Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΗΔΗΞΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Και επειδή δεν αρκούσε αυτό, γραφτηκε και σήκουελ για τον υπερήλικα Τσακ Νόρρις. Αν και, ο Τσακ Νόρρις, θα εγραφε το πρήκουελ ως συνέχεια, γιατι μπορεί.-

Ένα ευχάριστο βιβλίο. Μια έξυπνη ιστορία για ένα γεροντάκι που δεν το βάζει κάτω, δοσμένη με χιούμορ. Τίποτα περισσότερο όμως. Πολλές φορές μάλιστα, γίνεται κουραστικό.

1 αστέρι για μερικές σελίδες προς το μέσον του βιβλίου (διάλογος πρωταγωνιστή-εισαγγελέα). Κατά τα λοιπά, καθόλου ξεκαρδιστικό, απίστευτα κουραστικό (ατελείωτες επαναλήψεις περιγραφών) και καθόλου καλή απόδοση στα ελληνικά με αρκετά τυπογραφικά λάθη. Σκέτο μαρτύριο.

Ευχάριστο βιβλίο με χιούμορ, με πολλές ιστορικές πληροφορίες. Εύκολη γραφή, ειρωνεία χιούμορ. Ο ήρωας περιπλανιεται σε όλο τον κόσμο και συναντά τα μεγαλύτερα ιστορικά πρόσωπα.

Θα συμφωνήσω κι εγώ με το ότι πρέπει οι εκδότες να δίνουν λίγο μεγαλύτερη προσοχή στην περιγραφή που δίνουν για το εκάστοτε βιβλίο τους, στο οπισθόφυλλό του. Το συγκεκριμένο βιβλίο περιγράφεται ως "ξεκαρδιστικά αστείο". Δεν είναι. Είναι αστείο, κάποιες φορές, σίγουρα δεν είναι ξεκαρδιστικό. Επίσης, όντως ο πρωταγωνιστής του συμπεριφέρεται αρκετές φορές χωρίς κανένα οίκτο, κι έστω κι αν κάποιες σκηνές προκαλούν χαμόγελα, δεν είναι ανθρώπινες σίγουρα. Γενικά όμως θα συμφωνήσω και με κάτι που έγραψαν και σε άλλη κριτική. Αξίζει, αν βάλουμε στην άκρη προκαταλήψεις για λογοτεχνία υψηλού επιπέδου, να διαβαστεί, γιατί έχει χιούμορ - μαυρο χιούμορ ναι, αλλά έχει - και περιγράφει αρκετά πράγματα απο μια άλλη οπτική. Κι όντως, ο ήρωάς του δεν το βάζει εύκολα κάτω, παρά τα χρόνια του. Αυτό ίσως ήταν μάθημα, για πολλούς. Γενικά, πρόκειται για ένα πολύ εύκολο ανάγνωσμα, που φεύγει μέσα σε μια μέρα, το πολύ δύο. Θα το πρότεινα μόνο ως κάτι τέτοιο. Ένα πολύ εύκολο βιβλίο, το οποίο δε θα απασχολήσει τον αναγνώστη με δύσκολες έννοιες και ζητήματα.

Ενα ευχάριστο βιβλίο με χιούμορ ....Εξυπνο και ευρηματικό !!!Αισιοδοξία αλλά και καταγραφή των ιστορικών γεγονότων του αιώνα με black χιουμορ..

Δε θα σχολίαζα ένα βιβλίο που δε μου άρεσε, όμως εδώ ο λόγος που το σχολιάζω είναι γιατί υπάρχει μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στην παρουσίαση και στο περιεχόμενο. Γράφει "ξεκαρδιστικά αστείο", ενώ στ' αλήθεια πρόκειται για φάρσες πολύ απλοϊκές, που μάλιστα συχνά επαναλαμβάνονται. Επίσης, γράφοντας "βαθύτατα ανθρώπινο", πίστεψα ότι εννοεί 'γεμάτο ανθρωπιά', ενώ συχνά ο πρωταγωνιστής φέρεται με απανθρωπιά -ή, έστω, χωρίς οίκτο- κι αυτό το φέρσιμο πρέπει, υποτίθεται, να μας διασκεδάσει. Προτείνω να φροντίζουν οι εκδότες να αντιστοιχεί η περιγραφή του οπισθόφυλλου με το περιεχόμενο, παρόλο που κατανοώ ότι πρωτίστως θέλουν να πουλήσουν τα βιβλία τους. Του δίνω ένα αστέρι, γιατί τουλάχιστον είναι γραμμένο χωρίς λάθη.

Θεωρώ πως ο συγκεκριμένος συγγραφέας πέτυχε το "ακατόρθωτο" και για αυτό ίσως και η τεράστια επιτυχία που γνώρισε το ευρηματικό αυτό μυθιστόρημά του διεθνώς. Εμπνεύστηκε μια απίστευτη πλοκή ώστε, αφενός βέβαια να διασκεδάσει και να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη, ο οποίος γυρίζει τις σελίδες με κομμένη την ανάσα και με ένα ‘στραβό’ και μόνιμα κολλημένο χαμόγελο στα χείλη, διαβάζοντας τις ανεπανάληπτες ατάκες του ήρωά του Άλαν και τα κατορθώματά του και, αφετέρου, να πει πολλές αλήθειες, ιστορικές και μη. Αξίζει να διαβαστεί, βάζοντας κατά μέρος τις προκαταλήψεις σας και τις προσδοκίες σας για λογοτεχνία "υψηλού επιπέδου", καθώς θα διασκεδάσετε, θα ψυχαγωγηθείτε, θα μάθετε αρκετά πράγματα μέσα από μια εντελώς διαφορετική οπτική και θα γυρίσετε την τελευταία σελίδα του φανερά πιο αισιόδοξοι, καθώς το κύριο μήνυμα, όπως τουλάχιστον το εξέλαβα εγώ, είναι ότι πάντα μετά από κάθε τέλος μας περιμένει μια καινούρια αρχή!

Ευχάριστο και πνευματώδες. Μέσα στην ιστορία ενός ανθρώπου κατάφερε να χωρέσει πολλά ιστορικά γεγονότα, σταθμούς της ανθρωπότητας!

Αν πάρει κανείς μία πρόταση από κάθε παράγραφο, θα φτιάξει ένα πολύ καλύτερο βιβλίο. Στην τωρινή του κατάσταση χάνεται σε περιγραφές, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την πλοκή και βασίζονται σε χιούμορ που καταντάει ανέμπνευστο μετά τις πρώτες σελίδες. Σαν να τρως ένα φαγητό που ξέχασαν να αλατίσουν στο μαγείρεμα και του έριξαν καμπόσο αλάτι στο πιάτο και μάλιστα χωρίς να το ανακατέψουν. Επίσης, με μπροστάρη πάλι το χιούμορ, ανακατασκευάζει γνωστά και δεδομένα ιστορικά γεγονότα κι έτσι ουσιαστικά δεν έχεις να βασιστείς σε τίποτα διαβάζοντας. Και, σημειωτέον, ούτε η μετάφραση είναι αρκετά καλή.

Η αισιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο. Κάπως υπερβολική νομίζω αλλά δοσμένη με έξυπνο χιούμορ που στηρίζεται στη γοητεία του τυχαίου. Διαβάζεται ευχάριστα.