ΘΕΑΤΡΟ

ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ (ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΗΝΕΣ)
Τα αντικείμενα στα κείμενα που ανήκουν στο λεγόμενο "καινούργιο" μυθιστόρημα, δεν έχουν ποτέ μια παρουσία αυθύπαρκτη. Ποτέ δεν είναι ξεκομμένα από τη συναισθηματική τους σχέση με τον άνθρωπο, ουδέποτε είναι έξω από την όποια ανθρώπινη επαφή και επίδραση, δεν αποτελούν δηλαδή κάτι απάνθρωπα επιβεβλημένο στην περιοχή του συναισθηματικού χώρου και της μαγείας. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει με τα κείμενα αυτά, που, γραμμένα σε ελλειπτικό ύφος, δημιουργούν την πιο βαθειά, και δυνατή σχέση με τον συχνά ανώνυμο και απρόσωπο ήρωά τους, και με τον έξ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Μνήμες. Αφή... Μυρωδιές... Ήχοι... Συνειρμοί... Ιστορίες καθημερινών ανθρώπων στην πιο δύσκολη στιγμή της πόλης τους: την Αθήνα της Κατοχής. Η ελπίδα, η αγωνία, το γέλιο, τα κλειστά παντζούρια, ο θάνατος, το χαμόγελο, η πείνα κι ο αγώνας για την επιβίωση... Με κύριους άξονες την ατομικότητα και την ενσυναίσθηση οι "Μάρτυρες των Αθηνών" αφηγούνται την προσωπική και τη συλλογική ιστορία ενός ολόκληρου λαού, 75 χρόνια μετά την Απελευθέρωση της Αθήνας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Στο "Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί", ο δραματουργός προσπαθεί να ξετυλίξη λόγο ανιχνευτικό της ίδιας του της δραστηριότητας: του δημιουργού. Το ερώτημα για την πραγματική αξία της Τέχνης -τη δύναμή της να κάνη την ανθρώπινη ζωή πιο υποφερτή- κατατρώει την ψυχή του γηραιού Ίψεν. "Άκου... πως έβαλα τον εαυτό μου μες στο σύμπλεγμα. Μπρος από μια πηγή... κάθεται ένας άντρας γεμάτος ενοχές που δεν έχει ακόμα βγη ολόκληρος απ' τη γη... Βουτάει και ξαναβουτάει τα χέρια του στο τρεχούμενο νερό -για να τα εξαγνίση-, καμπουριάζει και βασανίζεται α...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΚΟΚΚΟΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ
Αρχή βασική της γραφής του Μπέννετ είναι ότι ο θεατρικός μονόλογος δεν αναπτύσσει και δεν "φτιάχνει" γεγονότα, παρά τα παραθέτει απλώς ως έχουν, κυριολεκτικά αφτιασίδωτα, ώστε ο μυστικός εσωτερικός διάλογος μεταξύ τους ν' αποτελεί την ουσία της γραφής. Στα πλαίσια μιας τόσο αυστηρής θεώρησης των υποχρεώσεων απέναντι στο κείμενο και στο θεατή, κάθε θεατρικός μονόλογος του Μπέννετ απαιτεί μεγάλη υπευθυνότητα στη δόμηση εκ μέρους του συγγραφέα και σε βάθος κατανόηση των δρώμενων επί σκηνής εκ μέρους του θεατή. Ο Μπέννετ ανάγει την έκφραση σε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΥΦΑΝΤΕΣ
...Στους "Υφαντές" δεν υπάρχει ούτε μία λέξη πού να δίνει σε ένα ορισμένο κόμμα το δικαίωμα, να ορκίσει τον ποιητή στη σημαία του. Και δεν υπάρχει ούτε μια λέξη πού να μην προκύπτει απ ' τη βία των καταστάσεων και να μην προφέρεται μόνο απ ' το στόμα του ποιητή. Ό ποιητής εξαφανίζεται πίσω από το έργο τέχνης. Και το μόνο θέμα πού πρέπει να εξετασθεί είναι αν αυτό το έργο είναι πραγματικά ένα έργο τέχνης, ένα όραμα. Ένα δράμα είναι ένα ποιητικό έργο πού ενεργεί στη σκηνή. Αυτή την ενέργεια την πέτυχαν οι "Υφαντές" μπροστά στο κοινό του "Γερ...
Διαβάστε περισσότερα...

