ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Οι "Λευκές νύχτες", μια από τις πιο γνωστές νουβέλες του μεγάλου Ντοστογέφσκι, μας μεταφέρουν στο ρομαντικό και εξωπραγματικό κόσμο ενός νέου που ζει περισσότερο στο όνειρο παρά στην πραγματικότητα, ένα όνειρο που βρίσκεται όμως στο κατώφλι της απελπισίας. Και η άγνωστη κοπέλα που περνάει για λίγες μόνο λευκές νύχτες από τη ζωή του είναι μια ηλιαχτίδα που βγήκε για μια στιγμή πίσω από τα σύννεφα της βροχής, για να ξανακρυφτεί και να τ' αφήσει όλα ακόμα πιο μαύρα. Όλες οι νουβέλες του βιβλίου ξεχωρίζουν για τη βαθιά γνώση του συγγραφέα όσον...
Διαβάστε περισσότερα...

Δένομαι πολύ εύκολα
«Ο ήρωάς μας κοντεύει τα πενήντα. Δεν υπάρχουν πενήντα τρόποι να είσαι πενήντα· μόνο δύο: ή πείθοντας τον εαυτό σου ότι είσαι ακόμα νέος, ή βαρυγκομώντας ότι έχεις ήδη γεράσει. Έρχεται στην καρδιά των Χάιλαντς για να συναντήσει μια γυναίκα είκοσι χρόνια νεότερή του. [...] Η ηρωίδα μας είναι όμορφη, πολύ όμορφη. Και, φυσικά, το ξέρει. Δεν είναι σωστό να ζητάμε συνεχώς απ' τις γυναίκες που είναι όμορφες και που οι άνδρες τους το θυμίζουν συνέχεια, να συμπεριφέρονται σαν να 'ταν άσχημες. [...] "Δεν έπρεπε να 'ρθω", λέει και ξαναλέει μέσα του ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΟΝ ΚΙΧΟΤΕ ΝΤΕ ΛΑ ΜΑΝΤΣΑ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ)
Όταν το 1605 ο Θερβάντες συστηνόταν στο υποψήφιο αναγνωστικό κοινό του ως "πατριός" του ευφάνταστου ιδαλγού δον Κιχότε ντε λα Μάντσα, πιθανότατα γνώριζε ότι το έργο του ήταν ένα πειραματικό λογοτέχνημα που βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Ίσως ήταν δύσκολο να προβλέψει ότι την ίδια κιόλας χρονιά οι δύο ήρωές του θα παρήλαυναν σε μια μασκαράτα στο Βαγιαδολίδ και, μόλις δύο χρόνια αργότερα, στο Περού. Αλλά μάλλον δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι έκτοτε το βιβλίο του δεν θα έπαυε να εκδίδεται και να μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ
Όλος ο κόσμος της γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος και η Φαίδρα έμεινε να κοιτάζει τα συντρίμμια. Μέσα της μεγάλωνε ένα παιδί και αυτή ένιωθε φοβισμένη, χαρούμενη και μπερδεμένη. Ν' αναρωτιέται πού πήγαν όλοι όσους αγάπησε. Το κρεβάτι του πατέρα άδειο. Αλλά σε εκείνον πρόλαβε να πει ένα αντίο πριν φύγει για πάντα. Το σπίτι άδειο, από την απουσία του Νικόλα, αλλά σε εκείνον δεν ήθελε να πει αντίο. Δεν ήθελε να του πει τίποτα πια. Ήθελε να μοιραστεί τα πάντα με τη φίλη της τη Βικτώρια. Μα και εκείνη απούσα. "Που είσαι; Γιατί με πρόδωσες;" Ότ...
Διαβάστε περισσότερα...

