ΤΕΧΝΗ - ΘΕΑΤΡΟ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ > ΘΕΑΤΡΟ > ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ RACHEL CORRIE
Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι, τον Ιανουάριο του 2003, ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων. Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χει...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ Ο Γ'
Το έργο Η Ζωή και ο θάνατος του Βασιλιά Ριχάρδου του Γ' έχει θέμα του ιστορικό τον εμφύλιο πόλεμο, γνωστόν σαν Πόλεμο των Δύο Ρόδων, στην Αγγλία, που το έργο τούτο σημειώνει το τέλος του, και είναι συνάμα σαν συνέχεια των τριών έργων με τον τίτλο Ερρίκος ο ΣΤ', Α' Β' και Γ' Μέρος. Στο Ερρίκος ο ΣΤ'-Γ' Μέρος, ο Γλόστερ, ο μετέπειτα βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ' και ήρωας του έργου τούτου, σκοτώνει με τα χέρια του τον βασιλιά, τον Ερρίκο τον ΣΤ'. Στο έργο τούτο παρουσιάζεται από την αρχή αποφασισμένος, όπως ο ίδιος ομολογεί στον μονόλογο, αρχή του ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΜΕ ΠΛΑΝΕΣ
...Το φαρμάκι απ' τη γκρίνια ζηλιαρογυναίκας πιο 'ναι θανατερό από σκύλου λυσασμένου δόντι. Η κρεβατομουρμούρα σου του χάλαγε τον ύπνο, κι αυτή 'ν' η αιτία που πήρε αέρα το μυαλό του. Λες πως του εμπόδιζες τα γλέντια με τις γκρίνιες σου: άμα η γλυκιά η αναψυχή χαθεί, τι άλλο μένει παρά βαρυθυμιά και μαύρη μελαγχολία, συγγένισσα της άγριας κι απαρηγόρητης απελπισίας, κι απόκοντα λεφούσια μολυσματικά, αδιαθεσίες χλωμές κι εχθροί της ζωής; Στην τροφή, στη διασκέδαση και στη ζωογόνα ανάπαψη άμα ενοχλείται, ζώο ή άνθρωπος, θα τρελαθεί. Συμπέρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Η προξενήτρα
Με την "Προξενήτρα", ο Ουάιλντερ τοποθετείται απέναντι στην αμερικανική κοινωνία με καλοπροαίρετη σατιρική διάθεση και πρωταρχικό στόχο να διασκεδάσει το κοινό του. Το αποτέλεσμα είναι ένα έργο που βγάζει αβίαστα γέλιο στους θεατές ενώ ταυτόχρονα σκιαγραφεί το προφίλ της αυτάρεσκης και εφησυχασμένης αμερικανικής νοοτροπίας, όπου η απόκτηση οικονομικής δύναμης και κοινωνικού κύρους αποτελεί αυτοσκοπό. Παρόλο που αρκετοί κριτικοί θεωρούν το έργο «άνευρο» ως φάρσα, με την έννοια ότι δεν τολμά μια πιο βαθιά χειρουργική τομή στις αντιφάσεις και...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΣΤΑΜΝΑ
Μια αστυνομική ιστορία υπονομευμένη από τον ίδιο της τον συγγραφέα: η "Σπασμένη στάμνα" είναι και αυτό. Η υπόθεση ξεκινάει από μια ελάσσονος σημασίας καταγγελία, κινδυνεύει να μείνει δικαστική πλάνη και καταλήγει σε αποκάλυψη μεγατόνων. Η ολιγόωρη απόοταση από το πρώτο ως το τρίτο σημείο διανύεται μέσω μιας διαδρομής γεμάτης περιπλοκές, ψέματα, βολικές συμπτώσεις, συκοφαντίες, υπαναχωρήσεις, αμφιβολίες, αλληλοκατηγορίες, απόπειρες συγκάλυψης, ψευδομαρτυρίες και μπόλικες ατάκες ενώπιον της έδρας, ικανές να κάνουν το ακροατήριο να λυθεί στα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ
Όταν ο Χένρικ Ίψεν [1828-1906] το 1881 έγραφε στη Ρώμη το δέκατο θεατρικό του έργο, τους "Βρυκόλακες", ήταν ήδη 53 ετών, ένας γνωστός και καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας. Το "Κουκλόσπιτο" [1879] είχε προκαλέσει μεγάλη αναταραχή, όμως οι "Βρυκόλακες" επρόκειτο να δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερη. Ήταν ένα έργο που δεν θα μπορούσε εύκολα να βρει τον δρόμο για τη σκηνή, ούτε καν για τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αυτή τη φορά ο Ίψεν έφερνε στη σκηνή τη σύγκρουση της ελεύθερης επιλογής του ατόμου με τις κοινωνικές και θρησκευτικές επιταγές, αλλά ...
