Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ο Φάουστ συναντά τον Ροΐδη και τον Έκο, συνομιλεί με τον Σαίξπηρ και κλείνει το μάτι στον Νταν Μπράουν σε αυτό το γοτθικό μυθιστόρημα του 18ου αι. όπου ο τρόμος, το μυστήριο και το υπερφυσικό στοιχείο κυριαρχούν και το κακό ελλοχεύει παντού.
Παρακολουθούμε την άνοδο και την πτώση ενός ηγούμενου της καθολικής εκκλησίας στη Μαδρίτη, ο οποίος στο πλαίσιο της ματαιοδοξίας του και της λαχτάρας του να ικανοποιήσει τις σαρκικές του επιθυμίες, δε διστάζει να διαπράξει τα πιο φρικτά εγκλήματα και να περάσει από τον έπαινο στην καταδίκη!
Στην αρχή πιστεύεις ότι διαβάζεις κάποιες ξεχωριστές ιστορίες, προχωρώντας, όμως, οι ιστορίες αυτές "δένουν" μεταξύ τους σε μια ενδιαφέρουσα πλοκή κι εσύ δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου! Διαβάζεις για τάφους, μοναστήρια, λαγνεία, βία, μαγεία, πάθη, αμαρτίες, φόνους, μπουντρούμια, απαγωγές, βιασμούς, Ιερά Εξέταση και βασανιστήρια, συμβόλαια με τον διάβολο, κάστρα, ιππότες και συνειδητοποιείς πως ο άνθρωπος είναι ικανός για όλα, και για το καλό και για το κακό και ότι "τα ράσα δεν κάνουν τον παπά", σύμφωνα με τη γνωστή λαϊκή φράση!
Συγκλονιστικό βιβλίο, προκλητικό και ιερόσυλο για την εποχή που γράφτηκε, καθώς στηλιτεύει τον καθολικισμό και την υποκρισία της εκκλησίας, σκοτεινό, με εξαιρετικές περιγραφές, απλή αφήγηση, ανατροπές και ένα, πραγματικά, συγκλονιστικό τέλος! Πρόκειται, επίσης, για ένα ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης αποτελώντας, έτσι, ένα από τα πρώτα δείγματα ψυχανάλυσης!
Αν εξαιρέσει κανείς τα ποιήματα που παρεμβάλλονται και κουράζουν λίγο, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα του είδους!

Δεν είμαι αναγνώστης του είδους και είχα ίσως μεγάλες προσδοκίες οι οποίες δεν επαληθεύτηκαν. Καταρχάς περιμενα πιο πολύ τρόμο. Σε καμία περίπτωση δεν τρομάζει και σε σχέση με την μοντέρνα λογοτεχνία τρόμου δείχνει μέχρι και παιδικό πολλές φορές. Επίσης περίμενα τον καλόγερο να είναι η προσωποποίηση του κακού και σχετικός με την τη ιερά εξέταση. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει και ο καλόγερος είναι κατά την γνώμη μου άλλος ένας "έκπτωτος άνθρωπος". Το μυθιστόρημα είναι κατά πολύ πεπαλαιωμένο. Κουράστηκα να διαβάζω για την τιμή και την αγνότητα των κυριών της καλής κοινωνίας και για το ποσο δεν "το θέλουν" αντίθετα με τους άντρες που "το θέλουν" πάντα. (Εντυπωσιακή η αλλαγή του DNA των μοντέρνων γυναικών σε μόνο 200 χρόνια!). Η δράση αργεί και μετά την μέση περίπου το βιβλίου αρχίζει να γίνεται ουσιαστικά συναρπαστικό, και συνεχίζει έτσι μέχρι το τέλος, που σαφώς το ανεβάζει πολύ και είναι αρκετά απρόβλεπτο. Πραγματικά το σώζει! Εν κατακλείδι το μυθιστόρημα είναι μία καταδίκη της απύθμενης υποκρισίας της εκκλησίας αλλά ως προέκταση και της κάθε εξουσίας, καθώς και της διαφθοράς που αυτή η εξουσία φέρνει στους εξουσιαστές. Στα θετικά η πανέμορφη έκδοση του Gutenberg σε πολυτονικό! Αν θέλετε πάντως να διαβάσετε ένα πραγματικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, στο οποίο ο τρόμος της μεσαιωνικής πραγματικότητας ξεπερνάει κατά πολύ τον τρόμο της φαντασίας, βρείτε το Η ΑΒΥΣΣΟΣ της Marguerite Yourcenar το οποίο είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Καλός Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ, αλλά όχι αριστούργημα.

