Σούπερ Δυνάμεις
ΧΩΡΑΦΙΑ ΣΠΑΡΜΕΝΑ Είμαστε οι συναισθηματικές ρέπλικες των αναμνήσεων μας. Γλιστράμε πάνω στο παγωμένα είδωλα ασπρόμαυρων φωτογραφιών, καμπύλες προσώπων που δεν χαϊδέψαμε, αρωματισμένοι αυχένες που δεν μας υπνώτισαν, μισοτελειωμένες επιστολές μέσα σε κουτιά παπουτσιών. «Σου γράφω κολυμπώντας σε μια σκοτεινή λίμνη που αντανακλά ουρές κομητών, κάθε κομήτης μια σκέψη μου που καίγεται...» Είμαστε χωράφια σπαρμένα με φωνές μικρών παιδιών. Τα βότσαλα που συγκεντρώναμε για να χαρίσουμε στις μητέρες μας, τα βότσαλα που θα συγκεντρώσουμε για να χαρί...
Διαβάστε περισσότερα...

Οι πέντε αισθήσεις (δίγλωσση έκδοση, ελληνικά-δανέζικα)
ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ Στον ήχο από σύννεφα το νερό δίνει τροφή στο δέντρο, που το τρώει η φωτιά, που φτιάχνει τη γη, απ' όπου έρχεται το μέταλλο, που με τη σειρά του ως καταλύτης παράγει το νερό, αλλά και το νερό σβήνει τη φωτιά, που λιώνει το μέταλλο, που καταστρέφει το δέντρο, που εξαφανίζει τη γη και την κάνει ήχο από σύννεφα. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Ποιήματα του θέρους και του φθινοπώρου (πρώτο μέρος 2010-2012)
ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ Λένε πως τάχα κάποτε εργάτες και μηχανικοί σπάζοντας ένα πέτρωμα στοάς είδαν να βγαίνει από εκεί ο εγκλωβισμένος μέσα του πτερόσαυρος· πετάχθηκε στο φως και πρόλαβε να φτερουγίσει μία ή δυο φορές πριν καταρρεύσει. - Δύσκολο να 'ναι αλήθεια· αδύνατο, καλύτερα. Αλλά εγώ έχω δει και ξαναδεί το τέκνο των τεράτων -εννοώ κάτι απ' Αυτό, που μένει ως σφήνα στους ανθρώπους- πολύ μετά την εξαφάνιση των γεννητόρων του ή τρόπων καιρών αλλοτινών, τοπίων καταργημένων. Είδα να τ' ανασταίνει ήχος αξίνας απ' το τίποτα και παντοδύναμα...
Διαβάστε περισσότερα...

Η αγένεια του αυτόχειρα (δίγλωσση έκδοση: ελληνικά-ισπανικά)
Μικροδιήγημα, σύντομη αφήγηση, υπερσύντομο, υπερβραχύ, μικρό κείμενο, κβαντικό κείμενο... οι ονομασίες του είδους είναι τόσες, που θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι, στην αγκαλιά της κειμενικής συντομίας, βρίσκουν καταφύγιο πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους λογοτεχνικά δημιουργήματα. Κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν τόσες ονομασίες όσοι και συγγραφείς, γιατί αναμφίβολα, στο πλαίσιο της μικρής φόρμας, υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη κειμένων, λες και το εύχρηστο του μεγέθους ευνοεί τη δημιουργική ελευθερία, την απουσία συμβάσεων, τη δυσκολία ύ...
Διαβάστε περισσότερα...

Προτελευταία αλήθεια
ΣΙΩΠΩ Γερνούν οι μέρες γερνούν οι ώρες γερνούν τα αισθήματα. Έπρεπε να μάθω πολλά για να καταλάβω τα λίγα που ξέρω. Τώρα σιωπώ και ακούω το μέλλον να μου κλείνει τις πόρτες. Η σκιά θα με βρει στο κατώφλι. Θα της δώσω το χέρι. Θ' αφεθώ και θα φύγουμε. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Το όνειρο του Οιδίποδα
ΞΥΠΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΥΠΝΟ ΒΑΘΥ Το στόμα σου ανοίγει αργά - παράθυρο που καταπίνει το σκοτάδι. Μια χούφτα άναρθρες συλλαβές, ακόμη νυσταγμένες, απλώνονται στο πρόσωπό μου σαν άρωμα ανθισμένης νεραντζιάς. Τα λιλιπούτεια δάχτυλά σου γαντζώνονται χαρούμενα από τα μάγουλά μου. Σύντομα, θα πρέπει να τους μάθω πώς να φροντίζουν τις πληγές. Ιδίως αυτήν τη χρόνια που με μεγάλη προσοχή θα σου ανοίξω. Χαμογελάς κι ο φόβος μου συστέλλεται. Έλα, έχω να σου πω μια ιστορία. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Σονέτα της Τοσκάνης (δίγλωσση έκδοση, ελληνικά-ιταλικά)
ΣΤΗ ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΙΕΝΑΣ Σ' εσάς, βασιλική γυναίκα, αφιερώνω και δωρίζω, αν και μικρή ανταμοιβή στην υψηλή αξία σας, αυτό το χέρι, αυτή την πένα και τούτο το μελάνι κι αν ήμουνα ποτέ, θα είμαι ή είμαι κάτι, ο ήχος της Μούσας μου αν ταίριαζε στη σκέψη μου για εσάς, σκέψη που για άλλον άνθρωπο δεν έχω, πως είστε του αιώνα μας η δόξα κι η τιμή, θα έλεγα εκείνο που μες στην καρδιά μου συλλογίζομαι. Και ίσως δίπλα σ' εκείνον που στον Σοργκ με το τραγούδι του ύψωσε την όμορφη δάφνη όλο τιμή θα πήγαινα κι εγώ, πετώντας σε ...
