ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΙΟΥΑΡΝΤ ΜΠΑΡΟΟΥΖ: Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Υπάρχουν επαναστάτες που από μόνοι τους αποτέλεσαν μιαν ολόκληρη Κεντρική Επιτροπή (κλασικό παράδειγμα: ο Γκυ Ντεμπόρ). Υπάρχουν συγγραφείς που από μόνοι τους αποτέλεσαν μια ολόκληρη σχολή (κλασικό παράδειγμα ο Μπόρχες). Υπάρχουν καλλιτέχνες που από μόνοι τους αποτέλεσαν ένα ολόκληρο κίνημα (κλασικό παράδειγμα: ο Μαρσέλ Ντυσάν). Υπάρχει μία προσωπικότητα, μια εμβληματική μορφή του Εικοστού Αιώνα που υπήρξε και τα τρία, και όχι μόνο στο συμβολικό επίπεδο: επαναστάτης, συγγραφέας, καλλιτέχνης, και, συνάμα, κεντρική επιτροπή, σχολή, κίνημα. Ά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΟΥΖΙΤΑΝΙΑ ΡΟΚ
Η Δεκαετία του Ογδόντα είναι η απογείωση και ο τάφος των ονείρων που γέννησε η μεταπολεμική εποχή στην Ελλάδα. Είναι όλο το ελληνικό ροκ, η ελληνική ροκ εκδοχή - τόσο μπάσταρδη, υβριδική για τους ορθολοξολογούντες ας αεί αστοιχείωτους, και συνεπώς γκρινιάρηδες με το αζημίωτο, τόσο μπάσταρδη, λέω, που μοιάζει καθαρόαιμο άλογο κούρσας. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΟΙΚΟΣ
"Ένοικος, II": Πολλοί τους είχανε δει με τα μάτια τους τα ίδια, με τα ίδια τους τ' αφτιά τους είχανε ακούσει. Πολλοί έχουν να πουν πολλά για δαύτους. Και πολλές. Ανοίγει η πόρτα, μπαίνει ο Οδυσσέας Γεωργίου. Συνήθως έφτανε πρώτος, σμπαράλια μέσα του από μια σχέση που είχε αρχίσει να σωριάζεται σε ερείπια, μια βομβαρδισμένη σχέση, μια Δουνκέρκη, μια Βαρσοβία φαιή και δίχως τούνελ. Ο Ένοικος ήταν το καταφύγιο του, το θάλπος. Έμπαινε ήδη πιωμένος και ύστερα από κάμποση δουλειά - δούλευε για να μη διαλυθεί, δούλευε για να μη διαλύσει κάναν άλλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ
Ζεις και ζεις και ζεις. Γράφεις και γράφεις και γράφεις. Από νωρίς, από την πρώτη αρχή, τα έχεις συνυφάνει, ζωή και γράψιμο, τα έχεις καλώς συγκεράσει, τα έχεις κάνει ένα. Το γράψιμο να μην είναι παρά αναφορές, σχεδόν με την στρατιωτική έννοια, ύστερα από περιπολίες σε ζώνες άγνωστες ή / και ναρκοθετημένες, αλλά να είναι, επίσης, μια αλληλουχία από καρτ ποστάλ που λένε τηλεγραφικά στους φίλους ποια μέρη, ποιες γαίες επισκέφτηκες. Συχνά, γράφαμε για τα λεγόμενα και τα πεπραγμένα άλλων, όχι από ραθυμία ή ατολμία, αλλά ως homage σε δημιουργο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΕΣ
