ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ
ΠΕΝΘΟΣ Κοίταξα μέσα μου για μια στιγμή. Αναρωτιόμουν, βλέπεις, το βάθος που άφησε η πληγή. Τα πήρε όλα κι έφυγε, εικόνα θλιβερή. Σαν βελονιά που καίει το δέρμα, μου σημαδεύει το πετσί. Κι αυτή η στιγμή μου φάνηκε αιώνας, εξαφανίστηκα σαν αστραπή. Μικρό το μπόι μου, συρρικνώθηκα, μου φάνταζα παιδί. Η δίνη γύριζε τρελά και η οδύνη τρομερή. Χρυσαετός που πληγωμένος ψάχνει παρηγοριά στη γη. Αντάριεψε η ψυχή μου και η θλίψη ρίζωσε βαθιά. Θεέ, τι πίκρα μου 'στειλες, αβάσταχτη μου μοιάζει, σωστή σκλαβιά. Πες μου μονάχα πού να ψάξω, τη λύτρωση να...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Άπλωνα, θάλασσα... Άπλωνα, θάλασσα, τα χέρια παντού, Ζητώντας απ' όλα βοήθεια κι αγάπη. Όλα μου έδωσαν. Κ' εκτός από τον ομιλούντα σου φλοίσβο και τον ρυακίζοντα ουρανό, η ψυχή μου πήρε απ' όλα, θησαύρισε πράγματα. Κ' έγινε ομοίωση, σώμα μικρό του παντός. Η φωνή του φωνή μου, φως μου το φως του. Η ψυχή μου, ο κόσμος που γίνεται λόγος. Η ψυχή μου, ο λόγος που γίνεται κόσμος. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΕ ΠΤΩΣΗ ΔΟΤΙΚΗ
ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ Μας δόθηκε η ποίηση σε τούτην την ζωή για να χορωδούμε στους μουσικούς της φθόγγους τις κλίμακες του Θεού. Μας δόθηκε η ποίηση σε τούτην την ζωή για να διαβάζουμε στο χέρι Του το δυσανάγνωστο της μοίρας της ανθρώπινης, για να γράφουμε, τέλος πάντων, νυν και αεί το ανερμήνευτο της αιωνιότητας και το ανεκλάλητο της αγάπης. Και μεις, ω εμείς, παραδοθήκαμε σ' αυτήν μέσα στην εντελέχεια του φωτός γυμνοί κι απροσχημάτιστοι. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΧΘΩΝ
Κοίταξες πίσω σου πριν βαδίσεις; Είδες πού είχες σκοντάψει; Είχες αφήσει εκεί σταγόνες του αίματός σου. Η βροχή δεν τις πήρε... Παραμένου εκεί... Ακίνητες σε περιμένουν για ένα λόγο: Να τις βλέπεις εκεί κάθε φορά πριν βαδίσεις... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΧΡΟΝΟΥ
ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ Τα σπασμένα bits παραμορφώνουν την εικόνα. Άραγε, τα αισθήματα μπορούν να εκφρασθούν από κβάντα πληροφορίας; Έτσι τότε και η τεχνητή ευφυΐα μπορεί να αισθανθεί τη χαρά και την απώλεια; Δάκρυα φτιαγμένα στο δυαδικό σύστημα δύσκολα θα κατρακυλήσουν από την οθόνη του υπολογιστή, ακόμα και αν προσομοιωθεί ο συνολικός αριθμός των εγκεφαλικών συνάψεων. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΕΡΩΣΥΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΡΩΦΙΛΗΣ
«Η μεγαλύτερη αμαρτία της γυναίκας, είναι η αποθέωση του εραστή της». Ένα πρωτότυπο ημερολόγιο χωρισμού γεμάτο ευλαβικό πόθο. Με τι μοιάζει το τέλος ενός παράνομου έρωτα που, όμως, υπήρξε ιερός; Πώς κάτι που δεσπόζει και κυριαρχεί στις ζωές των ανθρώπων, αναχωρεί λίγο λίγο, μέρα με τη μέρα μέχρι την οριστική απουσία; Μια διαδρομή που χαρακώνει αλλά και που αποτυπώνει τον βαθύ πυρήνα του έρωτα. Αν είναι πραγματικός, ποτέ δεν σβήνει μεμιάς, ενώ αντίθετα πολλές φορές έρχεται ξαφνικά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ
ΤΟ ΥΓΡΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ Δεν έχω τίποτα εναντίον της βροχής. Το υγρό στοιχείο μ' αρέσει. Άλλωστε και στα τραγούδια που αγαπώ σχεδόν πάντα βρέχει. Αν και πλημμύρισε κάποτε, ως το κόκαλο, βροχή τη ζωή μου, (δυο-τρεις κουβέντες και κάποια βλέμματα να διασώθηκαν εκείνης της νεροποντής...) όμως σας διαβεβαιώ, δεν έχω τίποτα εναντίον της βροχής. Και το υγρό στοιχείο πάντα μ' αρέσει. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΡΔΕΥΣΕΩΝ
ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Σαν ήτανε παιδί του είπανε πολλά παραμύθια· τώρα που μεγάλωσε του λεν ακόμα περισσότερα· ψάχνουνε -διατείνονται- το σωματίδιο του Θεού. Αν δεν γνωρίζουνε το μη δυνάμενο να γίνει... Αν δεν γνωρίζουνε το "...βαθύν λόγον έχει", ας μην αποκαλούνται επιστήμονες. Κι αν είναι επιστήμονες παρακαλούνται να αφήσουν τα ψευδώνυμα και να ανακοινώσουνε -αν τους το επιτρέψουνε- με ποιού τα σωματίδια ασχολούνται. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΤΕΡΟΛΕΚΤΟΝ
ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ Η αναμονή σέρνει το σπαθί της πάνω στο στήθος της μέρας, τραυματίζοντάς το - ήχος σίδερου σκληρός. «Ν' άνοιγα τα μάτια μου σ' ένα μεγαλύτερο όνειρο, να με χωρέσει, με το μυαλό μου σαν πανί σε μεγάλη, ανοιχτή θάλασσα να πλέω με επιθυμία νεόκτιστη» είπε και χώθηκε γρήγορα στη σκοτεινή του τρύπα σαν κλέφτης σε πυκνοσύχναστο της Βαγδάτης δρόμο των παραμυθιών. Κοίτα τα βουνά, κοίτα μέσα σου, μην έχει τέλος η ζωή μια μέρα και δεν πρόλαβες να δεις μέχρι εκεί που φτάνει. Γιατί κανείς δεν είπε: «Εγώ δεν κλαίω για το φως που...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΚΛΕΙΔΙ
INTERVIEW - Ποιο το όνειρό σας; Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από τώρα; - Το όνειρό μου; Να ανήκω στη μειοψηφία - ξέρει αυτή! Σε δέκα χρόνια από τώρα με φαντάζομαι να παραμένω καθημερινά αρχάριος. Ένας δραπέτης του μέσου όρου, γοητευμένος από τις ατέλειες και τα μικρά, αξιολάτρευτα ελαττώματά μου. Ερωτευμένος με τα όριά μου. Να έχω ό,τι με γεμίζει και τα υπόλοιπα στην ανακύκλωση. Να μην πίνω δηλητήριο -όσο και αν διψώ- και να μην εθιστώ στην υπόκλιση. - Θα σας ειδοποιήσουμε!... [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΥΜΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ
ΑΓΝΟΙΑ Γράφω ποιήματα και δεν έχω ιδέα πώς πρέπει να γραφτούν. Αναπνέω και δεν έχω ιδέα πώς το κάνω. Σ' αγαπάω και δεν έχω ιδέα πώς πρέπει να αγαπούν. Κι αυτή η άγνοια που κατέχω είναι στη ζωή μου ό,τι πολυτιμότερο μπορώ να έχω. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΤΜΗΣΕΙΣ
Σεβαστείτε τους ηττημένους Ανάψτε κεριά γι' αυτούς, αφήστε λουλούδια στους τάφους τους. Χωρίς αυτούς δε θα ήσαστε νικητές, δε θα γράφατε τη δική σας Ιστορία. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΕΣ
"ΑΚΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ": Βουερές κοιλάδες σταυροδρόμια ορμητικών αγέρηδων δίαυλοι φωτός κατάντικρυ στον ουρανό η κόψη της αυστηρής πέτρας αυτός ο κόσμος, όπου ποιητές σε ξενάγησαν τεντωμένη χορδή από τόξο ή λύρα. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ
Πεζοποιήματα γραμμένα με ροή συνείδησης που μοιάζουν με ραψωδία. Στίχοι συνθέτουν εσωτερικά γράμματα, χωρίς απαραίτητα να σταλούν σε κάποιον αποστολέα. Η αυτόματη γραφή του κειμένου, λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά στην γραφή και ίσως στο ανάγνωσμά του, μιας και οι λέξεις μπορούν και μεταμορφώνουν τα συναισθήματα και να αλλάζουν την ψυχική σύσταση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΥΜΝΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΑ Τις φωτιές αναζήτησα εκεί που ανοίγουν οι δρόμοι και σφραγίζουν τα όνειρα. Μόνο που θέλω τις αποδράσεις να μηδενίσω. Η εικόνα κλειστή στο μυαλό μου, η προσμονή σβήνει πάνω στης ψυχής μου το φόβο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΗ ΣΠΟΥΔΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΟΣ ΤΕΥΚΡΟΥ
ΜΕ ΦΩΣ ΑΔΟΚΙΜΟ Να βλέπεις πέρα απ' τη φωνή είναι Σιωπή τότε που αγλαΐζει η μέρα με φως αδόκιμο πίσω από κόρφο του βουνού και χαρακιά της θάλασσας. Που οι τέλειες πανοπλίες διαθλώνται κι εν τέλει χάνονται. Μα θέλει μήνες και χρόνους το χαλί κόκκινο να το στρώνεις και τους νεκρούς να κάνεις να μιλήσουν. Τότε, πολύ μετά, κι αίφνης σαν στο φως σπαρταρούν τα πράγματα κι εσύ, εντός του. Πολύ μετά, Σιωπή. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΣΤΟΧΙΑ ΥΛΙΚΟΥ
Η εξαθλίωση επαιτεί έξω από ένα κατάστημα Hermes. Η υποκρισία και η αδιαφορία πίνουν καφέ στα πόδια του Zonars. Κι εγώ κάθομαι σ' ένα παγκάκι, στη Βουκουρεστίου, ακούγοντας τις σκέψεις μου να συντρίβονται στη μοναξιά της λύπης μου. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ
Τραβώ κουπί για κάτι αλλιώτικο, για ένα ηλιοβασίλεμα δίχως σύννεφα, για σμαραγδένιες πολιτείες του νου και της καρδιάς. Τραβώ κουπί σ' οδούς μαγευτικών θαυμάτων, σε μια ζωή που βρίσκεται σ' άλλη διάσταση, στη δίνη του απροσδιόριστου και του αληθινού. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΨΥΧΗ ΙΔΡΩΝΕΙ
Κάτω από έναν καυτό τετράγωνο ήλιο κι ένα ραγισμένο ουρανό που στάζει πονοκεφάλους, κρέμεται όνειρο παγίδα. Ζωές ανυποψίαστες σ' άτσαλα άλματα φθάρηκαν βάναυσα να το αγγίξουν. Τσουβάλια οι απώλειες. Με ένταση οι ύστατοι πλάθουν την απόδραση. Πηδώντας στη νύχτα ελπίζουν, αν όχι, θα λιώσουν λαμπεροί. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΡΑΓΜΑΤΑ
Φορές νιώθω ένα ορμητικό ποτάμι με λογής υλικά να προσπαθεί να αναδυθεί από μέσα μου, να βγει από τα σκοτάδια της ψυχής και να ανταμώσει το φως της μέρας. Πολλά από αυτά είναι άχρηστα, άλλα δεν αντέχουν τόσο φως και καταστρέφονται αμέσως. Καμιά φορά όμως μέσα τους υπάρχουν σπόροι με σαφείς εντολές στο γονιδίωμά τους. Αυτούς τους σπόρους τότε φροντίζω να τους φυτέψω με την ελπίδα να γίνουν δυνατά φυτά ίσως και δέντρα. Έτσι μόνο μπορώ να ερμηνεύσω αυτό που χρόνια τώρα είναι για μένα η περιπέτεια της ποίησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλ...
Διαβάστε περισσότερα...