ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΥΠΑΡΞΙΣΤΗ
Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας επιτρέπει να δούμε μέσα σε αυτόν τον σπάνιο ψυχισμό του, μας επιτρέπει να κρυφοκοιτάξουμε τις μύχιες σκέψεις του και τον συναισθηματικό του πλούτο. Νιώθω βαθιά συγκινημένη. Οι σκέψεις του άγγιξαν βαθιές χορδές μέσα στην ψυχή μου. Η αβεβαιότητα, ο θάνατος, η μοναξιά, η ελευθερία, το νόημα, ιδωμένα μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του Αλέξη αποκτούν μια άλλη υπόσταση. Ζωντανεύουν, γίνονται φάροι φωτεινοί που οδηγούν. Οδηγούν μέσα στην άβυσσο της ψυχής μας σαν φανοστάτες σε ξεχασμένες, απομακρυσμένες βραχονησίδε...
Διαβάστε περισσότερα...

CONTRAPUNCTUS
ΣΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ Μέρα μεσημεριού Πώς γαληνεύεις Απλωμένη έτσι στα λιβάδια της ζωής Τα βουνά απόμακρα κι αθώα Ήσυχη τώρα η ψυχή Εφημερεύει Είναι απλή του ανθρώπου η χαρά Στις μέρες των καλοκαιριών του Στέρεες ώρες φωτεινές Σαν γιορτινές σστιγμές Και τα παράπονα, όταν, Μικρού παιδιού και μόνο [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ: ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ Πράματα λησμονημένα, γλυκά πράματα παλιά, που περνάτε, και λυγάτε την ψυχή μου, σα βιολιά, κάποιες ώρες, κάποια λόγια, πεθαμένα από καιρό, που όλο πάτε, και γυρνάτε, μ' έναν ήχο θλιβερό· γλυκά πράματα χαμένα, μακρυνά κι' αποσπερνά, που όλο μέσα μου ξυπνάτε, σαν πληγή που δεν περνά, πάλι, απόψε, με μεθάτε, -και το δάκρυ σας κυλά, και μαραίνει με, μαραίνει μου τ' ανθάκια, σιωπηλά... [Από την έκδοση] Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ένας από τους κουρυφαίους ποιητές της "νεορρομαντικής - νεοσυμβολιστικής σχολής", όσο ζούσε (1888-1944)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΝΩΡΑΙΑ
Τη βλέπω στ' όνειρό μου κάθε τόσο, χλωμή, ξερακιανή, αλλοπαρμένη, με πρόσωπο ένα δίχτυ από ρυτίδες, να σιδερώνει το φόρεμα του γάμου της. [Από την έκδοση] Η θεία μου η Πανωραία, που δεν είχε ιδέα από ποιητικά (είχε τελειώσει μόνο το δημοτικό), μιλούσε, χωρίς να το ξέρει, με γλώσσα ποιητική. Αλλά μιλούσε και κανονικά. Έλεγε τα σύκα σύκα, το ψωμί ψωμί, τη σκάφη σκάφη, κάθε φορά που έπλενε τη στολή του αντρός της, που είχε βρει ηρωικό θάνατο στην Κορυτσά. Ένα βράδυ ξαφνικά είπε: «Αρχίζουμε να πεθαίνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε» - φράση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΒΙΛΗΣ: ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της Επτανησιακής σχολής, ευαίσθητος ποιητής και άριστος μεταφραστής. Γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860. Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και μετά στη Γερμανία, όπου διαμόρφωσε μια γερή φιλολογική και φιλοσοφική σκέψη. Επέστρεψε στην Ελλάδα διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Έλαβε μέρος σαν εθελοντής στην Κρητική επανάσταση το 1896, στην Ήπειρο το 1897 και στους Βαλκανικούς πολέμους το 1912 όπου και σκοτώθηκε στις 29 Νοεμβρίου (1912) στο Δρίσκο της Ηπείρου. Διετέλεσε βουλευτής στην Αναθεωρητική Βουλή όπου υποστήριξε με π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Κλεάνθης Νικολάου. Δραμηνός με ρίζες μακρινές από τη Θεσπρωτία. Συμβολιστής, με τάσεις πεισιθάνατες και επίγνωση της ματαιότητας των εγκοσμίων. Θα 'λεγες, αθεράπευτα ελεγειακός. Κρατώντας αποστάσεις από την αιωνιότητα εξερευνούσε το ενδιάμεσο κενό με ιάμβους βυθομετρικούς. Που αναπόφευκτα κολλούσαν στον πυθμένα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ
Καμμία γλωσσική προτίμησις, καμμία πατριδολατρεία, καμμία εκκεντρικότης δεν θα ηδύναντο να δώσουν εις τον Διονύσιον Σολωμόν το μέγα όνομα, το οποίον κατέκτησεν, αν η φύσις του δεν ήτο καθαρώς λυρική. Τούτο νομίζω ότι έχει ιδιάζουσαν σημασίαν. Ο νεοελληνικός λόγος είχε γνωρίσει ποιητάς και προ του Σολωμού, και ο δημώδης και ο έντεχνος. Και εις το δημοτικό τραγούδι πολλάκις ακόμη ημπορούμεν ν' αναπαύσωμεν τας λυρικάς μας ζητήσεις, καθώς δυνάμεθα και εις ωρισμένα από τα τραγούδια τα ανακρεόντεια του Χριστοπούλου, τα ερωτικά του Βιλλαρά, τα πα...