2013 / Σταθόπουλος: Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι υπήρξε κάποια εποχή, μια περίοδος, έστω μια στιγμή, κατά την οποία, μπορούσα να προβλέψω τι θα επακολουθούσε; 2003 / Λάγιος: Περί τα συμβεβηκότα τυρβάζει, επωφελώς. Το ταβλαρισμένο μυαλό του εργάζεται σαν μικροσκόπιο, εμπειρικώς διακριβώνει. 1993 / Αρανίτσης: Απ' αυτών των γιασεμιών το άρωμα αντλούσε τη σιγουριά ότι ο θάνατος δεν είναι παρά ένας ελιγμός της ζωής για ν' αντέξει την Ομορφιά όταν γίνεται εξουθενωτική. 1983 / Τζώρτζης: Σκέφτηκα πως θα 'ταν οι ίδιοι πάλι χθεσινοί - αρχαία ψάρια τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΥΖΟΜΑΥΣΩΛΕΙΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ
"... Από την εφηβεία, από τις αρχές της Μεταπολίτευσης, χαθήκαμε στα καπηλειά. Χαθήκαμε και βρεθήκαμε. Η Κυψέλη είχε πάνω από εκατόν πενήντα ταβέρνες. Συχνάζαμε στου Σαμπάνη στην Πλατεία Καραμανλάκη, από το 1976. Όταν η Κυψέλη καταστράφηκε, μετατοπιστήκαμε στα θαλερά ουζομεζεδοπωλεία του κέντρου. Αφού περάσαμε πάντως από το Άμα Λάχει της Καλλιδρομίου. Ο Καπετάν Μιχάλης, στη Φειδίου, έγινε Ουζομεζεδοπωλείο. Ο Τάσος Γουδέλης είναι ο αδιαφιλονίκητος chairman μιας παλιοπαρέας που συναζόμαστε για να τα πούμε και να τα πιούμε. Θραύσματα των συνά...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΡΑΣΟΕΥΧΗΔΩΝ
Τι να πεις; Τα ίδια πάλι. Καραδοκούμε για την έκπληξη, για το ξαφνικό, για την κραυγαλέα υπόθεση. Αλλά ξεφεύγει το πράγμα, με κόλπα κι ελιγμούς, κι εμείς ξανά θαμώνες άθλιοι στο ίδιο μισόφωτο, στην ίδια απάτη για γιορτή, στον ίδιο ξύλινο πάγκο, στην ίδια απελπισία. Εγώ το 'κανα κι επάγγελμα. Πενήντα ώρες τη βδομάδα, για το δωρεάν οινόπνευμα, την τζάμπα θαλπωρή μέσα στη νύχτα. Να βλέπω σιλουέτες που τρεκλίζουν και τσιράκια της απόγνωσης, κάθε βράδυ, για τρία χιλιάρικα και μισό μπουκάλι Τζόνι. Να σερβίρω σβέλτα και μ' όλο το απαιτούμενο τακτ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΕΓΕΩΝΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
α΄ Η Φιλία είναι το Βαρύ Πυροβολικό που γκρεμίζει τα απανταχού Σινικά Τείχη της ανοησίας. β΄ Φίλε Φέρε Φίλους Φάγε Φύγε. γ΄ Η Λεγεώνα των Φίλων (και μάλιστα των ηττημένων φίλων) είναι, φυσικά, αήττητη! δ΄ Η Φιλία είναι ο σεβασμός της ιδιοφυίας του φίλου. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ
ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ ΑΥΤΙ ΚΑΙ ΤΟΥ 'ΛΕΓΑ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ν' ακούσει το "Σαν Μαγεμένο Το Μυαλό Μου Φτερουγίζει", ν' ακούσει το θρόισμα των φύλλων σ' ένα κακομεταφρασμένο ποίημα του Πεσσόα, ν' ακούσει το τρίξιμο των ξύλων της πυράς σε μια προσκοπική κατασκήνωση, ν' ακούσει το Adagio του Αλμπινόνι χωρίς να βγάζει κιχ, ν' ακούσει τη βραχνή φωνή της Μάρθας να ψιθυρίζει, ν' ακούσει τα γέλια και τα κλάματα μιας δεκαετίας, ν' ακούσει τον ορυμαγδό των πρώτων οδομαχιών, ν' ακούσει ξανά το "It's what I am doing when I miss you" με τον Michel Petrucc...
Διαβάστε περισσότερα...

