ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ: ΑΠΑΝΤΑ
Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει τις τρεις αυτοτελώς δημοσιευμένες, από τον ίδιο τον ποιητή, συλλογές: Ο πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων (1919) Νηπενθή (1921) Ελεγεία και Σάτιρες (1927) Τα τρία τελευταία του ποιήματα: Αισιοδοξία, Όταν κατέβουμε..., Πρέβεζα που αποτελούν το επιστέγασμα του καθαρώς ποιητικού του έργου και εννιά πεζά του. Δε συμπεριλάβαμε στην έκδοση τα νεανικά και μη αυτοτελώς δημοσιευμένα: Εφηβικοί στίχοι (1913-1916) Εφηβικές μεταφράσεις (1914-1917) Νεανικά Ποιήματα (1919-1924) Τραγούδια για παιδιά (1919-1922) Στίχοι από τ...
Διαβάστε περισσότερα...

Παλιά καλοκαίρια
Η ΑΝΤΡΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ Ο άντρας που χάνει τον πατέρα του ξαναγίνεται παιδί, κυλιέται στο παιδικό δωμάτιο με τα παιχνίδια και παίζει πόλεμο με τ' αγόρια του, ώσπου κι αυτά να μεγαλώσουν και να 'ρθει η ώρα να ξαναγίνουν παιδιά. Η ηλικία του άντρα είναι τα χρόνια ανάμεσα στις παιδικότητες. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ADIEU
CZESLAW MILOSZ Να βρω τον τόπο μου σε μια πρόταση, συμπαγή, σαν να είχε σφυρηλατηθεί σε μέταλλο. Όχι για να γοητεύσω. Όχι για να κερδίσω την υστεροφημία. Μια ακατονόμαστη ανάγκη για τάξη, ρυθμό, μορφή· τρεις λέξεις που εναντιώνονται στο χάος και την ανυπαρξία. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ
ΤΟΝ ΕΙΔΑ τον παρακολουθούσα κρυμμένος πίσω από τη γωνία ξεσκιζόταν αφαιρούσε ολόκληρα κομμάτια από τη σάρκα του μπροστά σ' ένα καθρέφτη ξεπετσιαζόταν ήθελε να δει ποιος ήταν πραγματικά... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ταξιδεμένες πόλεις
Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ Τελείωσε την τέχνη του και παρέδωσε το ποιητικό σώμα στους καιρούς. Και την απέρριψαν. Ήταν ποίηση του παρελθόντος των χαμένων δυνατοτήτων της παρακμής, της κάμψης. Την εποχή όπου η χώρα πήγαινε μπροστά - ποτέ το μέλλον δεν απείχε τόσο πολύ από το παρελθόν - τον κατηγόρησαν, μεμψίμοιρο και παρακμιακό. Κείμενα παλιά και ξεχασμένες ιστορίες χαμένες ενοχές, ξένη στα τωρινά, στα σύγχρονα αιτήματα, η τέχνη του αντανακλούσε την προσωπική του παρακμή κι ας έβαζε προκάλυμμα την ιστορία. Μια τέτοια ποίηση δεν έχει θέση στους τωρινού...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΛΦΑ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Δεν ξέρω αν σ' αγάπησα με τον τρόπο που μου μήνυσες. Δεν ξέρω αν έφυγες με τον τρόπο των αγαπημένων. Μαζεύω τώρα τα τρυφερά καρφιά της μνήμης. Ονόματα ξένων, ακατάληπτων ανθρώπων. Αν όριζα την απουσία με ονόματα, αν σταύρωνα στα χέρια τους τις στιγμές μου, ίσως να ακύρωνα το θάνατο. Να μύρωνα το σώμα με τη στυφή μυρωδιά της έσχατης νύχτας, του αγγίγματος που χάνεται σε υφή λινού παντελονιού και γίνεται πνιγμός κι ιδρώτας. Δεν έμαθα την αρχή του κορμιού μου. Ό,τι με κατέχει δεν το κατανοώ κι ό,τι κατοικώ με φιλάει κατάσαρκα και μου ξεσκίζει...
Διαβάστε περισσότερα...