Τα παλικάρια στο Χέλγκελαντ
"Τα Παλικάρια στο Χέλγκελαντ" είναι ένα έργο όχι σαν τα συνηθισμένα του Ίψεν, δεν προκάλεσε ενθουσιασμούς όπως τα άλλα έργα των γηρατειών του, που ρίχνουν νέα συνθήματα κοινωνικά μέσα σε μια ατμόσφαιρα παράξενη, ιψενική θα 'λεγα, γεμάτη από πραγματικότητα και αλληγορικό συμβολισμό. Το κοινό στάθηκε επιφυλαχτικό μπροστά σ' αυτό του το έργο, που είναι κάπως ξένο από την εποχή μας, μα που η κριτική το χαραχτήρισε σαν το λυρικότερο έργο του 19ου αιώνα. [...] (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Δεν πρέπει να πεθάνετε. Μην αφήνετε τον εαυτό σας στον θάνατο, μην αφήνετε τον εαυτό σας στο γήρας και την παρακμή. Πρέπει να πάρετε απόφαση να πληγώνετε, πρέπει ν' ανοίξετε κοιλιές, πρέπει να βάλετε τους άλλους ν' ανοίξουν κοιλιές. Πρέπει να κατεβείτε στην κοιλάδα και να τρέξετε, με το όπλο στο χέρι, στα όπλα που σημαδεύουν. Πρέπει να συγκρουστείτε, πρέπει να πολεμήσετε, πρέπει να βάλετε τους άλλους να χτυπήσουν, και να επιτίθεστε ασταμάτητα. Στη μάχη! Δεν υπάρχει καιρός για σκέψη. Η οργή γίνεται ιερή, η εξέγερση κυριαρχεί, δεν πρέπει να ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ
Σύμφωνα με τη γνώμη των δραματολόγων όλου του κόσμου, ο "Επιθεωρητής έρχεται" είναι το καλύτερο έργο του Τζων Πρίσλευ. Και ένα από τα πιο πολυανεβασμένα έργα των τελευταίων 50 ετών. Και σ' αυτό το έργο του, όπως και στα περισσότερα αλλά, το θέμα είναι η "ευθύνη" και η "ανευθυνότητα" των ανθρώπων που δεν νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους. Ο τρόπος γραφής του (πρωτοποριακός για την εποχή του, και γιατί όχι και για τη δική μας), η δραματουργική του δομή και οι χαρακτήρες των ηρώων του, είναι υλικό που δίνει λαβή για συζήτηση, παραδοχή ή α...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ
Στο έργο αυτό, ο συγγραφέας διαπιστώνει πως ο κόσμος είναι εκ κατασκευής κακός και οι άνθρωποι ιδιοτελείς και ανήθικοι. Κατά την ιδιόρρυθμη άποψη του Στρίντμπεργκ, μόνο η νεότητα διατηρεί ίχνη αγνότητας, ενώ η κοινωνία είναι διαβρωμένη από τη φενάκη του καθωσπρεπισμού και των ποταπών ανθρώπινων συναισθημάτων. Έχουμε να κάνουμε με μια εξωπραγματική εικόνα ενός σπιτιού και του περιβάλλοντος χώρου του. Όλοι οι ήρωες του έργου είναι ένοχοι για την ηθική παρακμή, εκτός από τον Φοιτητή, που δείχνει να απορεί για την κατάπτωση αυτή. Ο Στρίντμπεργ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Ένα έργο - χρονικό από τον 30ετή πόλεμο. Γράφτηκε στα 1938-39 και πρωτοπαίχτηκε στη Ζυρίχη στα 1942. Η Μάνα Κουράγιο ακολουθεί το στράτευμα, με έναν αραμπά - καντίνα, πουλώντας προμήθειες και ποτό για τους στρατιώτες. Χάνει και τα δυό της αγόρια στον πόλεμο. Η μουγγή κόρη της Κατερίνα πεθαίνει χτυπημένη από σφαίρα καθώς προσπαθεί μ' ένα τύμπανο να στείλει μήνυμα στην πόλη Χάλλε για μια επερχόμενη επίθεση. Η Μάνα Κουράγιο απομένει μοναχή της με τον αραμπά της, γριά, ωστόσο αποφασισμένη να συνεχίσει το εμπόριό της. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα
Η δράση της τριλογίας, με εξαίρεση μια πράξη του δεύτερου μέρους, λαβαίνει χώρα πότε στο εσωτερικό και πότε στο εξωτερικό του σπιτιού των Μάννον, στα περίχωρα μιας μικρής πόλης-λιμάνι στη Νέα Αγγλία. Μια ειδική κουρτίνα-αυλαία δείχνει το σπίτι των Μάννον, όπως φαίνεται απ' το δρόμο. Εκεί κάθε φορά κάποιος βγαίνει έξω από το σπίτι στην πρώτη πράξη που αρχίζει το έργο, και ξαναμπαίνει στο εσωτερικό του σπιτιού στην επόμενη πράξη. Αυτή η κουρτίνα μάς αποκαλύπτει όλη την έκταση της περιοχής -κάπου τριάντα στρέμματα- γύρω απ' το σπίτι με πολλά ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΟΚΑΣΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιάννης Κοντραφούρης πέθανε τον Σεπτέμβριο του 2007 σε ηλικία 39 ετών αφήνοντας πίσω του ένα συγγραφικό έργο δυσβάστακτης για τα ελληνικά κατεστημένα διαφορετικότητας. Η πορεία του εξάλλου ήταν προδιαγεγραμμένη, αφού η χώρα στην οποία έζησε ήταν αποκλειστικά και μόνο ικανή να ξεπροβοδίζει νεκρούς. Ο Κοντραφούρης πολεμήθηκε από τους γνωστούς - αγνώστους ειδήμονες, αρνούμενος φανατικά να αποδεχτεί τις νεοελληνικές κανονικότητες. Υπέκυψε πολύ νωρίς στα τραύματά του, όμως ο καταραμένος μ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑ

