ΘΕΑΤΡΟ

Κούκλας σπιτικό (Νόρα)
Έναν χρόνο μελετούσε στον νου του ο Ίψεν το θέμα του Κούκλας σπιτικό. Στο διάστημα αυτό, κατά το συνήθειό του, οικοδομούσε λίγο λίγο, ψηφί το ψηφί, τα πρόσωπα, τα φώτιζε από διάφορες γωνίες, αναζητούσε τις αντιδράσεις που τους ήταν οι περισσότερο ταιριαστές, τα λόγια που χαρακτηρίζουν με τρόπο έκτυπο, τελειωτικό. Όταν έρχεται η στιγμή να συνθέσει πια το υλικό του, θυμάται πως του είχανε μιλήσει για κάποιο παλαιό μοναστήρι, μετασκευασμένο σε ξενοδοχείο, κοντά στο Αμάλφι. Φεύγει από τη Ρώμη και αποσύρεται εκεί. Τέσσερις μήνες και κάτι θα του...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
Ο Χοσέ Τριάνα τοποθετεί τη δράση του έργου του τη δεκαετία του πενήντα, δηλαδή λίγο πριν από την κουβανική επανάσταση. Μέσα από το παιχνίδι τους, τρεις έφηβοι συνειδητοποιούν λίγο λίγο τις ιδιομορφίες του οικογενειακού οικοδομήματος που ζουν καθημερινά. Δεν αντέχουν την τεταμένη ατμόσφαιρα στο σπίτι, καθώς παίρνουν μέρος στις περισσότερες από τις οικογενειακές σκηνές. Γι' αυτό σχεδιάζουν να ανατρέψουν το κατεστημένο για να φτάσουν σε μια ζωή πιο ανθρώπινη. Ο τρόπος που διάλεξε ο Τριάνα για να μπλέξει τα τρία πρόσωπα, την Μπέμπα, την Κούκα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ: ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
[...] Σε μια συγκλονιστική αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, λιτή, γήινη, ανθρώπινη κι όπως πάντα μοναδική, η Έλλη Λαμπέτη στέκεται στο προσκήνιο και παίζει τον τελευταίο και πιο ρεαλιστικό ρόλο της. Άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με θλίψη, εξομολογείται τις αγάπες και τα πάθη της, τους έρωτες και τα όνειρά της ανασκαλεύει τις μνήμες των παιδικών χρόνων της, αποκαλύπτει τις κρυφές στιγμές της, κρίνει ανθρώπους και καταστάσεις, αναλύει τις αγωνίες της, χαίρεται, διαμαρτύρεται, φλυαρεί... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΤΟΝ ΖΟΥΑΝ
Ο Ντον Ζουάν υπήρξε πρόσωπο πραγματικό, που έγινε ήρωας της ισπανικής μυθολογίας και σύμβολο του άκαρδου εραστή με τις χιλιάδες ερωμένες και τους αμέτρητους εχθρούς. Πρώτος θεατρικός δημιουργός του υπήρξε ο Ισπανός Τίρσο ντε Μολίνα (1630), αλλά παγκόσμια γνωστός έγινε ο Ντον Ζουάν από το ομώνυμο έργο του Μολιέρου (1665), που θεωρείται το πιο ποιητικό του, μια θλιβερή φάρσα ζωής και θανάτου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΤΡΕΣ ΑΠΟ ΝΕΡΟ
Το βιβλίο αυτό καταγράφει την εμπειρία μιας ηθοποιού από μια επαγγελματική και ταυτόχρονα γυναικεία σκοπιά. Η Julia Varley είναι μέλος του θεάτρου Οντίν για περισσότερα από σαράντα χρόνια, και οι Πέτρες από Νερό. Σημειώσεις μιας ηθοποιού του θεάτρου Οντίν είναι μια βιογραφική, αναλυτική και εμβριθής αποτύπωση της συνεργασίας της με τον Εουτζένιο Μπάρμπα μέσα στα πλαίσια αυτού του παγκοσμίου φήμης θεατρικού οργανισμού. Το Πέτρες από Νερό ανοίγει ένα μοναδικό παράθυρο κατόπτευσης και διείσδυσης στις καθημερινές τεχνικές ασκήσεις και βιωματικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΜΑ
