ΤΣΙΡΟΣ ΠΑΝΟΣ

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ
Ένας φίλος από τα παλιά και το περίεργο κατοικίδιο της μητέρας του. Η σύμπτωση που προβλημάτισε έναν ποιητή. Το μυστικό του φαροφύλακα και του γιου του. Η μοναξιά του σκύλου στο αυτοκίνητο όταν χιονίζει. Ο άνθρωπος που εξαφανίστηκε πριν πεθάνει. Ένα μπουκάλι κρασί και το φάντασμα του φιλοσόφου. Τα περιστέρια στο μπαλκόνι ενός ξενοδοχείου που πρόκειται να γκρεμιστεί. Ένας πατέρας αναρωτιέται γιατί ο γιος του δεν ήρθε στην κηδεία του. Και κάποιος που πήγε να ποτίσει τα λουλούδια στο σπίτι του φίλου που έλειπε και βρέθηκε μπροστά σε αυτό. . ....
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΕΝ ΕΙΝ' ΕΤΣΙ;
Περίεργες ιστορίες που σταδιακά διαβρώνουν την καθημερινότητα απλών ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ασήμαντες ζωές, πληκτικές ζωές, χωρίς υπερβάσεις, χωρίς ανατροπές - ζουν; πεθαίνουν; δεν ξέρεις. Μέχρι που ένα πρόσωπο από το παρελθόν θα κάνει την εμφάνισή του. Ατημέλητος, ψυχρός, ευαίσθητος, μυστηριώδης, πανικόβλητος. Ανεπαίσθητα στην αρχή, αποφασιστικά προς το τέλος, επιβάλλει την παρουσία του. Υπενθυμίζει την απαίτησή του. Ένας μυστηριώδης επισκέπτης, που η παρουσία του διαπερνά τις ιστορίες διακριτικά, υπαινικτικά, μέχρι που στο τέλος η ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΕΝΣΟΡΑ
Το πρώτο μας σπίτι ήταν κοντά στις γραμμές του τρένου. Όταν ήμουν εφτά χρονών, έπαιζα ένα παιχνίδι. Περίμενα πότε θα φύγουν όλοι, και πήγαινα στην κουζίνα. Έβαζα τρία ποτήρια πάνω στο τραπέζι, ύστερα ακουμπούσα το κεφάλι μου στην επιφάνειά του και περίμενα πότε θα περάσει το τρένο. Όταν το τρένο πλησίαζε, τα πάντα γύρω άρχιζαν να κουνιούνται. Διάλεγα ένα από τα ποτήρια και το κοίταζα επίμονα, κάνοντας ότι έχω τηλεπαθητικές δυνάμεις. Κέρδιζα αν κουνιόταν το ποτήρι που είχα διαλέξει. [...] (Από το κεφάλαιο ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΜΑ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΚΕΝΣΟΡΑ
«Το βιβλίο του Πάνου Τσίρου είναι η επιτομή εκείνου που αποκαλούμε "μικρό αλλά θαυματουργό". Η γραφή του είναι σχεδόν υπνωτιστική. Η όλη αίσθηση που σου δημιουργεί είναι λες και έχεις ξυπνήσει από έναν βαρύ μεσημεριανό ύπνο και για λίγο, είσαι μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Ή ακόμα, λες και σε έπιασε μια ξαφνική ζαλάδα και πιάστηκες από κάπου για να μην πέσεις στο δρόμο. Μετά, συνέρχεσαι και η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Οι χαρακτήρες του Τσίρου είναι άνθρωποι λαϊκοί, που ζουν σε λαϊκές γειτονιές, μια ζωή συνηθισμένη, στα όρια του βαρετ...
Διαβάστε περισσότερα...