ΠΡΟΣ ΕΑΥΤΟΥΣ
Μας ρώτησε κάποτε: «Ποιος πιστεύετε πώς είμαι πραγματικά;» Αρχίσαμε να λέμε ο καθένας μας με τη σειρά..- τόσες μπούρδες μαζεμένες δεν έχω ματακούσει! Τώρα που το σκέφτομαι, μου κάνει εντύπωση πώς δε σκάσαμε στα γέλια. Αφότου μίλησε κι ο τελευταίος, μας κοίταξε καλά-καλά, ξέχωρα τον καθένα, κ' είπε: «Ακόμα, δεν έχετε καταλάβει...» «Πες μας!», του φωνάξαμε. «Πες μας εσύ, ποιος είσαι τάχα!» Τότε, μας έδειξε σιωπηλά έναν-έναν. Γίναμε μεμιάς στήλες άλατος... Όταν έφτασε σε μένα, κοπήκανε τα ήπατά μου: Σημάδευε ίσια στο μέτωπο, ανάμεσα στα μάτια...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΒΑΛΟΝΗΣ
Η νύχτα απόψε είναι γεμάτη γλυκυθυμία ερωτική, από παλιούς καιρούς φερμένη. Σα ρόδο ανθίζει στο χαγιάτι το άλικο στόμα σου, ακριβή, μες στη μαντήλα τυλιγμένη! Στο σκοτεινό φράχτη με χάρη και με καμάρι ιπποτικό ο Δον Ζουάν στέκει αντικρύ σου, κι απάνου απ' όλα το φεγγάρι λάμπει στ' αλήθεια ισπανικό, στα χάη της γαλανής αβύσσου... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Ο Διονύσιος (μάλλον 170-90 π.Χ.) αποκαλείται Θραξ είτε λόγω της πιθανής του καταγωγής, είτε δια το τραχύ της φωνής, όπως πληροφορούν τα σχόλια στη "Γραμματική του Τέχνη", την πρώτη συστηματική γραμματική της Ελληνικής γλώσσας που, παρά τη σύγχρονη, τροποποιημένη, ορολογία, αποτελεί συνοπτική κάτοψη των θεμελιωδών εννοιών αυτού του επιστημονικού πεδίου. Κατά πάσαν πιθανότητα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με προγόνους Θράκες. Μαθήτευσε πλάι στο γραμματικό Αρίσταρχο. Ίδρυσε δική του σχολή στη Ρόδο. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΩΧ ΑΡΝΤΕΝ
Σειρές μακριές με βράχια έχουν ανοίξει χάσμα, και μέσα του, αφρός και κίτρινη άμμος στο βάθος, στέγες κόκκινες σε στενή αποβάθρα παραπέρα, ένα εκκλησάκι, και πιο πάνω δρόμος μακρύς, προς έναν ψηλό, σαν πύργο, μύλο παραπίσω, ένας σταχτής αμμόλοφος με τάφους Δανικούς εκεί δασάκι από φουντουκιές που στοιχειώνεται από φθινοπωρινούς συλλέκτες και καταπράσινο, ανθίζει στην κατηφοριά... [...] [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...