Ένα εμβληματικό και αξεπέραστο έργο της αγγλοσαξονικής λογοτεχνίας. Πέρα από τον ποιητικό ύφος της αριστοκρατικής ή ιπποτικής φρεσκάδας των ηρώων, το έργο αυτό συνιστά ένα αδήριτο και δηκτικό δοκίμιο πάνω στη σαθρότητα και ευτέλεια των λεγόμενων χριστιανικών αξιών, μέσω της υπόστασης του ασκητικού, απομονωμένου ανθρώπου επί του προσώπου του καλογέρου. Γιατί, εύλογα σύμφωνα με το κείμενο, η αρετή είναι αντεστραμμένη μνησικακία και οίκτος.

Καταπληκτικο!Μου αρεσε ο τροπος γραφης,οι εναλλαγες που μου προκαλεσε στη διαθεση,πραγματικα ενα γοτθικο μυθηστορημα.Σου δινει τροφη για σκεψη και το τελος του ειναι ανατρεπτικο και εκπλησσεσαι.Αξιζει να διαβαστει!!

Υπέροχο, και οσο σκεφτομαι πως εχει γραφτει το 1700κατι πραγματικά το εκτιμώ ακόμη περισσότερο. Ωραιο βιβλιο για να μπει καποιος στο Γοτθικο μυθιστόρημα.

Μερικά χρόνια πριν τον Φάουστ, ο Lewis μας δίνει τον Καλόγερο. Από τη μία πλευρά, ο ενάρετος Αμβρόσιος, θριαμβεύει ως θρησκευτικό είδωλο της εποχής του και φαίνεται να προήλθε κατευθείαν απο το Θεό. Απο την άλλη όμως, όταν ο πειρασμός τον επισκέπτεται μετατρέπεται σε έναν αδύναμο, μοχθηρό κι επιρρεπή στο έγκλημα άνθρωπο. Ο πολιτικοποιημένος Lewis στοχεύει εδώ τον καθολικισμό και αποκαλύπτει τη διπροσωπία του, σε μια εποχή που ο κόσμος μαστιζόταν απο αιματηρούς θρησκευτικούς πολέμους. Σκοτεινό μυθιστόρημα με μια άγρια και βίαιη κατάληξη, που ταιριάζει όμως στο πνεύμα της γραφής του. Εξαιρετικό, από τα καλύτερα που έχω διαβάσει.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ.ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΑ ΚΑΙ Η ΠΛΟΚΗ ΔΕ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ. ΩΣΤΟΣΟ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΛΕΙΠΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΘΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΜΑΝΤΙΣΣΑΣ

Ένα παρωχημένο βιβλίο με μονόπλευρους χαρακτήρες και αναμενόμενη πλοκή ( αν και όχι και τόσο αναμενόμενη κατάληξη). Η πρώτη μου επαφή με το γοτθικό μυθιστόρημα δεν με πολυενθουσίασε. Όσο για την υποκρισία της Εκκλησίας, υπάρχουν τόσα πολύ πιο ωραία βιβλία να διαβαστούν. Η γραφή είναι ικανοποιητική, αλλά μέχρι εκεί

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΟΤΘΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ !!!!!! ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΑΠΝΕΥΣΤΙ . ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!

Πολύ δυνατό μυθιστόρημα με ένα εξίσου δυνατό τέλος. Διορατικό για την εποχή του, καθώς τολμά να θίξει την υποκρισία που μπορεί να επικρατεί στους εκκλησιαστικούς κύκλους σε μια εποχή που δεν ήταν εύκολο να αποτυπωθεί μια τέτοια άποψη. Συστήνεται ανεπιφύλακτα!

Ο Καλόγερος αποτελεί κατ'ευφημισμόν το πιο σκοτεινό από όλα τα γοτθικά μυθιστορήματα. Κάνοντας μια διακείμενη αντιπαραβολή με βιβλία αντίστοιχης θεματολογίας, ο Μέλμοθ θα κερδίσει σε ευρηματικότητα και καθολικότητα -άλλωστε πρεσβεύει τη μεγαλύτερη ανθρώπινη κατάρα-, ενώ ο Αρμαντέιλ θα κερδίσει σε λυρισμό και αφήγηση. Ο καλόγερος μοιάζει περισσότερο με τον Φάουστ. Όντας αδύναμος, επιρρεπής, με σαθρό ψυχικό υπόβαθρο, ενδίδει στον πειρασμό, ξεχνά το ενάρετο παρελθόν του και μετατρέπεται σε έναν μισάνθρωπο υποκριτή, μία άβουλη μαριονέτα. Ο Lewis ξεσπαθώνει ενάντια στον καθολικισμό, παρουσιάζοντας έναν μοναστηριακό άρχοντα-καρικατούρα. Συνεχείς ανατροπές, ένα ιδιαίτερο προοίμιο, όπου ο συγγραφέας εύχεται στο πόνημα του καλό κατευόδιο και μία πολύ σκληρή, απάνθρωπη κατάληξη, αντάξια ενός σκοτεινού μυθιστορήματος.

