ΑΛΦΑΒΗΤΟ
Το "Αλφάβητο" είναι ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα της Ίνγκερ Κρίστενσεν (Inger Kristensen), η οποία θεωρήθηκε ευρέως ως η πιο εξέχουσα σύγχρονη ποιήτρια της Δανίας. Το ποίημα δημοσιεύτηκε αρχικά το 1981 στα δανικά ως "Alfabet" και μεταφράστηκε έκτοτε σε πολλές γλώσσες. Μια μετάφραση στην αγγλική γλώσσα από τη Susanna Nied κέρδισε το Αμερικανο-Σκανδιναβικό Βραβείο Μετάφρασης ΡΕΝ το 1982. Στο "Αλφάβητο", η Ίνγκερ Κρίστενσεν πειραματίζεται μεταξύ άλλων με τα μαθηματικά, ιδιαίτερα με τους μαθηματικούς κανόνες που μπορούμε να δούμε στη βιολογί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΑΠΦΩ: ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΑΠΑΝΤΑ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Μια πλήρης αμεσότητα ενυπάρχει στην ποίηση της Σαπφώς που δημιουργεί εγγύτητα και με συγκινεί καθώς με αγγίζει με τρόπο ήρεμο, φιλικό και εξαιρετικά ευαίσθητο. Είναι ο τρόπος που η Σαπφώ, η φωνή της και ο λόγος των ποιημάτων της, είτε αυθόρμητα είτε στοχαστικά, δείχνουν τον εσωτερικό, ιδιωτικό τους κόσμο, ο τρόπος που ο κόσμος αυτός συνυπάρχει με τον εξωτερικό κόσμο, τον κοινό, προς τον οποίο απευθύνεται είτε για να του φανερωθεί είτε για να τον περιγράψει είτε για να συμμετάσχει στις δραματικές του στιγμές είτε για να τον εκθειάσει. (Βασί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝ ΤΟΠΩ ΣΚΟΤΕΙΝΩ
Τα κείμενα που συγκεντρώνονται εδώ γράφτηκαν σε τόπο και σε χρόνο σκοτεινό - αρχές με μέσα της προηγουμένης δεκαετίας. Πλανήτης τους είναι ο Κρόνος. Ο συγγραφέας τους τα έθαψε στο στομάχι του για εφτά χρόνια. Σήμερα αναδύονται στην επιφάνεια σε τόπο και σε χρόνο πάλι σκοτεινό - αν όχι σκοτεινότερο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΝ ΧΕΙΜΩΝΑ
ανακάλυψα μια καινούργια πρόταση που αρχίζει με χορτάρι και αν την τραγουδήσεις με τις παλάμες στο στομάχι η γλώσσα σου θα γεμίσει δάκρυα ίδια με αυτά ενός γέρου που λίγο πριν τον θάνατο ζητάει την μαμά του αυτός είναι ένας πολιτισμός που αντέχει την αοριστία κάθε πρωί και απόγευμα στέκονται σταυροπόδι έπαρση και υποστολή παραδοξότητας είναι σημαντικό να ισορροπείς με ένα ασύγχρονο λουλούδι φυτεμένο στο κεφάλι σου ποιος σου το έμαθε αυτό; Χθες το ξημέρωμα μαζί με τα σεντόνια τίναξες και την απελπισία σου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΛΙΠΕΣ ΜΕΤΡΟ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ Ποτέ δεν ξέρεις αν θα σε πετύχει η συγκίνηση που αποφεύγεις με τόση επιμονή. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα επιστρέψουν κάποτε αυτοί που έφυγαν απροσδόκητα. Ποτέ δεν ξέρεις αν η νοσταλγία θα σου χτυπήσει την πόρτα. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα ξαναβρείς τις λέξεις να πεις έναν άνθρωπο αδελφό σου. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα ερωτευτείς στην ηλικία που νόμιζες ότι την είχες γλυτώσει. Ποτέ δεν ξέρεις αν ο αποχαιρετισμός θα είναι ο τελευταίος. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ
Το "Κοράκι", το περίφημο αφηγηματικό ποίημα του Αμερικανού ποιητή Έντγκαρ Άλαν Πόε, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1836. Το ποίημα είναι γνωστό για τη μουσικότητά του, τη στυλιζαρισμένη γλώσσα και την μεταφυσική του ατμόσφαιρα. Αφηγείται τη μυστηριώδη επίσκεψη ενός κορακιού που μιλάει σε έναν απογοητευμένο εραστή, καταδεικνύοντας την αργή κατάβαση του ανθρώπου στην οδύνη και στην τρέλα. Ο εραστής, που συχνά αναγνωρίζεται ως μαθητής, θρηνεί για την απώλεια της αγαπημένης του Ελεονόρας. Καθισμένος στην προτομή της Παλλάδας, το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΥΡΑ
