ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ > ΙΤΑΛΙΑ

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΜΕΛΙΑΣ
ΟΙ ΚΟΣΚΙΝΙΣΤΕΣ Όπως οι αρχαίοι κοσκινιστές γυρεύοντας τ' απομεινάρια που ξεβράστηκαν στις ακτές αναζητώ κι εγώ την ύπαρξή μου κρυμμένη ανάμεσα στα κύματα....
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΙΝΙΣΤΕΡΕ
Ο παρών τόμος εκτός από την ενότητα Φινιστέρε, περιλαμβάνει επίσης ποιήματα από τις συλλογές Κόκκαλα της σουπιάς, Περιστάσεις, Η Μπόρα και άλλα, Σατιρικόν, Ημερολόγιο 1971-72 και Άλλοι στίχοι. Στον Μοντάλε, κι εδώ βρίσκεται η ιδιαιτερότης του, το ιστορικό σκηνικό βάθος των ποιημάτων μεταμορφώνεται μέσα στο έργο του σ' ένα υπεριστορικό, κοσμικό πεπρωμένο. Την ίδια στιγμή η ανεμοζάλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βιώνεται από τον Ιταλό ποιητή σαν στρόβιλος αυτής της ίδιας της υπάρξεως. Εκείνο όμως που από καθαρά ποιητικής πλευράς στέκεται μοναδι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΟΛΟ 'Η ΦΩΤΙΑ 'Η ΠΕΤΡΑ
Άραγε την Γκάσπαρα Στάμπα έχεις επαρκώς συλλογιστεί, ώστε κάθε κορίτσι που το παράτησε ο εραστής το υψηλό πρότυπο τούτης της ερωτευμένης να νιώσει: "να γινόμουν κι εγώ σαν αυτήν"; Δεν πρέπει επιτέλους για μας οι πανάρχαιες τούτες οδύνες να γίνουν πιο γόνιμες; Δεν είναι καιρός, αγαπώντας ν' απαλλαγούμε απ' τον αγαπημένο και ν' αντέξουμε τρέμοντας: όπως το βέλος αντέχει τη χορδή, ώστε συγκεντρωμένο στην εκτίναξη να ξεπεράσει τον εαυτό του. Γιατί δεν είναι να μένει κανείς πουθενά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΑΣ
"Η μοίρα μάς φίλησε για να μας εγκαταλείψει" (Α. Μ.) Χρόνος, ύλη, τόπος, δεν είναι ποτέ τυχαία δεδομένα για μία δημιουργική προσωπικότητα, όπου κι αν τύχει να βρίσκεται, και σε οποιαδήποτε κατάσταση άνεσης ή πενίας διαβιώνει. Όταν η ποιήτρια Άλντα Μερίνι φορτίζει την ημερομηνία της γέννησής της με το βαθύτερο νόημα όλων των χαρούμενων και των τραγικών γεγονότων της ζωής της, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να γράφει ίσως το αληθινότερο ποίημα της σταδιοδρομίας της, με πρώτο αναγνώστη τον άπορο αλλά και ειλικρινά απορημένο εαυτό της! "Γεννήθηκ...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) THE DIVINE COMEDY
Dante Alighieri (1265-1321) is one of the most important and innovative figures of the European Middle Ages. Writing his Comedy (the epithet Divine was added by later admirers) in exile from his native Florence, he aimed to address a world gone astray both morally and politically. At the same time, he sought to push back the restrictive rules which traditionally governed writing in the Italian vernacular, to produce a radically new and all-encompassing work. The Comedy tells of the journey of a character who is at one and the same time bot...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ '71
Όποιος χαρίζει το φως / κινδυνεύει απ' το σκοτάδι. Κανείς δεν του 'πε στο σταυροδρόμι πως πρέπει να διαλέξει ανάμεσα σε δυό ξεχωριστές ζωές που δεν τέμνονται ποτέ. Και το παρέλειψε. Αν κι αμελής, χάρη στην Τύχη φύλακας παραμένει του αδιαίρετου. Το Ημερολόγιο του '71 άρχισε να γράφεται τον Δεκέμβριο του 1970 και ολοκληρώθηκε, μαζί με το Ημερολόγιο του '72, τον Νοέμβριο του 1972. Πρόκειται για δύο ξεχωριστές ποιητικές συλλογές, οι οποίες θα μπορούσαν ωστόσο και να εκληφθούν ως ένα ενιαίο σύνολο ενενήντα ποιημάτων. Υπό αυτήν την έννοια η έκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ '72
Ο παρών τόμος περιλαμβάνει επίσης στο Επίμετρο τα τρία δοκίμια του Μοντάλε για τον Καβάφη (και την ελληνική λογοτεχνία γενικότερα), στα οποία ο Ιταλός εκφράζει το βαθύτατο ενδιαφέρον του για τον Αλεξανδρινό ποιητή. Η έκδοση είναι δίγλωσση, με εισαγωγή, μετάφραση και σημειώσεις του Νίκου Αλιφέρη. (Από την ιστοσελίδα του εκδότη)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΟΥ ΦΛΕΒΕΣ
Ο Eluard νομίζω πρωτοείπε ότι ο καλύτερος ανθολόγος είναι εκείνος που ανθολογεί ποίηση για τον εαυτό του. Αν όμως ο ίδιος ανθολογήσει για τρίτους σίγουρα θα χαρακτηριστεί, επιεικώς, άκαιρος, άστοχος, άκριτος. Κατ' αρχήν θα συγκριθεί ο πίνακας των περιεχομένων του βιβλίου του με εκείνον κάποιου βοηθήματος. Έπειτα θα καταμετρηθούν οι ποιητές και η "αντιπροσωπευτικότητά" τους. Τελικά θα ελεγχθεί η χρηστικότητα των βιοβιβλιογραφικών δεδομένων της ανθολογίας, Κύριος οίδε για ποιο απώτερο "αξιοκρατικό" σενάριο. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ
Κάθε πρωτοπορία του μοντερνισμού, μηδέ της Ιταλικής εξαιρουμένης, αναγνωρίζεται από τις προβλέψιμες τάσεις επαναστατικής αμφισβήτησης των πάντων, αλλά και από παραγωγές, δημοσιεύσεις, παραστάσεις και ιδιοτυπίες που αμέσως φαντάζουν αντιαισθητικές. Οι μουσικές της Ευρώπης γενικά, ο χορός, οι πλαστικές τέχνες, είχαν αρχίσει να μεταλλάσσονται αρκετά πριν από την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Μόνον έτσι εξηγείται η άρτια προετοιμασία των σκαπανέων της μοντέρνας ιταλικής ποίησης, "σαν από καιρό", όπως θα έλεγε ο Καβάφης, για τις φρικαλεότητες ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