ΔΥΤΙΚΟ ΗΓΕΜΟΝΙΚΟ «ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ» ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν μη δυτικό σκηνοθέτη ή παραγωγό; Σημαίνει αναμέτρηση με το κανονιστικό πρότυπο του δυτικού θεάτρου, την "τράπεζα γονιδίων" του δυτικού πολιτισμού ή αναμέτρηση με τη σκηνική πολιτιστική ετερότητα μιας αρχαίας κοινωνίας της οποίας "σπάραγμα" συνιστά το διασωθέν αρχαιοελληνικό κείμενο; Τι σημαίνει σκηνική αναμέτρηση με το αρχαιοελληνικό δράμα για έναν Έλληνα σκηνοθέτη, κάτοικο της δυτικής περιφέρειας και ορισθέντα μέσω του ρομαντικού δυτικού φαντασιακού ως κληρονόμου, αν όχι απ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΔΟΡΡΑ
Από όλα τα θεατρικά έργα του μεγάλου Ελβετού συγγραφέα Μαξ Φρις (1911 - 1991) η Ανδόρρα θεωρείται το αριστούργημά του. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει παιχτεί σε όλο τον κόσμο με τεράστια επιτυχία. Στην Ελλάδα το έργο ανέβηκε μόνο μία φορά το 1962 από το Θέατρο Τέχνης. Ο Κάρολος Κουν έπαιξε το ρόλο του πατέρα. Ο Μαξ Φρις έγραψε την Ανδόρρα όταν ήταν πενήντα ετών, και ασχολείται σ' αυτό το έργο με ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στα βιβλία του. Ο νεαρός Αντρί, από τον οποίο όλος ο κόσμος περιμένει να ζει και να συμπεριφέρεται σα...
Διαβάστε περισσότερα...

Σ' ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Ο Βασιλιάς Ιωάννης δίχασε μελετητές και κριτικούς, ανά τους αιώνες, κυρίως εξαιτίας του αμφίρροπου, αντι-ηρωικού χαρακτήρα του κεντρικού ήρωά του, και του φαινομενικά «αλλοπρόσαλλου καταιγισμού από ασύνδετα γεγονότα» στις δύο τελευταίες πράξεις του έργου. Ωστόσο, ήταν το έργο του Σαίξπηρ που αντιγράφηκε περισσότερο από όλα, ενώ αποσπάσματά του βρίσκονταν στα χείλη πολιτικών και δημοσίων ανδρών σε κάθε περίοδο πολιτικής κρίσης. Σήμερα, αυτό που αναδύεται σαφέστατα από το υλικό του έργου είναι ο αιώνιος μηχανισμός της εξουσίας, βασιλικής ή θ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΛΙΕΡΟΥ
Το 1816 κυκλοφόρησε στην Βιέννη, μεταφρασμένος ελεύθερα "εις την λαλουμένην ημών γλώσσαν", ο "Φιλάργυρος" του Μολιέρου. Εκδότης του, ανώνυμος, ήταν ο Θεσσαλός λόγιος και ιερωμένος Κωνσταντίνος Οικονόμος, δάσκαλος τότε στην Σμύρνη, όπου μεταφέρει άλλωστε και την δράση του έργου. Απόπειρα προσαρμογής στα ήθη της προεπαναστατικής κοινωνίας, ο "Εξηνταβελώνης" -μετονομασία του βασικού ήρωα, η οποία, με τον καιρό, πήρε αξία τίτλου- έβγαινε από τον συγκερασμό μιας χυμώδους ιδιοσυγκρασίας με την ελευθεροφροσύνη του κοραϊστή. Ο φιλάργυρος έπαυε να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
Στόχος του βιβλίου είναι η θεωρητική προσέγγιση του θεατρικού κειμένου και ειδικότερα η μελέτη εκείνων των διαδικασιών μέσω των οποίων το κείμενο υπερβαίνει το επίπεδο του πρόδηλου νοήματος και "ανοίγεται" στον κόσμο του βιώματος και του λόγου, ενδιάθετου και εκπεφρασμένου. Κάθε κείμενο (κυρίως δε το θεατρικό) εκλαμβάνεται ως προϊόν μιας κοινωνίας, μιας συλλογικότητας που διανύει μια ιστορική της φάση και προσπαθεί να κατανοήσει την ταυτότητά της ιχνηλατώντας τόσο τα εγνωσμένα στοιχεία της δομής και της ιστορίας της, όσο και εκείνα τα στοι...
Διαβάστε περισσότερα...