HOTEL HEGEL, 1976-2006
Κύλησαν οι στιγμές, οι ώρες, οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια. Κύλησαν οι δεκαετίες. Η ποίηση, παρούσα πάντα. Έγραψα/συνέθεσα/τραγούδησα ποιήματα στην Αθήνα. Σε κατοικίες (Δεληγιώργη, Καλομοίρη, Νάξου, Μαρωνείας, Τσαμαδού, Κοσμά Μελωδού, Καλλισπέρη, Στουρνάρη, Αγίου Μελετίου, Ουίλλιαμ Κίνγκ, Κονδυλάκη). Σε μπαρ (Ράτκα, Ίντριγκα, Au revoir, Galaxy, Ένοικος). Σε ταβέρνες και μεζεδοπωλεία (Πειναλέων, Άμα λάχει, Κρητικός, Καφενές, Καπετάν Μιχάλης). Και στο Βερολίνο, το Λονδίνο, το Παρίσι. Αγάπησα και με αγάπησαν. Διάβασα πολύ. Δεν εί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΖΕΝΕΡΙΚ
Μια ανθολογία βιβλιοφιλικών κειμένων από την ομότιτλη cult και πολυδιαβασμένη μόνιμη στήλη του Μπαμπασάκη στο περιοδικό Διαβάζω....
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΗΣ 68
Ο Μάης του '68 ήταν η ανακάλυψη της επανάστασης της καθημερινής ζωής, για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο. Ήταν για πρώτη φορά μια επανάσταση που πυροδοτήθηκε από εξεγερμένους καλλιτέχνες - ενώ έως τότε οι επαναστάσεις προετοιμάζονταν από φιλοσόφους ή διανοούμενους. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου του 1957, η Λεττριστική Διεθνής (Internationale Lettriste) που ίδρυσε ο Γκι Ντεμπόρ (Guy Debord) στα 1952, μετεξελίχθηκε στην Καταστασιακή Διεθνή (Internationale Situationniste), η οποία έδρασε τα επόμενα δώδεκα χρόνια με πρωτεύοντα στόχο ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ω!...
". . . Μα κι όταν άφριζαν τα σύννεφα και ξέβραζαν οι ώρες απειλές ξέραμε εμείς πως ν' αποδράσουμε στου Ίμερου τους λειμώνες ξέραμε καλοκαίρια να κάνουμε χειμώνες σε κάμαρες υγρές με την άδολη μπουγάδα στην απλώστρα με τον έρωτα να κλαίει στα σεντόνια με των χειλιών το σμίξιμο να καίει τις πεποιθήσεις." (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΟΒΑΔΟΥΡΟΙ
Ζούμε επινοώντας αναμνήσεις. Έτσι ξεγελάμε το χρόνο και τη φθορά. Ζούμε αγαπώντας. Και τιμώντας ό,τι αγαπήσαμε. Έτσι καταφέρνουμε να ελιχθούμε ανάμεσα στην αθλιότητα, την κακία και τη μοχθηρία, έτσι καταφέρνουμε να υπερβούμε ό,τι δεν μας αρμόζει, έτσι παρακάμπτουμε ό,τι τείνει να μας καθηλώσει στην απάθεια και να φιμώσει τη δημιουργικότητά μας. Η νοσταλγία είναι ο τρόπος μας να σμίγουμε το τότε με το νυν, και μετά να ονειρευόμαστε ένα μέλλον που έχει μέσα του πολύτιμες στιγμές ελευθερίας. Και τη νοσταλγία μας την τροφοδοτούν εκείνοι οι ποι...
Διαβάστε περισσότερα...