ΓΕΝΟΣ ΜΕ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΙΤΑΛΙΚΑ)
Τα γκρίκο με το πέρασμα του χρόνου προκάλεσαν ποικίλο ενδιαφέρον: φιλολογικό, ιστορικό, ανθρωπολογικό. Μελετητές, όπως ο Vito Domenico Palumbo (Καλημέρα, 1854-1918) και ο Giuseppe Morosi (Μιλάνο, 1844-1890) ασχολήθηκαν με τη συγκέντρωση γλωσσολογικού και λογοτεχνικού υλικού, το οποίο παρείχε η παράδοση, προσπαθώντας να διασώσουν μια κληρονομιά στην οποία να μπορούν να ανατρέξουν, θέτοντας μπροστά τους ως στόχο την παράταση ζωής ενός πολιτισμού με τον οποίο ειδικά ο Palumbo είχε ταυτιστεί. Παρότι η μοίρα μιας μειονοτικής γλώσσας είναι να χα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΟΤΘΙΚΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ

ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ (ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ)
Μ' όρτσα πανιά, Νους-Ναυς μου η ποντοπόρος πελάγη φρίκης έχει οπίσω αφήσει κι εσέ υμνεί εξιλαστήριο όρος τι, πεπτωκυία εξαγνίζεις φύση ω δεύτερο βασίλειο της κτήσης διάβα ψυχών προς παραδείσια ζήση. Λύρα νεκρή οιστρήλατη θ' ανθίσεις. Ηχούν χορδές λατρευτικές σας Μούσες. Κι αν Καλλιόπη την Ηχώ σας πείσεις ψαλμούς, όχι λυγμούς θ' αντιλαλούσες ως εν οργή σας μεταμορφώθηκαν σε Κίσσες, κόρες πριν γλυκολαλούσες. Λάμψεις σαπφείρινες ανακλάστηκαν στ' άπειρα πράο πρόσωπό σου αγέρα ρίγη μου ελπίδων νεκραναστήθηκαν κι ως μη θανής πνοή,...
Διαβάστε περισσότερα...

Τ' ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ / ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ
Η παρούσα ανθολογία περιλαμβάνει μια επιλογή από ποιήματα της ώριμης περιόδου του σπουδαίου Ιταλού ποιητή Βιτόριο Σερένι (1913-1983), επικεντρωμένη στις δύο μεγάλες συλλογές ποιημάτων της περιόδου αυτής: "Τ' ανθρώπινα εργαλεία" και "Μεταβλητός αστέρας". Με τις συλλογές αυτές, ουσιαστικά ολοκληρώνεται η ποιητική προσφορά του Σερένι. Έτσι, ο ποιητής διαμορφώνει οριστικά το χαρακτηριστικό, προσωπικό ποιητικό του ιδίωμα, το οποίο ξεκίνησε να καλλιεργεί κατά τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παράλληλα, (συν)διαμορφώνει τον ιταλικό μεταπο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΖΟΛΙΝΙ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Άτιμο πένθος που βουίζεις στους ζωντανούς. Μονότονη παλίρροια Μα δίχως μοναξιά. Κατασταλαγμένοι ήχοι από προστάτες μήνες. Καλοκαίρι, Μέχρι την τροχιά σκιασμένων φθισικών πυρόλιθων. Ξαναεγείρεις στάχτες στα κολοσσαία. Ποιο έρεβος σε κραυγάζει; (ΤΖ. ΟΥΝΓΚΑΡΕΤΙ) Επιθυμία των ξανθών χεριών σου στο υποσκίασμα της φλόγας: ήξεραν από οξυές και τριαντάφυλλα θανάτου. Αρχαίος χειμώνας. Έψαχναν κεχρί τα πουλιά κι έγιναν αμέσως χιονισμένα· όπως οι λέξεις. Λίγη λιακάδα, ένα φτερούγισμα αγγέλου κι έπειτα η ομίχλη· και τα δάση και μεις φτιαγμένοι απ...
Διαβάστε περισσότερα...