- Θα μπορούσατε να με λέτε "μητέρα" ή "μαμά", όπως προτιμάτε. Ή, αν σας αρέσει περισσότερο, να με φωνάζετε με το όνομά μου... - Το "μαμά" είναι καλό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΜΥΓΕΣ
Οι Μύγες είναι έργο με πολλαπλές αναγνώσεις η ανανέωση του μύθου των Ατρειδών, αλλά και της τραγωδίας εν γένει, η οδύσσεια του ατόμου προς τη διάρρηξη κάθε δεσμού στο όνομα της προσωπικής επιλογής και της ατομικής ελευθερίας, αλλά και η συγγραφική αντίσταση απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, κληροδότησαν στην παγκόσμια δραματουργία ένα ξεχωριστό θεατρικό έργο, πολύτιμο σε νοήματα και περιεχόμενο. Το έργο γράφτηκε το 1943 και είναι βασισμένο στις Χοηφόρους του Αισχύλου. Η σπουδαιότητά του έγκειται όχι μόνο στην αποσαφήνιση των φιλοσοφικών στ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΣΣΕΡΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ
ΣΤΕΛΛΑ travel - η γη της απαγγελίας Ένα ηθογραφικό θρίλερ. Μια τραγωδία. Μια πενιχρή απόδειξη περί της μη υπάρξεως Θεού. Ένα σχόλιο πάνω στην ομορφιά. Ένα σχόλιο πάνω στην αμαρτία. Μια ερωτική ιστορία. Μια προσπάθεια απόδειξης ότι το έτος 1955 δεν υπήρξε ποτέ. Ένα ταξίδι. Κανένα ταξίδι. Όλα αυτά και τίποτε απ' αυτά. ΡΑΜΟΝΑ travel - η γη της καλοσύνης Άλλο ένα ταξίδι. Τα ίδια πρόσωπα με άλλα ονόματα. Ένα λεωφορείο που διασχίζει τα Βαλκάνια. Άλλη γη, άλλα μέρη, οι ίδιες πάντα γδαρμένες επιθυμίες. Ρα μόνα travel είναι οι μνήμες, τα λόγια, οι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΧΩΡΑ
- Πώς διαλύθηκαν όλα; - Κάποια στιγμή διαλύονται όλα. -Τόσο γρήγορα; - Στα ξαφνικά. - Αν μπαίναμε σ' ένα πλοίο να φύγουμε... - Να το σκάγαμε σαν τα ποντίκια; - Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς εδώ. - Δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας. - Δεν υπάρχει μέλλον για τα γηρατειά μας. - Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. -Το να μείνεις υπ' αυτές τις συνθήκες είναι σκέτη αυτοκτονία. - Να μπαίναμε σ' ένα πλοίο να φύγουμε... - Αυτό το πλοίο θα γινόταν μια χώρα για μας. - Πλωτή. - Ήρεμη στη νηνεμία. - Νευρική στην τρικυμία. - Κι αν το πλοίο ναυαγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΑΔΙΚΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ
ΧΑΡΟΣ Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας και ζωή σε λόγου σας. Τα θερμά μου συλλυπητήρια που είστε απόψε εδώ. Διότι σε λίγο θα δείτε τα Ραδίκια Ανάποδα. Πριν αρχίσουμε, θα 'θελα να σας πληροφορήσω πως αυτός ο ήχος (Ακούγεται ήχος κινητού τηλεφώνου), αυτός (Άλλος ήχος κινητού) και αυτός (Αστείος ήχος κινητού) ενοχλούν πάρα πολύ. Γι' αυτό καλύτερα θα ήταν (Ήχος κινητού που κλείνει). Ενοχλεί επίσης: αυτός ο ήχος (Βήξιμο) και αυτός (Φτέρνισμα). Ας μην αναφερθούμε σ' αυτόν (Χασμουρητό), σε συνδυασμό με (Ροχαλητό). Ενώ αυτός ο ήχος (Ήχος σακούλας ...