Διαβάστε περισσότερα...

360 ΜΟΙΡΕΣ ΕΚΤΟΣ
ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ Κάστανα στο τραπέζι - χειμώνιασε φαίνεται. Σάπια φύλλα στα λούκια - το δάσος θα 'ναι μουσκεμένο. Ρόδι σπασμένο στην πόρτα - ίσως να φέρει τύχη. Μήλα στο πρεβάζι - θα 'ρθουν πουλιά. Σκόρπιοι σπόροι στο χώμα - μακάρι να βγουν λουλούδια. Η λάμπα αναμμένη - σε περιμένω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΔΙΟΥ
ΠΡΕΜΙΕΡΑ Τα φώτα στη σκηνή είναι σβηστά μα εσύ ονειρεύεσαι κάποια πρεμιέρα. Από καιρό τα λόγια τα 'μαθες και κάθε βράδυ πάλι τα ψελλίζεις στ' άδεια καθίσματα μπροστά. Πενήντα χρόνια κράτησε η πρόβα κι όμως, δεν είναι ώρα λες. Μα λίγο ακόμα εάν αργήσεις, τα λόγια άχαρα θα κρέμονται απ' τα χείλη σου και τίποτα δε θα σημαίνουν πια, έτσι όπως τ' άφησες να μαραθούν μες στο σκοτάδι. Μα θέλει τόλμη τ' όνειρο στη φόρα να το βγάλεις και την ψυχή σου να κρεμάσεις στα περίπτερα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΒΑΦΗΣ: ΑΠΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Η παρούσα έκδοση συγκεντρώνει σε έναν τόμο το σύνολο της μέχρι σήμερα ποιητικής παραγωγής του Κ. Π. Καβάφη. Τηρήθηκε η καθιερωμένη κατάταξη σε τρεις ενότητες που περιλαμβάνουν: α) Τα 154 "Ποιήματα" που δημοσίευσε και αναγνώρισε ο Καβάφης. β) Τα 75 "Ανέκδοτα" ως το 1968 ποιήματα που βρέθηκαν στο Αρχείο του ή σε χέρια φίλων του, και γ) Τα 27 ποιήματα που δημοσίευσε μεν ο ίδιος από το 1886 ώς το 1898 αλλά που αργότερα τα αποκήρυξε. Όλα τα ποιήματα παρουσιάζονται με τη χρονολογική σειρά της πρώτης τους δημοσίευσης, ενώ τα "Ανέκδοτα" σύμφωνα με...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Οι άγγελοι τραγουδάνε. Και οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι' αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
από διακριτικότητα ήμασταν τόσο διακριτικοί ο ένας με τον άλλο που στο τέλος χωρίς να καταλάβουμε γιατί και πότε χαθήκαμε για πάντα όμως, αλίμονο μην στεναχωριέσαι τα βράδια των αυτοκαταστροφών που οι φίλοι μ' έγνοια θα σε ρωτούν τι έχεις θα μπορείς περήφανα ν' απαντάς: χαθήκαμε μα όλα καλά δεν ήταν από μίσος ή αλληλοκορεσμό αλλά από διακριτικότητα [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ
Διάφανα κρίνα Κινήσανε πριν χρόνια σαν τα τρένα που ολόφωτα διασχίζαν τα όνειρά τους τρελά πουλιά με μάτια πληγωμένα συντρόφευαν την άγρυπνη χαρά τους. Μεθύσανε σε μπαρ ναυαγισμένα μ' αγγέλους που 'χαν χάσει τα φτερά τους και μοιάζαν με παιδιά εγκαταλειμμένα που φτιάχναν βάρκες με τη χάρτινη καρδιά τους. Στον δρόμο συναντούσαν υπνοβάτες νεκρές ψυχές που αναζητούσαν τα κορμιά τους σκιάχτρα που ξεδιψούσαν μ' αυταπάτες τρελούς που κυνηγούσαν τη σκιά τους. Τις νύχτες κάτω απ' τα άστρα που σπινθήριζαν μέσα στη ρόδινη σιωπή του γαλαξία...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 1954-2000
...Ήμουν εκεί με τον αδερφό μου. Στα ρηχά, και χάρισμα περίσσιο Μ' άγγιζε βαθιά για κείνον τότε. Όταν καθαρός ήλιος στα ουράνια Κάτω, με τα νερά ήτανε ακόμη. Μα μόλις φανήκαμε σε λίγο Μέσα στο νερό θα 'βρισκε σ' άλλο Και σ' άλλο, κάθε πλεξιά, κανένα Σώμα στην αρχή να περισσεύει... [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1934-1937