Διαβάστε περισσότερα...

Αγαπημένη μου πόλη
Ένα παλιό ξύλινο γιαλί στην όχθη του Βόσπορου. Φαίνεται σαν να είναι κλειστό με τις τραβηγμένες κουρτίνες του. Ακούγεται ο ήχος ενός πιάνου από το βάθος του γιαλιού. Παίζεται μια συμφωνική μουσική πιέζοντας δυνατά τα πλήκτρα... Ακριβώς δίπλα στο γιαλί στέκεται ένα σύγχρονο τσιμεντένιο, κενόδοξο, αλαζονικό κτήριο με κήπο και ιδιωτική προκυμαία... Περίπου τρεις -το πολύ πέντε- υπηρέτριες καθαρίζουν το κτήριο μέσα και έξω, τις πόρτες και τα παράθυρά του. Ακούγεται το πιάνο από μακριά... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΙΓΟΝΗ
[...] Ο Ανούιγ, δραματουργός μετά τον Πιραντέλο και πριν τον Μπέκετ, στα καλά του έργα ερωτοτροπεί με τη νεωτερικότητα, χωρίς όμως να τολμά και τη ρήξη με το συμβατικό παρελθόν. Το παράδοξο και το υπαρξιστικό (η ηρωίδα επαναστατεί για να επαναστατήσει μην αντέχοντας την ανυπόφορη "ζωή"), με μια πινελιά βαθιάς κατήφειας του αδιεξόδου (ό,τι χαρακτηρίζει το μεταπολεμικό κλίμα), χρωματίζουν την Αντιγόνη. Πολλοί αναχρονισμοί, το σύγχρονο αναπηδά μέσα στο αρχαίο (καθόλου αυτονόητο για εκείνη την εποχή), η γλώσσα λιτή και σκληρή με πολλή πεζή καθ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ
Ο «Πελεκάνος» είναι ένα αριστούργημα τεχνικής με εμφανείς συγγένειες με τα διηγήματα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, τον οποίο ο Στρίντμπεργκ μελετούσε και θαύμαζε. Η εωσφορική στην καταγωγή της σκληρής Μητέρα, ο αριβίστας Γαμπρός και το σκοτεινό, γεμάτο ενοχές αλλά κι εκδικητικότητα δίδυμο του Γιου και της Κόρης είναι άτομα από την αρχή καταδικασμένα να δηλητηριάζουν καθένα τη ζωή των άλλων, ενώ το παρόν/απόν φάντασμα του Πατέρα (ιδιοφυής η κίνηση της άδειας πολυθρόνας του από τον αέρα) προσθέτει τρόμο στους εφιάλτες των ζωντανών. Ένα μονόπρακτο α...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ
Στο έργο αυτό, ο συγγραφέας διαπιστώνει πως ο κόσμος είναι εκ κατασκευής κακός και οι άνθρωποι ιδιοτελείς και ανήθικοι. Κατά την ιδιόρρυθμη άποψη του Στρίντμπεργκ, μόνο η νεότητα διατηρεί ίχνη αγνότητας, ενώ η κοινωνία είναι διαβρωμένη από τη φενάκη του καθωσπρεπισμού και των ποταπών ανθρώπινων συναισθημάτων. Έχουμε να κάνουμε με μια εξωπραγματική εικόνα ενός σπιτιού και του περιβάλλοντος χώρου του. Όλοι οι ήρωες του έργου είναι ένοχοι για την ηθική παρακμή, εκτός από τον Φοιτητή, που δείχνει να απορεί για την κατάπτωση αυτή. Ο Στρίντμπεργ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ
