ΘΕΑΤΡΟ

Η ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ
Η προπολεμική Θεσσαλονίκη, περισσότερο μέσα από μυθικές μνήμες και διηγήσεις παρά στον ρεαλισμό της. Η ανατολίτικη και ευρωπαϊκή ατμόσφαιρά της. Τα «μέγαρα» και οι παράγκες της. Οι Εβραίοι. Οι Φραγκολεβαντίνοι. Οι πρόσφυγες. Οι φυματικοί. Οι καπνεργάτες. Το Λεμπέτ. Το επταπύργιο. Η ομίχλη, η υγρασία του λιμανιού. Οι λιακάδες και οι παγωνιές της. Το έργο διαδραματίζεται μια παγωμένη παραμονή Πρωτοχρονιάς. Είναι αργά. Δυο γυναίκες ετοιμάζονται να δεχτούν τους καλεσμένους τους στο σπίτι τους, που είναι και μαγαζί ειδών πολυτελείας. Διαφέρουν ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΤΟΝΙΟ Ή ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο. Φωτισμός που δίνει την εντύπωση ομίχλης, τα έπιπλα είναι αθέατα ή μοιάζουν με ακαθόριστους όγκους και είναι σαν να βρισκόμαστε σε ύπαιθρο. Η σκηνή μένει άδεια λίγα δευτερόλεπτα. Ξαφνικά, ρυθμικοί ήχοι ταμπούρλου. Έπειτα, μακρινή ριπή πολυβόλου. Σιωπή. Μπαίνει ο Γέρος. Φορά ένα μαύρο αμπέχωνο κουμπωμένο ως τον λαιμό κι ένα μακρύ μαύρο κασκόλ. Κρατά μια λάμπα θυέλλης. Προχωρεί με μικρά, σπασμωδικά βήματα. Περπατά πάνω κάτω, σταματά σαν να ψάχνει κάτι. Ανασηκώνει τη λάμπα για να δει καλύτερα, περιεργάζεται τους χώρους...
Διαβάστε περισσότερα...

ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ
Το έργο ξεκινάει ως απλό αστικό δράμα για να εξελιχθεί σε τραγωδία. Το αδιέξοδο που βιώνουν η κυρία Άλβινγκ και ο γιος της Όσβαλντ κάνει να ξυπνήσουν μέσα τους τύψεις για το παρελθόν που ζουν ανάμεσά τους σαν «βρικόλακες». Ο Ίψεν καταγγέλλει την υποκρισία του κλήρου, τη χαλάρωση του οικογενειακού ιστού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας θεμελιωμένης στο ψεύδος και τη συμβατικότητα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΠΟΥ ΒΕΛΑΖΕΙ
"Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύεις σαν το σκυλί, οι διατριβές, οι σωροί από βιβλία, η ευαισθησία, οι αρχές, όλη σου η ζωή δεν έχει κανένα νόημα μπορεί ν' ακυρωθεί με μια μολυβιά. Επειδή κάπου γράφτηκαν μερικές λέξεις! Και αποδεικνύεται πως αυτές οι λέξεις, μπορούν να αναιρέσουν ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου. Και τι γίνεται με την αλήθεια; Στέκουμε απροστάτευτοι δίχως να μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε. Όχι, αρνούμαι να το πιστέψω. Δεν θέλω να το πιστέψω. Διαφορετικά, αύριο, καθώς θα κοιταζόμαστε στον καθρέφτη, ίσως ακούσουμε ξαφνικά τους εαυ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ
Ο μέγας Γάλλος κλασικός κωμωδιογράφος Μαριβώ, με το «Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης» στήνει και πάλι μια σατανικά ιλαρή ίντριγκα γύρω από δύο ζευγάρια που ερωτεύονται αγνοώντας το ένα την πραγματική ταυτότητα του άλλου. Η οικεία στον Μαριβώ μεταμφίεση των προσώπων και ο περίπλοκος λόγος παράγουν ακόμα μία σπουδαία κωμωδία καταστάσεων, όπου το μπαρόκ βρίσκεται στις μεγάλες του ώρες. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
"Ο Εχθρός του λαού" είναι έργο υποδειγματικής ιψενικής γραφής, διότι δίνει παραστατικά την εικόνα των εξουσιαστικών μηχανισμών οι οποίοι, εν ονόματι της "κοινής γνώμης" και της "μετριοπάθειας" κινητοποιούνται για να εξαγοράσουν συνειδήσεις, να αλλοιώσουν χαρακτήρες και τελικά να εξοντώσουν τους πολιτικούς εχθρούς τους. Οι μηχανισμοί της κρατικής εξουσίας, που προσπαθούν να ανατρέψουν τις απόψεις του αναμορφωτή γιατρού Στόκμαν, δρουν σαν ασφυκτικός βρόχος και εν τέλει γίνονται σήμα κινδύνου για την κοινωνία. Το έργο κινείται μέσα σε καφκικό...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ
Ο Αντόν Τσέχωφ έγραψε το 1880 ένα έργο με τίτλο "Οι δαίμονες του δάσους".Δέκα χρόνια αργότερα,το ξαναδούλεψε και το έδωσε στον Στανισλάβσκι με τον τίτλο "Ο θείος Βάνιας".Είναι μια περίπλοκη ιλαροτραγωδία ανεκπλήρωτων ερώτων,αφοσίωσης στην αγροτική ζωή και επαρχιακής ανίας, όπου οι εξαίρετα πλασμένοι από τον Τσέχωφ χαρακτήρες δημιουργούν από μόνοι τους την έντονη εσωτερική δράση. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΧΩΡΑ
- Πώς διαλύθηκαν όλα; - Κάποια στιγμή διαλύονται όλα. -Τόσο γρήγορα; - Στα ξαφνικά. - Αν μπαίναμε σ' ένα πλοίο να φύγουμε... - Να το σκάγαμε σαν τα ποντίκια; - Δεν υπάρχει μέλλον για εμάς εδώ. - Δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας. - Δεν υπάρχει μέλλον για τα γηρατειά μας. - Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. -Το να μείνεις υπ' αυτές τις συνθήκες είναι σκέτη αυτοκτονία. - Να μπαίναμε σ' ένα πλοίο να φύγουμε... - Αυτό το πλοίο θα γινόταν μια χώρα για μας. - Πλωτή. - Ήρεμη στη νηνεμία. - Νευρική στην τρικυμία. - Κι αν το πλοίο ναυαγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Το μεταξωτό της φόρεμα είχε βαθύ άνοιγμα μπρος και πίσω. Πίσω ως κάτω στη μέση και μπροστά μέχρι αναισθησίας. -Κομπιναιζόν αποκλείεται να φορούσε... Αυτό είναι κάτι που ίσως θα μπορούσε να με κρατήσει εδώ. -Περισσότερο από περιέργεια. -Πρέπει να είναι μια αλλόκοτη αίσθηση- σαν να σε παρασύρουν αφρισμένα ρεύματα- Δεν θα πω σε κανέναν πως επιστρέφω στην ανυπαρξία άπρακτος. Θα κάνω σαν να έχω δοκιμάσει τα πάντα... Είναι εξευτελιστικό να είσαι άνθρωπος, και να μην έχεις δοκιμάσει το πιο ανθρώπινο πράγμα. -Έρχεστε από την Αίγυπτο, αξιότιμε κύρι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΑΔΙΚΙΑ ΑΝΑΠΟΔΑ
ΧΑΡΟΣ Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας και ζωή σε λόγου σας. Τα θερμά μου συλλυπητήρια που είστε απόψε εδώ. Διότι σε λίγο θα δείτε τα Ραδίκια Ανάποδα. Πριν αρχίσουμε, θα 'θελα να σας πληροφορήσω πως αυτός ο ήχος (Ακούγεται ήχος κινητού τηλεφώνου), αυτός (Άλλος ήχος κινητού) και αυτός (Αστείος ήχος κινητού) ενοχλούν πάρα πολύ. Γι' αυτό καλύτερα θα ήταν (Ήχος κινητού που κλείνει). Ενοχλεί επίσης: αυτός ο ήχος (Βήξιμο) και αυτός (Φτέρνισμα). Ας μην αναφερθούμε σ' αυτόν (Χασμουρητό), σε συνδυασμό με (Ροχαλητό). Ενώ αυτός ο ήχος (Ήχος σακούλας ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη. Πέρασμα που έγινε με αρκετές στερήσεις, πολλή μοναξιά, αλλά αστείρευτη αγάπη και όρεξη για ζωή. Η πατρίδα σαν μια ανάμνηση ενός τόπου στον οποίο δεν μπορείς να επιστρέφεις και το πέρασμα στη συνειδητοποίηση πως πατρίδα είναι όπου και να 'σαι, πατρίδα είναι εκεί που ζεις, εκεί που όλα μοιάζουν αυτονόητα. Όταν πριν από μερικά χρόνια η Μαρία Τσιμά έχοντας φτιάξει ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, άρχισε να συγκεντρώνει και να καταγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΤΕ

ΔΙΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ
Ένας βιβλιοθηκονόμος εμφανίζεται στη σκηνή. Αυτός τακτοποιεί βιβλία και τα βιβλία αναστατώνουν τη ζωή του. Σε ποιο ποσοστό, άραγε, είναι ο ήρωάς μας δημιούργημα του εαυτού του και σε ποιο των αναγνωσμάτων του; Ο μεσάζων ανάμεσα στα κείμενα και στους αναγνώστες αναζητά τον εαυτό του σε μια διάλεξη. Θα μιλήσει για τη βροχή, ή μάλλον για το τι συμβαίνει όταν βρέχει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Τι είναι ο Καλιγούλας; Άγγελος που αναζητά το απόλυτο ή αιμοδιψές τέρας; Πριν από τον πόλεμο, ο Αλμπέρ Καμύ τον αντιλαμβανόταν ως έναν ήρωα του παραλόγου. Κατόπιν, η δική του εκδοχή για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα θεωρήθηκε, μεταξύ άλλων, και μια αλληγορία για τον ναζισμό. Έκτοτε, εδώ και δεκαετίες, ο συγκεκριμένος χαρακτήρας κατατάσσεται στους πλέον πολύσημους και νευραλγικούς του σύγχρονου θεάτρου. Στην "Παρεξήγηση", η Μάρθα και η μητέρα της δολοφονούν τους πελάτες του πανδοχείου τους για να αρπάξουν τα χρήματά τους. Μια «σύγχρονη τραγωδία», ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΨΗΛΑ ΑΠ' ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ
Κεντρικό θέμα του έργου, το ανομολόγητο ερωτικό πάθος του Εντι Καρμπόνε για την νεαρή ανιψιά της γυναίκας του, πάθος που πυροδοτεί την εσωτερική σύγκρουση που συγκλονίζει τον ήρωα και τελικά τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του. Το πάθος σαν υπέρβαση και σαν αδιέξοδο, σαν δημιουργική και καταστροφική δύναμη, σαν προδοσία και σαν θάνατος, ορίζει την ανθρώπινη μοίρα από την αρχαιότητα και τον Αισχύλο, μέχρι σήμερα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
Ο Άρθουρ Μίλλερ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1915. Σπούδασε στη φιλολογική σχολή του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν από όπου αποφοίτησε το 1938. Αρχικά ο Μίλλερ έγραψε κομμάτια για το ραδιόφωνο, μια σύντομη ιστορία του πολέμου το 1944, και τον ίδιο χρόνο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπροντγουαίη με το έργο "Ο Άνθρωπος που Ήταν Πολύ Τυχερός", το οποίο όμως δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1945 δημοσίευσε το μυθιστόρημα "Εστία" που ήταν και η πρώτη επιτυχία του. Ακολούθησαν τα έργα: "Ήταν Όλοι τους Παιδιά μου" (1947), που βραβεύτηκε από την Ένωση Θεατρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Τα θεατρικά έργα είναι αναμφίβολα το πιο ζωντανό και το πιο προσιτό τμήμα της αρχαίας ελληνικής κληρονομιάς. Οι τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, καθώς και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, εξακολουθούν να ερμηνεύονται και να προσεγγίζονται με νέους τρόπους, όπως συμβαίνει με τα πραγματικά αριστουργήματα της λογοτεχνίας. Τι γνωρίζουμε όμως για το ρόλο του θεάτρου στην αρχαιοελληνική κοινωνία; Τι επιδίωκαν οι συγγραφείς; Ποιοι συμμετείχαν στις παραστάσεις; Πώς γινόταν η σκηνοθεσία στην αρχαιότητα; Πώς εξελίχτηκε η αρχιτεκτονικ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΜΥΡΝΗ, ΟΔΟΣ ΜΝΗΜΗΣ
ΜΠΕΗΣ: (Ουρλιάζει) Τι γυρεύουν αυτές εδώ; Τι τις μάζεψες; ΚΥΡΑ: Να έχεις την ευχή μου. παιδάκι μου. Να είσαι καλά, παιδάκι μου. Μην τις πειράζεις και είναι μοναχές γυναίκες με μωρά παιδιά. ΜΠΕΗΣ: Όλες έξω. (Τις πετάει έξω. Η ΚΥΡΑ προσπαθεί να τον εμποδίσει). ΑΝΝΑ: Λέμε να πάμε στο σπίτι της θείας μας που το έχουν οι Έλληνες τηλεγραφείο. ΚΥΡΑ: Αν πάτε εκεί, δεν έχετε φόβο κι από φωτιά, γιατί πόρτες και παράθυρα είναι σιδερένια. ΑΝΝΑ: Η κυρά δεν πάει με τον Μπέη. Έρχεται πάλι, μας βρίσκει και μας πάει πίσω στο σπίτι της. Εκεί μέσα είμαστε κλ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ RACHEL CORRIE
Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι, τον Ιανουάριο του 2003, ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων. Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες. Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ - ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ
ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΕΣ ("ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ", 1979) Ένα, σχεδόν, θεατρικό αριστούργημα. (ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, Το Βήμα) Μια σπαρταριστή σάτιρα των πολιτικών ηθών. Ένα θαυμάσιο θεατρικό έργο. (ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΑΡΑΣ, Η Βραδυνή) Ένα συναρπαστικό πολιτικό έργο. (ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ, Ελευθεροτυπία) Ποτέ μέχρι σήμερα η ελληνική πολιτική πραγματικότητα δεν εμφανίστηκε στη σκηνή τόσο αρετουσάριστη, τόσο γυμνή από κάθε ιδεολογική φτιασίδι. (ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ, Ταχυδρόμος) ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ ("Η νέα ΣΚΗΝΗ", 1974) Ένα θεατρικό κείμενο εύστροφο και ε...
Διαβάστε περισσότερα...