Εκεί που σαλεύει η επιθυμία
ΥΠΟΣΧΕΣΗ Δεν θα σταματήσω ποτέ να σου γράφω, γλυκιά ηδονή της γραφής, μούσα μου, σου υπόσχομαι τα πετράδια της νιότης μου, τα στολίδια της όποιας ομορφιάς μου, όλα δικά σου, για δύο στίχους. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
"Δεν μ' αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω - κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα". ΔΕΚΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ από την κλινική εμπειρία του Ίρβιν Γιάλομ. Δέκα ανθρώπινες σχέσεις - δέκα θεραπευτικές περιπέτειες. Σ' αυτή τη σπάνια περιγρα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΟΛΙΒΙΕ
Ως γνωστόν η Κέρκυρα είναι το κέντρο του κόσμου. Η θάλασσα που την κυκλώνει της χαρίζει όμορφες ακρογιαλιές και ήσυχους χειμερινούς μήνες. Εδώ, κάτω από του ουρανού το μέγα πολυκάντηλο, οι άνθρωποι ζουν δυο ζωές, παρά τις αυταπάτες τους. Άλλωστε τίποτα δεν είναι αληθινό. Ο Βαρθολομαίος Ολίβιε, ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο με διάχυτες φυλλωσιές, έχοντας διαβρωθεί από τη σιωπή της νυχτερινής βάρδιας, ονειρεύεται ότι μπορεί να γράψει ιστορίες. Το νησί δεν αγνοεί κανένα τέκνο του. Αργά το βράδυ, που στα καντούνια παρελαύνουν στοιχειωμένες φιλαρμο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΑΤΕΣ
«Οι γάτες προσφέρουν στους συγγραφείς κάτι που οι ανθρώπινες συναναστροφές είναι αδύνατον να τους δώσουν: διακριτική συντροφιά που δεν απαιτεί ανταλλάγματα, ειρηνική και ανήσυχη σαν την ακύμαντη θάλασσα.» (ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΧΑΪΣΜΙΘ) Όταν η Πατρίσια Χάισμιθ σύμφωνα με κάποια περιγραφή - άκουσε στο ραδιόφωνο την περίφημη έκκληση που απηύθυνε στο έθνος ο Τζων Φ. Κέννεντυ, όπου τόνιζε επιτακτικά "μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει για εσάς η πατρίδα, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας!", σηκώθηκε, πήγε στην κουζίνα... και τάισε τις ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΝΙΕΦΣΚΙ
Σε μια από τις πιο διάσημες λεωφόρους της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τη λεωφόρο Νιέφσκι, εκτυλίσσονται παράλληλα δύο φαινομενικά ερωτικές ιστορίες και ο Νικολάι Γκόγκολ βρίσκει την ευκαιρία να μας μιλήσει για τον ιδανικό έρωτα ενός ρομαντικού ζωγράφου και τον σαρκικό πόθο ενός ρεαλιστή υπολοχαγού. Όμως, στη στοιχειωμένη από θρύλους και μυστικά Πετρούπολη, ο αναγνώστης σταδιακά ανακαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται: μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, που γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή όταν ανάβουν τα φώτα στους δρόμους και πάνω από τη...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΑΡΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Ο Μισέλ Ουελμπέκ, ποιητής, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και κινηματογραφιστής, έγινε γνωστός με το μυθιστόρημα "Επέκταση του πεδίου της πάλης" και, ιδίως, με τα "Στοιχειώδη σωματίδια" τη δεκαετία του 1990. "Ο χάρτης και η επικράτεια" είναι το πέμπτο του μυθιστόρημα και απέσπασε τη σημαντικότερη γαλλική διάκριση για τη λογοτεχνία, το βραβείο Γκονκούρ, το 2010. Κεντρικό πρόσωπο είναι ο μονήρης καλλιτέχνης Ζεντ Μαρτέν. Παρακολουθούμε τις σημαντικές στιγμές της βιογραφίας του, την επαγγελματική του πορεία, τη σχέση του με τις γυναίκες, με τ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Οι ιστορίες -είτε με τη μορφή χρονικών είτε με τη μορφή φανταστικών μύθων- διαποτίζουν τον κόσμο μας, διαμορφώνουν τις βασικές εντυπώσεις μας για την πραγματικότητα και επιβάλλουν δομή στη ζωή μας. Πώς όμως και γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν ιστορίες - ιστορίες λογοτεχνικές, ιστορίες νομικές, ιστορίες για τον εαυτό; Και ποιος είναι ο ρόλος της αφήγησης των ιστοριών στη ζωή μας; Αυτή την άπιαστη, αλλά θεμελιώδη όψη της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, διερευνά στο συγκεκρι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΙ
Στέκονται γυμνοί μπροστά από παράθυρα, γεννούν ψάρια, με το ένα πόδι στο νερό και το άλλο στη λάσπη, δίπλα από τοστιέρες, λάμπες, φωτοτυπικές μηχανές, κρατώντας στο ένα χέρι κόκαλα και στο άλλο μισοφαγωμένα μπέργκερ, ακροβατώντας από πάσσαλο σε πάσσαλο, μεταξύ γης και ουρανού, μεταξύ ενός «και» κι ενός «τζαι», μισοί πουκάμισο μισοί νυχτικό, κωμικοτραγικοί, ονειρεύονται ψάθινα καπέλα κι ευτυχισμένους γονείς, φαντάσματα που ενώθηκαν στα μισά του δρόμου, άνθρωποι εξαφανισμένοι που μόλις εμφανίστηκαν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βι...
Διαβάστε περισσότερα...