Το κίνητρό μου για να μεταφράσω αυτό το αριστουργηματικό έργο του Σαίξπηρ βρίσκεται κατά έναν παράξενο τρόπο στο τέλος του έργου, στον επίλογό του. Έναν επίλογο που απευθύνεται ξεκάθαρα στο κοινό της παράστασης. Ειπωμένος από τον Πρόσπερο. Όχι από τον ηθοποιό που τον υποδύεται, αλλά από τον χαρακτήρα του έργου που δεν έχει εγκαταλείψει τον ρόλο, εξακολουθεί να είναι αδιαμφισβήτητα μέσα στην αφηγηματική του κατασκευή, κομμάτι της, εκεί στο έρημο νησί της μαγείας και της μοναξιάς, έχοντας όμως ταυτόχρονα συνείδηση της παρουσίας του κοινού. Έ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Ένα έργο - χρονικό από τον 30ετή πόλεμο. Γράφτηκε στα 1938-39 και πρωτοπαίχτηκε στη Ζυρίχη στα 1942. Η Μάνα Κουράγιο ακολουθεί το στράτευμα, με έναν αραμπά - καντίνα, πουλώντας προμήθειες και ποτό για τους στρατιώτες. Χάνει και τα δυό της αγόρια στον πόλεμο. Η μουγγή κόρη της Κατερίνα πεθαίνει χτυπημένη από σφαίρα καθώς προσπαθεί μ' ένα τύμπανο να στείλει μήνυμα στην πόλη Χάλλε για μια επερχόμενη επίθεση. Η Μάνα Κουράγιο απομένει μοναχή της με τον αραμπά της, γριά, ωστόσο αποφασισμένη να συνεχίσει το εμπόριό της. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ - Η ΕΒΡΑΙΑ
Από νέος, ο Μπρεχτ είχε διαδηλώσει το σεβασμό του στην "ασέβεια" απέναντι στα κείμενα των άλλων (και μάλιστα, τα κλασικά), που τη θεωρούσε μέγιστη ευσέβεια. Γι αυτό, και τα περισσότερα έργα του είναι "διασκευές" όχι μόνον αφηγημάτων κ.λ.π., αλλά και θεατρικών έργων της παλιάς ή της πρόσφατης σκηνικής παράδοσης. Την "πνευματική ιδιοκτησία" τη θεωρούσε καθαρά "αστική αντίληψη", και λίγο πριν πεθάνει, έγραφε : "Ο αληθινός σεβασμός για τα κλασικά έργα πρέπει να στρέφεται στο μεγαλείο των ιδεών τους και στο κάλλος της μορφής τους, κι εκδηλώνετα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΡΦΑΝΑ
Το βάθος του κοινωνικού προβληματισμού και το εύρος των συνδηλώσεων που γεννούν στον αναγνώστη-θεατή η επαφή με τα Ορφανά είναι τα στοιχεία που κάνουν αυτό το αριστουργηματικό δραματικό κείμενο του Ντένις Κέλι να παραμένει, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά τη συγγραφή του, τραγικά επίκαιρο. Με φόντο τις δυσλειτουργικές ενδοοικογενειακές σχέσεις, το έργο κρύβει στον πυρήνα του έναν πολυδιάστατο κριτικό στοχασμό απέναντι στις έννοιες "ασφάλεια", "προστασία", "συνείδηση", "αποδοχή του διαφορετικού". Αποδεικνύεται διαχρονικό έδαφος γόνιμου επαναπρ...
Διαβάστε περισσότερα...