Απλές καθημερινές νίκες
ΚΑΥΤΡΑ Ευάλωτη σαν μια καύτρα στο σκοτάδι να με ξεγυμνώνεις από αναμνήσεις και εγώ να σε αφήνω γιατί είναι ό,τι πιο κοντά σε έρωτα μαζί σου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Και του πουλιού ο εσπρέσος
ΛΟΓΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ Διαβάσανε τον Βάρναλη φωναχτά, κράξανε σ' όλη την πλατεία κάτι του Φεντερίκο Γκαρθία, μα ξέρανε περί της τέχνης των πολλά. «Οι αστοιχείωτοι ανήκουνε στο πλήθος!» Μα κείνοι είχον τη γραμματοσύνη και διέκρινε ώριμη η κείνων λογιοσύνη, σε κάθε συζήτηση τι στέκει κακοήθως. Πώς, άλλωστε, να μην το διακρίνουν, όταν τιτλοφορούνται ως κατέχοντες κι όψη έχουν ως εξέχοντες των υπολοίπων, που τα σπουδαία επικρίνουν. Είν' όμως αυτή η αποστολή τους, να φαίνονται δυο μέτρα μπόι στα στοχαστικά κι αν η ζωή ρωτά πραγματικά, εκεί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΕΓΓΙΤΕΣ
ΕΔΩΣΕ Έδωσε η φύση την αφή, ώστε τη σάρκα να μπορείς να την αγγίξεις. Κι έδωσε και τη μνήμη, για να μπορεί μετά, χωρίς αφή, την αίσθησή της να θυμίσει. Κι έδωσε ακόμα και τη λήθη, όταν σάρκα πια δεν θα μπορεί επάξια όλα αυτά να τα τιμήσει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη που τα χείλη ακόμη στον πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου Αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες Εκεί μόνος αντίκρισα τον κόσμο κλαίγοντας γοερά Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα Είδα τότε θυμάμαι τις τρεις Μαύρες Γυναίκες να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή Χρυσωμένη τη ράχη τους και το νέφος που άφηναν λίγο-λίγο σβήνοντας δεξιά [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΟΛΩΜΟΣ : ΑΠΑΝΤΑ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Στον πρώτον αυτόν τόμο των "Απάντων" δημοσιεύονται όλα τα ελληνικά ποιήματα, δηλαδή: α) Όσα δημοσίεψε ο Πολυλάς στην πρώτη έκδοση των "Ευρισκομένων" (Κέρκυρα 1859) - μαζί με τα Προλεγόμενα (κείμενο κλασσικό πια και αναπόσπαστο από το σολωμικό έργο) και όλες χωρίς εξαίρεση τις Σημειώσεις του Πολυλά (είτε μέσα σε εισαγωγικά κάτω από το κείμενο, είτε στο τέλος μαζί με τις υπόλοιπες σημειώσεις). β) Όσα από τότε έγιναν γνωστά και δημοσιεύτηκαν σποραδικά σε περιοδικά και εφημερίδες, και όσα συμπεριέλαβε στη έκδοσή του ο Σπ. Δεβιάζης (Άπαντα Διον...
Διαβάστε περισσότερα...

Τ' ΑΝΘΡΩΠΟΔΕΝΤΡΑ
ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ ME - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Πάνω σου είμαι, δε νιώθεις; - Άγγιξέ με, του φώναζε, ακούμπησέ με. - Μέσα σου είμαι, δε φλογίζεσαι - Με τις παλάμες σου ακούμπησέ με, με τις παλάμες σου που 'χουν σμιλέψει τα παλαιά και το κορμί ανασαίνει· με τ' ακροδάχτυλα από κει που φεύγει η ψυχή ακούμπησέ με. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Νίκος Καρούζος
Το όγδοο βιβλίο της σειράς "Δυο αιώνες ελληνικής ποίησης" με εισαγωγή και ανθολόγηση του έργου του Καρούζου από τον Γιάννη Πατίλη εκδίδεται από το Ίδρυμα Τάκης Σινόπουλος - Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, σύγχρονοι Έλληνες ποιητές ανθολογούν και παρουσιάζουν σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής ποίησης από τη μεγάλη ιστορική τομή του αγώνα της Ανεξαρτησίας έως τις απαρχές του 21ου αιώνα, επιχειρώντας ένα ανθολογικό πανόραμα της ποιητικής μας παραγωγής των διακοσίων τελευταίων ετών. (Από την παρουσίασ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΥΠΑΡΞΙΣΤΗ
Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας επιτρέπει να δούμε μέσα σε αυτόν τον σπάνιο ψυχισμό του, μας επιτρέπει να κρυφοκοιτάξουμε τις μύχιες σκέψεις του και τον συναισθηματικό του πλούτο. Νιώθω βαθιά συγκινημένη. Οι σκέψεις του άγγιξαν βαθιές χορδές μέσα στην ψυχή μου. Η αβεβαιότητα, ο θάνατος, η μοναξιά, η ελευθερία, το νόημα, ιδωμένα μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του Αλέξη αποκτούν μια άλλη υπόσταση. Ζωντανεύουν, γίνονται φάροι φωτεινοί που οδηγούν. Οδηγούν μέσα στην άβυσσο της ψυχής μας σαν φανοστάτες σε ξεχασμένες, απομακρυσμένες βραχονησίδε...