VITTORIO SERENI, Η ΚΟΡΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Ο Σερένι θεωρείται ο αρχηγέτης της νέας γενιάς ερμητικών μετά τον Μοντάλε και ιδιαίτερα εκείνων που προσδιορίστηκαν από τον κριτικό Λουτσιάνο Αντσέσκι το 1952 ως η «Γραμμή της Λομβαρδίας» (Linea Lombarda). Οι στίχοι του αντιπροσωπεύουν ένα από τα υψηλά δείγματα της ιταλικής ποίησης του 20ού αιώνα. Η εμπειρία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποτυπώνεται στη δεύτερη ποιητική του συλλογή "Ημερολόγιο της Αλγερίας". Μεταδίδοντας τους ήχους και τις σιωπές εκείνης της «ζωής», ψηλαφώντας και το φως και τις σκιές της εποχής, το "Ημερολόγιο της Αλγερίας",...
Διαβάστε περισσότερα...

MOTTETTI
Τα Mottetti είναι η βάση μιας αρκετά μεγάλης ποιητικής μνήμης: από τον Pascoli και τον D' Annunzio μέχρι τον Carducci, αλλά και τον Dante, τον Manzoni, τον Shakespeare, τον Baudelaire και άλλους. Με τον όρο Mottetto δηλώνεται, συγκεκριμένα, μια πολυφωνική μουσική φόρμα της εκκλησιαστικής μουσικής, που αναπτύχθηκε από τον ΧΙΙΙ αιώνα με διάφορες μορφές στη λογοτεχνία, χαρακτηρίζει μια ποιητική σύνθεση σύντομη και αποφθεγματική, λαϊκού τόνου, στοιχείο όμως που λείπει στον Montale ο οποίος το αναμόρφωσε πλήρως: η συντομία παραμένει, αλλά δεν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΟΣΕΛΙ: ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Το κύριο θέμα για τη Ροσέλι είναι η γλώσσα ως μέσο εξερεύνησης, πειραματισμού, εφεύρεσης. Η ταραγμένη της ζωή και η τριπλή γλωσσική, πολιτισμική και λογοτεχνική συνείδηση τοποθετούν την ποίησή της τόσο σε ένα αγγλικό ή γαλλικό όσο και σε ένα ιταλικό πλαίσιο, αποτελώντας ταυτόχρονα μια σπάνια νεωτερική γραφή στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Η αυγή εμφανίστηκε ξεμπράτσωτη και άσεμνη· εγώ τη στεφάνωσα με δάφνες ποιητών: εκείνη ξύπνησε βρέφος, κρυμμένη. Ο έρωτας ήταν ένα παιχνίδι ασταθές· έν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
Τα χέρια της κοπέλας κινούνται. Στο τρένο Πορντενόνε - Μέστρε διαβάζει μια παρτιτούρα, συνεπαρμένη από την αόρατη κίνηση που μέσα της ακούει τα πάντα. Ταλαντεύεται στο κάθισμα οι κόρες των ματιών ανοιγοκλείνουν ανάλογα με το αν ο ήλιος της εξοχής εμφανίζεται ή οπισθοχωρεί πάνω στα πρόσωπό της, έντρομα. Τα χέρια. Η μουσική. Θα 'θελα να της πω: ακούω. Είμαστε. Είμαι. Είμαστε όλοι μέσα Σ' αυτόν τον ήχο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΙΗΜΑΤΑ
"Στη λογοτεχνία του Μεσοπολέμου δεν υπάρχει ποιητής του υπαινιγμού που να διαθέτει την αμεσότητα του Τζιουζέπε Ουνγκαρέτι. Με την κρυπτική του γλώσσα, τη σχεδόν "γεωμετρική" κατασκευή και την αποσπασματική ακολουθία των αποχρώσεων που τις σφραγίζουν οι εμβληματικές του εικόνες, ο ποιητής αυτός, ο οποίος εμφανίζεται στη λογοτεχνική σκηνή της Ιταλίας σε μια εποχή ανακολουθιών και μορφολογικών αδιεξόδων, αποθεώνει το ακαριαίο, την ακραία μορφή του αισθήματος. Πίσω από κάθε ποίημα του Ουνγκαρέτι ανοίγεται κι ένα χάσμα. Στο βάθος των στίχων το...
Διαβάστε περισσότερα...