Φάουστ (δεύτερος τόμος)
Ο Φάουστ λαχταρώντας την εκπλήρωση των ευγενικών σκοπών της ζωής, δέχεται να τον βοηθήσει ο Σατανάς σ' αυτήν. Δέχεται να του πάρει ο Μεφιστοφελής την ψυχή τη στιγμή που θα έχουν πια εκπληρωθεί οι σκοποί του. Ο Μεφιστοφελής φυσικά δεν έχει στον νου να τον βοηθήσει στην επιδίωξη κανενός ευγενικού σκοπού, μα μόνο να τον κυλήσει στον βούρκο. Τον γνωρίζει με ένα αγνό κορίτσι, τη Μαργαρίτα. Και, μολονότι ο Φάουστ νιώθει στην αρχή τον ευγενικό παλμό του καθάριου έρωτα, με την επίδραση του Μεφιστοφελή, τα λησμονεί όλα για να ριχτεί μόνο στην αισθη...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΛΑΡΟΣ
Ο Γλάρος είναι το πλέον σηματοδοτημένο φορμαλιστικά έργο του παγκόσμιου θεάτρου. Η εμβληματική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας του 1898 με την σκηνοθεσία του Κωνσταντίν Στανισλάφσκι υπήρξε η πρώτη σκηνική εφαρμογή της κλασικής πια υποκριτικής μεθόδου που έμεινε στην Ιστορία του Θεάτρου ως η Μέθοδος Στανισλάφσκι και η οποία κυριάρχησε στο παγκόσμιο θέατρο του 20ού αιώνα. Ξεκίνησα να μεταφράζω το έργο έχοντας την υποψία πως ο Γλάρος είναι κάτι μεγαλύτερο από τη Μέθοδο Στανισλάφσκι, της οποίας ο ρεαλισμός μου προκαλούσε -ειδικά για αυ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ
ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Λοιπόν, τι βλέπετε; ΑΜΛΕΤ. - Τη φυλακή μου, κύριέ μου. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Τη φυλακή σας; Που είναι αυτή; ΑΜΛΕΤ. - Εδώ. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Η φυλακή σας, εδώ; ΑΜΛΕΤ. - Ετούτη η χώρα, κύριέ μου. [...] ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Από εσάς και μόνο εξαρτάται να απελευθερωθείτε. ΑΜΛΕΤ. - Για μένα αυτή η χώρα είναι μια φυλακή. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Εγώ έχω άλλη γνώμη. ΑΜΛΕΤ. - Είμαι πρόθυμος να το πιστέψω. Καθώς τίποτα δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του· τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τα σκεφτόμαστε. ΚΛΑΥΔΙΟΣ. - Εάν αυτή η χώρα είναι μια φυλακή, τότε είναι κι ο κόσμος όλος....
Διαβάστε περισσότερα...

Συμφορά από το πολύ μυαλό
Όταν γραφόταν το έργο, η ρωσική ιστορία περνούσε μια πολύ δυναμική φάση. Ήταν μια εποχή εθνικής αφύπνισης με μαχητικές διασταυρώσεις ιδεών, καλλιτεχνικών ρευμάτων, ηθικών αξιών, υλικών συμφερόντων κ.ά. Ένα μέρος από αυτά τα πράγματα είχαν στενούς δεσμούς με το παρελθόν, προσπαθούσαν να το διατηρήσουν, συγκρουόμενα με τάσεις αναγεννητικές, κατά κανόνα, νεότερης ευρωπαϊκής προέλευσης. Συγκρούονταν αυτές οι δύο κατευθύνσεις. Αλλά η σύγκρουση γινόταν και τότε, όπως συμβαίνει πάντα στις μεγάλες ταραχές, όταν οι αντίπαλοι έρχονται σε πολύ σφιχτέ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΝΤΕ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΡΓΑ "ΝΟ"
Ένας από τους πρώτους μη Ιάπωνες που παρακολούθησε μια εκτέλεση έργου Νο, ήταν ο Ulysses S. Grant. Το 1879 σταμάτησε στο Τόκιο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού αναψυχής που έκανε γυρίζοντας όλο τον κόσμο, κι αυτοί που τον φιλοξενούσαν, μην ξέροντας τι να κάνουν για να διασκεδάσουν το σπάνιο επισκέπτη τους απ' το εξωτερικό, ζήτησαν από το διάσημο ηθοποιό του Νο, το Χιόσιο Κιούριο, να δώσει μια παράσταση. Το γεγονός αυτό καθαυτό ήταν εκπληκτικό, αφού ο γκριζομάλλης, πρώην στρατιωτικός, δεν είχε κοιμηθεί παρακολουθώντας τις τελετουργικές, ιερατ...
Διαβάστε περισσότερα...