Διαβάστε περισσότερα...

Μίξερ
Ένας φέρελπις καλλιτέχνης θέλει διακαώς να ανεβάσει τον Άμλετ. Όμως, λόγω εξαιρετικά χαμηλού μπάτζετ, τα σχέδιά του αλλάζουν. Η παράσταση ξεκινά και μπροστά μας ξετυλίγεται η ιστορία του Βαγγέλη, που από άσημος πορτιέρης καταλήγει να γίνει αρχηγός του κράτους. Ενός κράτους εντελώς διαλυμένου και ανοργάνωτου, στο οποίο κυριαρχεί η διαφθορά, η λαμογιά και η τσαπατσουλιά. Σ' αυτή την ξέφρενη πορεία «ανέλιξής» του, ο ήρωας θα συναντήσει χαρακτήρες που είτε θα του βάλουν εμπόδια είτε θα του αλλάξουν εντελώς τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. (Απ...
Διαβάστε περισσότερα...

Λοκαντιέρα
Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας πανσιόν. Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία: σκηνικό που μας θυμίζει τη "Βαβυλωνία" του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (τ' όνομά της σημαίνει «θαυμαστούτσικη») και γύρω απ' το πρόσωπό της πλέκεται όλη η δράση. Όλα σχεδόν τ' ανδρικά πρόσωπα της κωμωδίας μ' αυτήν έχουν να κάνουν, ενώ οι δυο θεατρίνες μπαίνουν για να διευκολύνουν τη δράση· δίνουν την ευκαιρία οι δυο ερωτοχτυπημένοι άντρες ν' απομακρυνθ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ - ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Στον "Επιστάτη" έχουμε ένα θέμα αρκετά κοινό στον χώρο της λογοτεχνίας και του θεάτρου: την εισβολή κάποιου στη ζωή δυο άλλων και τις καταστάσεις που αναπόφευκτα δημιουργούνται ανάμεσα στους τρεις. Και οι τρεις χαρακτήρες είναι αδιαμόρφωτοι και προσπαθούν μέσα από τη γλώσσα της ανάμνησης να πλάσουν ένα παρελθόν που ίσως τους βοηθήσει να πορευτούν προς το θολό μέλλον τους. Στο "Εκείνα τα χρόνια" το ίδιο θέμα επαναλαμβάνεται: στη μεσοαστική ηρεμία ενός ζευγαριού εισβάλλει μια κοινή φίλη από το παρελθόν, αυτό το παρελθόν κατακτά το παρόν και...
Διαβάστε περισσότερα...

Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ
Είναι εύκολο να μετανιώσεις για κάτι, να το κατανοήσεις όμως είναι δύσκολο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Το έργο "Τα πικρά δάκρυα της Πετρά φον Καντ" υπήρξε πρώτα θεατρικό και ύστερα ο Φασμπίντερ το κινηματογράφησε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Έγινε γνωστό στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, όπου παρουσιάστηκε ως γερμανική δραματική ταινία το 1972. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα απλό μελόδραμα, αν δεν υπήρχε η ματιά του Φασμπίντερ, που δημιουργεί μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα η οποία υποδηλώνει ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΥΧΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ - ΤΑΜΑ