ΠΗΛΙΝΟ Μια φωτογραφία η ζωή τους στο τρένο το φτερούγισμα από το τηλέφωνο και ίσως απόψε σημάνει η ώρα φωνάξει Έξοδος χαμμιά όμως θα υποσχεθώ κάτι και θα τ' αφήσω να γίνει ό,τι θέλει να μεγαλώνει άθελά μου κάθε χρόνο να κάνω επιτοίχιες γραμμές και εν τέλει κάθε κομμάτι του πάντα να πλάθεται να λαχταρά. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ
Μια σύγχρονη εξωευρωπαϊκή γυναικεία ποιητική ματιά στον παφλασμό των εσωτερικών νερών του μεξικάνικου αισθησιασμού. Μια ευδιάκριτα γυναικεία "φωνή" για τον έρωτα, τον ερωτισμό και τις εκπλήξεις που μας χαρίζουν. Μια φωνή που στοιχειώνει με λαγνεία κάθε σελίδα του βιβλίου, καθώς μιλά δυνατά για ό,τι το σώμα βιώνει κάποιες στιγμές... ενώ ο νους στοχάζεται υπομονετικά. Που αποκαλύπτει ό,τι ο νους αναπολεί ενώ το σώμα λαχταρά ανυπόμονα. Περιγράφοντας με λογισμό και πάθος το "αντίθετο ρεύμα που μας έλαχε να μάθουμε", όπως λέει η Μπεατρίς Σααβέδ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ - ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ
Σήμερα, πλέον, δεν μιλούν για την εποχή μας οι δραματουργοί, όπως γινόταν σε όλες τις εποχές του θεάτρου· σήμερα μιλούν γι' αυτήν οι σκηνοθέτες. Αυτών όμως -που δεν είναι πρωτογενείς δημιουργοί, και που θα έπρεπε να μην αποκαλούνται πλέον σκηνοθέτες, λέξη που συγκαλύπτει την αληθινή πια ταυτότητά τους-, η αφετηρία δεν είναι ένα δικό τους υλικό· η αφετηρία τους είναι το πρωτογενές υλικό του πρωτογενούς δημιουργού που είναι ο δραματουργός, ο ποιητής του θεάτρου. (Δημήτρης Δημητριάδης, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ
ΣΟΦΙΑ Άηχος κόσμος Εμμένει στη σκέψη Χρόνος μουδιασμένος Δοκιμές έρχονται Και φεύγουν Σεχώρο κυκλικό με εμβαδό 19,20 20,17 Στην πλησιέστερη κάθε φορά απάντηση Δημιουργώ χώρο Συν-χωράω Την αβεβαιότητα της ύπαρξής σου Ατελώ στη δική μου Αντάμα σε μιαν άλλη ζωή Λιγότερο βιαστική [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΞΩΤΙΚΑ ΕΙΔΗ
ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ Ακραγγίζω με τα ακροδάχτυλα τα άκρα των κόσμων ακροδένοντας τον ακέραιο κύκλο ως ακροκέραμο ή ακρόπρωρο ακροζυγιάζοντας ακροβατώ στη ακρόδωμα ως ακρίτας των καιρών ακρογελώ σαν ακροδειλιάζω να μην ακροθιγώς ακροζώ ακροπατώντας ως φλεγερό φλαμίνγκο σ' αυτό το ακροθαλάσσι [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

21 NOIR ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΚΛΩΘΩ Πνιγμός... Από τα όνειρα που χάθηκαν στη θάλασσα της λήθης. Αυτά που έπρεπε να χάσεις. Που δεν μπορούσες να ξεχάσεις. Που δεν μπορούσες να τα ζήσεις. Ούτε να τα πραγματοποιήσεις. Και χάνομαι σε σύννεφα με την πνοή της φαντασίας. Χαμένος σ' έναν κόσμο αχαριστίας. Ρωτώντας γιατί η μοίρα η Κλωθώ μου 'κλωσε έτσι να χαθώ. Να μην γνωρίζω που πατώ. Να αναπνέω για ν' αγαπώ. Κάτι που δεν μπόρεσε ν' αγαπηθεί ούτε και ν' αγαπήσει, και τώρα πάει να με μισήσει. Γιατί δεν ξέρει πώς να ζει... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΤΑ ΑΝΑΣΕΣ ΠΡΙΝ
ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΡΟ ΡΥΑΚΙ ξερό ρυάκι σε παίρνω με το μάτι ανάποδα - πού βγάζεις; πέφτω σε ίσκιο γνώριμο που κάποτε θυμήθηκα κι απόμεινα ρυτίδα στην κρούστα της γης ξερό ρυάκι σπάζω το σύκο με σκίζει στον αντίχειρα λεπίδι απολιθωμένο του βράχου χαρακίρι βεργούλες ασημένιες που τύλιξα στο δάχτυλο για να ξεχάσω καλοκαίρι στυφό μαραμένο τετράδιο δίχως μια στάλα ποίημα πότε λιγόστεψε η βροχή; πότε στεγνώσαμε από τη θάλασσα; απ' την αγάπη; και γίναμε ξερό ρυάκι φίδι χωμάτινο που κυλιέται στ' αγκάθια; [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΤΟΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ
"Δύο ηλικιωμένοι φιλόσοφοι με ψυχή και συμπεριφορά παιδιού, που διεκδικούν τη ζωή, που μπορούν ακόμα να χαίρονται και να ελπίζουν. Γελάς και βουρκώνεις μαζί τους, σου γεννιούνται άπειρα αισθήματα, εκτός από ένα: την κατάθλιψη. Οι ηθοποιοί, που μέσα στα χρόνια θα παίξουν και θα ξαναπαίξουν τον Μάκη και την Κατερίνα, για ένα πράγμα μπορούν να είναι σίγουροι: αποκλείεται να κινδυνεύσουν να παίξουν τους ρόλους τους "γραφικά" ή "σχηματικά" - όπως πολλές φορές συμβαίνει με τους "παππούδες", τις "γιαγιάδες", τους "θείους", τις "θείες" στο σινεμά,...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΖΑΖ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Ποιος είναι αυτός ο Χάρυ Χάλερ ο οποίος εμφανίζεται ως "Ο λύκος της στέπας" το 1927 και σήμερα, μετά από 94 χρόνια, εξακολουθεί να γοητεύει και να προβληματίζει τους αναγνώστες; Από ποιο κόσμο έρχεται τόσο ορμητικά και κατηγορεί την μικροαστική ζωή, κλωτσάει τη στασιμότητα, αμφισβητεί τον πολιτισμό, την τεχνολογία, τα πάντα; Ένας χαμένος λύκος της στέπας που τριγυρνάει ξένος στις πόλεις. Ένας άνθρωπος στοχαστικός ή μήπως η προσωποποίηση της νεύρωσης μιας γενιάς του Μεσοπολέμου; Ο εσωτερικός του κόσμος αρνείται να εναρμονιστεί με τον εξωτερ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Ο τοίχος βγαίνει προς τα έξω, μέσα απ' την πλάτη μου και κάνει το δωμάτιο μικρότερο από πριν, Συνέρχομαι και τον σπρώχνω πίσω. Μείνε εκεί, λέω θέλω ακόμα να ζήσω. Όμως ξανασβήνω γρήγορα το φως -ακόμα και οι σκιές παραείναι μεγάλο βάρος... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΙΝΙΓΜΑ
Η επιθυμία του Τούμας Τράνστρεμερ να δώσει λυρική μορφή σε υπερβατικές ή οριακές εικόνες, σε πράγματα που ξεπερνούν τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου ή σε μια υπαρκτική εχεμύθεια, τον οδηγεί συχνά σε μια εκστατική προσέγγιση του κόσμου. Η γλώσσα των ποιημάτων του, όμως, δεν είναι ποτέ σκοτεινή ή ασαφής. Αντίθετα, ο Τράνστρεμερ διατυπώνει τα οράματά του με σπάνια διαύγεια και ακρίβεια, που σκοπό έχουν την άμεση και πλήρη επικοινωνία και με το θέμα του και με τον αποδέκτη του ποιήματός του. (Βασίλης Παπαγεωργίου, από την παρουσίαση στο...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ 'Η ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
"Ονειρεύτηκε ίσως ο Ρέμπραντ να κάνει το τελευταίο πορτραίτο του ζωγράφου; Αυτό που μόνο ο Ρέμπραντ στο τέλος της ζωής του θα μπορούσε να κάνει; Το ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι αυτή την καθαρότητα. Ονειρεύομαι αυτή τη δύναμη της ελευθερίας. Να ζωγραφιστεί το αίνιγμα. Το αινιγματικό της ζωγραφικής. Σκέφτομαι τον τελευταίο Ρέμπραντ Ένας άνθρωπος; Ή ένας πίνακας;" (Helene Cixous, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΕ ΦΥΓΗ
Στο έργο αυτό ο Άσμπερυ επιχειρεί την ελεύθερη μεταφορά σε λέξεις και εικόνες όσων άμεσα ή έμμεσα διαβάζει και βλέπει στα κείμενα, στις υδατογραφίες και στα κολάζ του αυτοδίδακτου και απόκοσμου Henry Darger. Στη λυρική του απόδοση ο ποιητής, όπως σε όλα του τα ποιητικά έργα, δεν ακολουθεί κάποιο πρόγραμμα ούτε αναπτύσσει μια κεντρική ιδέα ή μια αυστηρά καθορισμένη διάθεση. Οι εικόνες του Ντάργκερ γίνονται απλώς αφορμή να έρθουν στην ποιητική επιφάνεια συσχετίσεις, συνάφειες, συνυπάρξεις, συρροές, συσκιάσεις και συμφωτίσεις όλων των αδόκητω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ
29.11.81 μου 'πανε πρόσφατα διαβάζοντας την παλάμη εγώ θα ζήσω πιο πολύ θα τη θάψω λέει και το 'πανε μ' ένα χαμόγελο για τον δικό μου θρίαμβο δεν σκέφτηκαν όταν τη θάψω τη μοναξιά μου [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...