Δοκίμιο για το αποχωρητήριο
Η πόρτα άνοιγε με κέρμα του ενός σελινιού, κι όταν την κλείδωσα πίσω μου, ένιωσα πρώτα-πρώτα μια κάποια θαλπωρή ή το συναίσθημα πως ήμουν σε καλά χέρια. Ξάπλωσα χωρίς να το πολυσκεφτώ πάνω στα πλακάκια του δαπέδου, βάζοντας το σακίδιο για προσκέφαλο. Ο καμπινές ήταν βέβαια τόσο μικρός, ώστε ούτε κατά διάνοια δεν μπορούσε κανείς να τεντωθεί, οπότε λοιπόν κι εγώ κουλουριάστηκα εν είδει ημικυκλίου γύρω από τη λεκάνη, με το κεφάλι ακουμπισμένο στον πίσω τοίχο. Το φως σ' αυτό το μάλλον ευρύχωρο δημόσιο αφοδευτήριο, πολύ ζωηρό, κατάλευκο, έμενε ...
Διαβάστε περισσότερα...

Αιματοβαμμένος μεσημβρινός ή το δειλινό κοκκίνισμα στη δύση
Ο αναγνώστης του Αιματοβαμμένου μεσημβρινού θα δεχτεί ένα χαστούκι στο πρόσωπο" (The New York Times). "Κανείς άλλος Αμερικανός μυθιστοριογράφος δεν μας έχει δώσει ένα τόσο δυνατό και αλησμόνητο βιβλίο όσο τον Αιματοβαμμένο μεσημβρινό" (Harold Bloom). Ένας δεκατετράχρονος από το Τενεσί, που αναφέρεται απλώς ως το παιδί, περιπλανιέται στα σύνορα του Τέξας με το Μεξικό στα μέσα του 19ου αιώνα. Όταν θα συναντηθεί με την διαβόητη συμμορία Γκλάντον, θα γίνει μάρτυρας απίστευτων ωμοτήτων που θα τον οδηγήσουν σε μια οδυνηρή καταβύθιση στα απώτατα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΟΡΜΟΛΗ
Μπαίνεις σε δημόσια υπηρεσία και ζητάς ευγενικά να τα κάνεις όλα πουτάνα. Η κοπέλα στις πληροφορίες σε στέλνει στο γραφείο 314 στον τρίτο όροφο, όπου γριά υπάλληλος μιλάει στο τηλέφωνο. Επιχειρείς να τη διακόψεις, αποτυγχάνεις, δέκα λεπτά αργότερα κλείνει το τηλέφωνο και σε ρωτάει τσαντισμένη αν πέρασες πρώτα από το πρωτόκολλο, εσύ λες όχι με απολογητικό ύφος, γριά σε στέλνει πρωτόκολλο, μετά γραφείο 5, μετά ταμείο και στο τέλος πάλι εδώ. Πας πρωτόκολλο, θλιμμένη υπάλληλος γράφει αριθμό σε χαρτάκι και σου το δίνει χωρίς να σε κοιτάξει ποτέ...
Διαβάστε περισσότερα...