Πολύ καλό μυθιστόρημα στο οποίο η δεισιδαιμονία και η κακία παλεύουν με την αληθινή αγάπη και την ελεύθερη βούληση. Αρκετές σελίδες θα μπορούσαν να λείπουν και συμφωνώ ότι τα τραγούδια, οι ύμνοι κλπ δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν κάτι αν δεν διαβαστούν. Σίγουρα αξίζει η ανάγνωσή του καθώς στην εποχή του πρέπει να προκάλεσε αίσθηση η σύγκρουση με την εκκλησιαστική υποκρισία. Πιστεύω όμως ότι το θέμα του δεν είναι δυνατό να διατηρεί τη δύναμή του στη σημερινή εποχή.

Απολαυστικό μέχρι και την τελευταία του παράγραφο!Ήταν το πρώτο μου γοτθικό μυθιστόρημα και με ενθουσίασε.Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή.

Πρώτη και συνειδητή επαφή με το γοτθικό μυθιστόρημα και θα τη χαρακτήριζα εντυπωσιακή. Μυστήριο, κατάρες, ρομάντζο, ανατροπές και πολλά άλλα.Όπως αναφέρει κάποια στιγμή ο συγγραφέας :"μολονότι δεν είναι όλοι σε θέση να γράψουν βιβλία,οι πάντες θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να τα κρίνει".Το αυτό ισχύει και για μένα...Καλή αρχή έκανα με τούτο το βιβλίο στο συγκεκριμένο είδος και με την ευκαιρία να ευχαριστήσω και την πολιτεία που το έβαλε για ένα διάστημα στη μισή τιμή(αυτό και πολλά άλλα και εύχομαι συνεχίσει να το κάνει)και μας βοήθησε να το προμηθευτούμε!!

Ενα διαβολεμένο "παραμύθι"... Μία ιστορία που δεν σ' αφήνει να "αδιαφορήσεις" σε κανένα σημείο, εκτός λίγο από τα τραγούδια και τις προσευχές που λίγο με κούρασαν. Κατά τα άλλα ένα μαγικό βιβλίο που καθηλώνει!

Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Έχουν περάσει χρόνια από τότε που το διάβασα, όμως θυμάμαι ολόκληρα κεφάλαια. Η επιτομή του γοτθικού μυθιστορήματος.

Ένα πραγματικά γοτθικό μυθιστόρημα, γραμμένο από τον 19χρονο τότε Λιούϊς και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1796 στο Λονδίνο, με απίστευτη πλοκή, μυστήριο, ανατροπές, έρωτα, θάνατο, τιμωρία και εξιλέωση, δοσμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να μαγεύει τον αναγνώστη και να τον παγιδεύει μέσα στον όχι και τόσο φανταστικό κόσμο του. Ο Καλόγερος Αμβρόσιος, ένας τριαντάχρονος άνδρας στην πλήρη ακμή του, έχει αφοσιωθεί απόλυτα και ολοκληρωτικά στη λατρεία του Θεού. Ταγμένος από παιδί στο μοναχικό βίο, αγνοεί κάθε πειρασμό και η ύπαρξή του πλημμυρίζεται από την εγκράτεια, την προσευχή και την αρετή. Ηγούμενος πια σε μοναστήρι Καπουτσίνων της Μαδρίτης, αποτελεί το πρότυπο της αγιοσύνης και εμπνέει τη θρησκευτική ευλάβεια σε όλους ανεξαιρέτως. Οι πιστοί συρρέουν κατά σμήνη στην εκκλησία για να ακούσουν τα κυρήγματά και να εξομολογηθούν στην "αγιότητά του". Είναι ένας καλόγερος για τον οποίο ακόμα και η Ιερά Εξέταση είναι περήφανη. Ο πιστός του ακόλουθος αδερφός Ροζάριο θα του "ανοίξει" τα μάτια με τρόπο που ποτέ δε θα περιμέναμε, από έναν τέτοιο ενάρετο άνθρωπο του Θεού. Ο καλόγερος μεταμορφώνεται και η κατάληξή του είναι απρόσμενη και συγκλονιστική.
Πέρα από τον ίδιο τον καλόγερο που "στοιχειώνει" κάθε σελίδα αυτού του εξαιρετικού βιβλίου, υπάρχουν και άλλοι πολλοί ήρωες και ηρωΐδες, που η μοίρα, ο Θεός ή ο Διάβολος τους φέρνει στο δρόμο του. Οι συνέπειες για όλους θα είναι απρόσμενες και καταλυτικές. Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του Γοτθικού μυθιστορήματος και πιθανότατα αποτέλεσε τον πρόδρομο πολλών άλλων αριστουργημάτων του είδους.

Αριστούργημα.