Διαβάστε περισσότερα...

CONTRAPUNCTUS
ΣΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ Μέρα μεσημεριού Πώς γαληνεύεις Απλωμένη έτσι στα λιβάδια της ζωής Τα βουνά απόμακρα κι αθώα Ήσυχη τώρα η ψυχή Εφημερεύει Είναι απλή του ανθρώπου η χαρά Στις μέρες των καλοκαιριών του Στέρεες ώρες φωτεινές Σαν γιορτινές σστιγμές Και τα παράπονα, όταν, Μικρού παιδιού και μόνο [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ: ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ Πράματα λησμονημένα, γλυκά πράματα παλιά, που περνάτε, και λυγάτε την ψυχή μου, σα βιολιά, κάποιες ώρες, κάποια λόγια, πεθαμένα από καιρό, που όλο πάτε, και γυρνάτε, μ' έναν ήχο θλιβερό· γλυκά πράματα χαμένα, μακρυνά κι' αποσπερνά, που όλο μέσα μου ξυπνάτε, σαν πληγή που δεν περνά, πάλι, απόψε, με μεθάτε, -και το δάκρυ σας κυλά, και μαραίνει με, μαραίνει μου τ' ανθάκια, σιωπηλά... [Από την έκδοση] Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ένας από τους κουρυφαίους ποιητές της "νεορρομαντικής - νεοσυμβολιστικής σχολής", όσο ζούσε (1888-1944)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΝΩΡΑΙΑ
Τη βλέπω στ' όνειρό μου κάθε τόσο, χλωμή, ξερακιανή, αλλοπαρμένη, με πρόσωπο ένα δίχτυ από ρυτίδες, να σιδερώνει το φόρεμα του γάμου της. [Από την έκδοση] Η θεία μου η Πανωραία, που δεν είχε ιδέα από ποιητικά (είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό), μιλούσε, χωρίς να το ξέρει, με γλώσσα ποιητική. Αλλά μιλούσε και κανονικά. Έλεγε τα σύκα σύκα, το ψωμί ψωμί, τη σκάφη σκάφη, κάθε φορά που έπλενε τη στολή του αντρός της, που είχε βρει ηρωικό θάνατο στην Κορυτσά. Ένα βράδυ ξαφνικά είπε: «Αρχίζουμε να πεθαίνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε» - φράση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΒΙΛΗΣ: ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της Επτανησιακής σχολής, ευαίσθητος ποιητής και άριστος μεταφραστής. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860. Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και μετά στη Γερμανία, όπου διαμόρφωσε μια γερή φιλολογική και φιλοσοφική σκέψη. Επέστρεψε στην Ελλάδα διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έλαβε μέρος σαν εθελοντής στην Κρητική επανάσταση το 1896, στην Ήπειρο το 1897 και στους Βαλκανικούς πολέμους το 1912 όπου και σκοτώθηκε στις 29 Νοεμβρίου (1912) στο Δρίσκο της Ηπείρου. Διετέλεσε βουλευτής στην Αναθεωρητική Βουλή όπου υποστήριξε με π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Κλεάνθης Νικολάου. Δραμηνός με ρίζες μακρινές από τη Θεσπρωτία. Συμβολιστής, με τάσεις πεισιθάνατες και επίγνωση της ματαιότητας των εγκοσμίων. Θα 'λεγες, αθεράπευτα ελεγειακός. Κρατώντας αποστάσεις από την αιωνιότητα εξερευνούσε το ενδιάμεσο κενό με ιάμβους βυθομετρικούς. Που αναπόφευκτα κολλούσαν στον πυθμένα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ
Καμμία γλωσσική προτίμησις, καμμία πατριδολατρεία, καμμία εκκεντρικότης δεν θα ηδύναντο να δώσουν εις τον Διονύσιον Σολωμόν το μέγα όνομα, το οποίον κατέκτησεν, αν η φύσις του δεν ήτο καθαρώς λυρική. Τούτο νομίζω ότι έχει ιδιάζουσαν σημασίαν. Ο νεοελληνικός λόγος είχε γνωρίσει ποιητάς και προ του Σολωμού, και ο δημώδης και ο έντεχνος. Και εις το δημοτικό τραγούδι πολλάκις ακόμη ημπορούμεν ν' αναπαύσωμεν τας λυρικάς μας ζητήσεις, καθώς δυνάμεθα και εις ωρισμένα από τα τραγούδια τα ανακρεόντεια του Χριστοπούλου, τα ερωτικά του Βιλλαρά, τα πα...
Διαβάστε περισσότερα...