Διαβάστε περισσότερα...

View master
Μια μέρα που δεν έβρεχε χίλια χρόνια υψώθηκε αρχοντικό με κόκκινα αρώματα εκτάσεις να καλπάζει ο νους ευτυχία από ανία η γάτα κούρνιασε στην καμινάδα πουλιά σταύρωσαν τον ορίζοντα το πηγάδι μιλάει κι αυτό κι ένα κοχύλι στ' όνειρο σιγοκαίει κι ένα γεφύρι χτίζεται ανάμεσα φρύδι και πιγούνι άκου το φως στα κεραμίδια ο αϊτός το ράμφος του είναι τ' αρχοντικό που ονειρεύτηκα κι εγώ κι ένα κυνήγι του ανθίζει στο μυαλό σου. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗ ΛΑΒΗ ΤΟΥ ΚΕΡΑΣΙΟΥ
Ποτίζω μια εικόνα στις γωνίες των επίπλων μου. Ποιά η μνήμη όταν τα χέρια ψηλαφίζουν τη ζωηρή της κρούστα; Το τσίγκινο τρενάκι πλανάται ήσυχο τώρα (κοντεύει, μα) δες πως ηχούνε οι ράγες. // η μνήμη μ' ακουμπάει σαν κουκούτσι κερασιού δαγκώνω το περίβλημα και πέφτω στη ρωγμή της // [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ AN AMERICAN PRAYER Τον Νοέμβριο του '78, μαθαίνει ο κόσμος για έναν αμερικανό προσευχητή που το θρυλικό του όνομα, είχε περάσει από τις 3 Ιουλίου του '71 στο μουσικό πάνθεο της αιωνιότητας. Το 1978 κυκλοφορεί η ποιητική πλευρά του Τζιμ Μόρισον πάνω στο βινύλιο και ξαφνιάζει τους απανταχού φίλους του, κάνοντάς τους να πιστέψουν πως ο δαιμόνιος σαμάνος δεν έχει πεθάνει ποτέ... [...] (Απόσπασμα από το κεφάλαιο)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΥΕΔΡΙΚΗ ΚΟΠΗ ΤΑΝΚΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Στου αορίστου την υποτακτική δεν εμφωλεύω είμαι από εκείνους που ενεργούν ασάλευτα. [Από την έκδοση] CONFESSION I do not hide deep into the subjunctive of the past tense. I belong to those who operate in stillness. [From the publisher]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΚΑΜΠΙΕΣ, Ο ΑΝΣΑΛΝΤΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΗ
Κάτι δεν είναι όπως πρέπει στον Πύργο Κίρκενμποργκ το 1749. Η αρρώστια λυμαίνεται την Ευρώπη. Ένας γάμος αναγκάζεται να αναβληθεί και στο βάθος ενός ορυχείου ζει μια μεγάλη, άσπρη κάμπια. Λέγεται LapisLavae, και τρέφεται με πέτρες. Στο δάσος και στο υπόγειο σέρνονται αρμαδίλοι, που δεν συμπεριφέρονται σαν αρμαδίλοι. Αλλά όλα έχουν μια λογική εξήγηση, λέει ο φιλόσοφος, που, ενώ τρέμουν τα ρουθούνια του ιδιοκτήτη του ορυχείου, ψάρεψε από τη λίμνη ένα ξεπαγιασμένο πουλί, γιατί η πραγματικότητα έχει γίνει κομμάτια: πρώτα ράγισε, και ύστερα έγι...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο,ΤΙ ΛΥΠΕΙ ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ
eva humanicus στην παλάμη σου η ρανίδα του ήλιου μιλώ τη γλώσσα της φωτιάς για ν' αγαπάει η νύχτα σοκάκι τετράγωνο ενύπνιο στιγμής χοϊκής διακόπτει το βηματισμό θα φτάσω στη γωνία της παλάμης σου πλάστη του κύκλου θα φτάσω πρώτη [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΡΟΔΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΣΤΑ 2/3
Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΠΑΡΚΟ Όταν ομίχλη δένει στο λιμάνι, μες στον βυθό φυτεύω τριαντάφυλλα. Να αναδύεσαι αιμόφυρτος μετά, κι εγώ στην κουπαστή, ετούτα τα πουλιά (που λαίμαργα σ' αρπάζουν απ' τη χούφτα μου) έκπληκτη να κοιτάζω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΙΓΜΩΝΕΣ
Ευχαριστώ πολύ που προσέχεις τον μικρό δισταγμό μου. Το προσέχω που τον προσέχεις, νιώθω το διερευνητικό σου βλέμμα ν' ακινητοποιεί το δικό μου, να το πιάνει στον αέρα μεταξύ μας, να ενώνονται σε μια αιωρούμενη στιγμή, σαν πουλιά, δυο χελιδόνια ή δυο κοτσύφια, δυο σπίνοι, ένας, ο δικός σου ή δικός μου, αδιαχώριστοι, ανοίγουν έναν μικρόκοσμο και έναν μακρόκοσμο, λεπτομερείς από τη μια μεριά εστιάσεις και επικές από την άλλη υπερπτήσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Στα χνάρια των ηρώων μας
Το έργο δομείται σε τρεις σκηνές, όπου στην πρώτη με τον τίτλο "Σύνδεση με Ευρώπη" επιχειρείται η καταγραφή της περιρρέουσας ατμόσφαιρας του Νεοελληνικού Διαφωτισμού με τις ιδεολογικές αφετηρίες και τους εμπνευσμένους πρωταγωνιστές του, από τον Ρήγα Βελεστινλή με τον "Θούριο" και τη "Μεγάλη Χάρτα της Ελλάδος" έως τη Γαλλική Επανάσταση, που επηρεάσθηκε από την Αμερικανική του 1776 και μετέφερε το διαχρονικό της μήνυμα για "Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη" στις εσχατιές της πεπολιτισμένης κοινωνίας της εποχής. Στον ίδιο πανοραμικό καμβά η συγ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΠΑΡΤΙ ΣΤΟ KEMICAL BUNKER
ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ Το κολυμβητήριο της γειτονιάς μου έχει πλακάκια μπλε. Το μπλε στα πλακάκια του κολυμβητηρίου της γειτονιάς μου είναι μπλε ουρανί. Κολυμπώ στο κολυμβητήριο της γειτονιάς μου, κι ονειρεύομαι τη θάλασσα. Η θάλασσα δεν έχει πλακάκια. Η θάλασσα είναι μπλε θαλασσί. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ
WHEN I WAS 64 Είδα τον χρόνο να διαστέλλεται κι εμένα να γίνομαι αργός θεατής του, να μην τον προλαβαίνω παρόλα αυτά Είδα τον χρόνο να συστέλλεται Τις αποφάσεις να σωρεύονται και τις επιλογές να με ξεπερνάνε Είδα τον χρόνο να περνάει και να χάνεται Είδα τη ζωή μου ως λάθη και παραλείψεις κυρίως Είδα και μικρά θαύματα Είδα για χρόνια τη ζωή μου ως θεατής Προσπάθησα, κάποτε, σαν να μπορούσα να την αλλάξω Είδα τον χρόνο σαν ελευθερία Είδα τον χώρο σαν φυλακή Είδα την τέχνη ως σωτηρία Είδα εν μέρει τη ζωή τεράστια Χαμένος άλλοτε στο έλασ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ + ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΖΑΚ ΝΤΕΡΙΝΤΑ
Σε ποια γλώσσα σχεδιάζουμε; Αυτή είναι η εναρκτήρια ερώτηση που θέτει ο Ντεριντά, σε μία διάλεξή του, την 1.7.2002, με τίτλο: "Σκέψη χωρίς όραση". Είναι η γραμμή, οι σχεδιαστικές γραμμές, ανεξάρτητα από τη γλώσσα, ρωτάει. Σκέφτομαι αυτό το ερώτημα. Και αναρωτιέμαι: Έχει νόημα να απαντηθεί; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΛΦΑΒΗΤΟ
Το "Αλφάβητο" είναι ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα της Ίνγκερ Κρίστενσεν (Inger Kristensen), η οποία θεωρήθηκε ευρέως ως η πιο εξέχουσα σύγχρονη ποιήτρια της Δανίας. Το ποίημα δημοσιεύτηκε αρχικά το 1981 στα δανικά ως "Alfabet" και μεταφράστηκε έκτοτε σε πολλές γλώσσες. Μια μετάφραση στην αγγλική γλώσσα από τη Susanna Nied κέρδισε το Αμερικανο-Σκανδιναβικό Βραβείο Μετάφρασης ΡΕΝ το 1982. Στο "Αλφάβητο", η Ίνγκερ Κρίστενσεν πειραματίζεται μεταξύ άλλων με τα μαθηματικά, ιδιαίτερα με τους μαθηματικούς κανόνες που μπορούμε να δούμε στη βιολογί...
Διαβάστε περισσότερα...