, ανολοκλήρωτη, χωρίς τέλος, ατελεύτητη, και συγχρόνως μία συγγραφική ανάληψη με ατέλειες, ελλείψεις, κενά, εκκρεμότητες, και ό,τι άλλο σημαίνει ό,τι δεν ε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΑΒΛΕΜΜΑ
Πρόκειται για το 2ο (ΑΝΑΒΛΕΜΜΑ) και 3ο (ΧΕΡΕΤΙΣΜΟΣ) βιβλίο που συμπληρώνουν το τρίπτυχου με τον γενικό τίτλο "ΚΗΔΕΥΩ" (Το πρώτο, η "ΕΚΠΝΟΗ" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2008) Απόσπασμα: [...] καθώς ανασήκωσαν το σώμα καθώς το έπιασαν απ' τις μασχάλες με μία κίνηση προσεκτική αλλά αυτοστιγμεί απότομη τα χέρια ώστε να επιτρέψουν η νέα στάση να γίνει προσφορότερη στην επικείμενη επέμβαση αστήρικτο απροστάτευτο έγειρε αφημένο το κεφάλι στο κενό απότομα και προς τα πίσω σχεδόν έπεσε σχεδόν πήγε να σπάσει ο χαλαρός λαιμός τεντώθηκε ώς έλασμα με ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Παραλλάσοντάς τον, δανείζομαι τον τίτλο από το κείμενο του Ph. Lacoue-Labarthe "Ο Χέλντερλιν και οι Έλληνες", ένα κείμενο που, με την συγγενική του θεματογραφία, διατρέχει υπόγεια το δικό μου, όπως το διατρέχει και το κείμενο του Dominique Grandmont "Η Ελλάδα του Καβάφη", το οποίο υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την οργάνωση και διατύπωση των παρακάτω σκέψεών μου. Από το κείμενο του Lacoue-Labarthe κρατώ επίσης την προμετωπίδα του Heiner Muller στην οποία θα επανέλθω αργότερα. Ο κληρονόμος αναλογίζεται την κληρονομιά του από την στιγμή πο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ
Ο πανέμορφος Χρύσιππος, λοιπόν, είναι ο πραγματικός δράστης, το κινούν κίνητρο, εφόσον χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσε να προκύψει καμία κατάσταση πάθους, έλξης, πόθου, με ό,τι συνεπάγονται όλες αυτές οι βίαιες και πανίσχυρες ζωικές και ζωτικές δυνάμεις. Στην πλευρά τού Χρύσιππου θα πρέπει ν' αναζητήσουμε την προέλευση της ανάφλεξης, εμπρόθετης ή όχι. Η επισήμανση αυτή θέτει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο μπορεί να τεθεί περίπου ως εξής: αλλιώς θα πρέπει ν' αξιολογούνται και να βιώνονται πλέον οι ανθρώπινες συμπεριφορές, και ο βαθμός της πρό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ 5-8
"Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ": Έπασχε από άνθρωπο. Θα μείνει για πάντα εκεί. Όρθια με το κεφάλι πίσω. Με το κεφάλι απροσμέτρητα ψηλά και πίσω. Τα μάτια παρμένα απ' τ' άστρα. Μάτια με μάτια με τ' άστρα. Δεν ακουμπάει πουθενά. Η ράχη της στηρίζεται στην ράχη της. Τα πόδια ανυπόδητα νιώθουν ωμό το χώμα. Σ' αυτά μπορεί να βασιστεί σε ύψος απροσμέτρητο. Φορά το πιο γυμνό φουστάνι. Εκείνο που απέφευγε. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΖΑΛΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ
Η ιδέα που αποτέλεσε την αφετηρία γι' αυτό το έργο, είναι μία εκδοχή ή επανεγγραφή της ιστορίας του Ιώβ η εκδοχή όμως ή επανεγγραφή κρατά απ' αυτήν την ιστορία την μία πλευρά της και ανατρέπει την άλλη: η μία πλευρά, εκείνη της Βίβλου, λέει ότι ο Ιώβ υπήρξε κάποιος στον οποίο ο Θεός έδωσε τα πάντα η άλλη, ότι κάποια στιγμή, για να τον δοκιμάσει, ή για κάποιον άλλο λόγο, του τα πήρε όλα πίσω, αφήνοντάς τον στην απόλυτη ένδεια, χωρίς να του γνωστοποιεί τους λόγους για τους οποίους τον οδήγησε σ' αυτήν. Ο Νίλος Λάκμος, ο πατέρας της Ζάλης, ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΚΚΕΝΩΣΗ

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ 9
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά, το οποίο ανέβασε ο Patrice Chιreau το 1968 στο Thεαtre d'Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το Πεθαίνω σαν χώρα, το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα Κατάλογοι 1-4 και το 1983 το θεατρικό του έργο Η Νέα Εκκλησία του Αίματος. Ακολούθησαν : Η Ανθρωπωδία. Η Ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία (πεζογράφημα), Κατάλο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΠΟΘΕΙΣ
"...Το παν σε ό,τι κάνουμε αγαπητή μου ντε Σαιντ-Ανζ κι εσείς φίλοι μου έγκειται στο να ανήκουμε συνειδητά στην εποχή μας όποια κι αν είναι αυτή να την εκφράζουμε όπως της αξίζει και μέσω αυτής εμάς τους ίδιους τα πάθη τις ανάγκες τα μυστικά μας να κοιτάζουμε ευθέως το σκοτάδι μας και να γινόμαστε ανυπεράσπιστα υποκείμενα του εαυτού μας να μορφοποιούμε με πράξεις τους πιο μύχιους ανομολόγητους προπαντός απραγματοποίητους πόθους μας..." Το έργο βασίζεται στο αριστούργημα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ "Η φιλοσοφία στο Μπουντουάρ". Ο Δημήτρης Δημη...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Στο "Η Άνθρωπος", η Μήδεια καταλαμβάνεται, από τον ακατανίκητο πόθο να ξαναβρεί τα παιδιά της, και δεν έχει άλλη οδό για να το επιτελέσει παρά μόνον αποποιούμενη την θεά που είναι, επανευρίσκοντας, σταδιακά και επίπονα, τον άνθρωπο μέσα της, την Μήδεια με την αποκλειστική ιδιότητα της μητέρας. Αυτό δεν συντελείται χωρίς συνέπειες για την ίδια: αναλαμβάνει ολοσχερώς την ανθρώπινη διάστασή της, άρα τον άνθρωπο στο σύνολό του. Η ανάγκη της να συναντήσει τα παιδιά της ξανά, την εμβάλει σε μία διαδικασία ολικής εμπλοκής της στην ανθρώπινη μοίρα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΑΛΛΟΥ ΑΙΩΝΑ
Ο νεαρός Ράλφ έχει την ευγενή φιλοδοξία να βρει μέσα στον άνθρωπο, και να εφαρμόσει για την ευημερία όλων, αυτό που ο ίδιος, σ' ένα ποίημά του, ονομάζει "Άγνωστη Αρμονία του Άλλου Αιώνα". Αυτή η φιλοδοξία τον οδηγεί στις ακρότατες σωτηριολογικές της συνέπειες, μέσα σ' έναν χώρο Ιδιωτικού Μουσείου της παγκόσμιας ευφυΐας και ευαισθησίας, δίπλα σε μια γυναίκα που πεθαίνει από απελπισία κι από αδυναμία να ξαναγράψει μουσική, υποστηριζόμενος στις ανεξέλεγκτες πράξεις του από τον πάνσοφο δάσκαλό του, τους μυθικούς γονείς του και τους χαώδεις φίλ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Ένα βιβλίο, για να είναι κανονικό βιβλίο, πρέπει ν' αρχίζει απ' το μηδέν και να καταλήγει στο μηδέν: έτσι γίνεται ολοκληρωμένο και αυτοτελές εφόσον δεν αφήνει δικό του τίποτε πίσω και τίποτε εμπρός. Αυτό εδώ το βιβλίο δεν είναι ένα βιβλίο κανονικό: δεν αρχίζει απ' το μηδέν, αρχίζει απ' το πολυάριθμο, καταλήγει όμως σ' ένα άλλου είδους μηδέν, αρχίζει κλειστό και τελειώνει ανοιχτό, αρχίζει πλήρες και καταλήγει άδειο: αυτό το ανοιχτό και άδειο είναι το δικό του μηδέν, κι αυτό το μηδέν είναι η πραγματική αρχή του. Το βιβλίο αυτό αρχίζει εκεί ό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ
Το "Περί πίστεως" είναι ένα βιβλίο δημόσιας συνάντησης: έχει τόσα περιθώρια αναγκαιότητας όσα του επιτρέπουν μόνον η συναλλαγή και η συνεύρεση με τους άλλους. Είναι επίσης ένα βιβλίο τύποις αυστηρό και λόγιο: χρειάζεται την δερματική επαφή, την οπτική σχέση, την απτική συνάφεια, την αναπνευστική συναλληλία, την γυμνή σύμπραξη, την απερίφραστη προσφορά. Το ζητούμενο εδώ, και ως θέμα προς συζήτηση και ως εκκρεμότητα προς αντιμετώπιση, είναι το τι συμβαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους όταν αυτοί διερωτώνται τι δεν πήγε καλά στον κόσμο και τι δεν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΖΑΛΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ
Η πορεία προς την καταστροφή μιας οικογένειας που πορεύεται για χρόνια στο πλαίσιο της επιφανειακής ηρεμίας και ισορροπίας, δοσμένη με στοιχεία που προσιδιάζουν στην αρχαία τραγωδία. Κατά πολλούς, ένα έργο-σταθμός της νεοελληνικής δραματουργίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΑΛΟΓΟΙ 13-14

INSENSO
Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της νουβέλας του Camillo Boito Senso από τον Δημήτρη Δημιτριάδη. To σπέρμα του "Αισθήματος", γονιμοποίησε το συγγραφέα, που αργότερα αντιπρότεινε ένα νέο έργο, το Insenso, εμπνευσμένο από την νουβέλα, αλλά και την ομώνυμη ταινία του Luchino Visconti. Στο έργο που ολοκληρώθηκε το φθινόπωρο του 2006, η βενετσιάνα Κόμισσα Λιβια Σερπιέρι επιβιώνει μέχρι σήμερα από και εξαιτίας της προδοσίας. Πρόδωσε τον εραστή της, τον αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλλερ, στα στρατεύματα κατοχής, ο οποίος είχε ήδη προδώσει το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ
Πέντε. Φωνές, σώματα, στόματα. Μιλούν. Πέντε φορές αρχίζουν και πέντε φορές τελειώνουν, και κάθε φορά είναι η πρώτη, και κάθε φορά είναι η τελευταία. Αρχίζουν για να μιλήσουν, και τελειώνουν για να μην ξαναμιλήσουν. Στο ενδιάμεσο μιλούν σαν να τους έχει δοθεί για τελευταία φορά ο λόγος. Η κάθε λέξη λέγεται με τρόπο τελεσίδικο, σαν να δίνεται για να μην ξαναδωθεί στον ομιλούντα. Σαν ο ομιλών να γνωρίζει, και γνωρίζει, ότι, με κάθε λέξη που προφέρει, τελειώνει βαθμηδόν η δυνατότητά του να μιλήσει. Γι' αυτό και κάθε λέξη λέγεται ως τελειωτική...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