Ένας άντρας, μια γυναίκα, μια νύχτα, ένα κρεβάτι: θλίψη. Η συνάντηση είναι αγοραία, αλλά η τροπή που παίρνει είναι αναπάντεχη. Η δοσοληψία δεν είναι η αναμενόμενη, μια προσωπική ιστορία σπάει τη βίαιη και άθλια επιφάνεια της συναλλαγής. Είναι η νύχτα ανάποδα. Καθισμένοι στην άκρη του δρόμου, ο Γκας και η Λεά αναβιώνουν τους σταθμούς της ιστορίας τους. Μια ζωή μαζί, με τις επιθυμίες τους και τις εξεγέρσεις τους, τους θυμούς και τις χαρές τους, με τα καλά τους και τα κακά τους. Ένα τάμα, προς τιμή ενός ροκ σταρ τους ένωσε. Δύο από τα πρώτα θ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΜΑΣΤΟΙ ΤΟΥ ΤΕΙΡΕΣΙΑ
Στους Μαστούς του Τειρεσία, ''δράμα σουρεαλιστικό'' - πρώτη χρησιμοποίηση του όρου - βρίσκουν την άμεση ανταπόκρισή τους οι απόψεις του Απολινέρ για το μοντέρνο θέατρο, το θέατρο που έρχεται σε σύγκρουση με τη νατουραλιστική παράδοση, και όπου, ανάλογα με την περίπτωση, το κωμικό βαραίνει περισσότερο απ' το τραγικό ή αντίστροφα. . . Οι ''Μαστοί του Τειρεσία'' ανήκουν ως θεατρικό είδος στη γραμμή των φαρσοκωμωδιών του Αλφρέντ Ζαρί, τουλάχιστον από μια πλευρά. Υπάρχει εδώ φανερά, ιδιαίτερα στις τελευταίες σκηνές τρόμου, μια στάση διακωμώδηση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΗΤΡΙΚΗ ΣΤΟΡΓΗ - ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
Η αναψηλάφηση της θεατρικής και δραματικής θεματογραφίας του Παλαμά, πέρα από την «Τρισεύγενη» και την περιπετειώδη πρόσληψή της, έφερε σε φως πληθώρα στοιχείων για τα θεατρικά και δραματικά ενδιαφέροντα του ποιητή, ο οποίος έδωσε ολόκληρον αγώνα για την επιβολή του ποιοτικού και ποιητικού δράματος στη σκηνή της εποχής του και ασχολήθηκε στις δοκιμιογραφικές κριτικές του με πλήθος Ελλήνων και Ευρωπαίων δραματογράφων. Τα στοιχεία αυτά τροποποιούν σε σημαντικό βαθμό την εικόνα του απομονωμένου στο «κελί» του ποιητή, ο οποίος μετά την απογοήτ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
«Το κωμικό είναι η βαθύτερη γνώση του παραλόγου, γι’ αυτό νομίζω ότι προξενεί μεγαλύτερη απόγνωση από το τραγικό. Το κωμικό είναι τραγικό και η τραγωδία του ανθρώπου είναι μια κωμωδία». - Ευγένιος Ιονέσκο Το παιχνίδι της σφαγής γράφτηκε το 1970, ενώ στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε το 1971 από το «Θέατρο Τέχνης» σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Μια ξαφνική επιδημία αφανίζει μια πόλη. Οι κάτοικοί της έρχονται ο ένας μετά τον άλλον αντιμέτωποι με το θάνατο. Το παιχνίδι της σφαγής του επίκαιρου Ευγένιου Ιονέσκο, θυμίζει έντονα τα παιχνίδια που παίζει η ...
Διαβάστε περισσότερα...

Στα φώτα
«... Συνάντησα τον Αλ Πατσίνο στο σπίτι του, έξω από το Μανχάταν και μιλήσαμε για το Actors Studio. Με ρώτησε τι νομίζω πως χρειάζεται να γίνει ώστε το Studio να αναζωογονηθεί. Του είπα τη γνώμη μου και τα σχέδιά μου. Είχα μαζί μου έναν αυτοσχέδιο τόμο, που περιέχει σπάνιο υλικό από έρευνα πολλών ετών για τη σκηνοθεσία, την υποκριτική, με κείμενα στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα γαλλικά. Είναι η ύλη που συγκέντρωσα στα τόσα χρόνια εμπειρίας και έρευνας και που συνεχίζω να την εμπλουτίζω. Του το έδωσα. Έχοντας κατανοήσει πόσο κόπο και γνώση χ...
Διαβάστε περισσότερα...