Τα ποιήματα αυτά αντανακλούν την ψυχική μου κατάσταση εκείνης της εποχής, που ήτανε ένα μείγμα οδυνηρής νοσταλγίας της χαμένης μου παιδικής ζωής και συγχρόνως μια διάθεση να την αποτελειώσω με σκληρότητα. Η γνωριμία μου αργότερα με τα έργα του Νίτσε και με τον Δημήτρη Καπετανάκη μ' έκαναν πολύ ν' αλλάξω. Δεν σκέφτηκα ποτέ αυτά τα ποιήματα να τα δημοσιεύσω, ιδίως εκείνη την εποχή που τα έγραφα, ήταν όμως για μένα απαραίτητο να τα γράψω για να δώσω διέξοδο στα αισθήματά μου, με τα οποία δεν ήθελα να βαρύνω την ζωγραφική μου. Γιατί, ρωτάνε πο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Συμπληρώθηκαν φέτος 25 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του Ηλία Κωνσταντίνου. Είναι καιρός τα ποιήματά του, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, να ξανάρθουν στο φως και να (ξανα)διαβαστούν. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η αιρετική ποιητική πρότασή του έπεσε στο κενό όσο ζούσε, έστω και αν την πρόσεξαν ο κύκλος της λεμεσιανής Άμαξας και ελάχιστοι άλλοι. Ενδεχομένως ο αδέκαστος κριτής, ο χρόνος, να δείξει ότι ο Ηλίας Κωνσταντίνου έχει κομίσει στον χώρο της ποίησης γόνιμα όσο και ανατρεπτικά στοιχεία (λ.χ. στη θεματογραφία του έρωτα), τα οποία δεν ε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΦΩΤΑΨΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
ΟΣΙΡΙΣ Αργά χτες την νύκτα, στους απάνω μαχαλάδες, άγριοι κι' αιμοβόροι αλβανοί, επτά τον αριθμόν, έσφαξαν αλύπητα, μέσα στο ίδιο του το κρεβάτι, τον κυνοκέφαλο εραστή της λησμονημένης Ιππολύτης. Οι απαίσιοι κακούργοι μπήκαν, χωρίς ναν τους καταλάβη κανείς, μέσα στο δωμάτιο του στυγερού εγκλήματος. Αφού έψαλαν, τη συνοδεία πλαγιαύλου, δύο αγνώστους -τουλάχιστον εις εμέ- ύμνους προς τους τσαλαπετεινούς, ετοποθέτησαν προσεκτικώτατα κάτω από ένα ποτήρι, περιέχον ελαφράν διάλυσιν ψαρόκολλας εντός ελάχιστης ποσότητος νιτρογλυκερίνης, ένα χαρτί....
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΑ
Σαν φύλλο τριαντάφυλλου σέρνει το θάνατό του. Πένθη και λάθη και χαμένες συναντήσεις. Ο ίδιος φταίει για όλα -ξέρει πια τον εαυτό του- δεν ξεχωρίζει την ψυχή απ' τις αισθήσεις. Τον έπνιξαν, τον βρόμισαν των άλλων τα σκουπίδια. Δεν υπολόγισε, δεν είδε τις αιρέσεις, πώς λέει κάποιος: «Με τα ψεύδη και με τα στολίδια ακόμη και να γκρεμιστείς, αρκεί ν' αρέσεις». Δεν άκουσε τι του 'λεγε μήτε η διαίσθησή του και βγήκε παίζοντας μονάχος δύο ρόλους. Με ανύποπτη την ερημιά σε τέτοιες παρορμήσεις επόμενο ήταν να στραφεί στους μονολόγους. [Από την έ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΜΠΑΣ (1919-1965)
Ο Ανδρέας Καμπάς υπήρξε μια ιδιόμορφη περίπτωση στα νεοελληνικά γράμματα του 20ού αιώνα μια sui generis περίπτωση. Η πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση στα Νεοελληνικά Γράμματα και στα Νέα Γράμματα το 1939, και ενώ ο ίδιος ήταν σε ηλικία μόλις είκοσι χρονών, έτυχε θερμής υποδοχής και χαιρετίστηκε από ειδικούς και ομότεχνους. Το πρώτο του πεζό, στο περιοδικό Τετράδιο, ανθολογήθηκε από τον Robert Levesque το 1947 στον συλλογικό τόμο Domaine Grec, μαζί με έργα έγκριτων και καταξιωμένων Ελλήνων λογοτεχνών (Σικελιανός, Καζαντζάκης, Βρεττάκος, Βενέ...
Διαβάστε περισσότερα...

Δέκα μήνες αυταρέσκειας
ΞΕΚΡΕΜΑΣΤΟΣ ΚΗΠΟΣ Τα μάτια σου δίνουν στον κόσμο ένα βάθος. Με αυτό το βλέμμα θα ημερέψω τα πουλιά και τα βουνά θα φέρω λιγάκι πιο κάτω. Από παντού με κοιτάζεις σαν φως. Κι εγώ ο πιστός λιτανεύω την εικόνα σου τον ξεκρέμαστο κήπο του κόσμου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...