JOSE RAUL CAPABLANCA
(. . .) Στο δεύτερο βιβλίο της σειράς για τη ζωή και το έργο των παγκόσμιων πρωταθλητών, σας προσκαλούμε στο συναρπαστικό ταξίδι της διαδρομής του σκακιστή που οι ειδικοί θεωρούν το μεγαλύτερο «φυσικό» ταλέντο όλων των εποχών. Με απίστευτη διαισθητική κατανόηση κάθε θέσης και ταχύτατος σαν μηχανή στον υπολογισμό συγκεκριμένων κινήσεων, ο Capablanca στο απόγειο της δόξας του ήταν μια κλάση πάνω από τους άλλους κορυφαίους σκακιστές της εποχής, καθώς μάλιστα παρέμεινε αήττητος για οκτώ ολόκληρα χρόνια! (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ HAPPY FEW
"...Ήμασταν από τότε οι λίγοι ευτυχείς, οι happy few, και παραμένουμε και τώρα οι λίγοι ευτυχείς, οι happy few. Δεν είναι πάντα εύκολος ο δρόμος, δεν είναι πάντα απών ο τρόμος. Αλλά ο τρόπος μας ήταν και παρέμεινε τρόπος ευγενικός, ανθοφορία αισθημάτων εξαιρετικών και συγκινήσεων μοναδικών, πώς να τ' αφήσεις όλ' αυτά, με τι να τ' ανταλλάξεις, γιατί ν' αλλάξεις; Μας ψέγουν ότι παίζουμε τη Διαλεκτική στα δάχτυλα - ποιο το κακό; Μας επιπλήττουν ότι δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους - μα που αλλού είμαστε τόσα χρόνια; Μας είπαν και εστέτ - από πό...
Διαβάστε περισσότερα...

LA VIE EST BELLE, ET FACILE

BOBBY FISCHER
[. . .] Η ιστορική εξέλιξη της σκακιστικής θεωρίας γράφεται από τους παγκόσμιους πρωταθλητές, τους γίγαντες στους ώμους των οποίων πατάμε για να κατανοήσουμε τις αλήθειες που κρύβονται στα 64 μαύρα και άσπρα τετράγωνα. [. . .] Στο βιβλίο Bobby Fisher - αυτοδίδακτη μεγαλοφυΐα, το πρώτο βιβλίο μιας σειράς για τη ζωή και το έργο παγκόσμιων πρωταθλητών στο σκάκι, σας προσκαλούμε σε ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα στο μυαλό και στην ψυχή του φαινομένου Bobby Fisher, ίσως του ισχυρότερου σκακιστή όλων των εποχών. Ο συγκεκριμένος τόμος σχεδιάστηκε γ...
Διαβάστε περισσότερα...

HARMOLYPI'S BLUES
Οι μπίρες ρέουν, οι ιδέες πέφτουν στο τραπέζι, η ταβέρνα στεγάζει φιλόξενα την παραφορά μας. Παίζουμε ξανά με τη διαλεκτική του εγώ και του εμείς, δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να κάνουμε αλλιώς, δεν βρίσκουμε παιχνίδι άλλο πιο ωραίο, παιχνίδι άλλο πιο συναρπαστικό. Στις κατακόμβες της επίσημης πραγματικότητας, αθέατοι και όμορφοι, γλεντάμε ξεγελώντας τη θλίψη, λέμε τα τραγούδια μας ελισσόμενοι μες στη μελαγχολία. Τα μικρά μας ονόματα είναι ήδη συνθήματα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

PARIS
Η Ποίηση είναι ένας παρατεταμένος στεναγμός. Η Ποίηση είναι ένα δάκρυ που δεν χάνεται μες στη βροχή, μα μένει αιώνιο. Η Ποίηση είναι ένα γέλιο που ακούγεται μες στον Ύπνο της Λογικής, μες στη Νύχτα του Θεάματος, όπου όλες οι αγελάδες είναι γκρίζες, όλοι οι Φιλισταίοι καθεύδουν, όλοι οι άλλοι θαυμάσιοι τρόποι μας σιωπούν. Η Ποίηση είναι ένα ουρλιαχτό με σιγαστήρα. Η Ποίηση είναι ένας ψίθυρος που κραυγάζει. Η Ποίηση είναι ένα σημάδι ανεξίτηλο στο εσωτερικό του αριστερού μηρού μας που λέει ότι ζούμε ακόμα. Η Ποίηση είναι ένα χρυσό βλέμμα που ...
Διαβάστε περισσότερα...