1793
Σουηδία, 1793. Έχει περάσει παραπάνω από ένας χρόνος από τον θάνατο του βασιλιά Γουσταύου Γ΄. Στον απόηχο του θανάτου του, με τους επιγόνους να αλληλοσπαράσσονται για τη διαδοχή, και έντονο τον φόβο πως η Γαλλική Επανάσταση θα εξαπλωθεί στη Σουηδία, η εμπιστοσύνη πλέον σπανίζει, ενώ η παράνοια και οι συνωμοσίες ευδοκιμούν σε κάθε σκοτεινή γωνιά. Ένα ακρωτηριασμένο πτώμα που ανακαλύπτεται στα βρομερά νερά μιας λίμνης στο νησί Σέντερμαλμ είναι τόσο φρικτά παραμορφωμένο που είναι αδύνατο να αναγνωριστεί. Τη ζοφερή αυτή υπόθεση αναλαμβάνει ο φ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Ένας δρόμος σε μια πόλη, κάπου στη Βόρεια Αγγλία, συνηθισμένοι άνθρωποι που κάνουν καθημερινά πράγματα - τα παιδιά παίζουν κρίκετ, ο γείτονας βάφει τα παντζούρια, ένα ζευγάρι τσακώνεται, οι φοιτητές μαζεύουν τα πράγματά τους και ετοιμάζονται να μετακομίσουν, ανώνυμοι άνθρωποι διασταυρώνονται με ανώνυμους ανθρώπους όπως κάθε μέρα, συμπίπτουν στην καθημερινότητά τους αλλά δεν συνυπάρχουν. Ώσπου ένα φοβερό συμβάν κατακερματίζει τη γαλήνη του καλοκαιριάτικου απογεύματος και αλλάζει ριζικά τους ρυθμούς της ζωής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφ...
Διαβάστε περισσότερα...

Με άνεμο κακό
Αλγέρι, Σεπτέμβριος του 1972. Ένας άνεμος κακός, που έρχεται από τη Σαχάρα, καλύπτει με κόκκινη άμμο την πόλη. Σε ένα βιβλιοπωλείο, ο Σαΐντ, διάσημος συγγραφέας, παρουσιάζει το πολυσυζητημένο βιβλίο του, "το μεγαλύτερο αλγερινό μυθιστόρημα". Εκθέτει την πλοκή: οι διασταυρούμενες ζωές ανθρώπων, που κατάγονται από το ίδιο χωριό, καθώς παρασύρονται στη δίνη των γεγονότων της σύγχρονης Αλγερίας. Η Λεϊλά και ο Ταρέκ, παιδικοί φίλοι του συγγραφέα, όταν συνειδητοποιούν ότι, εν αγνοία τους, χρησιμοποιήθηκαν από τον Σαΐντ ως πρωταγωνιστές του βιβλ...
Διαβάστε περισσότερα...

Δεν ήμουν πια άνθρωπος
Μπροστά στους ανθρώπους έτρεμα πάντα από φόβο. Επειδή δεν είχα την παραμικρή αυτοπεποίθηση στα λόγια μου και στη συμπεριφορά μου κρατούσα μυστική, μόνο για τον εαυτό μου, την αγωνία και το άγχος μου, βαθιά σ' ένα μικρό κουτί μέσα στο στήθος. Κι έτσι, κρύβοντας καλά καλά όλη τη μελαγχολία και τη νευρικότητά μου, για να μη φανούν, προσποιούμενος με όλη μου τη δύναμη μια ουράνια αισιοδοξία, βαθμηδόν τελειοποιούσα τον εαυτό μου στο ρόλο του εκκεντρικού γελωτοποιού. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως οτιδήποτε ήταν καλό, αρκεί να έκανε τους ανθρώπ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΜΑΙΓΚΡΕ ΣΤΗ ΜΟΝΜΑΡΤΡΗ
"Ακριβώς απέναντί του, στον τοίχο, είδε μια φωτογραφία της Αρλέτ, με το αιώνιο μαύρο φόρεμα, τόσο εφαρμοστό επάνω της που έδειχνε πιο γυμνή και από τις άσεμνες φωτογραφίες που είχε στην τσέπη του. Σήμερα το πρωί, στο γραφείο του Λυκάς, μόλις που την είχε προσέξει. Δεν ήταν παρά ένα πουλάκι της νύχτας όπως τόσα άλλα. Ωστόσο, είχε εντυπωσιαστεί από τα νιάτα της και κάτι του είχε φανεί ότι δεν πήγαινε καλά. Είχε ακόμη στα αυτιά του την κουρασμένη φωνή της, τη φωνή που έχουν όλες τα ξημερώματα, μετά το πολύ ποτό ή τα πολλά τσιγάρα. Ξανάβλεπε τ...
Διαβάστε περισσότερα...